Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Αντίσταση στη λογοκρισία

31/3, Ο ανηψιός του Ιμπραήμ Εργκιούν στα γραφεία της ΚΕΕΡΦΑ κρατώντας το πρωτοσέλιδο της Εργατικής Αλληλεγγύης

Ο Ιμπραήμ Εργκιούν ήταν Κούρδος πρόσφυγας που κρεμάστηκε πριν από λίγες ημέρες στο στρατόπεδο-φυλακή της Κορίνθου. Είχε μόλις μάθει την αδικαιολόγητη παράταση της κράτησής του. Οι φίλοι του φωτογράφησαν τον απαγχονισμένο αδερφό τους. Στη συνέχεια εξεγέρθηκαν μέσα στο στρατόπεδο. Μέσω των δικών του ανθρώπων έστειλαν τη φωτογραφία στην ΚΕΕΡΦΑ και την Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος «Η Ενότητα» μαζί με βίντεο που μιλούν οι ίδιοι την ώρα της εξέγερσης μέσα στο στρατόπεδο. Αίτημα των ίδιων των συγκρατούμενων και της οικογένειάς του ήταν η δημοσίευση «για να δει όλος ο κόσμος τι μας κάνουν στα στρατόπεδα του θανάτου». Η Εργατική Αλληλεγγύη ανταποκρίθηκε στο αίτημα και δημοσίευσε τη φωτογραφία. Όλες οι δημοσιεύσεις της φωτογραφίας -της ΚΕΕΡΦΑ, της Πακιστανικής Κοινότητας και του πρωτοσέλιδου της Εργατικής Αλληλεγγύης- λογοκρίθηκαν στο Facebook και το Ιnstagram. 

Οι φωτογραφίες που αποκαλύπτουν τη φρίκη του ρατσισμού, του πολέμου, των κρατικών δολοφονιών -και η δημοσίευσή τους- πάντα λειτουργούσαν ως εργαλείο του κινήματος προκειμένου να οργίσει και να ξεσηκώσει. Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα.

Το 1936, μετά το πραξικόπημα του Φράνκο και το ξέσπασμα του εμφυλίου στην Ισπανία, η Δημοκρατικοί βγάζουν αφίσσα που απεικονίζει ένα νεκρό μωρό, θύμα των φασιστικών θηριωδιών, με φόντο τα βομβαρδιστικά που συνέδραμαν τα φασιστικά στρατεύματα. Η αφίσσα έλεγε «Αν το ανεχτείς, τα παιδιά σου θα είναι τα επόμενα», ήταν γραμμένη στα Αγγλικά και στόχευε στο να προσελκύσει αντιφασίστες άλλων χωρών, ώστε να ενταχθούν στους μαχητές που πολεμουσαν τα στρατεύματα του Φράνκο. 

Τον Απρίλη του 1936 η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης εξεγείρεται. Στις 9 Μάη 30.000 απεργοί διαδηλώνουν στη μεγαλύτερη απεργία που είχε δει μέχρι τότε η πόλη. Οι χωροφύλακες χτυπούν τους απεργούς και σκοτώνουν 9 διαδηλωτές, ενώ τραυματίζουν πάνω από 200. Πρώτος νεκρός είναι ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Η φωτογραφία με τη μάνα να θρηνεί τον νεκρό γιό της μπαίνει στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη και μεταξύ άλλων, εμπνέει τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον Επιτάφιο.

Tον Απρίλιο του 1937, οι αφροαμερικανοί Ρούσβελτ Τάουνς κι ο Ρόμπερτ Μακντάνιελς απαγάγονται στο Ντακ Χιλ του Μισισιπί και βρίσκονται λίγο αργότερα νεκροί, βασανισμένοι, δεμένοι σε δυο δέντρα, λιντσαρισμένοι από ρατσιστές. Η φωτογραφία του Μακ Ντάνιελς (1), δεμένου στο δέντρο δημοσιεύτηκε στο Time και το Life. Ήταν η πρώτη φωτογραφία λιντσαρισμένου μαύρου που δημοσιεύτηκε σε τόσο μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικά, φέρνοντας εκατομμύρια ανθρώπους αντιμέτωπους με τη δολοφονική ρατσιστική δράση της Κου Κλουξ Κλαν και των συμμοριών του Νότου. 

