O Αχμέτ Τζαμσί μιλάει στον ΜΑΡΞΙΣΜΟ 2022, μεταφράζει ο Μ.Χρονόπουλος. Φωτό: Λένα Βερδέ
Το τελευταίο οχτάμηνο μετράμε πολλές ρατσιστικές επιθέσεις. Έχουμε τις επιθέσεις στον Εύοσμο και τη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης, στο Νέο Ηράκλειο, στα Καμίνια, στα Πετράλωνα, στην 3ης Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας, στον Κόκκινο Μύλο στο Μενίδι, στο Κορωπί κλπ.
Από αυτή την εικόνα γεννιούνται κάποια βασικά ερωτήματα. Τι είδους επιθέσεις είναι αυτές, ποιοι τις κάνουν, υπάρχει αναβίωση της Χρυσής Αυγής ή κάποιου άλλου φασιστικού κομματιού; Υπάρχει κεντρική οργάνωση αυτών των επιθέσεων; Και φυσικά προκύπτει το ερώτημα πώς μπορούμε εμείς να απαντήσουμε σε αυτές τις επιθέσεις. Χρειάζεται να δούμε τα χαρακτηριστικά αυτών των επιθέσεων:
Στον Εύοσμο και τη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης είχαμε μια πολύ οργανωμένη προσπάθεια που κράτησε βδομάδες, για να δημιουργήσουν φασιστική ομάδα με βάση ένα σχολείο και μια γειτονιά. Στο Νέο Ηράκλειο ήταν επίσης μια προσπάθεια εμφανώς οργανωμένη με στόχο να χτυπηθεί μια αντιφασιστική συγκέντρωση. Στα Καμίνια επίσης βλέπουμε μια επίθεση από μια ομάδα τουλάχιστον επτά ανθρώπων εναντίον μεταναστών. Αντίστοιχες ήταν και οι υπόλοιπες επιθέσεις.
Έχουμε δηλαδή ένα μοτίβο με αρκετά γνωστές εικόνες. Οι δράστες είναι όλοι νέοι άντρες, με σκουρόχρωμα ρούχα. Τα θύματα -με εξαίρεση τους αντιφασίστες στο Νέο Ηράκλειο- δεν έχουν καμία προηγούμενη εχθρική σχέση με τους δράστες. Γίνονται στόχοι των επιθέσεων είτε επειδή είναι εμφανώς αντιφασίστες κι αντιρατσιστές, είτε επειδή είναι εμφανώς μετανάστες, προέρχονται από αραβική ή ασιατική χώρα και είναι κατά τεκμήριο μουσουλμάνοι. Οι δράστες είναι οπλισμένοι κι έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν, όχι μόνο τα θύματα της επίθεσης, αλλά ολόκληρη την κατηγορία ατόμων την οποία αντιπροσωπεύουν: τους αντιφασίστες - αντιρατσιστές και τους φτωχούς μουσουλμάνους μετανάστες.
Η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να επωφεληθεί από αυτές τις επιθέσεις αλλά πολιτικά κι οργανωτικά έχει τσακιστεί. Δεν έχει τη νομιμοποίηση και την αξιοπιστία ακόμα και στο δικό της χώρο και γι' αυτό αναπτύσσονται καινούργιες ομαδοποιήσεις.
Θερμοκήπιο
Εδώ προκύπτει ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα. Έχουμε την πιο ρατσιστική και πολεμοκάπηλη κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Οι επαναπροωθήσεις, ο φράχτης στον Έβρο, το αφήγημα ότι οι μετανάστες είναι εργαλείο του Ερντογάν που τους βάζει την ετικέτα του “εχθρού”, ο Θεοδωρικάκος με τις επιχειρήσεις σκούπα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η κατάργηση οποιασδήποτε δυνατότητας παροχής ασύλου. Όλα αυτά κάνουν το θερμοκήπιο που δίνουν ανοχή και νομιμοποίηση σε αυτές τις επιθέσεις. Ο ηθικός αυτουργός αυτών των επιθέσεων είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στο πώς απαντάμε σε αυτό είναι εντυπωσιακό το προχώρημα που έχει γίνει. Στον Εύοσμο ας πούμε δόθηκε μαζική απάντηση κι όχι μόνο από την ΚΕΕΡΦΑ. Ήταν τα συνδικάτα της περιοχής, οι μαζικοί φορείς, το τοπικό ΚΚΕ κλπ. Αντίστοιχα και στο Νέο Ηράκλειο ήταν όλη η Αριστερά. Στα Καμίνια η απάντηση ήρθε από την ίδια τη γειτονιά κι από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Οι δράστες εντοπίστηκαν από τη γειτονιά. Είναι πολύτιμο ότι οι μετανάστες έχουν πλέον το θάρρος να καταγγέλουν τις επιθέσεις στην ΚΕΕΡΦΑ και στα συνδικάτα και να κάνουν μηνύσεις, ακόμα κι αν δεν έχουν χαρτιά. Και χάρη στο γεγονός ότι σε όλα αυτά τα σημεία είχαμε άμεσες απαντήσεις, δεν είχαμε επανάληψη αυτών των επιθέσεων.
Δεν είμαστε στο σημείο που ήμασταν όταν γίνονταν οι επιθέσεις στον Αγ. Παντελεήμονα πριν 10 χρόνια. Είμαστε πολύ πιο δυνατοί σαν αντιρατσιστικό κι αντιφασιστικό κίνημα, πολύ πιο έμπειροι πολιτικά, πιο ισχυροί οργανωτικά και μπορούμε και να απαντάμε καλύτερα σε αυτές τις επιθέσεις. Αλλά και να διακρίνουμε αυτόν που είναι ο πραγματικός αυτουργός, η ρατσιστική κυβέρνηση του Μητσοτάκη.
Την αντιμετώπιση των ρατσιστικών επιθέσεων μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής είχε σαν θέμα η συζήτηση με τον ανάλογο τίτλο που έγινε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μαρξισμός 2022. Οι επιθέσεις από τη μεριά των φασιστικών συμμοριών και οι δολοφονίες των ρατσιστικών κυβερνητικών πολιτικών της Ευρώπης Φρούριο – και η μάχη εναντίον τους – αποτέλεσαν τους δύο άξονες της συζήτησης.
Τη συζήτηση άνοιξαν ο Τάκης Ζώτος, δικηγόρος θυμάτων ρατσιστικών επιθέσεων κι ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ και δημ.σύμβουλος Αθήνας. «Σύμφωνα με τον ΟΗΕ οι ξεριζωμένοι της προηγούμενης χρονιάς φτάνουν τα 76 εκατομμύρια. Αυτά ως απάντηση για όσους λένε ότι τους πρόσφυγες τους φέρνει ο Ερντογάν, οι διακινητές κλπ.» είπε ο Πέτρος και συνέχισε: «Στη Μεσόγειο από το 2014 μέχρι σήμερα ο ΟΗΕ καταγράφει 24 χιλιάδες νεκρούς. Είναι πνιγμένοι ως αποτέλεσμα του τι σήμαιναν οι συμφωνίες ΕΕ - Τουρκίας και η συμφωνία με τη Λιβύη, ένα κράτος που στήνει στρατόπεδα δουλείας. Υγρό νεκροταφείο έχει γίνει η Μεσόγειος. Και ταυτόχρονα διώκουν μαζικά τους αλληλέγγυους.
Πώς τους παλεύουμε; Ως μαρξιστές αποδίδουμε τη γέννηση του ρατσισμού στον καπιταλισμό κι ως εκ τούτου υπάρχει ο ιστορικός νεκροθάφτης. Η οργανωμένη εργατική τάξη. Έχει δώσει μάχες για τη νομιμοποίηση των μεταναστών από τη δεκαετία του '90 μέχρι σήμερα. Τα σωματεία των εκπαιδευτικών που διεκδικούν να μπουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας που διεκδικεί να κλείσει η Αμυγδαλέζα κλπ. Η ΚΕΕΡΦΑ είναι ατμομηχανή του κινήματος αλλά στηρίζεται σε αυτή τη δύναμη για να τσακίσει τις ρατσιστικές πολιτικές».
Στην παρέμβασή της η Δήμητρα Λιναρδάκη, δικηγόρος σε υποθέσεις προσφύγων, τόνισε: «Οι εικόνες από τη σφαγή στη Μελίγια με τα στοιβαγμένα πτώματα κάτω από το φράχτη, θύμισαν ένα παρελθόν εγκλημάτων της αποικιοκρατίας. Κι όμως είναι εικόνες από τη σύγχρονη Ευρώπη. Μιλάμε για μια ακραία ρατσιστική πολιτική. Πάνω σε αυτή την πολιτική έχουν στήσει μια βιομηχανία απελάσεων που έχουμε να δώσουμε μάχη απέναντί της. Είναι ιστορική η καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το Φαρμακονήσι. Αναγνωρίζει ότι υπήρχε κίνδυνος ζωής, ότι υπήρχαν απάνθρωπες κι εξευτελιστικές συνθήκες, ότι υπήρχαν ευθύνες του Λιμενικού για τον θάνατο οκτώ παιδιών και τριών γυναικών. Είναι μεγάλη νίκη αλλά χρειάζεται να θυμηθούμε ότι αυτή είναι μια υπόθεση του 2014. Ο εισαγγελέας στο Ναυτοδικείο του Πειραιά που διερευνούσε τις ευθύνες του Λιμενικού είχε βάλει την υπόθεση στο αρχείο με κεντρικό σκεπτικό ότι δεν γίνονται επαναπροωθήσεις. Χρειάζεται το αντιρατσιστικό κίνημα να παλέψει για να σταματήσει τις επαναπροωθήσεις. Μόνο με ένα πλατύ αντιρατσιστικό κι αντιφασιστικό κίνημα μπορούμε να τους σταματήσουμε”.
Σχολεία
Η Ντίνα Γκαρανέ, εκπαιδευτικός από τη Γ' ΕΛΜΕ Αθήνας τόνισε τη σημασία της αντιφασιστικής μάχης στα σχολεία, θυμίζοντας τις προσπάθειες των φασιστών να κερδίσουν μαθητές και την εμπειρία από το πως αποκρούστηκαν, ενώ σε αντίστοιχα παραδείγματα από τη μάχη στο ΕΠΑΛ του Ευόσμου και συνολικότερα από τον αντιφασιστικό αγώνα στη Θεσσαλονίκη αναφέρθηκε ο Ευκλείδης Μακρόγλου από την τοπική ΚΕΕΡΦΑ.
“Η βομβιστική επίθεση πριν λίγους μήνες στο Τζαμί στα Πατήσια είναι εμβληματική. Θυμίζει τις βομβιστικές επιθέσεις του ναζιστικού NSU στη Γερμανία με θύματα Τούρκους κι Έλληνες μετανάστες. Αυτή την επίθεση το ελληνικό κράτος κάνει ότι δεν συνέβη” σημείωσε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χ.Α.
Στο πρόσφατο παράδειγμα ρατσιστικής επίθεσης εργοδότη σε μετανάστη εργάτη και στην “πολύτιμη εμπειρία του ενιαίου μετώπου” αναφέρθηκε η Μαργαρίτα Παπαμηνά, μέλος του συλλόγου δασκάλων Χανίων, ενώ ο ηθοποιός Βασίλης Κουκαλάνι θύμισε την αντιρατσιστική στάση ενός μεγάλου μέρους των καλλιτεχνών μετά το Φαρμακονήσι. Πολύτιμη ήταν η εικόνα που έφερε από το αντιρατσιστικό κίνημα στην Τουρκία, ο Ντενίς Γκουνγκόρεν, μέλος του DsiP. Ο Αχμέτ Τζαμσί, μετανάστης από το Πακιστάν εξιστόρησε τη ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε πριν ένα μήνα και τη συμπαράσταση που βρήκε στην ΚΕΕΡΦΑ, ενώ κι ο Κοκού, πρόσφυγας από το Τόγκο, έφερε βιωματικά παραδείγματα καθημερινού ρατσισμού στην Ελλάδα.