Εκπαίδευση και νεολαία
Σχολεία: Μαχητικά στην απεργία

11/10 Συγκέντρωση στο υπ. Παιδείας. Φωτό: Νίκη Αργύρη

Σε στάση εργασίας προχώρησαν οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης την Τρίτη 11/10. Συγκέντρωση με μεγάλη συμμετοχή μαθητών/ριών έγινε την ίδια ημέρα στο Υπουργείο Παιδείας, ενώ σε κάποια σημεία προηγήθηκαν εκδηλώσεις και συζητήσεις των εκπαιδευτικών σε συνεργασία με γονείς και μαθητές, με πιο χαρακτηριστική ίσως την επίσκεψη της Αλέιδα Γκεβάρα, κόρης του Τσε, στο 13ο ΓΕΛ Περιστερίου. Η ΟΛΜΕ καλεί σε γύρο γενικών συνελεύσεων σε όλες τις ΕΛΜΕ την εβδομάδα 17-21 Οκτώβρη και σε συνέλευση προέδρων στις 22/10. 

Εν τω μεταξύ σε πολλούς συλλόγους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας ήδη έχουν ξεκινήσει οι γενικές συνελεύσεις. 

 «Την Τετάρτη 5/10 έγινε έκτακτη γενική συνέλευση στον Στ' ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης. Παρεβρέθηκαν δεκάδες άτομα, παρότι η συνέλευση καλέστηκε μόλις δύο μέρες πριν. Στο τέλος της συνέλευσης καλέσαμε τον κόσμο να αφήσει το τηλέφωνό του για να φτιάξουμε μια απεργιακή επιτροπή που θα προπαγανδίζει την πανεργατική απεργία και ταυτόχρονα θα αναδείξει κομμάτια με τα οποία μπορούμε να δουλέψουμε μαζί, σε κάθε σχολείο», μεταφέρει η Κατερίνα Τσαλταμπάση δασκάλα Στ’ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης, μέλος Δικτύου “Η Τάξη μας”. «Στη συζήτηση από τη μεριά μας προσπαθήσαμε να θέσουμε το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η δημόσια εκπαίδευση δέχεται τόσο χυδαίες επιθέσεις από την κυβέρνηση. Μετά από 15 χρόνια διαδοχικών κρίσεων γνωρίζουμε καλά ποιος τις πληρώνει, όλο το βάρος φορτώνεται στις πλάτες των εργατών. Σε αυτές άλλωστε οφείλεται τόσο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος Δύσης-Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας όσο και η ανάδειξη των φασιστών της Μελόνι στην Ιταλία. Ο λόγος που οι φασίστες στην Ελλάδα είναι στη φυλακή είναι ότι το αντιφασιστικό κίνημα δεν άφησε αναπάντητη ούτε μία τους επίθεση, περνώντας στις διεκδικήσεις απονομιμοποίησής τους σε κάθε ευκαιρία. 

Ένα μήνα πριν η Θεσσαλονίκη ταρακουνήθηκε από μια τεράστια πορεία που έφτασε να καταλαμβάνει όλη την παραλιακή, από τον Λευκό Πύργο μέχρι την Ίωνος Δραγούμη. Η στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ την Παρασκευή 7/10 για να μπορέσει ο κόσμος να παραστεί στο δικαστήριο στη δίκη της Χρυσής Αυγής δύο χρόνια μετά την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση, η απεργία των νοσοκομειακών στις 20/10 και η 24ωρη Πανεργατική στις 9/11 είναι αποτελέσματα της συνεχόμενης διεκδίκησης ενός τεράστιου κομματιού κόσμου που δεν προτίθεται να αφήσει τίποτα στις ορέξεις του κεφαλαίου. Η απεργία είναι αυτή που θα συμπυκνώσει τα αιτήματα για διέξοδο από τη φτώχεια, την ακρίβεια, την ενεργειακή, την περιβαλλοντική και την πολιτική κρίση. 

Kαζάνι που βράζει

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το εκπαιδευτικό κίνημα είναι ένα καζάνι που βράζει. Όσο το φοιτητικό κίνημα αντιστέκεται στην πανεπιστημιακή αστυνομία, οι εκπαιδευτικοί παλεύουν να κρατήσουν όρθιο τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Αυτή είναι η ουσία της μάχης απέναντι στην αξιολόγηση και στον θεσμό των μεντόρων και των συντονιστών. Τώρα η ΔΟΕ επαναπροκύρηξε την απεργία-αποχή, αφού το δικαστήριο έβγαλε παράνομη την απεργία της ΑΔΕΔΥ, μετά από προσφυγή της Κεραμέως. Όσες φορές και να βγάλουν τα δικαστήριά τους παράνομη την απεργία αποχή, η Κεραμέως και η κυβέρνηση θα βρίσκουν μπροστά τους το 95% του κλάδου που αντιστέκεται στην εφαρμογή της αντιδραστικής, αντιεκπαιδευτικής τους πολιτικής. Οι συνεχείς προσφυγές στα δικαστήρια διατρανώνουν την πολιτική απομόνωση του υπουργείου. 

Η απεργία στις 9/11 από τη μεριά των εκπαιδευτικών θα είναι μια μάχη υπεράσπισης του δικαιώματός μας σε ένα σχολείο δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό, χωρίς ελαστική εργασία για τους αναπληρωτές και τις αναπληρώτριες. Οι μαζικές, μόνιμες προσλήψεις που πρέπει να γίνουν πλησιάζουν τις 100.000, οι αυξήσεις στους πετσοκομμένους από τα μνημόνια μισθούς μας, η επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, η μείωση των μαθητών/ριών ανά τμήμα είναι κάποια από τα αιτήματά μας, τα οποία θέλουμε να ενώσουμε με τα αιτήματα όλων των κλάδων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα στην Πανεργατική απεργία. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά θα τον διανύσουμε δυναμικά και με την αυτοπεποίθηση που μας δίνει το γεγονός ότι ο αγώνας μας για το σχολείο που ονειρευόμαστε είναι αγώνας για την ίδια τη ζωή μας».