Μπορούμε να τους σταματήσουμε με τους αγώνες μας 

Γιατί πάμε σε δεύτερες εκλογές μέσα σε ένα μήνα και ο Μητσοτάκης απειλεί και με τρίτες αν δεν κατακτήσει την ισχυρή πλειοψηφία που θέλει; Γιατί, αφού όπως ισχυρίζονται το αποτέλεσμα της 21ης Μάη κατέδειξε την κυριαρχία της ΝΔ στο πολιτικό σκηνικό; 

Στην πραγματικότητα το σύστημα της εξουσίας του κεφαλαίου γνωρίζει πόσο εύθραυστο είναι αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα και φοβάται νέες εκρήξεις της λαϊκής οργής, ανάλογες με αυτές που ακολούθησαν το έγκλημα των Τεμπών. Φοβάται τις αντιστάσεις των εργαζόμενων αφού ξέρει καλά πόσο βάρβαρη θα είναι η πολιτική που θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση, η κρίση του συστήματος παγκόσμια και στη χώρα μας είναι τέτοια που τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα είναι μονόδρομος. Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί τέλος στη χαλάρωση και στις όποιες "παροχές" και επιστροφή σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, ουσιαστικά σε ένα νέο μνημόνιο. Αυτό σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις σε ότι απέμεινε (πχ νερό), πετσόκομμα κοινωνικών δαπανών και δικαιωμάτων, άγρια λιτότητα, αυταρχισμός. Γι' αυτό χρειάζονται πολύ ισχυρή κοινοβουλευτικά κυβέρνηση, αλλά και μια ανίσχυρη πολιτικά αντιπολίτευση που θα έχει στρίψει τόσο δεξιά, ώστε να μην μπορεί να διατυπώσει καμιά πειστική εναλλακτική πρόταση. 

Μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την εφιαλτική προοπτική; Εμείς απαντάμε ότι ναι μπορούμε, με τους αγώνες μας. Αυτούς που και στην προηγούμενη τετραετία έφεραν στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας, που δυσκόλεψαν την εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης ή ακύρωσαν στην πράξη τους νόμους της ή σε κάποιες περιπτώσεις την ανάγκασαν σε υποχώρηση. Με δυνατό κίνημα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους, να γίνουμε εμείς η πραγματική αντιπολίτευση, η αντιπολίτευση των δρόμων. Το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι βασική προϋπόθεση για ένα τέτοιο κίνημα. Αγωνιστές και αγωνίστριες, φίλοι και εχθροί αναγνωρίζουν την αποφασιστική συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες αλλά και στη σύνδεση των αγώνων με την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Γι' αυτό ζητάμε την ενίσχυσή της και σε αυτές τις εκλογές. Βάζουμε φραγμό στη Νέα Δημοκρατία και τους συνενόχους της. Δυναμώνουμε τους αγώνες μας. Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Θανάσης Διαβολάκης, Δημοτικός σύμβουλος Πειραιά

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου αποτέλεσε έναν πολιτικο σεισμό. Σίγουρα το φαινόμενο να «κρατιέται» σε ποσοστά η κυβέρνηση και να κατακρημνίζεται η αντιπολίτευση είναι πρωτοφανές.

Για τις τις αιτίες έχουν ήδη γραφετεί πολλά. Η αμέριστη στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των μιντιαρχών κλπ προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και των μεσαίων στρωμάτων τόσο κατά την περίοδο της πανδημίας, όσο και από τους πόρους των προγραμμάτων, η αδίσταχτη χρήση του κράτους ως εργαλείο για τα επιδόματα ψίχουλα, εξασφάλισε την στήριξη των ανώτερων στρωμάτων και ανοχή τμήματος των λαϊκών στρωμάτων, παρά την άθλια πολιτική του για 4 χρόνια.

Είναι όμως σαφές ότι το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα στην πολιτική της ΝΔ, χωρίς τη στάση αποχής ή και εναντίωσης σε κρίσιμους αγώνες. Με αυτήν την αντιμετώπιση (ψήφιση των μισών νομοσχεδίων, αποδοχή του ασφυκτικού πλαισίου ΕΕ-ΝΑΤΟ κλπ), ενίσχυσε την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και τελικά του ίδιου του Μητσοτάκη. Για αυτό ακριβώς και συντρίφθηκε.

