Σε κοινό τους κάλεσμα η ΚΕΕΡΦΑ, η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος “η Ενότητα”, η Καμπάνια “Δεν είναι αθώοι - οι Ναζί στη φυλακή” και ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας Πειραιά ξεκαθαρίζουν: “Η κυβέρνηση που νομιμοποίησε από την πρώτη στιγμή την Μελόνι, την φασίστρια πρωθυπουργό της Ιταλίας έχει δώσει την κάλυψη στον Κασιδιάρη και το Λαγό να κατεβαίνουν στις εκλογές ξανά. Ο Πλεύρης χαιρετά ναζιστικά στη δίκη της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο. Επιχειρούν να συσπειρώσουν ξανά τα τάγματα εφόδου παριστάνοντας ξανά τα «πολιτικά κόμματα». Δεν θα τους αφήσουμε να πατήσουν ούτε σε μια σπιθαμή γης! Τιμώντας την μνήμη του Σαχζάτ Λουκμάν αγωνιζόμαστε για χαρτιά και ίσα δικαιώματα στους μετανάστες εργάτες, γι' άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες”.

Στα Πετράλωνα, στην οδό Τριών Ιεραρχών, βρήκαν μπροστά τους τον Σαχζάτ Λουκμάν. Ο Σαχζάτ Λουκμάν ήταν μετανάστης από το Πακιστάν, εργάτης σε λαϊκή αγορά. Έμενε στο Περιστέρι κι εκείνο το βράδυ είχε ξεκινήσει νωρίς-νωρίς με το ποδήλατό του να πάει για δουλειά. Οι φασίστες τον σταμάτησαν. Ήταν μελαμψός, φαινόταν ότι ήταν μετανάστης. Ταίριαζε με την εικόνα αυτών που η συμμορία των δύο νεοναζί ήθελε να εξαφανίσει από προσώπου γης. Με εφτά μαχαιριές στην καρδιά και την πλάτη τον αφήνουν νεκρό στο έδαφος. Ο Στεργιόπουλος φωνάζει στον Λιακόπουλο “άντε έλα, πάμε να φύγουμε”, περνάει αργά στην άλλη μεριά του δρόμου, παίρνουν το σκούτερ και φέυγουν. Η δουλειά είχε γίνει. Χάρη σε κατοίκους της γειτονιάς που αντελήφθησαν τη δολοφονία, οι δύο φονιάδες θα συλλαμβάνονταν λίγο αργότερα στο Σύνταγμα. Είχαν αφαιρέσει την πινακίδα από το σκούτερ και συνέχιζαν τη βόλτα τους “ως γύρο του θριάμβου”, όπως θα ακουγόταν αργότερα και στο δικαστήριο. Είχαν ακόμα επάνω τους τα ματωμένα μαχαίρια. Στους μπάτσους που τους συνέλαβαν παραδέχτηκαν την πράξη τους με υπερηφάνια: “Καλά του κάναμε, είναι αλλοδαπός, μπαίνουν στα σπίτια μας και μας ληστεύουν, καλά δεν του κάναμε;”. Στα σπίτια τους βρέθηκαν στιλέτα, σιδερογροθιές, ρόπαλα του μπέιζμπολ και εκατοντάδες φυλλάδια της Χρυσής Αυγής.

Το θράσος και η αυτοπεποίθησή τους δεν ήταν τυχαία. Προερχόταν από τη χρόνια ατιμωρησία των εγκλημάτων τους, την κάλυψή τους από την αστυνομία και την κυβερνητική υιοθέτηση της πιο ρατσιστικής ατζέντας που είχε εφαρμοστεί μέχρι τότε. Όταν τα νέα της δολοφονίας έφτασαν νωρίς το πρωί στα γραφεία της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος “Η Ενότητα” και της ΚΕΕΡΦΑ, ο Τζαβέντ Ασλάμ, πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, δήλωνε στα ΜΜΕ ότι είχαν προηγηθεί τουλάχιστον 700 επιθέσεις και 4 δολοφονίες. Ήταν επιθέσεις που πήγαιναν χέρι-χέρι με τα ρατσιστικά πογκρόμ του Σαμαρά και του Δένδια. 

Πογκρόμ

Ο Σαμαράς μίλαγε για “ανακατάληψη των πόλεων” υιοθετώντας την ατζέντα της Χρυσής Αυγής (που διακήρυττε ότι θα “ξεβρωμίσει” τον τόπο από τους “υπανθρώπους”) και ο Δένδιας έβαζε μπροστά την επιχείρηση Ξένιος Δίας. 4.500 χιλιάδες μπάτσοι θα εξαπέλυαν ένα τρομακτικό πογκρόμ σε όλο το κέντρο της Αθήνας εναντίον χιλιάδων μεταναστών, με μαζικούς ελέγχους, επιδρομές σε σπίτια, αναίτιες προσαγωγές με μόνο κριτήριο το χρώμα του δέρματος κι εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα από τα οποία θα καταγγέλονταν βασανιστήρια με ξυλοδαρμούς, ηλεκτροσόκ, ακόμα και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Πίσω από τις δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ ακολουθούσαν τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής κρατώντας ρόπαλα και μαχαίρια. 

Το πλαίσιο που είχε διαμορφωθεί είχε ήδη εξασφαλίσει στην ναζιστική εγκληματική οργάνωση, εκπροσώπηση στη Βουλή και στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, παχυλή χρηματοδότηση, μια “κατεχόμενη” γειτονιά στον Αγ.Παντελεήμονα της Αχαρνών, υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά, τοπικά γραφεία – ορμητήρια επιθέσεων και απεριόριστο ξέπλυμα από τα τηλεοπτικά κανάλια και τις μεγάλες εφημερίδες.

