Συγκλονιστική 22 Μάρτη
Γροθιά στη δολοφονική κυβέρνηση της ΝΔ που ψάχνει σωσίβιο στον ρατσισμό ήταν το συλλαλητήριο και η συναυλία που οργάνωσαν το Σάββατο 22 Μάρτη στο Σύνταγμα η ΚΕΕΡΦΑ και οι επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου για τη Διεθνή Ημέρα Δράσης Ενάντια στον Ρατσισμό και τους Φασίστες. Κόντρα στους Μητσοτάκηδες και τους Βορίδηδες που στοχοποιούν πρόσφυγες-μετανάστες για να γλυτώσουν από την οργή που τους πνίγει, χιλιάδες διαδηλωτές/ριες απαίτησαν σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι της Πύλου και των Τεμπών, να μην συγκαλυφθεί κανένα κυβερνητικό έγκλημα.
Συγκλόνισαν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και της Πύλου που ένωσαν τις φωνές και τον αγώνα τους για δικαιοσύνη, αλλά και όλοι/ες που ανέβηκαν στην εξέδρα εκφράζοντας τις δυνάμεις που στήριξαν την κινητοποίηση: συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους, καλλιτέχνες, δεκάδες συλλογικότητες, αγωνιστές/ριες του κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στην Παλαιστίνη, οργανώσεις της Αριστεράς.
Χαιρετισμοί και τραγούδια εναλλάσσονταν με συνθήματα, επευφημίες και δυνατά χειροκροτήματα. Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν μέλη της χορευτικής ομάδας της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας ανέβηκαν στην εξέδρα και χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς της Παλαιστίνης. Από την εξέδρα έγινε επίσης κάλεσμα για στήριξη του αγώνα των συγγενών των θυμάτων στο Μάτι. Στην παρουσίαση συνέδραμαν η Κατερίνα Πατρικίου, η Μαρία Φωτεινού και η Άννα Στάμου.
Την κινητοποίηση στήριζαν το ΕΚΑ, η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕ, το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας και το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών του δήμου με παρουσία του δημάρχου Χάρη Δούκα και άλλων μελών του δημοτικού συμβουλίου, η Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών του ναυαγίου της Πύλου, δεκάδες σωματεία εργαζομένων σε νοσοκομεία, δήμους και σχολεία, η Κοινότητα Καμερούν, το Κασάπι Hellas, το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών, το Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, η Ένωση Αφρικανών Γυναικών, οι ντελιβεράδες συνάδελφοι του Μοχαμέντ Καμράν που δολοφονήθηκε στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα με παρουσία του αδερφού του Ιμράν, κ.α.
Με τα πανό τους συμμετείχαν τα Σωματεία Εργαζόμενων στα Νοσοκομεία Άγιος Σάββας, Έλενα Βενιζέλου και Αγία Όλγα, το Σωματείο Εργαζόμενων στην Τσαμούρης ΑΕ, ο Συλλογος Υπαλλήλων ΓΓΔΕ, ο ΣΕΠΕ Γλυφάδας-Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένος, η Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων Αθήνας, το αντικαπιταλιστικό δίκτυο εργαζόμενων στα ΜΜΕ Financial Crimes, η Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών, ο Φοιτητικός Σύλλογος ΣΔΟΚΕ ΠΑΔΑ και φοιτητές/ριες από τη ΦΛΣ, το Πάντειο και τη Νομική, ο Κοινωνικός Χώρος Μανδηλαρά 32 από την Κω τα μέλη του οποίου ταξίδεψαν στην Αθήνα για το συλλαλητήριο, εργαζόμενοι/ες του ΥΠ.ΠΟ, το ΣΕΚ, η Νέα Αριστερά, η Λαϊκή Ενότητα - Ανυπότακτη Αριστερά, το ΕΜΕΙΣ-ΑΡΚΙ.
«Στείλτε τους φονιάδες στο Ναυτοδικείο, το έγκλημα της Πύλου δεν μπαίνει στο αρχείο», «Βορίδη φασίστα σε ξέρουμε καλά, κάτω το τσεκούρι σου απ’την προσφυγιά», «Στην Πύλο και στα Τέμπη κάναν δολοφονία, κάτω η Νέα Δημοκρατία», «Τέμπη-Πύλος-Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» ήταν κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν στη δυναμική πορεία που ακολούθησε μέχρι τα Προπύλαια. Πάρα πολλοί ήταν οι διαδηλωτές/ριες με αυτοσχέδια πλακάτ που έκφραζαν την οργή για τη «συμμορία» Μητσοτάκη.
Απόλυτη σιωπή επικράτησε στο Σύνταγμα στους χαιρετισμούς των συγγενών των δολοφονημένων στα Τέμπη και την Πύλο: στο ηχητικό που έστειλε ο Νίκος Πλακιάς που έχασε τις δύο κόρες και την ανιψιά του στα Τέμπη, στην ομιλία του Θοδωρή Ελευθεριάδη που έχασε την μητέρα του στα Τέμπη, στα μηνύματα της Σάμπα Σαφάζ από το Πακιστάν και της Μαριάμ Ναμπίλ από τη Συρία που έχασαν τους γιους τους στην Πύλο.
«Βρισκόμαστε εδώ σήμερα ενωμένοι στη θλίψη αλλά και στην οργή, ενωμένοι στην απαίτηση για δικαιοσύνη. Αρνούμαστε να ξεχάσουμε, αρνούμαστε τη σιωπή, αρνούμαστε να αφήσουμε την αδικία να θαφτεί μαζί με όσους χάθηκαν», προλόγισε τα μηνύματα από τις μητέρες των θυμάτων της Πύλου η Αρίμπα Νουρ, φοιτήτρια Φιλοσοφικής και μέλος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας «Η Ενότητα».
Τον κοινό αγώνα ανέδειξε και ο Δημήτρης Κουτσιαύτης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Προσωπικού Έλξης. «Είμαστε εδώ για να υπενθυμίσουμε ότι τα εγκλήματα στα Τέμπη και στην Πύλο δεν πρόκειται να ξεχαστούν, ότι ο αγώνας των μηχανοδηγών συνεχίζεται μαζί με όλους και όλες σας», ξεκίνησε, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για συνέχιση της δολοφονικής πολιτικής της στον σιδηρόδρομο.
Όλα τα συνδικάτα εκπροσωπήθηκαν στην εξέδρα με πολύ δυνατούς χαιρετισμούς. «Σήμερα ενώνεται το ποτάμι της οργής για τα Τέμπη που ταρακούνησε την κυβέρνηση των δολοφόνων με την οργή για το έγκλημα της Πύλου. Είναι απάντηση στην κυβέρνηση που για να ξεφύγει από τη μέγγενη των Τεμπών στοχοποιεί τους μετανάστες και βάζει τον Βορίδη να πετσοκόψει με το τσεκούρι τα δικαιώματά τους χέρι χέρι με τον Γεωργιάδη που τρέχει να διαλύσει το ΕΣΥ», είπε η Αργυρή Ερωτοκρίτου, μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ.
«Ενώνουμε τη φωνή μας ενάντια στο τέρας του ρατσισμού και του φασισμού που άρχισε πάλι να σηκώνει κεφάλι στην Ευρώπη, στον κόσμο, στη χώρα μας. Είμαστε εδώ ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ που, με το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο λόγο της, με τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές της, δηλητηριάζει την κοινωνία στοχοποιώντας τους μετανάστες που αποτελούν το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης», είπε ο Νίκος Φωτόπουλος, γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ.
«Το εργατικό κίνημα της χώρας το έχει κάνει στο παρελθόν και θα το κάνει ξανά. Θα γίνουμε η ασπίδα για όλους τους κατατρεγμένους. Από τη Γάζα και το Πακιστάν μέχρι το Ιράκ και τη Συρία» ήταν το μήνυμα της Κατερίνας Πατρικίου, προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων στον Άγιο Σάββα, που κάλεσε και στη νέα Γενική Απεργία στις 9 Απρίλη.
Συνθήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση πυροδότησε ο Μοχάμεντ Αμπουάσαμπε που χαιρέτισε εκ μέρους της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδος. «Όσο σκληρή και αβάσταχτη κι αν είναι η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, σας διαβεβαιώνω ότι συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι τη νίκη, μέχρι να σηκώσουμε την παλαιστινιακή σημαία, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά, σε κάθε εκκλησία της Παλαιστίνης», είπε, καλώντας και στη διαδήλωση της επόμενης μέρας στην πρεσβεία των σιωνιστών δολοφόνων.
Αιχμηροί
Αιχμηρότατοι ενάντια στην κυβέρνηση και τα εγκλήματά της ήταν ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, διασώστης προσφύγων (βλ. σελ. 15) και ο συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ Πέτρος Κωνσταντίνου, ο οποίος μετέφερε την εικόνα του διεθνούς ξεσηκωμού και τόνισε πως «απέναντι στην πιο βάρβαρη αντιμετώπιση στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αυτός που θα φύγει είναι και ο Βορίδης και ο Μητσοτάκης».
Χαμός έγινε όταν η δικηγόρος των επιζώντων της Πύλου Έφη Δούση περιέγραψε με οργισμένα και σκληρά λόγια την προμελετημένη και στυγνή δολοφονία των πάνω από 750 προσφύγων -των 685 που αγνοούνται ακόμα και των 84 που ανασύρθηκαν νεκροί- από το ελληνικό λιμενικό. Αλλά και την προκλητική επιχείρηση συγκάλυψης που συνόδεψε το έγκλημα από την ώρα της διάπραξής του μέχρι σήμερα. «Η απόδοση ευθυνών για την Πύλο και τα Τέμπη δεν είναι απλώς ένα αίτημα να αποδοθεί το δίκιο για τις ψυχές και τους συγγενείς αυτών των ανθρώπων. Είναι αιτούμενο για την ίδια την κοινωνία που θέλουμε. Κάθε ζωή αξίζει να βιωθεί», κατέληξε καταχειροκροτούμενη.
Για το τελευταίο θύμα της ρατσιστικής κυβέρνησης, τον μετανάστη εργάτη Χασίρ Λατίφ που χαροπαλεύει μετά από απόπειρα αυτοκτονίας στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας, μίλησε ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας Τζαβέντ Ασλάμ. Και απαίτησε το κλείσιμο των φυλακών προσφύγων και μεταναστών, χαρτιά, άσυλο, ανοιχτά σύνορα για όλους/ες.
Τις ρατσιστικές πολιτικές που στρώνουν το δρόμο στην ακροδεξιά και τους φασίστες στηλίτευσε ο Κώστας Παπαδάκης από την Πολιτική Αγωγή στη δίκη της ΧΑ και πρώην δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με την Ανατρεπτική Συμμαχία. «Συνεχίζουμε τον αγώνα και στον δεύτερο βαθμό μέσα και έξω από το δικαστήριο για την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή όπως στις 7 Οκτώβρη του 2020, για να δικαιωθεί η μνήμη του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, για να μην κινδυνέψει άλλος Αμπουζίντ Εμπάρακ», υπογράμμισε.
