Ήρθαμε από την Κω για να στηρίξουμε τους επιζώντες και τις οικογένειες των θυμάτων της Πύλου. Ήταν ένα πολύ μεγάλο κρατικό έγκλημα που, αν όχι σε αυτή την κλίμακα, συμβαίνει καθημερινά στα σύνορα, στην Κω, τη Ρόδο, τη Λέσβο, τη Σάμο. Από το Σεπτέμβρη ακόμα περισσότερο και αυτό που φοβόμαστε τώρα είναι ότι υπό τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Μετανάστευσης θα αγριέψει.
Το 2015 και το 2016 υπήρχε πολύ μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης όταν ακόμα δεν υπήρχε κλειστή ελεγχόμενη δομή. Τώρα οι άνθρωποι είναι κλειδαμπαρωμένοι μέσα σε μεγάλες φυλακές και δεν μπορούν να φτάσουν στο κέντρο της πόλης. Είναι στη μέση του νησιού, σε ένα σημείο που δεν μπορείς να το δεις αν δεν πας απ’έξω. Υπάρχει μόνο ένα λεωφορείο που κάνει ένα δρομολόγιο το πρωί και γυρίζει το μεσημέρι, το οποίο κοστίζει και γύρω στα πέντε ευρώ.
Οπότε έχουν δυσκολέψει τα πράγματα παρότι η ανάγκη για υποστήριξη συνεχίζει να υπάρχει. Ο κόσμος εκεί αντιμετωπίζει καθημερινά εγκλήματα. Μέσα στη δομή οι συνθήκες είναι τραγικές. Είναι μια μεγάλη φυλακή που μέσα έχει μικρότερες φυλακές. Ο κόσμος είναι εγκλωβισμένος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, τώρα που έχουμε και τις αναστολές αποφάσεων για τους προερχόμενους από τη Συρία.
Ο Κοινωνικός Χώρος Μανδηλαρά 32 δημιουργήθηκε το 2015-16 από αλληλέγγυους που ήθελαν να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν έμπρακτα τους ανθρώπους που έφταναν στο νησί, γιατί το κράτος δεν είχε καμία οργάνωση να τους υποδεχτεί και δεν ξέρω και πόσο διατεθειμένο ήταν. Από αυτή την ανάγκη δημιουργήθηκε, όπως και από την ανάγκη να αντιμετωπίσουμε ένα ρατσιστικό και φασιστικό μένος που βλέπαμε να δημιουργείται. Μέσα στα χρόνια έχει κάνει διάφορες δράσεις, μαθήματα ελληνικών, αγγλικών, συλλογή ρούχων. Είναι πολιτικός χώρος αλλά το βασικότερο είναι κατά του ρατσισμού και του φασισμού.
Διοργανώνουμε καλοκαίρι κάθε χρόνο το αντιρατσιστικό φεστιβάλ, το μοναδικό στα Δωδεκάνησα -φέτος θα είναι το 4ο. Πέρσι είχε έρθει ο Ιάσωνας Αποστολόπουλος, πρόσφατα κάναμε εκδήλωση με τη Μάγδα Φύσσα, πριν μια βδομάδα με τον Πέτρο Κωνσταντίνου της ΚΕΕΡΦΑ. Προσπαθούμε να κινητοποιούμε τον κόσμο και να μαθαίνει όσα συμβαίνουν. Η 28 Φλεβάρη στην Κω ήταν απρόσμενη, δεν έχει συγκεντρωθεί ξανά τόσος κόσμος στο νησί. Ήταν μαγικό, απίστευτο, είχε παλμό και ήταν ανάγκη όλων. Χρειάζεται να μιλάμε και να αντιδράμε συλλογικά.