Η «δίδυμη» πτώση ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25  σε αυτές τις εκλογές απέδειξε ότι η αντιπολίτευση «εντός των τειχών», η αντιπολίτευση που αποδέχεται το πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής (επιλογές της ΕΕ και της ΕΚΤ, στρατιωτικές δαπάνες, βάσεις, ΝΑΤΟ κλπ) δεν μπορεί να υπάρξει στην σημερινή εποχή της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος. Οι δυνάμεις αυτές αντικειμενικά θα μπουν σε κρίση.

Είμαστε αντίθετοι ότι υπάρχει και εκδηλώθηκε μια γενικευμένη «δεξιά στροφή». Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι οπωσδήποτε εξαιρετκά ανησυχητική, αλλά αν απολυτοποιηθεί θα είναι σαν να «φορτώνουμε» (για μια ακόμα φορά) στο λαό το «συντηρητισμό» της Αριστεράς.

Δεν χάθηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που πήραν μέρος σε μικρούς και μεγάλους αγώνες! Όμως χρειάζεται μια άλλη αριστερά που με αποφασιστική στάση, πρόγραμμα ανατροπής και προοπτική επαναστατική παλεύει να μετασχηματιστεί η οργή σε δύναμη ανατροπής, σε σνειδητό αντικαπιταλιστικό ρεύμα.

Αυτή είναι η μάχη που δίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτό και η ενίσχυσή της «μετράει» εκεί που κρίνεται ο συσχετισμός δυνάμεων, στο κίνημα και την δημιουργία μιας άλλης αριστεράς, μιας μαζικής αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής  αριστεράς. 

Αντώνης Δραγανίγος, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Π.Ε ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Θρίαμβος της Ν.Δ και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της; Ή καταβαράθρωση του έτερου πυλώνα του αστισμού ήτοι του ΣΥΡΙΖΑ και …της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του; Τα εκλογικά αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαϊου είναι πιο σύνθετα από αυτό που θέλουν να επιδείξουν οι κερδισμένοι αυτής της μάχης και σίγουρα δεν είναι η απόλυτη καταστροφή, όπως στρεβλά προσπαθούν να μας πείσουν οι δυνάμεις του 3 παρά κάτι %. 

Αν σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποτιμήσαμε τη δύναμη που σου δίνει η έλλειψη αντιπάλου και κάποια επιδόματα σε συνθήκες χρόνιας φτωχοποίησης, πράγμα που δε μας επέτρεψε να κάνουμε ακριβείς προβλέψεις, ωστόσο κάναμε κάτι πολύ σημαντικότερο μέσα στην τελευταία τετραετία. Αξίζει να θυμηθεί κανείς ποια πολιτική δύναμη πρωτοστάτησε επί πανδημίας έξω από τα νοσοκομεία, ζητώντας ενίσχυση του ΕΣΥ, όχι μόνο εμβόλια για όλους και όλες, χωρίς να είναι υποχρεωτικά, αλλά και τεστ και μέσα ατομικής προστασίας και αραίωση των βαρδιών στα εργασιακά κάτεργα, αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ, κλπ. Ποια ήταν η δύναμη που έσπασε τις αντιεπιστημονικές απαγορεύσεις για συναθροίσεις σε εξωτερικούς χώρους στο Πολυτεχνείο και στην πορεία μνήμης για τον Α. Γρηγορόπουλο και μάλιστα κυνηγήθηκε, ξυλοκοπήθηκε και διώχθηκε για την ανυπακοή της αυτή. Ποια δύναμη πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων φυλακισμένων απεργών πείνας. Ποια δύναμη έδωσε τις μάχες της κατά της αξιολόγησης, κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας και ακόμα εν μέσω της  προεκλογικής περιόδου έδινε μάχες στα σωματεία που συμμετέχει.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτούς τους αγώνες είναι που θα επενδύσει και πάλι. Αυτός είναι στην πραγματικότητα και ο λόγος καθόδου στις δεύτερες αυτές εκλογές της «συμμόρφωσης» του εκλογικού αποτελέσματος στις ορέξεις της κερδισμένης Ν.Δ. Αν για τους αστούς πρέπει να ψηφίζουμε μέχρι να ψηφίσουμε «σωστά» είτε σε εκλογές, είτε σε δημοψηφίσματα, οι επαναστάτες πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε η αριστερά που έχει ανάγκη η ζωή μας η ίδια. Οι αριστεροί άνθρωποι πρέπει να ψηφίζουμε όπως ζούμε κι αγωνιζόμαστε. Έτσι ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Και σε αυτό θα συντελέσει κομβικά μια δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δρόμο και στην κάλπη.

