Η Θεσσαλία δεν είναι απλά και μόνο η καρδιά της αγροτικής και της κτηνοτροφικής παραγωγής της Ελλάδας: είναι και η καρδιά της βιομηχανίας τροφίμων. Οι βιομηχανικές ζώνες γύρω από την Λάρισα, την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα φιλοξενούν εκατοντάδες μικρά και μεγάλα εργοστάσια παρασκευής γάλακτος, γιαουρτιού, φέτας και των άλλων τυριών.
Οι ζημιές από την πλημμύρα στα περισσότερα από αυτά είναι τεράστιες. «Εμείς καταστραφήκαμε, πέρασε το ποτάμι από μέσα, δεν άφησε τίποτα, το κτήριο, τα εμπορεύματα, τα μηχανήματα, όλα, ολοκληρωτική καταστροφή» έλεγε ένας από τους εκατοντάδες «μικρούς» τυροκόμους στην Ναυτεμπορική.
«Ιδιαίτερα χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η ζημιά που έχει υποστεί η Τυράς, γαλακτοβιομηχανία των Τρικάλων, η οποία ανήκει στον μεγαλύτερο όμιλο τροφίμων αυτή τη στιγμή στη χώρα, τα Ελληνικά Γαλακτοκομεία» έγραφε ο Γ.Λαμπίρης στο Capital.gr. «Η εισροή υδάτων στις εγκαταστάσεις της είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή της παραγωγής… ».
Ότι δεν κατέστρεψε το ίδιο το νερό, το κατέστρεψε η διακοπή ρεύματος. Στις καταψύξεις και τα ψυγεία οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν κατά πολύ τα επιτρεπτά όρια με αποτέλεσμα χιλιάδες τόνοι πρώτων υλών και ετοίμων προϊόντων να οδηγηθούν στις χωματερές.
Η εικόνα της βιομηχανικής περιοχής γύρω από τα Τρίκαλα ήταν την περασμένη Τετάρτη φρικιαστική. Τα χωράφια ήταν ακόμα πλημμυρισμένα, πολλοί δρόμοι είχαν καλυφθεί από χώμα ενώ δεξιά και αριστερά της Εθνικής Οδού μπορούσε να δει κανείς σωρούς από συγκεντρωμένα σκουπίδια – έπιπλα που τα είχε παρασύρει το νερό, σπασμένες πόρτες, σίδερα, κατεστραμμένα αυτοκίνητα. Τα νερά θα απορροφηθούν και οι δρόμοι και τα χωράφια θα καθαριστούν αλλά η περιοχή δύσκολα θα καταφέρει να ανακάμψει.
Τα χωράφια έχουν «μολυνθεί» από την πλημμύρα. Πολλοί υπολογίζουν ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον μια πενταετία για να αποκατασταθεί η γονιμότητα του εδάφους. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η καταστροφή της κτηνοτροφικής παραγωγής. Σχεδόν 100 χιλιάδες ζώα (πρόβατα, αγελάδες, γουρούνια και πουλερικά) πνίγηκαν. Πολλές στάνες, χοιροτροφία και πτηνοτροφία μετατράπηκαν σε σωρούς ερειπίων. Τα 20 ως 25 χιλιάδες αιγοπρόβατα που σώθηκαν, έλεγε στην ΕΡΤ ο Π.Πεβερέτος, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας, «δεν έχουμε που να τα πάμε. Σε κάτι παλιές στάνες τα πήγαμε». Ο ίδιος υπολογίζει τη ζημιά σε 10 δισεκατομμύρια. «Τη μεγαλύτερη ζημιά έχουν υποστεί οι νέοι κτηνοτρόφοι που είχαν πάρει δάνεια… Το αίτημά μας είναι να ληφθούν άμεσα μέτρα με πάγωμα των πλειστηριασμών σε πρώτη κατοικία και στάβλους».
Οι τράπεζες και τα funds, μετά την κατακραυγή για τη συνέχιση των πλειστηριασμών ακόμα και την ίδια ώρα που η περιοχή βυθιζόταν στα νερά, υποσχέθηκαν να παγώσουν τις κατασχέσεις μέχρι το τέλος του χρόνου. Πρόκειται για προκλητική κοροϊδία. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι θα χρειαστούν χρόνια για να επουλώσουν τις πληγές τους -όχι τέσσερις μήνες.
Και η κυβέρνηση μοίρασε και συνεχίζει να μοιράζει υποσχέσεις για αποζημιώσεις, επιδοτήσεις και χαμηλότοκα δάνεια. Αλλά είναι αμφίβολο όχι μόνο ποιοι αλλά και το πότε θα τα πάρουν –οι εμπειρίες από παλαιότερες «θεομηνίες» σαν τη φωτιά στην Βαρυμπόμπη δεν είναι καθόλου θετικές. «Κάποιοι είναι έτοιμοι να φύγουν (μετανάστες) στη Γερμανία», έλεγε ο Π.Πεβερέτος.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις θα αποζημιωθούν γρήγορα και γενναία – για αυτό κανένας δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία. Η βιομηχανία τροφίμων είναι πολύ σημαντική για την εθνική οικονομία αφού αντιπροσωπεύει το 40% της συνολικής βιομηχανικής παραγωγής της χώρας. Το τι θα κάνουν αυτές τις αποζημιώσεις οι επιχειρηματίες είναι όμως αβέβαιο. Κανένας επιχειρηματίας δεν πρόκειται να «πετάξει τα λεφτά του» (καμιά διαφορά δεν έχει αν τα κληρονόμησε από τον πατέρα του ή τα πήρε σαν αποζημίωση για τις καταστροφές του Daniel) σε επισκευές, αντικαταστάσεις μηχανημάτων κλπ αν οι «προοπτικές» δεν είναι «καλές».
Οι μεγάλοι χαμένοι από την καταστροφή θα είναι όπως πάντα οι εργάτες, οι μικροί αγρότες και κτηνοτρόφοι και οι φτωχοί. Πολλοί θα χάσουν τις δουλειές τους. Κάποιο θα φύγουν πράγματι, ίσως όχι για τη Γερμανία αλλά για την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Τα προϊόντα που χάθηκαν δεν ανήκαν στους εργάτες – παρόλο που ήταν οι εργάτες αυτοί που τα είχαν φτιάξει (αλλά έτσι είναι οι κανόνες του καπιταλισμού). Τα αφεντικά, όμως, είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιήσουν τις ελλείψεις που προκαλεί η καταστροφή για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τις τιμές.