Τη φωνή τους ένωσαν τέλος, κερδίζοντας δυνατό χειροκρότημα, συγγενείς θυμάτων αστυνομικής και φασιστικής βίας. Ο Γιάννης Μάγγος, ο πατέρας του δολοφονημένου από την αστυνομία Βασίλη Μάγγου, που ανέβηκε στην εξέδρα με το σύνθημα «Τέμπη-Πύλος, Όχι στη συγκάλυψη» και ξεκαθάρισε ότι η καταστολή δεν πρόκειται να σώσει την κυβέρνηση. Οι συγγενείς του δολοφονημένου από τους Κροάτες ναζί Μιχάλη Κατσούρη, που τόνισαν ότι «το δικαίωμα της ζωής δεν διαφυλάχθηκε ούτε στα Τέμπη, ούτε στην Πύλο, ούτε στην Νέα Φιλαδέλφεια». Και ο Αναστάσης Μανιουδάκης, ο γιος του δολοφονημένου από την αστυνομία Κώστα Μανιουδάκη, που χαρακτήρισε την κυβέρνηση και τη δικαιοσύνη της «γιάφκα ψευτών, δολοφόνων και εγκληματιών».
Νίκος Πλακιάς,
πατέρας Θώμης και Χρύσας, θείος Αναστασίας, θυμάτων Τεμπών
Γεια σας. Είμαι ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας και θείος των τριών κοριτσιών που τα δολοφονήσαν στα Τέμπη. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρίσκομαι εκεί μαζί σας.
Τα παιδιά μας δολοφονήθηκαν, αυτή είναι η λέξη, τα δολοφόνησαν. Ναι, γιατί περί δολοφονίας πρόκειται. Μια ακόμη δολοφονία από την αμέλεια του κράτους και των μηχανισμών αυτού. Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα πολύ πριν μιλήσω εδώ σήμερα.
Στην προηγούμενη ζωή μου, αυτή πριν τις 28/2/23, δεν ξέρω αν θα βρισκόμουν σε μια ανάλογη εκδήλωση. Έβλεπα παιδιά να χάνονται, γονείς να κλαίνε, άνθρωποι να τρέχουν στα δικαστήρια για να βρουν το δίκαιό τους. Τα έβλεπα, τα παρακολουθούσα αλλά δεν ήμουν κοντά τους. Δεν δήλωνα παρών. Πήγαινα σπίτι μου, έβλεπα την οικογένειά μου, μια αρτιμελής οικογένεια και συνέχιζα τη ζωή μου. Αυτή είναι η αλήθεια.
Μετα τις 28/2/23, σε μια άλλη ζωή, σε μια καινούργια ζωή, μια ζωή που δεν πρέπει να ζήσει κανένας. Ποτέ και για τίποτα. Άρχισα να συνειδητοποιώ τι γίνεται, κατάλαβα την αδικία, κατάλαβα ότι ποτέ κανένα παιδί πάλι, ότι εθνικότητας να είναι, όποιο και να είναι το χρώμα του, δεν πρέπει να χαθεί τόσο άδικα. Κανένας γονιός δε πρέπει να κάνει αυτό που κάνω εγώ τώρα. Αυτό που έπρεπε να κάνει το ίδιο το κράτος. Ποιο είναι αυτό;
Απόδοση της δικαιοσύνης. Μια λέξη άγνωστη στην χώρα. Μια λέξη, που δεν ξέρω και εγώ γιατί τους τρομάζει. Να ξέρετε όταν κάποτε σε αυτήν εδώ τη χώρα έρθει κάποτε η δικαιοσύνη, θα έρθει και η δημοκρατία. Θα έρθει και η ελευθερία λόγου και της έκφρασης.
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Να είστε πάντα δίπλα στο δίκιο και την αλήθεια.
Να είστε δίπλα σε κάθε παιδί που χρειάζεται την βοήθεια σας. Να είστε δίπλα σε κάθε κατατρεγμένο που ψάχνει να βρει το δίκαιό του. Να είστε πάντα καλά. Σας ευχαριστώ πολύ.