Ελένη Βαφειάδου, μέλος του ΕΚΚΕ, ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Τώρα, πιο αποφασιστικά ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά

Οι εκλογές του Μάη αποτέλεσαν ένα στιγμιότυπο πολιτικής αντίδρασης. Η μεγάλη νίκη της δεξιάς υπήρξε το αποτέλεσμα της κατάρρευσης της στρατηγικής (και του ίδιου) του ΣΥΡΙΖΑ, της στρατηγικής που επικράτησε στο τεράστιο κίνημα των πρώτων μνημονιακών χρόνων και το οδήγησε στην αποτυχία. Η νέα άνοδος των κινημάτων δεν μπόρεσε (ακόμα) να αποτυπωθεί στην εκλογική σκηνή, εξαιτίας και των ρεφορμιστικών ηγεσιών (περιλαμβανομένου του ΚΚΕ) που επέλεξαν να κλείσουν τον αγώνα των Τεμπών τον Απρίλη για να αφοσιωθούν στις εκλογές.

Είναι κατανοητή η απογοήτευση και ο αποτροπιασμός αρκετών αγωνιστών και αγωνιστριών για το αποτέλεσμα της κάλπης. Όμως δεν είναι ώρα ούτε για θρήνο, ούτε για πεσιμισμό. Η ΝΔ φαίνεται ισχυρή, αλλά το πολιτικό σύστημα των καπιταλιστών δεν μπορεί να ελπίζει σε σταθερότητα για πολύ. Η ανανεωμένη κρίση του καπιταλισμού και η σύσφιξη του Συμφώνου Σταθερότητας προοικονομούν ένα πράγμα: λιτότητα. Η άνοδος των αγώνων είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να καταργήσει η κάλπη. Έρχονται νέες κοινωνικές συγκρούσεις και νέες ανακατατάξεις.

Σε αυτό το περιβάλλον, η εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα στρώματα χρειάζονται κάτι διαφορετικό, όχι μόνο από τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τον γραφειοκρατικό συντηρητισμό του ΚΚΕ, την προγραμματική σύγχυση του ΜέΡΑ25 και τον τοξικό εθνικισμό της Πλεύσης Ελευθερίας. Χρειάζονται μια ισχυρή, ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά, και το καλύτερο όχημα που είχε ποτέ αυτή η αριστερά είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με συναίσθηση του μεγέθους και των λαθών της, και χωρίς διάθεση αυτοαναφορικών πανηγυρισμών για την άνοδό της στις εκλογές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αποδείξει ότι ο χώρος αυτός ήρθε για να μείνει.

Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε και η λογική της χρήσιμης ψήφου. Τα πραγματιστικά κριτήρια και οι εκβιαστικές επιλογές δεν έφεραν τίποτα καλό. Να μην τα ανακυκλώσουμε, για να μειωθεί λίγο κάποια διαφορά ή για να μπει κάποιος άχρωμος ρεφορμιστής στη Βουλή. Να στηρίξουμε αυτό στο οποίο θα μπορούμε να στηριχθούμε στους σκληρούς – αλλά ελπιδοφόρους - αγώνες του αύριο: ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές του Ιούνη, πιο μαχητικά από ποτέ.

Μάνος Σκούφογλου, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΕ της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος