6/10, Υποδοχή των ακτιβιστών του Global Sumud Flotilla στο αεροδρόμιο. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης
Σε συλλαλητήριο αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό μετατράπηκε η επιστροφή των 160 απαχθέντων αγωνιστών/ριών του Global Sumud Flotilla από τις ισραηλινές φυλακές στην Αθήνα, καθώς από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ της Δευτέρας 6/10, εκατοντάδες πλημμύρισαν το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με συνθήματα και παλαιστινιακές σημαίες.
Όταν άρχισαν να βγαίνουν οι ακτιβιστές/ριες πνίγηκαν στις αγκαλιές των συγγενών και των συντρόφων τους κι έγιναν ένα με τους διαδηλωτές σε κλίμα συγκίνησης και ενθουσιασμού. Στις δηλώσεις τους κατήγγειλαν το ισραηλινό κράτος τρομοκράτη για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και την πειρατεία στο στόλο αλληλεγγύης και περιέγραψαν τις βάναυσες συνθήκες κράτησής τους, οι οποίες όπως επισήμαναν δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι.
«Θέλω να είμαι πολύ ξεκάθαρη, στη Γάζα διαπράττεται γενοκτονία μπροστά στα μάτια μας, και μεταδίδεται ζωντανά από τα κινητά μας. Κανένας δεν μπορεί να πει "δεν ξέρω τι συμβαίνει", κανείς δεν θα μπορεί στο μέλλον να πει "δεν ξέραμε" είπε η σουηδή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ. «Κατά το Διεθνές Δίκαιο, τα κράτη έχουν τη νομική υποχρέωση να δρουν για να προλαμβάνουν και να σταματούν κάθε γενοκτονία. Αυτό σημαίνει το σταμάτημα της συνενοχής, την άσκηση πραγματικής πίεσης και την παύση προμήθειας όπλων. Δεν βλέπουμε τίποτα τέτοιο, δεν βλέπουμε καν το ελάχιστο από τις κυβερνήσεις μας. Οι διεθνείς θεσμοί προδίδουν τους Παλαιστίνιους, δεν μπορούν καν να σταματήσουν τη συνέχιση του μεγαλύτερου εγκλήματος πολέμου. Δεν θα καταλάβω ποτέ πως γίνεται κάποιοι άνθρωποι να είναι τόσο σατανικοί, ώστε να λιμοκτονούν εσκεμμένα εκατομμυρία ανθρώπους και να συνεχίζουν μία παράνομη κατοχή, δεκαετίες επί δεκαετιών ασφυκτικής καταπίεσης. Αυτό που προσπαθήσαμε σαν Global Sumud Flotilla είναι να δράσουμε εκεί που οι κυβερνήσεις μας απέτυχαν… Αυτή η αποστολή δεν έπρεπε να υπάρχει καν σαν ανάγκη. Προσπαθήσαμε να σπάσουμε τον αποκλεισμό δια θαλάσσης. Καταγράφεται στην ιστορία της παγκόσμιας διεθνιστικής αλληλεγγύης, όταν οι λαοί αναλαμβάνουν δράση εκεί που οι κυβερνήσεις μας αποτυγχάνουν. Όταν οι λαοί λένε ότι οι αποκαλούμενοι ηγέτες μας που θα έπρεπε να μας εκπροσωπούν συνεχίζουν να τροφοδοτούν τη γενοκτονία, το θάνατο και την καταστροφή. Δεν μας εκπροσωπούν πια αυτοί οι ηγέτες. Μπορώ να μιλάω ώρες για την κακομεταχείριση που υποστήκαμε. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το Ισραήλ συνεχίζει και κλιμακώνει τη γενοκτονία. Χρειάζεται να επιβάλλουμε το τέλος της πολιορκίας, το τέλος του αποκλεισμού και της καταπίεσης. Αυτό είναι το θέμα» συνέχισε μεταξύ άλλων.
