Έφυγε πριν λίγες μέρες από τη ζωή, ο Ζαχαρίας Τριγάζης, μαχητικός συνδικαλιστής στο χώρο των εργαζομένων στα πανεπιστήμια, μέλος του ΣΥΝ και στη συνέχεια του ΣΥΡΙΖΑ.
«Ο Ζαχαρίας Τριγάζης υπήρξε για σειρά ετών πρόεδρος και μέλος του ΔΣ των εργαζομένων στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του ΚΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης» ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία. «Γεννημένος το 1951, ήταν το όγδοο παιδί του Αγησίλαου Τριγάζη και της Αστέρως Γεωργούλια. Σπούδασε στο Λονδίνο ενώ παράλληλα δούλευε και εντάχθηκε στην Αριστερά από τα χρόνια της Χούντας, διετέλεσε στέλεχος του ΚΚΕ και μετά το 1991 εντάχθηκε στον Συνασπισμό και παρέμενε στον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. έως σήμερα» αναφέρει ανάμεσα σε άλλα η Αυγή.
«Αγνός αγωνιστής, ακούραστος, ενωτικός. Συμμετείχε σε όλα. Πάλευε όχι μόνο για το δημόσιο πανεπιστήμιο και την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και συνολικά για την εργατιά και τα δικαιώματα. Αντιρατσιστής. Ο Ζαχαρίας ήταν πάντα παρών στους αγώνες. Ακόμα και ως συνταξιούχος και με επιβαρυμένη υγεία, δεν έφευγε από τις διαδηλώσεις ούτε όταν πέφτανε δακρυγόνα. Μαχητικός, ακούραστος, αταλάνευτος και με ευαισθησία. Είναι πηγή έμπνευσης για παλιούς και νέους» είπε στην Εργατική Αλληλεγγύη, η Ιωάννα Λούβρου, μέλος Ε.ΔΙ.Π. ΕΚΠΑ.
Δεν ήταν λίγοι οι σύντροφοι/ισσες του ΣΕΚ, εργαζόμενοι/ες στα πανεπιστήμια αλλά και σε άλλους χώρους δουλειάς, φοιτητές και φοιτήτριες, που βρεθήκαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια να δίνουμε κοινές μάχες με τον Ζαχαρία σε όλα αυτά τα μέτωπα.
Στην υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας: «Ο πρύτανης θέλει ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές να μη μιλούν, να μην διεκδικούν. Το ίδιο κι οι εργαζόμενοι. Να μην κινητοποιούνται, να μην απεργούν, να μην διεκδικούν αυτά που θέλουν. Εμείς από την πλευρά μας, ο Σύλλογός μας, συμπορευόμαστε με τους φοιτητές» έλεγε στην ολοσέλιδη συνέντευξη που έδωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη τον Νοέμβρη του 2014. «Δεν θέλουμε να σπουδάζουν σε ένα περιβάλλον που δεν θα μπορούν να σκέφτονται, να αναπτύσσουν την κριτική σκέψη, να αμφισβητούν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και του συστήματος στο οποίο ζούμε. Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα. Να αποκρούσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης που θέλουν να μεταλλάξουν το πανεπιστήμιο σε μια ανώνυμη επιχείρηση, ανοιχτή στις ορέξεις των δυνάμεων της κερδοσκοπίας».
Στην υπεράσπιση του δικαιώματος των εργαζομένων στη δουλειά. Το 2013 ο Ζαχαρίας Τριγάζης πρωτοστάτησε στην απεργία των διοικητικών των πανεπιστημίων ενάντια στις διαθεσιμότητες-απολύσεις, μια απεργία διαρκείας που κράτησε 96 μέρες πετυχαίνοντας να νικήσει τη μνημονιακή κυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων. «Ξεκινήσαμε έναν αγώνα με κυλιόμενες 48ωρες απεργίες. Είναι ένας αγώνας που έχουμε την αίσθηση ότι είναι επιτυχής και από τη συμμετοχή του κόσμου και από τις μορφές του, καταλήψεις-διαδηλώσεις και από το αποτέλεσμα» έλεγε τέλη του 2012 στην Εργατική Αλληλεγγύη μιλώντας για τον πρώτο γύρο των απεργιών που άνοιξε το δρόμο για την απεργία διαρκείας.
Από τα κάτω
Ο Ζαχαρίας Τριγάζης δεν ήταν μόνο της κλιμάκωσης, ήταν και του συντονισμού, και από τα κάτω. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 2012 ήταν ανάμεσα σε εκείνους τους συνδικαλιστές που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία για μια Πανελλαδική Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης και στη συνέχεια στον Συντονισμό ενάντια στα κλεισίματα και στις διαθεσιμότητες.
«Θέλουμε το κίνημα που διαμορφώνεται στο δημόσιο, τους χώρους που αγωνίζονται ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες, να βρούμε τη δυνατότητα να συντονιστούμε. Υπάρχουν δυσκολίες, αλλά επιμένουμε. ‘Εχω την πεποίθηση ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο αντίστασης μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά και σε συντονισμό με τους κοινωνικούς αγώνες που μπορεί να είναι το σημείο εκείνο που θα δοκιμάσει την πολιτική της κυβέρνησης, που θα αρχίσει να ξηλώνει το πουλόβερ της πολιτικής των μνημονίων και θα οδηγήσει στην ανατροπή συνολικά της κυβερνητικής πολιτικής και βέβαια και της κυβέρνησης» έλεγε το 2012 στην Εργατική Αλληλεγγύη.
Ο συντονισμός έγινε πράξη με κομμάτια του δημόσιου τομέα και όχι μόνο. «Ήμασταν σε κοινό αγώνα με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ τον καιρό της πολύμηνης απεργίας μας και συνεχίζουμε. Θα είμαστε εκεί, στις 7/11, για να δώσουμε απάντηση στην κυβέρνηση, ενάντια στην πολιτική του “μαύρου”» δήλωνε στην Εργατική Αλληλεγγύη δυο χρόνια αργότερα.
Ο Ζαχαρίας Τριγάζης ήταν πάντα παρών στην αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση. Στην καμπάνια για Ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά το 2012, ομιλητής στου Ζωγράφου στις εκδηλώσεις της ΚΕΕΡΦΑ στον αντιφασιστικό ξεσηκωμό που ακολούθησε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. «Οι εκπρόσωποι του μνημονίου αποφάσισαν προκειμένου να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα να κάνουν εκκαθάριση του κέντρου της Αθήνας. Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι οι άνθρωποι του κέντρου της Αθήνας, οι μετανάστες δεν είναι σκουπίδια για να κάνουν εκκαθάριση», εξηγούσε μιλώντας σε αντιρατσιστική συγκέντρωση έξω από τη Νομική τον Απρίλη του 2012.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του και τους συντρόφους του.