Η απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος ήρθε δυο μέρες μετά τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, στις 19 Γενάρη. Ήδη ήταν στα σκαριά η οργάνωση ενός πανελλαδικού αντιφασιστικού συλλαλητηρίου με αφορμή την κατάσταση που περιγράφηκε παραπάνω. “19 Γενάρη – Αθήνα Πόλη Αντιφασιστική” ήταν το σύνθημα γύρω από το οποίο ξεδιπλώθηκε μια πολύμηνη καμπάνια με πρωτοβουλία της ΚΕΕΡΦΑ και στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, κοινότητες μεταναστών, οργανώσεις και κόμματα της αριστεράς, καλλιτέχνες, σύνδεσμοι φιλάθλων, δημοτικές κινήσεις και δημοτικά συμβούλια, ΛΟΑΤΚΙ+ συλλογικότητες, πραγματικά όλο το φάσμα του αντιφασιστικού κινήματος. 

Οργή

Η αγανάκτηση για το δυνάμωμα της φασιστικής απειλής αγκάλιασε την καμπάνια, ξεπερνώντας ακόμα και τα ελληνικά σύνορα, καθώς κινητοποιήσεις αλληλεγγύης θα οργανώνονταν την ίδια μέρα σε δεκάδες χώρες διεθνώς. Οι μαχαιριές του Λιακόπουλου και του Στεργιόπουλου θα γέμιζαν οργή αυτούς που ήδη ετοιμάζονταν να διαδηλώσουν στις 19 Γενάρη και θα τους ένωναν με χιλιάδες ακόμα που θα έβλεπαν τη δολοφονία ως τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι προκειμένου να κατέβουν στο δρόμο.

Η Πακιστανική Κοινότητα προσυγκεντρώθηκε στην Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως, απέναντι από το δημαρχείο της Αθήνας. Εκεί ήταν και το φέρετρο με τον νεκρό Σαχζάτ. Μετά από την προσευχή και τον αποχαιρετισμό στον αδερφό τους, ξεκίνησαν για να ενωθούν με χιλιάδες που είχαν συγκεντρωθεί ήδη στην Ομόνοια. Κι από εκεί ένα αντιφασιστικό ποτάμι βάδισε μέχρι το Σύνταγμα γεμίζοντας τη Φιλελλήνων για πολλές ώρες, όσο διήρκεσε η συναυλία που είχε στηθεί. Τουλάχιστον 20 χιλιάδες αντιφασίστες/ριες αποχαιρέτησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν με υψωμένες γροθιές στην ενός λεπτού σιγή που τηρήθηκε και φώναξαν στη συνέχεια “Είμαστ' όλοι Πακιστανοί”.

Η 19 Γενάρη είχε θυμίσει ότι το αντιφασιστικό κίνημα είναι εδώ, είναι δυνατότερο από τους φασίστες και θα τους έκλεινε το δρόμο. Λίγους μήνες μετά η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το διαβόητο τάγμα εφόδου της Νίκαιας θα πυροδοτούσε ένα νέο αντιφασιστικό ξέσπασμα οργής που θα οδηγούσε στις συλλήψεις της ηγεσίας. Η αντίστροφη μέτρηση για τη Χρυσή Αυγή όμως είχε ήδη ξεκινήσει. 

Παράλληλα θα ξεδιπλωνόταν και η μάχη για την καταδίκη των δολοφόνων του Σαχζάτ. Η μάχη από την έναρξη της δίκης, μέχρι την καταδίκη των δολοφόνων χωρίς ελαφρυντικά και με ρατσιστικό κίνητρο, τόσο πρωτόδικα όσο και σε δεύτερο βαθμό, ήταν μια διαρκής καμπάνια που πήγαινε χέρι - χέρι με όλες τις μάχες του αντιφασιστικού κινήματος. Οι γονείς του Σαχζάτ Λουκμάν, Χαντίμ Χουσεΐν και Σουκράν Μπίμπι ταξίδεψαν από το Πακιστάν για να δώσουν τη μάχη για δικαιοσύνη. Μίλησαν σε δεκάδες εκδηλώσεις της ΚΕΕΡΦΑ σε γειτονιές, σχολές κι εργατικούς χώρους σε όλη τη χώρα, έδωσαν το παρών τόσο στη δίκη των φονιάδων του γιου τους όσο και στη μεγάλη δίκη της Χ.Α, διαδήλωσαν σε αναρίθμητες αντιφασιστικές πορείες. Το δικαστήριο καταδίκασε σε ισόβια χωρίς κανένα ελαφρυντικό τους δολοφόνους του Σαχζάτ Λουκμάν με αναγνώριση του ρατσιστικού κινήτρου. Αυτός ήταν και ο λόγος που η υπόθεση εντάχτηκε και στη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής. 

Ωστόσο η δίκη σε δεύτερο βαθμό της εγκληματικής οργάνωσης είναι σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη συναγωνίζεται σε ρατσισμό -αν δεν την έχει ξεπεράσει- αυτή του Σαμαρά, στρώνοντας ξανά το δρόμο στους φασίστες. Στις 13/1 έξω από το Εφετείο και στις 17/1 στα Πετράλωνα θα διαδηλώσουμε ξανά, για να διατηρήσουμε αντιφασιστικές τις γειτονιές μας και να μη φτάσουμε ποτέ ξανά σε νέες φασιστικές δολοφονίες.