Αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη τις τελευταίες δέκα μέρες με το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη -εκατομμύρια άνθρωποι να πλημμυρίζουν καθημερινά τους δρόμους και ταυτόχρονα Απεργία ενάντια στη Γενοκτονία- δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στην ιστορία.
Μέσα σε λίγες μέρες το σύνθημα «Να μπλοκάρουμε τα πάντα» του απεργιακού κινήματος στην Γαλλία ενάντια στην λιτότητα του Μακρόν υιοθετήθηκε από τους λιμενεργάτες της Ιταλίας ενάντια στο Ισραήλ, την επιχείρηση γενοκτονίας του και την επιχείρηση ενάντια στο Sumud Flotilla. Αποτέλεσμα αυτής της πρωτοβουλίας ήταν δύο γενικές απεργίες σε δέκα μέρες που παρέλυσαν όχι μόνο τα λιμάνια αλλά ολόκληρη την Ιταλία βγάζοντας στο δρόμο εκατομμύρια κόσμο. Η απεργία στην Ιταλία όχι μόνο εκτίναξε τον αριθμό των διαδηλωτών σε πρωτόγνωρα επίπεδα, αλλά έχει λειτουργήσει σαν σπινθήρας για να γίνει το ίδιο και σε άλλες χώρες. Στην Βαρκελώνη οι λιμενεργάτες έχουν καλέσει ήδη απεργία για τις 15 Οκτώβρη.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τα συλλαλητήρια της τελευταίας εβδομάδας στις μεγάλες πόλεις του πλανήτη μετριούνται πλέον σε εκατοντάδες χιλιάδες. Στις μικρότερες, οι χιλιάδες έγιναν δεκάδες χιλιάδες και οι εκατοντάδες έγιναν χιλιάδες. Μέχρι τώρα, εξαψήφιοι αριθμοί συνηθίζονταν μόνο στον Λονδίνο, την Ουάσιγκτον και κάποιες από τις αραβικές και μουσουλμανικές πρωτεύουσες. Αλλά αυτό έχει αλλάξει. Μετά τις 300.000 του Σύδνεϋ και τις 100.000 της Μελβούρνης τον Αύγουστο είχαμε την περασμένη εβομάδα 100.000 στο Βερολίνο και τώρα οι γενικές απεργίες στην Ιταλία μεταφράστηκαν σε εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στις 22/9 και σε εκατομμύρια διαδηλωτές στις 3/10.
Η ισραηλινή πειρατεία στο Sumud Flotilla και η προσήλωση του Ισραήλ να πάει μέχρι τέλους τη γενοκτονία συνεχίζοντας τη νέα χερσαία επιχείρηση στην Γάζα έκαναν την οργή να ξεσπάσει. Στο Ισπανικό κράτος την αρχή έκαναν χιλιάδες φοιτητές που βγήκαν στους δρόμους σε 35 ισπανικές πόλεις αμέσως μετά την επίθεση του Ισραήλ στο Sumud. Στις 4 Οκτωβρίου συλλαλητήρια αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό αγώνα έγιναν σε περισσότερες από 50 ισπανικές πόλεις:300.000 διαδήλωσαν στην Βαρκελώνη, 400.000 στη Μαδρίτη και δεκάδες χιλιάδες στις άλλες πόλεις. Σε μισό εκατομμύριο υπολογίζονται οι διαδηλωτές που βγήκαν στους δρομους σε όλη την Γαλλία την προηγούμενη μέρα.
5/10, Άμστερνταμ. Φωτό: AFP
Στις 5/10 250.000 διαδήλωσαν στο Άμστερνταμ στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έχει γίνει μέχρι στιγμή στην Ολλανδία, υπερδιπλάσιο από αυτό που προηγήθηκε το καλοκαίρι στην Χάγη. Η πίεση είναι μεγάλη πάνω στην ολλανδική κυβέρνηση της οποίας ο υπ.Εξ αναγκάστηκε να δηλώσει ότι «είναι απίθανο να χορηγήσει άδεια εξαγωγής για την αποστολή εξαρτημάτων για μαχητικά αεροσκάφη F-35 στο Ισραήλ».
Στην Τουρκία την ίδια μέρα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές συμμετείχαν σε συλλαλητήρια που έγιναν στην Άγκυρα, την Ιστανμπούλ και άλλες μεγάλες πόλεις.
Θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να αναφέρουμε δύο λόγια για όλες τις πόλεις στις οποίες έγιναν συλλαλητήρια για την Παλαιστίνη μέσα στην περασμένη εβδομάδα. Από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Νότιο Αμερική μέχρι την Αυστραλία, την Κορέα και την Ιαπωνία και από την Σκανδιναβία μέχρι τη Νότιο Αφρική, ο αριθμός των διαδηλώσεων μετριόταν σε εκατοντάδες αν όχι σε χιλιάδες. Στην Ευρώπη δεν υπήρξε πρωτεύουσα που να μην έγιναν μαζικότατα και πολλές φορές επαναλαμβανόμενα συλλαλητήρια. Ένα από τα μεγαλύτερα διεθνώς πραγματοποιήθηκε στην Κουάλα Λουμπούρ στην Μαλαισία έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία.