Δεκάδες ακτιβιστές/ριες του Global Sumud Flotilla κρατούνται ακόμα στις ισραηλινές φυλακές υψίστης ασφαλείας Κετζιότ, πολλοί από αυτούς σε απεργία πείνας, από την Πέμπτη 2 Οκτώβρη που ολοκληρώθηκε η επιχείρηση πειρατείας των σκαφών του στόλου αλληλεγγύης από τις ισραηλινές δυνάμεις. Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο δολοφονικούς στρατούς του πλανήτη χρειάστηκε περισσότερες από 12 ώρες για να καταλάβει μερικές δεκάδες παλιά μεταχειρισμένα σκάφη ακτιβιστών/ριών, από τα οποία κάποια σχεδόν κατάφεραν να φανούν στην παραλία της Γάζας.
Έκτακτη συγκέντρωση
Με το που ήρθαν οι πρώτες πληροφορίες για την έναρξη της επιχείρησης το βράδυ της Τετάρτης 1/10 σήμανε ξεσηκωμός σε όλο τον πλανήτη. Στην Αθήνα μέσα σε λίγη ώρα εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια και βάδισαν προς το Υπουργείο Εξωτερικών σε μια πρώτη έκτακτη συγκέντρωση που μεγάλωνε όσο πέρναγε η ώρα, ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα.
«Η αποστολή μας δεν έχει σταματήσει. Τα σκάφη μας πλέουν ακόμα. Κουβαλούν τα όνειρα και την αγάπη μας στον κόσμο της Γάζας» είπε μιλώντας στη συγκέντρωση ο Σαΐφ Αμπουκεσέκ, από το κεντρικό συντονιστικό του Global Sumud Flotilla. «Δεν πρόκειται πια για μια θαλάσσια αποστολή, αλλά για μια παγκόσμια εξέγερση. Κάθε πόλη στον κόσμο βγαίνει στο δρόμο για τη Γάζα. Διαδηλώνει ενάντια στη γενοκτονία, για δικαιοσύνη, ελευθερία και δικαιώματα. Για εβδομάδες το Ισραήλ προσπαθεί να μας τρομοκρατήσει. Αλλά δεν μας σταμάτησε. Τώρα επιτίθενται στο ένα πλοίο μας μετά το άλλο. Και πάλι δεν σταματάμε. Γιατί ξέρουμε ότι αν δεν παλέψουμε για τη Λευτεριά της Παλαιστίνης είμαστε συνένοχοι. Συνένοχοι με τις κυβερνήσεις μας που απέτυχαν να προστατέψουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη. Ντροπή τους. Δεν θα μας σιωπήσουν. Δίνουμε την υπόσχεση ότι άσχετα με το τι θα γίνει απόψε θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στη Γάζα, από στεριά, θάλασσα κι αέρα».
«Κάναμε το πρώτο βήμα, θα κλιμακώσουμε στις 10 Οκτώβρη με την απεργία και τη συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Οι Ιταλοί εργάτες/ριες που συνεχίζουν με απεργίες να μπλοκάρουν τα πάντα δείχνουν το δρόμο. Το ίδιο χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς. Να κλιμακώσουμε ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων και τη συνενοχή της στη γενοκτονία που διαπράττει ο Νετανιάχου και το σιωνιστικό κράτος. Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά – Με την Παλαιστινιακή Αντίσταση μέχρι τη νίκη» τόνισε ο Γιάννης Σηφακάκης, συντονιστής της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο – Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη.
Συγκέντρωση υπό καταρρακτώδη βροχή έγινε ξανά έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών το πρωί της Πέμπτης, ενώ η διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε το ίδιο απόγευμα προς την Ισραηλινή Πρεσβεία ήταν από τις μεγαλύτερες που έχει γίνει τα δύο χρόνια της γενοκτονίας.
Την Κυριακή οι κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν με νέα διαδήλωση στην Αθήνα που συνδέθηκε με το συλλαλητήριο αλληλεγγύης στον Πάνο Ρούτσι στο Σύνταγμα. Όταν η πορεία έφτασε στο Σύνταγμα με σύνθημα «Τέμπη – Πύλος – Παλαιστίνη – Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», ο συγκεντρωμένος κόσμος την υποδέχτηκε με χειροκροτήματα, ενώ ο Πάνος Ρούτσι μαζί με τη συντρόφισσά του Μιρέλλα την υποδέχτηκαν με υψωμένες γροθιές.
