Δεν υπάρχει «σχέδιο ειρήνης».
Για να σταματήσουμε τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, πρέπει να κατεδαφίσουμε τη Σιωνιστική-Δυτική μηχανή του θανάτου!
Ας επανεκκινήσουμε το διεθνές κίνημα για να υποστηρίξουμε την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού!
Ας σταματήσουμε την κούρσα προς τον πόλεμο, την πολεμική οικονομία και το αστυνομικό κράτος!

Στις 13 Oκτωβρίου στο Σαρμ ελ-Σέιχ, ο Τραμπ πούλησε στον κόσμο το «σχέδιό» του ως ένα ειρηνευτικό σχέδιο που αναμενόταν εδώ και τρεις χιλιετίες. Τρεις εβδομάδες ήταν αρκετές για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ούτε σκιά ειρήνης, ούτε καν πραγματική εκεχειρία, πόσο μάλλον δίκαιη ειρήνη. 

Πρόκειται απλώς για μια εκεχειρία, που επιτεύχθηκε χάρη στην εξαιρετική δύναμη του παλαιστινιακού λαού και της ένοπλης αντίστασής του, καθώς και χάρη στην πίεση που άσκησε η ανάπτυξη και η επέκταση ενός τεράστιου παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης. Είναι μια εύθραυστη εκεχειρία που παραβιάζεται επανειλημμένα από το σιωνιστικό κράτος, με αποτέλεσμα εκατοντάδες θανάτους και τραυματισμούς μεταξύ των Παλαιστινίων στη Γάζα. Επιπλέον, ο ισραηλινός στρατός επέστρεψε στον βομβαρδισμό του Λιβάνου και της Υεμένης ενώ οι έποικοι έχουν εντείνει τις φυσικές επιθέσεις και την καταστροφή ελαιόδεντρων στη Δυτική Όχθη. Εν τω μεταξύ, η Κνεσέτ ανακήρυξε τη Δυτική Όχθη ως μέρος του ισραηλινού εδάφους.

Ο δήμιος Νετανιάχου, που έχει τον έλεγχο χάρη στην υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της ΕΕ, δεν έχει εγκαταλείψει καθόλου την ιδέα του «μεγάλου Ισραήλ» ή αλλιώς της «ολοκλήρωσης της δουλειάς στη Γάζα»: δηλαδή, της εξόντωσης της ένοπλης Αντίστασης, της προσάρτησης μεγάλου μέρους της Λωρίδας και της πρόκλησης -μέσα από νέες σφαγές και αποκλεισμό της επισιτιστικής βοήθειας- μιας μαζικής εξόδου από τη Γάζα. Το σχέδιο του Τραμπ, το οποίο δεν αποκηρύσσει τις αξιώσεις του «μεγάλου Ισραήλ», εκφράζει ένα ακόμη πιο φιλόδοξο σχέδιο: την εμπλοκή των αραβικών καθεστώτων σε πλήρη ειρήνευση με ένα διευρυμένο και «ασφαλές» Ισραήλ, έτσι ώστε να σβήσει για πάντα το «παλαιστινιακό ζήτημα» μετατρέποντας τη Γάζα στο πολυτελές θέρετρό του (όπως στο ξεδιάντροπο βίντεο τεχνητής νοημοσύνης πέρυσι) και προωθώντας αλλαγές καθεστώτος σε πολλά κράτη προς μια γενική φιλοαμερικανική ιμπεριαλιστική αναδιάρθρωση στη Μέση Ανατολή.

Τα δύο σχέδια -ένα «μεγάλο Ισραήλ» και μια «νέα Μέση Ανατολή» υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ και με την ενσωμάτωση του μηχανισμού του ΝΑΤΟ- μπορεί να έχουν σημεία τριβής μεταξύ τους αλλά έχουν την ίδια αποικιοκρατική φύση και στόχους υποδούλωσης, τόσο απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, όσο και απέναντι στις εκμεταλλευόμενες και καταπιεσμένες μάζες σε όλη τη Μέση Ανατολή. Και σίγουρα δεν θα είναι οι αντιδραστικές αραβικές αστικές τάξεις που θα σταθούν πραγματικά εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια. Ούτε θα είναι η Ρωσία του Πούτιν, η οποία συνεχάρη τον Τραμπ για το «σχέδιό» του· ή η Ινδία, ένας μεγάλος φίλος του Ισραήλ· ή η Βραζιλία, η οποία συνεχίζει να το προμηθεύει με τις τεράστιες ποσότητες πετρελαίου που χρειάζεται για να πραγματοποιήσει την κατοχή και τη γενοκτονία του· ή η Κίνα, ένας σημαντικός εξαγωγέας ενός ωκεανού αγαθών και κεφαλαίων στο Ισραήλ. Ο κυνισμός της αστικής γεωστρατηγικής πολιτικής είναι κοινός σε Ανατολή και Δύση, όπως αποδεικνύεται από τις προσπάθειες της Ρωσίας να διατηρήσει την επιρροή και τις βάσεις της στη Συρία συνεργαζόμενη με το νέο καθεστώς Τζολάνι ή από τις διπλωματικές προσπάθειες της Κίνας να αποκαταστήσει τις σχέσεις Ιράν-Σαουδικής Αραβίας που θα διευκολύνουν το δικό της σχέδιο για τον νέο οικονομικό και εμπορικό Δρόμο του Μεταξιού. Παρά τον ανταγωνισμό τους, όλοι τελικά συμφωνούν στον αφοπλισμό της Παλαιστινιακής Αντίστασης και στην ψεύτικη «λύση των δύο κρατών».