Το σύνθημα «From the River to the sea Palestine will be free» ήταν κυρίαρχο στις περισσότερες διαδηλώσεις που στρέφονταν προς τις δικές τους κυβερνήσεις απαιτώντας διακοπή σχέσεων, εμπάργκο, κυρώσεις, στο Ισραήλ.
Ιταλία
Η γενική απεργία της 3/10 που καλέστηκε στην Ιταλία από την CGIL, την USB και άλλα συνδικάτα μεταφράστηκε σε 1 εκατομμύριο ανθρώπους στη Ρώμη, σε ένα συλλαλητήριο στο οποίο κατέληξαν εννέα διαφορετικές διαδηλώσεις, 100.000 στη Φλωρεντία, στο Τορίνο και το Μιλάνο, 150.000 στη Μπολόνια και συνολικά πάνω από τρία εκατομμύρια διαδηλωτές σε περίπου 100 πόλεις.
Ο Aldo Milani, μέλος του Πανεθνικού Συντονιστικού των συνδικάτων βάσης Si.Cobas δήλωσε: «Σας χαιρετώ από το κέντρο μιας πλατείας μετά από μια τεράστια διαδήλωση εδώ στη Ρώμη. Πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση, η οποία εξελίσσεται διεθνώς, είναι χρήσιμη για όλους τους εργαζόμενους, για τους συντρόφους που παρεμβαίνουν στο εργατικό κίνημα. Το κίνημά μας μεγαλώνει και προκύπτει και από προηγούμενες εμπειρίες. Πολλοί νέοι συμμετέχουν σε αυτές τις πολύ σωστές και απαραίτητες πρωτοβουλίες. Είναι σαφές ότι πρέπει να συνεχίσουμε.
«Χθες κάναμε γενική απεργία που έφερε όλη την Ιταλία σε ακινησία: λιμάνια, αποθήκες, αυτοκινητόδρομους» λέει η Mimi Ercolano από το συνδικάτο Cobas στη Νάπολη.
«Εργαζόμενοι, μαζί με φοιτητές, εργάτες της χώρας, νοικοκυρές, υπάλληλοι γραφείου και δημόσιοι υπάλληλοι, βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν ενάντια στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Εμποδίσαμε τη ναυτιλία τόσο από τη Νάπολη όσο και από το Σαλέρνο επειδή τα λιμάνια μας παρέμειναν κλειστά. Η απεργία είναι απαραίτητη επειδή δεν υπάρχει άλλη κοινωνική δύναμη όπως αυτή των εργαζομένων μιας χώρας που μπορεί πραγματικά να σταματήσει, να μπλοκάρει πραγματικά και να κλονίσει τις κυβερνήσεις, τον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος, με μια αποικιακή δράση που είναι η χειρότερη στην ιστορία, καταστρέφει μια γη και επιχειρεί να σβήσει έναν λαό. Ο παλαιστινιακός αγώνας είναι ο αγώνας μας επειδή το χέρι που βομβαρδίζει είναι το ίδιο που μας εκμεταλλεύεται. Ζήτω η Παλαιστίνη!»
Αυτή ήταν η πέμπτη απεργία μας χθες και θα συνεχίσουμε σε αυτή την πορεία, έχοντας κατά νου ότι η παλαιστινιακή αντίσταση έχει δημιουργήσει αυτές τις ευνοϊκότερες συνθήκες για κινητοποίηση. Αυτή η κατάσταση συμμετοχής και εξωστρέφειας σημαίνει επίσης μεγαλύτερες ευκαιρίες για τους Ιταλούς εργάτες να αντισταθούν στην ίδια τους την κυβέρνηση και σε οποιαδήποτε επίθεση εναντίον τους.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ιταλία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στο Ισραήλ, είναι σαφές ότι η εργατική αντίσταση μετράει πάντα πολύ περισσότερο σε μια διαδικασία που βλέπει τις μάζες να συμμετέχουν.
Σήμερα, μιλάμε για οκτακόσιες χιλιάδες έως ένα εκατομμύριο εργάτες που συμμετείχαν σε αυτή τη διαδήλωση. Είμαστε μια μικρή ομάδα που συνέβαλε σε αυτήν την πρωτοβουλία. Ξεκινήσαμε μαζί με τη διαδήλωση των Παλαιστινίων επειδή συνεργαζόμαστε μαζί τους εδώ και χρόνια.