Στέλιος Μιχαηλίδης
Η μάχη του Στόλου
Το βράδυ της πειρατείας, προσπάθησαν να μας σταματήσουν με κανόνια νερού και τα πάντα. Εμείς συνεχίσαμε την πλεύση μας ανάμεσά τους. Και τότε ήρθαν με τα όπλα. Μας αναχαίτισαν και μας απήγαγαν. Ήταν 6 - 7 τύποι με πολυβόλα και λέιζερ που μας σημάδευαν. Μετά μας έβαλαν χειροπέδες.
Ήταν βράδυ, περίπου 10μμ - 11μμ. Από τη στιγμή που μας αναχαίτισαν, μέχρι την επόμενη μέρα, περίπου 2 -3 το απόγευμα, ήμασταν στο σκάφος, με χειροπέδες. Μετά μας έβαλαν στο λιμάνι και μας έριξαν στο πάτωμα. Μας μάζεψαν όλους και μας άφησαν κάτω από τον καυτό ήλιο χωρίς νερό, χωρίς φάρμακα, χωρίς τίποτα. Φέρθηκαν άσχημα σε όλους και έκαναν κακό σε όλους. Γυναίκες, άντρες, δεν είχε σημασία. Κάποια στιγμή ήρθε αυτός ο τύπος, ο Μπεν Γκβιρ κι άρχισε να φωνάζει «είστε όλοι τρομοκράτες. Είστε όλοι τρομοκράτες. Είστε Χάμας». Του απαντήσαμε, εκεί που μας είχαν γονατιστούς και δεμένους πισθάγκωνα «εσύ είσαι ο μόνος τρομοκράτης. Εσύ είσαι τρομοκράτης. Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Γίναμε πολύ θορυβώδεις απέναντί του. Δεν το περίμεναν γιατί ήταν πάνοπλοι και πίστευαν ότι θα έχουμε τρομοκρατηθεί. Αλλά εκείνη τη στιγμή κανείς δεν φοβήθηκε. Κανείς. Όλοι φώναζαν. Και τότε δεν μπορούσε να πει τίποτα. Ήταν σαν ηλίθιος, ξέρεις. Και συνέχισε να τσιρίζει «Είστε τρομοκράτες. Είστε τρομοκράτες». Ποιοι είναι οι τρομοκράτες; Ποιος απήγαγε; Ποιος φέρνει και σκοτώνει παιδιά; Ποιος σκοτώνει δημοσιογράφους; Ποιος σκοτώνει γιατρούς; Ποιος καταστρέφει νοσοκομεία; Ποιος είναι τρομοκράτης;
Έκλεψαν τα τρόφιμα από τον λαό της Γάζας. Από την ανθρωπιστική βοήθεια. Τις κονσέρβες με τα τρόφιμα, απλά τα πήραν και τα έβαλαν στις τσάντες τους. Έκλεψαν ακόμα και τα ρούχα, τα παπούτσια, όλα τα πράγματά μας. Κοίτα μας, έχουμε γυρίσει μόνο με τα ρούχα που μας έδωσαν της φυλακής και παντόφλες. Και όταν ήμασταν στη φυλακή, κάθε βράδυ, ήταν σαν ναζιστικό στρατόπεδο. Κάθε βράδυ έρχονταν με όπλα και με σκύλους. Μας άλλαζαν κελιά κάθε τρεις και λίγο μέσα στη νύχτα, έπαιζαν πολύ δυνατή μουσική από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μερικοί άνθρωποι χρειάζονταν φάρμακα και δεν τους τα έδιναν. Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μας αποθαρρύνουν. Ήταν ψυχολογικός πόλεμος.