Παγίδες

Έχοντας επίγνωση της απόλυτης αναγκαιότητας μιας εκεχειρίας, τόσο για τις κατεστραμμένες και πεινασμένες μάζες του πληθυσμού της Γάζας, όσο και για την αναδιοργάνωση των γραμμών τους, οι παλαιστινιακές δυνάμεις αντίστασης συμφώνησαν να λειτουργήσουν, τουλάχιστον τυπικά, στο πλαίσιο του «σχεδίου Τραμπ», εν μέσω της απομόνωσης και του εκβιασμού που ασκούν οι Άραβες ηγέτες και οι γειτονικές χώρες στην περιοχή. Ωστόσο έχουν ήδη συνειδητοποιήσει το γεγονός ότι ο Τραμπ θα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένας έντιμος μεσολαβητής μεταξύ αυτών και της γενοκτονικής συμμορίας που βρίσκεται στην εξουσία στο Ισραήλ. Ο δρόμος για τη σταθεροποίηση της εκεχειρίας είναι γεμάτος παγίδες. Ο δρόμος προς την απελευθέρωση από τον Σιωνιστή καταπιεστή και για πραγματική αυτοδιάθεση είναι ακόμα πολύ μακρύς και απαιτεί την κατεδάφιση του «σχεδίου Τραμπ». Σίγουρα δεν θα διευκολυνθεί από ξένα χέρια που καλούνται να διοικήσουν «προσωρινά» τη Γάζα, που ενδιαφέρονται μόνο να συμμετάσχουν στη μοιρασιά του πλούτου που κλάπηκε από τους Παλαιστίνιους και τα οποία θα προσπαθήσουν να εκβιάσουν και να υποτάξουν τους Παλαιστίνιους της Γάζας μέσω των ελιγμών «ανοικοδόμησης».

Περισσότερο από ποτέ, η υπόθεση της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του παλαιστινιακού λαού βρίσκεται στα χέρια των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων μαζών της Παλαιστίνης και ολόκληρου του αραβοϊσλαμικού κόσμου, και του παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης και υποστήριξης για μια ελεύθερη Παλαιστίνη από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα. Αυτός, και μόνο αυτός, είναι ο πραγματικός άξονας αντίστασης στη μηχανή καταστροφής και θανάτου του Ισραήλ, στον δυτικό ιμπεριαλισμό που το υποστηρίζει με κάθε υλικό, στρατιωτικό, διπλωματικό και πολιτιστικό μέσο, ​​και στους συνεργούς του, Άραβες και μη Άραβες.

Με εξαίρεση τις οργανώσεις αντίστασης στην Υεμένη και τον Λίβανο, η υποστήριξη της θρυλικής αντίστασης του παλαιστινιακού λαού στον αραβοϊσλαμικό κόσμο ήταν μικρότερη από όση ήταν απαραίτητη, ειδικά σε μια χώρα-κλειδί όπως η Αίγυπτος. Η περίπτωση της Τουρκίας του Ερντογάν είναι αποκαλυπτική. Εκεί, υπήρχαν δύο είδη διαδηλώσεων: γνήσιες διαμαρτυρίες αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους που αποκάλυπταν τη συνεχιζόμενη εμπορική συνεργασία της κυβέρνησης του ΑΚΡ με το Ισραήλ, οι οποίες στη συνέχεια καταστάλθηκαν από το κράτος, και επίσημες συγκεντρώσεις, που οργανώθηκαν από την κυβέρνηση του ΑΚΡ για να αποσπάσουν την προσοχή της ισλαμιστικής βάσης της. Ο Ερντογάν έσπευσε να καλωσορίσει το σχέδιο Τραμπ, καθώς οι αρχές είναι κοινές με το καθεστώς του και εξυπηρετούν τόσο τις φιλοδοξίες της τουρκικής αστικής τάξης να ενισχύσει την επιρροή της ως περιφερειακή δύναμη, όσο και την καταστολή των αγώνων της τουρκικής εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Ο βίαιος κατασταλτικός χαρακτήρας των αραβικών στρατιωτικών καθεστώτων και μοναρχιών λειτουργεί σαν αμόνι ενάντια στη δράση των μαζών. Η συντριβή των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης με τη συνεργασία των τοπικών αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απέτρεψε ένα επαναστατικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, ένα εξαιρετικά ταραχώδες σενάριο παραμένει όπου υπήρξαν εξεγέρσεις και αναταραχές που χτυπήθηκαν, όπως στο Λίβανο, το Ιράν, την Αλγερία και το Σουδάν, που οδήγησαν σε ένα κύμα παθητικότητας μεταξύ των καταπιεσμένων εργατών και της νεολαίας. Οι βαθιές κοινωνικές αιτίες των εξεγέρσεων παραμένουν και γίνονται όλο και πιο οξείες. Αυτό αποδεικνύεται από το πρόσφατο κύμα διαμαρτυριών στο Μαρόκο ενάντια στη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Η παλαιστινιακή υπόθεση μπορεί για άλλη μια φορά να είναι το φυτίλι που θα βάλει φωτιά στις φτωχογειτονιές του αραβικού κόσμου.

Αντίθετα το τελευταίο διάστημα, χάρη εν μέρει στο Παγκόσμιο Στόλο Sumud, το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχει αναπτυχθεί, σημειώνοντας σημαντικό άλμα τόσο σε ποιότητα όσο και σε κλίμακα τις τελευταίες εβδομάδες, με γενικές απεργίες στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, καθώς και μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους, ειδικά στην Ιταλία. Μέχρι τώρα, ακόμη και σε χώρες όπου το κίνημα αυτό ήταν ευρέως διαδεδομένο (όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο), η οργανωμένη εργατική τάξη είχε οριακή συμμετοχή. Οι τελευταίες απεργίες έχουν αρχίσει να καλύπτουν αυτό το κενό, ειδικά σε ορισμένα λιμάνια και σε ορισμένους τομείς των χερσαίων εφοδιαστικών γραμμών (αποθήκες, σιδηρόδρομοι, τοπικές μεταφορές), όπου η συμμετοχή στις απεργίες ήταν σημαντική. Αυτοί που βγήκαν μαζικά στους δρόμους ήταν κυρίως ένα νεαρό, ντόπιο προλεταριάτο και εκείνοι οι μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς που, εκτός από την καταδίκη της γενοκτονίας και του Ισραήλ, έχουν εκφράσει την άνευ όρων αλληλεγγύη τους με την παλαιστινιακή αντίσταση με πολλούς τρόπους. Εξίσου ισχυρή και με ευρεία βάση σε όλη την Ευρώπη ήταν η καταδίκη των εθνικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως συνένοχων στη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση και στην υποστήριξη του «σχεδίου» Τραμπ.

Ο πραγματικός κίνδυνος τώρα είναι αυτό το κίνημα να νιώσει ικανοποιημένο με τη συνεχιζόμενη ασταθή εκεχειρία. Αντίθετα, είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να επανεκκινήσουμε και να ενισχύσουμε τους αγώνες των τελευταίων μηνών, με στόχο τη μέγιστη συμμετοχή της οργανωμένης εργατικής τάξης και τον ευρύτερο και διαρκή αποκλεισμό των πολεμικών εφοδιαστικών γραμμών που υποστηρίζουν το Ισραήλ. Το Ισραήλ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις μαζικές προμήθειες όπλων και αγαθών που διέρχονται από ευρωπαϊκά λιμάνια και εδάφη, ή ακόμα και από αραβικά (π.χ. το Μαρόκο). Ο μηχανισμός καταστροφής και θανάτου του μπορεί να αποδυναμωθεί σοβαρά, έως και το σημείο της παρακώλυσης, από ένα ενεργό, οργανωμένο και διεθνώς συντονισμένο μποϊκοτάζ των προμηθειών όπλων και αγαθών.

29 Νοεμβρίου

Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό στις 29 Νοεμβρίου – αν και προκηρύχθηκε από έναν οργανισμό, όπως ο ΟΗΕ, που βρίσκεται στην αφετηρία της τραγικής ιστορίας αυτού του λαού, με τη νομιμοποίηση του Κράτους του Ισραήλ και την αρχική εθνοκάθαρση μέσω της οποίας δημιουργήθηκε – θα μπορούσε να αποτελέσει την ευκαιρία για αυτή την επανεκκίνηση. Στην Ιταλία, θα προηγηθεί μια νέα γενική απεργία που έχουν κηρύξει όλα τα συνδικάτα της βάσης για την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου. Και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο παράδειγμα για πολλές άλλες χώρες.

