Χωρίς αποτέλεσμα έληξε η τριμερής συνάντηση την οποία κάλεσε το σωματείο των Χαλυβουργών στο Υπουργείο Εργασίας σχετικά με τις απολύσεις και την τρομοκράτηση που έχουν εξαπολύσει διευθυντές και τσιράκια του Μάνεση απέναντι στους απεργούς Χαλυβουργούς.
Μετά από τις έξι παράνομες απολύσεις που πραγματοποίησε ο Μάνεσης τη εβδομάδα που μας πέρασε ακόμα και σε μέλη του ΔΣ του σωματείου, και μετά τις αλλαγές στα εργασιακά πόστα που προκαλούν σοβαρούς κινδύνους στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, τη στιγμή που καλούνται να κάνουν ακόμη και επικίνδυνες εργασίες χωρίς ειδίκευση, το σωματείο ζήτησε την άμεση παρέμβαση του υπουργείου και την εφαρμογή των νόμων και των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
Ωστόσο ο Μάνεσης, με τις πλάτες των βιομήχανων και της κυβέρνησης προσπαθεί με ακόμα μεγαλύτερη μανία να αποδείξει ποιος είναι ο βρόμικος και απάνθρωπος ρόλος του και τι προσπαθεί να πετύχει όλον αυτόν τον καιρό. Να συντρίψει τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων και να τους εκβιάζει με την ίδια τους την επιβίωση. Το σίγουρο είναι πως με αυτή την εκδικητική τακτική πρώτα αποδεικνύει πόσο πολύ φοβήθηκε τους συσπειρωμένους εργάτες όλους αυτούς τους εννιά μήνες της απεργίας, ενώ η τόσο σκληρή αδιαλλαξία του σε όλα τα ζητήματα κάνει ακόμα πιο ορατή την μοναδική πραγματική απάντηση που πρέπει να πάρει από τους Χαλυβουργούς. Την συνέχιση των κινητοποιήσεων, με συνέχιση της απεργίας αλλά και κατάληψη μέχρι να τον πετάξουν έξω από το εργοστάσιο.
«Ήδη ακόμα και τώρα που μιλάμε το εργοστάσιο δεν δουλεύει. Έχει απολύσει τόσους τεχνίτες που δεν μπορεί να ξεκινήσει η παραγωγή», εξήγησε μιλώντας στην Ε.Α. ο Χάρης Μανώλης απολυμένος από την Ελληνική Χαλυβουργία. «Για να καταφέρει να καλύψει τα κενά προσπαθεί να αλλάξει πόστα στους εργάτες για να δουλέψουν σε θέσεις άλλων. Όμως αυτό δεν το δέχεται το σωματείο. Υπάρχουν κανόνες για την ασφαλή λειτουργία του εργοστασίου. Μπορεί να έχει ξεκινήσει να βγάζει τους δεκάδες τόνους σίδερο και σκραπ που έχει στις αποθήκες, όμως χωρίς τους εξειδικευμένους εργάτες το χαλυβουργείο δεν μπορεί να δουλέψει. Σημασία έχει να κρατήσουμε τη μάχη ζωντανή. Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη και να συντονιστούμε και με τις άλλες μάχες διαρκείας που ανοίγουν το επόμενο διάστημα, και σε τράπεζες και σε εργοστάσια και παντού.
Τόσο σαν επιτροπή απολυμένων της Ελληνικής Χαλυβουργίας, που πρέπει να παλέψουμε απ’ έξω με κάθε τρόπο για να διεκδικήσουμε μέχρι και το τελευταίο ένσημο, δώρο, αποζημείωση, αλλά και –γιατί όχι- και την επαναπρόσληψή μας, όσο και σαν Σωματείο Εργαζόμενων στην Ελληνική Χαλυβουργία πρέπει να οργανώσουμε τις επόμενες μάχες αλλά και την παρουσία μας στα επόμενα ραντεβού του εργατικού κινήματος, όπως αυτό στην ΔΕΘ, στις 8 Σεπτέμβρη».