Τον Αύγουστο του 1955, ο Έμετ Τιλ, ένας 14χρονος αφροαμερικανός από το Σικάγο λιντσαρίστηκε από ρατσιστές λευκούς ενώ έκανε διακοπές στο Μισισιπί. Το πτώμα του βρέθηκε τρεις μέρες μετά τη δολοφονία του στις όχθες του ποταμού. Η παραμόρφωσή του από τα χτυπήματα ήταν τρομακτική. Στην κηδεία η μάνα του Έμετ Τιλ απαίτησε το φέρετρο να είναι ανοιχτό και να δουν όλοι τι είχε συμβεί στο γιό της. «Δεν υπήρχε τρόπος να περιγράψεις τι βρίσκεται μέσα στο φέρετρο. Κανένας τρόπος. Και γι’ αυτό ήθελα να το δει όλος ο κόσμος» είχε πει. Τα Μαύρα περιοδικά Jet και Chicago Defender, ανταποκρίθηκαν στο αίτημά της και δημοσίευσαν τις φωτογραφίες. Σύμφωνα με τα περιοδικά Nation και Νewsweek, ο ξεσηκωμός της μαύρης κοινότητας του Σικάγο ήταν μεγαλύτερος από οποιοδήποτε άλλο αντίστοιχο γεγονός στο παρελθόν. Το Time αργότερα επέλεξε τη φωτογραφία της μάνας του Τιλ πάνω από το παραμορφωμένο πτώμα του γιου της ως μια από τις 100 πιο επιδραστικές φωτογραφίες όλων των εποχών. Έγραφε: «Για σχεδόν έναν αιώνα, οι αφροαμερικανοί λιντσάρονταν κανονικά κι ατιμώρητα. Τώρα, χάρη στην αφοσίωση μιας μάνας στο να αποκαλύψει τη βαρβαρότητα αυτού του εγκλήματος, κανένας δεν μπορεί να κάνει πως δεν ξέρει αυτό που τόσο καιρό δεν έβλεπε». Η δημοσιότητα που πήρε η δολοφονία του Έμετ Τιλ μέσα από τη δημοσίευση των φωτογραφιών καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το ξέσπασμα του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα την ίδια χρονιά.

Ντοκουμέντα

Tην 1η Φλεβάρη του 1968 o φωτορεπόρτερ Έντι Άνταμς πατάει το κλίκ της μηχανής του τη στιγμή που ο αρχηγός της αστυνομίας του αμερικανόφιλου Νοτίου Βιετνάμ εκτελεί εν ψυχρώ τον αξιωματούχο των Βιετκόνγκ, Νγκιέν Βαν Λεμ (2). Είναι μόνο ένα παράδειγμα των εκατοντάδων φωτογραφιών που έπαιξαν ρόλο ώστε ο πόλεμος από την Ινδοκίνα να μεταφερθεί μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ με τον ξεσηκωμό του μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος της δεκαετίας του ’60. Ακόμα πιο εμβληματική είναι η φωτογραφία, με τα μικρά παιδιά να τρέχουν να σωθούν κλαίγοντας, τραυματισμένα από τις ναπάλμ. Τα περισσότερα από αυτά τα συγκλονιστικά ντοκουμέντα συνάντησαν πολλά εμπόδια μέχρι να βρουν το δρόμο τους για τις σελίδες των εντύπων ευρείας κυκλοφορίας και πρωτοδημοσιεύονταν σε έντυπα του αντιπολεμικού κινήματος, της φοιτητικής ριζοσπαστικής αριστεράς και του “underground” Τύπου. Ανάλογη είναι και η ιστορία φωτογραφιών από τις βίαιες αστυνομικές επιθέσεις στον ξεσηκωμό εκείνης της περιόδου μέσα στην ίδια την Αμερική, με πιο διάσημη την εικόνα της φοιτήτριας Αν Βέκιο να κλαίει πάνω από το πτώμα του συμφοιτητή της Τζέφρι Μίλερ, δευτερόλεπτα αφότου η Εθνοφρουρά άνοιξε πυρ εναντίον των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. 

Στις 17 Νοέμβρη του 1985 ο μπάτσος Μελίστας πυροβολεί πισώπλατα και δολοφονεί τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά, μετά την πορεία του Πολυτεχνείου. Η δολοφονία του Καλτεζά πυροδότησε οργισμένες διαδηλώσεις για πολλές ημέρες. Η φωτογραφία με τον δολοφονημένο Καλτεζά έγινε πρωτοσέλιδο στην Ελευθεροτυπία και Τα Νέα (3). Πολλοί από τους νέους και τις νέες που πύκνωσαν τις διαδηλώσεις των επόμενων ημερών κατέβηκαν συγκλονισμένοι από αυτή τη φωτογραφία. «Ήμουν 16 χρονών όταν είδα την φωτογραφία του Μιχάλη Καλτέζα νεκρού στα πρωτοσέλιδα της Ελευθεροτυπίας και των Νέων το μακρινό 1985 και συγκλονίστηκα. Γιατί φόραγε το ίδιο καρό πουκάμισο, το ίδιο τζιν, το ίδιο φουλάρι, ίδια ηλικία, είχα κατέβει κι εγώ στην πορεία του Πολυτεχνείου - θα μπορούσα να ήμουν εγώ στην θέση του, μέσα στα αίματα. Με στοιχειώνει ακόμη αυτή η εικόνα» λέει σήμερα ο δημοσιογράφος Γιώργος Πίττας.

Στις 30 Σεπτέμβρη του 2000, ο Τζαμάλ Αλ Ντουράχ μαζί με τον δωδεκάχρονο γιο του Μοχάμεντ, εγκλωβίζονται σε διασταυρούμενα πυρά στη Γάζα. Είναι οι μέρες της δεύτερης Ιντιφάντα, της εξέγερσης των Παλαιστινίων ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή. Ο Ταλάλ Αμπού Ραμά οπερατέρ του France 2 καταγράφει καρέ καρέ την αγωνία τους και την κοινή τους πορεία προς το θάνατο. Οι συγκλονιστικές εικόνες θα φουντώσουν ακόμα περισσότερο την Ιντιφάντα και θα στρέψουν εκατομμύρια στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού.

Η εισβολή του Μπους και των συμμάχων του στο Ιράκ το 2003 πυροδότησε ένα τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα που πήρε το προσωνύμιο «η νέα υπερδύναμη». Η κατακραυγή απλώθηκε ακόμα περισσότερο όταν τον Απρίλιο του 2004 δημοσιεύτηκαν οι φωτογραφίες των βασανιστηρίων στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ, από τις αμερικάνικες δυνάμεις εις βάρος ιρακινών αιχμαλώτων. Η φωτογραφία με τον κρατούμενο Αμπντού Χουσεΐν Σααντ Φαλέχ, με μαύρη κουκούλα στο κεφάλι, στεκόμενος σε στάση εσταυρωμένου πάνω σε ένα κουτί, να δέχεται ηλεκτροσόκ έφτασε να γίνει εξώφυλλο του Economist (με τίτλο «Ράμσφελντ παραιτήσου») και μαζί με τις υπόλοιπες γκρέμισαν τα παραμύθια περί «εκστρατείας εκδημοκρατισμού» που έλεγε το Πεντάγωνο.

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μπάτσος Κορκονέας δολοφονεί εν ψυχρώ τον μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, πυροδοτώντας την τεράστια εξέγερση που οι περισσότεροι/ες θυμόμαστε. Την επόμενη ημέρα η Εργατική Αλληλεγγύη κυκλοφορεί έκτακτο φύλλο με τίτλο «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων». Η φωτογραφία του πρωτοσέλιδου απεικονίζει τον μετανάστη από το Πακιστάν, Μαζάρ Γκιούλ που έπεσε νεκρός την ίδια μέρα στην Πέτρου Ράλλη. Το έκτακτο φύλλο εξαντλήθηκε την ίδια μέρα κι έπαιξε ρόλο ώστε να συνδεθεί η οργή ενάντια στην αστυνομική βία εις βάρος της νεολαίας με την δολοφονική ρατσιστική βία του κράτους εις βάρος των μεταναστών. Το σύνθημα «Σκοτώνουν μετανάστες – σκοτώνουν μαθητές – αλήτες δολοφόνοι ρατσιστές» έγινε σύνθημα ολόκληρου του κινήματος.

Στέλιος Μιχαηλίδης

 

O αρχηγός της αστυνομίας του αμερικανόφιλου Νοτίου Βιετνάμ εκτελεί εν ψυχρώ τον αξιωματούχο των Βιετκόνγκ, Νγκιέν Βαν Λεμ

 

Απρίλης 1937, φωτογραφία του αφροαμερικανού Ρόμπερτ Μακντάνιελς, δεμένου στο δέντρο και λιντσαρισμένου από ρατσιστές.

 

Απρίλης 2004. Φωτογραφία βασανιστηρίων στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ

 

17 Νοέμβρη 1985, Πρωτοσέλιδο στην Ελευθεροτυπία για τη δολοφονία του Καλτεζά από τον μπάτσο Μελίστα




Αύγουστος 1955, Η φωτογραφία της μάνας του Έμετ Τιλ πάνω από το παραμορφωμένο πτώμα του γιου της όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Jet. 




4 Μάη 1970, Οχάιο, Η Αν Βέκιο να κλαίει πάνω από το πτώμα του συμφοιτητή της Τζέφρι Μίλερ.




30 Σεπτέμβρη του 2000, ο Τζαμάλ Αλ Ντουράχ μαζί με τον δωδεκάχρονο γιο του Μοχάμεντ, εγκλωβίζονται σε διασταυρούμενα πυρά στη Γάζα.


 


Ισπανία 1936, Αφίσα των Δημοκρατικών που απεικονίζει ένα νεκρό μωρό, θύμα των φασιστικών θηριωδιών, με φόντο τα βομβαρδιστικά που συνέδραμαν τα φασιστικά στρατεύματα.






Μάης 1936, Η μάνα του Τάσο Τούση θρηνεί τον δολοφονημένο από τους χωροφύλακες γιό της. 




6 Δεκέμβρη 2008, Η φωτογραφία του πρωτοσέλιδου της Εργατικής Αλληλεγγύης απεικονίζει τον Μαζάρ Γκιούλ, μετανάστη από το Πακιστάν, που έπεσε νεκρός την ίδια μέρα, με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο.  


Σύμφωνα με τη δημοσιογραφική δεοντολογία σοκαριστικές εικόνες επιτρέπεται κατ΄εξαίρεση να δημοσιοποιούνται όταν πρόκειται για έγκλημα που αποσιωπάται, αμφισβητείται ή αποκρύπτεται. 

Η αυτοκτονία δια απαγχονισμού του Κούρδου πρόσφυγα Ιμπραήμ Εργκιούν στο στρατόπεδο της Κορίνθου είναι αποτέλεσμα εγκληματικής πολιτικής που αποσιωπάται και αποκρύπτεται συστηματικά. Νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ δημόσια υπέρ της Εργατικής Αλληλεγγύης για την απόφασή της να δημοσιοποιήσει τη φωτό στην πρώτη σελίδα. Όποιος κάνει συγκρίσεις με γνωστό ακροδεξιό έντυπο που είχε δημοσιοποιήσει χάριν εντυπωσιασμού φωτό του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα, δεν ξέρει ούτε πού πατά, ούτε πού βρίσκεται.
 
Στέλιος Νικητόπουλος, 
δημοσιογράφος στην ΕΡΤ3

 

Είναι απαράδεκτο να γίνεται λογοκρισία σε μια εφημερίδα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που χρόνια τώρα στηρίζει τους αγώνες των προσφύγων και των μεταναστών ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό, όπως αυτό που έγινε με το πρωτοσέλιδο της Εργατικής Αλληλεγγύης, που κατέβηκε από το facebook αναίτια κι αναιτιολόγητα. 
Ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες που έχει για την εγκληματική πολιτική που ακολουθεί σε βάρος των προσφύγων και των μεταναστών, οδηγώντας τους ευθέως στον θάνατο. Παλεύουμε και είμαστε δίπλα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες για να μπορούν να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους μας. Η Εργατική Αλληλεγγύη δεν πρόκειται να φιμωθεί. Δεν θα το αφήσουμε να συμβεί ποτέ αυτό.
 
Δημήτρης Πολυχρονιάδης,
Εκπαιδευτικός, μέλος του ΣΕΠΕ Αμαρουσίου 

 

Καταγγέλουμε με τον πιο έντονο τρόπο την απαράδεκτη λογοκρισία του facebook εις βάρος της Εργατικής Αλληλεγγύης επειδή παρουσίασε την αυτοκτονία του ιρακινού πρόσφυγα Ιμπραήμ Εργκιούν. 

Η Εργατική Αλληλεγγύη αποκαλύπτει κι αναδεικνύει τη δολοφονική συμπεριφορά της κυβέρνησης εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών. Δεν φτάνει ότι η κυβέρνηση έχει εξαγοράσει τα ΜΜΕ, ότι με την καταστολή και τις απαγορεύσεις προσπαθούν να σταματήσουν κάθε φωνή αντίστασης, προσπαθούν τώρα να σταματήσουν και την πληροφόρηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιτιθέμενοι σε σελίδες οργανώσεων και συλλογικοτήτων που αγωνίζονται. Δεν θα τους περάσει! Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά.

Κώστας Τουλγαρίδης,
Μέλος Δ.Σ ΣΕΠΕ «Κ.Σωτηρίου»
Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική