Πολιτισμός

Το 1971 η Ντελφίν έρχεται στο Παρίσι από τη Γαλλική επαρχία όπου έχει γεννηθεί και μεγαλώσει, αναζητώντας τον έρωτα και την ελευθερία από την ασφυκτικά κλειστή αγροτική κοινωνία. Θα τα βρει και τα δυο στο πρόσωπο της καθηγήτριας Καρόλ, μέλους μιας φεμινιστικής οργάνωσης. Στον απόηχο του Μάη του ’68, κινήματα και οργανώσεις κάθε απόχρωσης βρίσκονται ακόμη σε αναβρασμό αλλά και σε επανεκτίμηση της συγκυρίας που διαμορφώνεται με την ύφεση του επαναστατικού κύματος του Μάη. 

 

Οι «Ξαναμμένες» (Les Excites), η ομάδα της Καρόλ μάχονται για το δικαίωμα στις αμβλώσεις, υπερασπίζονται την ομοφυλόφιλη επιθυμία και τους γκέι, παλεύουν τον καθημερινό σεξισμό, συχνά με «ανορθόδοξο τρόπο» (π.χ. χουφτώνοντας άντρες στο δρόμο για να τους δείξουν πόσο άσχημο είναι γι’αυτόν-ήν που το παθαίνει (!)). Είναι σαν ένα φιλμ που ξετυλίχτηκε χρονικά και περιγράφει πώς κερδήθηκαν τα περισσότερα δικαιώματα που σήμερα θεωρούνται κατακτημένα σε πολλές χώρες. Εκείνο το κίνημα έχασε το μεγάλο στοίχημα του Μάη, βρήκε όμως την αυτοπεποίθηση να βγει στους δρόμους και να αλλάξει πολλά πράγματα σε σχέση με τις ατομικές ελευθερίες και τη ζωή του. Αυτή η διάθεση τροφοδότησε και την δύναμη μιας επαρχιώτισσας εργάτριας όπως η Ντελφίν να «κερδίσει» ερωτικά μια διανοούμενη ακτιβίστρια όπως η Καρόλ. 

 

Η πραγματική ζωή όμως δεν είναι ρόδινη, η σχέση των δυο γυναικών σοκάρει ακόμη και το αριστερό περιβάλλον της Καρόλ και ασφαλώς πρέπει να παραμείνει μυστική από τον ευρύτερο κόσμο.  

 

Η κατάσταση δυσκολεύει όταν η Ντελφίν επιστρέφει στο χωριό της μετά από σοβαρή ασθένεια του πατέρα της, προκειμένου να βοηθήσει την οικογένεια στις αγροτικές δουλειές. Η Καρόλ την ακολουθεί και την διεκδικεί, αλλά στον στενό κοινωνικό κύκλο της επαρχίας, που επιβάλλεται όχι μόνο λόγω νοοτροπίας αλλά και από την σκληρή προσπάθεια κάθε αγροτικής οικογένειας για την βιοποριστική επιβίωση, η μάχη είναι άνιση.  

 

Τρία χρόνια μετά την εμβληματική «Ζωή της Αντέλ», το αντεστραμμένο είδωλό της μας πηγαίνει στις ρίζες της σύγχρονης ριζοσπαστικοποίησης και θυμίζει ότι τα δικαιώματά μας (αρκετά από τα οποία θέλουν να μας τα πάρουν πίσω) δεν μας τα χάρισε καμιά κυβέρνηση, αλλά κερδήθηκαν από τους αγώνες χιλιάδων γυναικών και ανδρών, είναι υπόθεση πολιτική και είναι υπόθεση που μετριέται από το τι κάνει (ή δεν κάνει) ο καθένας και η καθεμιά μας καθημερινά.