Θοδωρής Ελεθεριάδης,
γιος της Μαρίας Εγούτ, θύματος Τεμπών
Είμαι ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιος της Μαρίας Εγούτ που έχασε την ζωή της σε ηλικία 55 ετών στο ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ. Σήμερα, εδώ και τώρα, βρίσκομαι εδώ για να ενώσουμε τις φωνές μας. Για να μιλήσουμε για τα πιο σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας μας, τα κρατικά εγκλήματα, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Αυτά τα ζητήματα δεν είναι μόνο προσωπικά, αλλά αφορούν την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σήμερα, μιλάμε για τα Τέμπη, για την τραγωδία που έπληξε την Ελλάδα. Μια τραγωδία που δεν ήταν απλά ένα ατύχημα, αλλά το αποτέλεσμα της αδιαφορίας και της ανικανότητας του συστήματος που μας κυβερνάει. Η αδιαφορία για ανθρώπινες ζωές, η έλλειψη προστασίας και ασφάλειας, είναι το αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που έχει ξεχάσει τις αξίες της.
Τα Τέμπη είναι το σύμβολο της αποτυχίας του κατεστημένου να προστατεύσει τους πολίτες του. Είναι η απόδειξη ότι το σύστημα μας έχει προδώσει. Η δράση μας δεν είναι απλά μια απάντηση σε μια τραγωδία, αλλά μια έκκληση για αλλαγή. Μια έκκληση να αναλάβουμε τη δική μας ευθύνη για το μέλλον μας, να μην ανεχόμαστε την αδιαφορία και την ανικανότητα. Να μην ανεχόμαστε το κατεστημένο που μας πνίγει.
Συνεχίζουμε να πιέζουμε για μια κοινωνία που θα προστατεύει και θα σέβεται την ανθρώπινη ζωή.
Μια κοινωνία που θα είναι δίκαιη και ισότιμη για όλους. Μια κοινωνία που θα είναι δική μας, όχι των ισχυρών και των πλουσίων. Τα κρατικά εγκλήματα, η αστυνομική βία, η καταστολή των διαδηλώσεων και η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι σοβαρές παραβιάσεις της εμπιστοσύνης που έχουμε στο κράτος.
Το κράτος πρέπει να προστατεύει και να υπηρετεί τους πολίτες του, όχι να στέκεται απέναντι τους. Η αδιαφάνεια και η έλλειψη λογοδοσίας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απειλεί την ίδια την αρχή της δημοκρατίας. Είναι μια σοβαρή απειλή για την κοινωνική συνοχή και την ισότητα. Δεν είναι μόνο προσωπικά ζητήματα, αλλά και μια δομική πρόκληση που απαιτεί συλλογική δράση για την αντιμετώπισή του.
Η σιωπή και η ανοχή είναι οι χειρότεροι εχθροί της ισότητας και της δικαιοσύνης. Σήμερα, ενώνουμε τις φωνές μας για να πούμε ότι δεν θα ανεχθούμε πλέον τέτοιες παραβιάσεις. Θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι θα έχουν ίσα δικαιώματα. Θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου το κράτος θα είναι δίπλα στον λαό και όχι ως καταπιεστής απέναντι του.
Ζητάμε διαφάνεια και λογοδοσία για τα κρατικά εγκλήματα. Θέλουμε να δούμε αυτούς που ευθύνονται για τέτοιες παραβιάσεις να λογοδοτούν για τις πράξεις τους. Ζητάμε την ενότητα όλων μας. Η μάχη για την ισότητα και τη δικαιοσύνη δεν είναι μάχη ενός ατόμου ή μιας ομάδας, είναι μάχη ολόκληρης της Ελλάδας.
Σήμερα, ενώνουμε τις φωνές μας για να πούμε ότι δεν θα σταματήσουμε μέχρι να φτάσουμε σε μια κοινωνία όπου όλοι να ζουν με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Όπου η δικαιοσύνη θα είναι για όλους και όχι μόνο για τους λίγους. Μια κοινωνία που δεν θα μπαζώνει και δεν θα πνίγει.