Αλλά ήταν μάχη κι από τη δικιά μας μεριά. Κάποια στιγμή άρχιζαν να ακούγονται τραγούδια και συνθήματα από τους Έλληνες. Μετά συνέχιζαν οι Ιταλοί. Μετά οι Τούρκοι. Μετά οι Άραβες. Καταλαβαίνεις… Κρατάγαμε το ηθικό μας ψηλά. Όλοι φώναζαν κυριολεκτικά, χρειαζόμαστε φάρμακα. Η ινσουλίνη ήταν το κύριο αίτημα στα κελιά. Μία μέρα για ώρες χτυπάγαμε τις πόρτες των κελιών και φωνάζαμε όλοι μαζί «Ινσουλίνη» Δεν έδωσαν τίποτα προφανώς.
Δεν μπορούσαν να μας σκοτώσουν επειδή ερχόμασταν από δυτικές χώρες. Αν ήμασταν από τη Γάζα ή Παλαιστίνιοι, θα μας σκότωναν εύκολα. Τώρα φοβόμαστε για τους Τυνήσιους, τους Λίβυους, τους Αλγερινούς, όλους τους Άραβες συντρόφους του στόλου που είναι ακόμα εκεί. Και θα είναι ακόμα πιο κακοί μαζί τους. Θα τους κάνουν τα πάντα. Φοβάμαι ότι θα προσπαθήσουν να τους βλάψουν με κάθε τρόπο. Ειδικά την Τρίτη που είναι 7η Οκτώβρη. Χρειάζεται να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις για να τους ελευθερώσουμε όλους.
Χακάν Καγιά,
σκάφος Μαρία Κριστίνα
Καταρχάς να πούμε ότι μετά από τέσσερις μέρες απεργίας πείνας και δεκάδες κοινωνικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη, η απαγωγή μας στα διεθνή ύδατα και η παράνομη κράτησή μας στο Ισραήλ ευτυχώς έληξε. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κόσμο που μας στήριξε και να τονίσουμε ότι δεν θα ήταν δυνατή αυτή η κατάληξη χωρίς την κοινωνική κινητοποίηση. Περιμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να πράξει τα δέοντα και να συλλάβει και να δικάσει τους Ισραηλινούς υπαίτιους που απήγαγαν 27 Έλληνες πολίτες στα διεθνή ύδατα και τους κράτησαν παράνομα στις Ισραηλινές φυλακές με βαριά απάνθρωπη και εξευτελιστική κακομεταχείριση.
Ενδεικτικά να σας πούμε ότι μας είχαν έξι ώρες δεμένους πισθάγκωνα να κοιτάμε το πάτωμα και όποιος κουνιόταν τον κλωτσούσανε. Ήμασταν άλλες πέντε ώρες δεμένοι και με τα μάτια καλυμένα στην κλούβα στη μεταγωγή στη φυλακή. Ήμασταν 24 ώρες χωρίς νερό. Είχαμε απόλυτη στέρηση φαρμάτων και γιατρού. Είχαμε ανθρώπους που λιποθυμούσαν επειδή δεν είχαν ινσουλίνη και φάρμακα και χτυπούσαμε τα κελιά. Και η απάντηση των Ισραηλινών ήταν «Δεν δίνουμε γιατρούς σε ζώα. Δεν έχουμε γιατρούς για ζώα». Είχαμε στέρηση κάθε προαυλισμού ή δυνατότητα να μιλήσουμε με τον έξω κόσμο. Αλλά όλα αυτά δεν είναι τίποτα προς το οποίο περνάνε οι Παλαιστίνοι στις φυλακές.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι αν φέρονται σε εμάς έτσι σκεφτείτε πώς φέρονται σε δέκα χιλιάδες Παλαιστίνους κρατούμενους εκ των οποίων τα εξακόσια είναι παιδιά. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο πρέπει να παρθούν όλα τα μέτρα να επιβληθούν κυρώσεις εναντία στο Ισραήλ και να σταματήσει επιτέλους κάθε οικονομική και στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με αυτό το κράτος.
Ιάσονας Αποστολόπουλος,
σκάφος «Οξυγόνο»
Το ηθικό μας παρέμενε συνεχώς υψηλό εκτός από μερικές στιγμές. Αυτές ήταν οι στιγμές που τα μαχητικά αεροπλάνα πέρναγαν πάνω από τις φυλακές και ξέραμε ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα χαθούν μερικές ακόμα ζωές Παλαιστινίων. Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που έχουμε ανταμώσει ξανά με τους αγαπημένους μας, αλλά το μυαλό μας και η σκέψη μας είναι στους 10.000 Παλαιστίνιους που είναι κλεισμένοι πίσω στις φυλακές και στα 400 και ανήλικα παιδιά που είναι επίσης κλεισμένα πίσω στις φυλακές. Καλή αντάμωση και μ' αυτούς.
Κώστας Λαμπρίδης,
σκάφος «Παύλος Φύσσας»
Στην κράτησή μας οι συνθήκες χειροτέρεψαν όταν ο υπουργός του Ισραήλ, ο Μπεν Γκβίρ, ήρθε εκεί που βρισκόμασταν κι έδωσε οδηγία στους φρουρούς του να μας δέσουν. Και μείναμε 250 άτομα στο πάτωμα δεμένοι πισθάγκωνα για 6 ώρες χωρίς να έχουμε καμία ενημέρωση.
Είχανε δεμένες μέχρι και γυναίκες 78 χρονών στο πάτωμα, οι οποίες όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσαν να αντέξουν αυτή τη συνθήκη. Έφερε τις κάμερές του εκεί που μας φώναζε ότι είμαστε τρομοκράτες και θα μείνουμε ένα μήνα στη φυλακή. Μας λέγανε ότι έχουμε έρθει εδώ για να υποστηρίξουμε τη Χαμάς, ότι είμαστε και εμείς τρομοκράτες, ότι τώρα θα δούμε πώς είναι “το καλύτερο κράτος του κόσμου” στις φυλακές του Ισραήλ. Μας δέσανε τα χέρια πίσω που μας έβαλαν μέσα στα λεωφορεία με κλειστά μάτια και κομμένα παπούτσια από κορδόνια. Δεν βλέπαμε που πηγαίνουν. Μας είχαν σε ένα λεωφορείο το οποίο ξεκινούσε και σταματούσε ανά μισή ώρα. Και άλλα πολλά τα οποία θα αναλύσουμε τις επόμενες μέρες. Αλλά σημασία έχει ότι καταλάβαμε ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που ζουν οι Παλαιστίνιοι. Όχι δύο χρόνια, 77 χρόνια.
Ήταν τραγικές συνθήκες για εμάς τους δυτικούς, λευκούς, ευρωπαίους και δυστυχώς αυτό δεν είναι ούτε το 1% από αυτό που περνάνε οι Παλαιστίνιοι που βρίσκονται μέσα σε αυτές τις φυλακές κι έχουν πολύ χειρότερες συνθήκες κράτησης. Δεν έχει καμία σημασία αυτό που περάσαμε εμείς. Και λίγο ήταν μπροστά σε αυτό που συμβαίνει. Συνεχίζουμε όλα τα μάτια στραμμένα στην Παλαιστίνη. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για μια ελεύθερη Παλαιστίνη.
σκάφος «Οξυγόνο»
Επιχειρήσαμε το αδύνατο, προσπαθήσαμε το αδιανόητο ενάντια σε αυτό το κράτος κόλαση, το κράτος τρομοκράτη που έχει αιματοκυλήσει όλη τη μεσανατολική περιοχή κι έχει προβεί σε αυτή τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού σε αυτήν την ανείπωτη γενοκτονία. Και αυτό θέλαμε να κάνουμε με τον Παγκόσμιο Στόλο Global SumudFlotilla. 500 άνθρωποι από περισσότερες από 50 χώρες, μεταφέραμε ανθρωπιστική βοήθεια και να δώσουμε το μήνυμα της αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. Οι ισραηλινοί μας επιτέθηκαν περίπου στα 60 μίλια. Τα τέσσερα ελληνικά πλοία κατάφεραν να προσεγγίσουν στα 40 μίλια από τη Γάζα. Μας επιτέθηκαν στα διεθνή ύδατα και με πειρατικό τρόπο κατά πολιτών κάτι που αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Μαρίνα Μεΐντάνη
Μπάμπης Μπίκας
σκάφος Βαγγέλης Πισσίας