Οι δύο παλαιστινιακές οργανώσεις που οργάνωσαν τη σημερινή διαδήλωση είναι επίσης αυτές που έρχονται μαζί μας στις απεργιακές φρουρές στα εργοστάσια. Αυτό το κίνημα μπορεί επίσης να επεκταθεί και να γίνει ένα κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση και ενάντια στον πόλεμο και την πολεμική οικονομία που αναπτύσσεται σε διεθνή κλίμακα. Και ελπίζουμε να ενώσουμε αυτές τις προσπάθειες, και από οργανωτικής άποψης, με άλλα κινήματα, συμπεριλαμβανομένης της διεθνούς κλίμακας».
Δύο μέρες πριν είχαν προηγηθεί αυθόρμητες διαδηλώσεις το βράδυ της ισραηλινής πειρατείας στο Sumud Flotilla. Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε όλη την Ιταλία. Συγκρούσεις με την αστυνομία ξέσπασαν στη Μπολόνια, τη Φλωρεντία και την Αλεξάνδρεια καθώς οι διαδηλωτές προσπάθησαν να καταλάβουν σιδηροδρομικούς σταθμούς. Σιδηροδρομικοί σταθμοί καταλήφθηκαν στη Νάπολη, την Αλεξάνδρεια, τη Μπρέσια, το Λιβόρνο, τη Φλωρεντία. Στο Τορίνο καταλήφθηκε το αεροδρόμιο της πόλης. Σε πολλές πόλεις, φοιτητές κατέλαβαν πανεπιστήμια.
Την επομένη μέρα εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν σε 35 ιταλικές πόλεις σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες ακτιβιστές. Σιδηροδρομικοί σταθμοί καταλήφθηκαν στη Νάπολη, την Πίζα, την Πιατσέντσα, το Μιλάνο και το Τορίνο. Λιμάνια καταλήφθηκαν στη Γένοβα και το Λιβόρνο. Συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών ξέσπασαν στη Ρώμη, τη Μπολόνια, το Τορίνο και το Παλέρμο.
Στην πανεργατική απεργία της 3/10 μπλοκαρίστηκαν ξανά οι σιδηροδρομικοί σταθμοί στη Ρώμη, τη Φλωρεντία, την Κατάνια, το Κάλιαρι, την Περούτζια, τη Γένοβα, το Τρεβίζο, το Σαρόννο, Σαμπιερνταρένα, τη Μάσσα και το Μπέργκαμο, τα λιμάνια της Νάπολης, του Λιβόρνο, της Γένοβας, της Κατάνια, του Παλέρμο, του Σαλέρνο και της Τεργέστης, το αεροδρόμιο της Πίζας, οι αυτοκινητόδρομοι στη Γένοβα, τη Μπολόνια, το Μιλάνο, τη Μπρέσια, τη Βιτσέντσα, το Τρέντο, την Πίζα, το Λιβόρνο, τη Λα Σπέτσια, την Πεσκάρα, τη Ρώμη και τη Νάπολη. Στο Μιλάνο και τη Μπολόνια, ξέσπασαν συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των μπλοκαρισμάτων των αυτοκινητοδρόμων. Συγκρούσεις με την αστυνομία ξέσπασαν στο Σαλέρνο, όταν διαδηλωτές προσπάθησαν να μπλοκάρουν το λιμάνι. Στην Πάδοβα, η αστυνομία επιτέθηκε σε διαδηλωτές που προσπάθησαν να μπλοκάρουν τον τερματικό σταθμό εμπορευμάτων.
Στο Τορίνο, διαδηλωτές έσπασαν τον αστυνομικό αποκλεισμό και δέχθηκαν επίθεση ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στον Τζέφ Μπέζος, στον χώρο διεξαγωγής της «Tech Week» και ενώ προσπαθούσαν να εισέλθουν στα κεντρικά γραφεία της Leonardo Spa, του κορυφαίου κατασκευαστή όπλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα συνδικάτα COBAS μπλόκαραν την Άμαζον. Όπως ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους:
«Χρησιμοποιώντας το όπλο της γενικής απεργίας, ο αγώνας των εργαζομένων σταματά τα εμπορεύματα της μεγαλύτερης πολυεθνικής εταιρείας που εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο και είναι συνένοχη στη γενοκτονία στη Γάζα, συνεργαζόμενη με την οικονομία του Ισραήλ και τον σιωνιστικό στρατό. Είναι η πέμπτη απεργία για την ελεύθερη Παλαιστίνη με την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού: από την πρώτη στις 19 Νοεμβρίου 2023, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των παλαιστινιακών συνδικάτων, μέχρι την προτελευταία στις 22 Σεπτεμβρίου εναντίον της γενοκτονίας και για τη Sumud Flottilla».
Η CGIL ανακοίνωσε ότι η μέση εθνική συμμετοχή στη γενική απεργία ανήλθε σε πάνω από 60% καταργώντας στην πράξη τα διάφορα αντιαπεργιακά μέτρα που έχουν επιβάλει τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις για να αποδυναμώσουν τους αγώνες των εργαζομένων.