Ενώνουμε τις φωνές μας μέχρι τέλους, γιατί η αλλαγή ξεκινά από εμάς. Η αλλαγή ξεκινά τώρα. Ούτε βήμα πίσω!
Μαριάμ Ναμπίλ, Συρία
Μήνυμα μιας χαροκαμένης μητέρας προς τον κόσμο
Εικοσιένα μήνες πέρασαν χωρίς αλήθεια, χωρίς εξήγηση, χωρίς μια απάντηση που να απαλύνει τον πόνο μας, χωρίς ένα νέο που να μας δώσει ελπίδα. 21 μήνες ζούμε σε έναν εφιάλτη θλίψης και αναμονής, μακριά από τους αγαπημένους μας -τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, που έφυγαν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, αλλά δεν γύρισαν ποτέ πίσω.
Είμαι μια μητέρα που έχασε τον γιο της, τον Μοχάμεντ Φιράς Αλ-Μαχαμίτ, γεννημένος στις 3 Ιουλίου 2001, στο ναυάγιο του πλοίου Adriana στα ανοικτά των ακτών της Πύλου, στην Ελλάδα, στις 14 Ιουνίου 2023. Από εκείνη την ημέρα, η επικοινωνία χάθηκε. Δεν ακούσαμε ξανά τη φωνή τους. Κανείς δεν τους βοήθησε, κανείς δεν τους έσωσε, κανείς δεν μας είπε πού βρίσκονται. Είναι δυνατόν να εξαφανίστηκαν πάνω από 600 άνθρωποι έτσι απλά; Αρνούμαστε να το πιστέψουμε. Πιστεύουμε ότι είναι ακόμα εκεί, τους περιμένουμε, και απαιτούμε δικαιοσύνη γι’ αυτούς και για εμάς.
Σήμερα, είμαστε βαθιά συγκινημένοι που δεν μας ξεχάσατε στην Ελλάδα. Ακόμα περισσότερο συγκινημένοι που οι συγγενείς των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη είναι εδώ μαζί μας. Εκεί, όπου 57 νέοι και νέες, φοιτητές και φοιτήτριες, έχασαν τη ζωή τους, νιώθουμε πως οι πληγές μας είναι κοινές, ο πόνος μας ενώνει. Πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί μαζί σας, να υψώσουμε τη φωνή μας μαζί, να φωνάξουμε στον κόσμο: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΑΓΝΟΕΙΤΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ!
Η αλληλεγγύη και η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν γνωρίζουν σύνορα. Θα μείνουμε ενωμένοι, χέρι με χέρι, μέχρι η αλήθεια να μην θαφτεί κάτω από τη σιωπή. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη, μέχρι οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν, μέχρι οι αγνοούμενοι να επιστρέψουν…
Για αυτούς, για εμάς, δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ.
Σαμπά Σαφάζ, Πακιστάν
Επιτροπή Συγγενών θυμάτων και αγνοουμένων ναυαγίου της Πύλου-14/6/2023
21 μήνες χωρίς τους αγαπημένους μας γονείς, παιδιά και αδέλφια. Έφυγαν για να πάνε στην Ευρώπη για να δουλέψουν, για μια καλύτερη ζωή για τις οικογένειες μας.
14 Ιούνη 2023 ήταν όταν χάσαμε την επικοινωνία μαζί τους. Από τότε ο πόνος στην καρδιά και τα δάκρυα δεν σταμάτησαν. Δεν σταματήσαμε να ελπίζουμε ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσουμε την φωνή τους να μας μιλά.
Ήταν άδικο. Δεν τους βοήθησε το Λιμενικό. Άλλοι πνίγηκαν. ‘Άλλοι χάθηκαν και δεν μας λένε που βρίσκονται. Είναι δυνατόν 700 άνθρωποι να χάθηκαν; Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι ζουν και θα γυρίσουν εδώ στα σπίτια μας μια μέρα.
Μας συγκινεί να μαθαίνουμε ότι στην Ελλάδα δεν μας έχουν ξεχάσει. Μας συγκινεί να μαθαίνουμε ότι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, εκεί στις γραμμές των τρένων που συγκρούστηκαν και χάθηκαν 57 άνθρωποι, νέοι και νέες, φοιτητές και φοιτήτριες, είναι σήμερα εδώ μαζί μας.
Πόσο θα θέλαμε να ήμασταν εκεί μαζί σας! Η αλληλεγγύη και η αγάπη για τον άνθρωπο δεν έχει σύνορα. Μαζί, ενωμένοι για να μην συγκαλυφθεί κανένα έγκλημα.
Για να βρούμε δικαιοσύνη!
Ο Θεός να σας έχει καλά!
Οι εκπαιδευτικοί είμαστε υπό κατάρρευση και στο στόχαστρο. Χωρίς δραστικές κινήσεις, η παιδεία θα αλλάξει εντελώς πρόσωπο, τα σχολεία μας θα πάψουν να έχουν δημόσιο χαρακτήρα. Πρέπει να κινητοποιηθούμε πιο συστηματικά γιατί τα περιθώρια στενεύουν. Να δείξουμε αλληλεγγύη και να έχουμε ισότητα όλοι οι λαοί και οι άνθρωποι. Περνάμε τα ίδια και πρέπει να είμαστε ενωμένοι.
Εύη Μπαράκου,
εικαστικός, ΣΕΠΕ Γλυφάδας-3Β
Τα κρατικά εγκλήματα συνεχίζονται και δεν θα σταματήσουν αν δεν συγκρουστούμε με την κυβέρνηση και το κράτος. Οι φοιτητές το έχουμε αντιμετωπίσει στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, την πανεπιστημιακή αστυνομία, τις διαγραφές φοιτητών. Χρειάζεται να συνεχίσουμε τις διαδηλώσεις, να επεκταθούν οι απεργίες και να γίνουν διαρκείας, οι φοιτητές να κλιμακώσουμε με συνελεύσεις και καταλήψεις.
Ορφέας Αναστασίου,
φοιτητής ΠΑΔΑ
Πρώτη φορά συμμετέχω σε κινητοποίηση ως μέλος του ΣΕΚ. Χαίρομαι πολύ που μετά τις 28 Φλεβάρη ο κόσμος συνεχίζει, κάνει τις συνδέσεις και βλέπει πόσο σημαντικό είναι να είμαστε στο δρόμο και να παλεύουμε για αυτά που πιστεύουμε. Είναι κάποια μηνύματα, όπως κατά του ρατσισμού και του φασισμού, που πρέπει να τα δείχνουμε στο δρόμο. Σήμερα διεκδικούμε να μην συγκαλυφθεί το έγκλημα στην Πύλο, να πληρώσουν οι υπαίτιοι.
Παράλληλα ως αντιρατσιστές, αντιφασίστες, αντιναζιστές αγωνιζόμαστε για την Παλαιστίνη, την Ουκρανία και ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες της χώρας μας. Για ένα καλύτερο αύριο για όλους. Μιλώντας εδώ με τον κόσμο, βλέπω ότι οι περισσότεροι έχουν μπουχτίσει πια με αυτή την κυβέρνηση. Να συνεχίσουμε παρακινώντας τους φίλους, τους συγγενείς, τους χώρους δουλειάς μας καθημερινά.
Ιλιάννα,
ιδιωτική υπάλληλος
Παλεύουμε σήμερα για τα δικαιώματα των ανθρώπων όλου του κόσμου. Η κυβέρνηση είναι απτόητη και αμετανόητη, αλλά θα την κάνουμε εμείς να καταλάβει. Η 28 Φλεβάρη ήταν μια μέρα συγκλονιστική, έτσι πρέπει να συνεχίσουμε για να έχουμε αποτελέσματα.
Μαρία Ξουρή,
εργαζόμενη στην ΑΑΔΕ