Εναπόκειται στις διεθνιστικές δυνάμεις, που παρακολουθούν όλα όσα συμβαίνουν πέρα από τα εθνικά τους σύνορα, να αξιοποιήσουν αυτή τη δυναμική και να προσπαθήσουν να την διευρύνουν. Εναπόκειται στους διεθνιστές αγωνιστές στην Ιταλία να διασφαλίσουν ότι η απεργία της 28ης Νοεμβρίου θα ξεπεράσει τα στενά όρια του συνδικαλισμού της βάσης και θα εμπλέξει, όπως συνέβη στις 3 Οκτωβρίου, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους, τόσο μέλη της CGIL όσο και μη μέλη συνδικάτων.

Εξίσου σημαντικό είναι η αναζωογόνηση του παλαιστινιακού κινήματος να συνδεθεί με τον αγώνα ενάντια στην κούρσα των εξοπλισμών, την πολεμική οικονομία και τον πόλεμο που μαίνεται σήμερα σε όλο και περισσότερα κράτη του κόσμου, ενώ η σφαγή μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στην Ουκρανία και των στρατιωτικών συμμοριών στο Σουδάν, που υποκινούνται από ξένες δυνάμεις, συνεχίζεται ασταμάτητα. Άλλες εστίες πολέμου είναι έτοιμες να εκραγούν στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και τα Βαλκάνια. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, ξεκινώντας από αυτές των μεγάλων δυνάμεων, εξοπλίζονται με όλο και πιο κατασταλτική νομοθεσία, ενεργώντας ως πραγματικά αστυνομικά κράτη, προετοιμαζόμενες να επιβάλουν νέες, τεράστιες θυσίες στην εργατική τους τάξη και ακόμη και σε ένα τμήμα της μεσαίας τάξης. Τα μέτρα “έκτακτης ανάγκης” που λαμβάνονται παντού, από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Ιταλία, εναντίον των αλληλέγγυων με την Παλαιστινιακή Αντίσταση αγωνιστών, είναι μια πρόγευση των δρακόντειων μέτρων με τα οποία οι αστικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, είτε φασιστικού τύπου είτε “Εργατικές”, θα επιδιώξουν να καταστείλουν εν τη γενέσει της την ταξική σύγκρουση που αναπόφευκτα θα αναζωπυρωθεί.

Ήδη από τις 24 Φλεβάρη του περασμένου έτους, οι διεθνιστικές δυνάμεις περίπου είκοσι χωρών συντονίστηκαν για να φέρουν μια ενιαία πλατφόρμα αγώνα στους δρόμους. Ανανεώνουμε αυτή τη δέσμευση με στόχο να προχωρήσουμε περαιτέρω προς τη δημιουργία ενός προλεταριακού διεθνιστικού στρατοπέδου ανεξάρτητου από όλα τα καπιταλιστικά κράτη, με στόχο τη βελτίωση των μισθών, των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων, τη διακοπή της κούρσας προς την πολεμική οικονομία (με τις βαριές θυσίες που συνεπάγεται) και τον πόλεμο, και τη μετατροπή του ενδοϊμπεριαλιστικού πολέμου σε κοινωνική επανάσταση. Δίνουμε αυτόν τον αγώνα προωθώντας τη σύσταση ανεξάρτητων επαναστατικών εργατικών κομμάτων και μιας επαναστατικής Διεθνούς των Εργαζομένων.

• Περισσότερο από ποτέ, στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της αντίστασης ενάντια στον δυτικό-σιωνιστικό αποικιοκρατισμό!
• Τέλος στους βομβαρδισμούς, την πολιορκία και την πείνα που επιβάλλονται στη Γάζα. Ελευθερία για όλους τους Παλαιστίνιους κρατούμενους!
• Άμεση και άνευ όρων απόσυρση του σιωνιστικού στρατού από τη Γάζα και των εποίκων από τη Δυτική Όχθη!
• Ας εμποδίσουμε την προμήθεια όπλων και αγαθών στο Ισραήλ. Ας μποϊκοτάρουμε τις ισραηλινές επιχειρήσεις! Ας διακόψουμε κάθε σχέση με το σιωνιστικό κράτος!
• Λευτεριά στην Παλαιστίνη από τον ποταμό μέχρι τη θάλασσα!
• Για την επαναστατική ενότητα των λαών της Μέσης Ανατολής, ελεύθερη από την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική κυριαρχία!
• Για ένα διεθνές και διεθνιστικό ταξικό μέτωπο ενάντια στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις και τους πολέμους του κεφαλαίου!
• Εργάτες και καταπιεσμένοι του κόσμου, ας ενωθούμε!

Πρώτες υπογραφές: