Τρύφωνας Κοντιζάς
Επιβράβευση των δολοφόνων της Πύλου, επίσημη συγκάλυψη του εγκλήματος, είναι η πρώτη κίνηση της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Ναυτιλίας υπό τον Κικίλια με την πλήρη στήριξη του ΚΥΣΕΑ και του Μητσοτάκη ως προέδρου του.
Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η τοποθέτηση στη θέση του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος του Τρύφωνα Κοντιζά, ενός εκ των πρωταγωνιστών της επιχείρησης που οδήγησε πάνω από 650 πρόσφυγες στον πάτο της θάλασσας και ενός εκ των οκτώ ανώτατων αξιωματικών του Λιμενικού που, όπως έχει κυκλοφορήσει στα ΜΜΕ, ο Συνήγορος του Πολίτη (ΣτΠ) στο πρόσφατο πολυσέλιδο πόρισμά του για το ναυάγιο κρίνει ως ελεγκτέους για βαρύτατα κακουργήματα.
Πρόκειται για μια τεραστίων διαστάσεων πρόκληση. Πρώτα και κύρια απέναντι στους ίδιους τους επιζώντες και τους συγγενείς των θυμάτων που έχουν καταθέσει μήνυση στο Ναυτοδικείο Πειραιά και απαιτούν δικαιοσύνη με τιμωρία όλων των ενόχων. Επιπλέον απέναντι στους δικηγόρους τους που έχουν αποδείξει με ακράδαντα στοιχεία τις ευθύνες της ηγεσίας του Λιμενικού στη μη διάσωση επί δεκαπέντε ολόκληρες ώρες των επιβαινόντων στο προσφυγικό αλιευτικό, καθώς και τη ρυμούλκησή του που οδήγησε στην ανατροπή του.
Είναι επίσης πρόκληση απέναντι στο τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που παλεύει ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος και για να σταματήσουν οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις. Αλλά και απέναντι στον ΣτΠ -η δεύτερη κατά σειρά για αυτή την υπόθεση μετά την επίθεση που δέχτηκε από την προηγούμενη ηγεσία του Υπ. Ναυτιλίας για το πόρισμά του- που μιλά ξεκάθαρα για «σαφείς ενδείξεις για τη στοιχειοθέτηση της θανατηφόρου έκθεσης, καθώς και της έκθεσης σε κίνδυνο ζωής, υγείας και σωματικής ακεραιότητας των επιβαινόντων στο αλιευτικό Adriana, κατά το άρθρο 306 Π.Κ.».
Ταυτόχρονα, είναι άλλη μία ξεδιάντροπη κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, όπως ακριβώς στο έγκλημα των Τεμπών. Το Ναυτοδικείο Πειραιά είχε μέχρι τώρα παίξει το δικό του ρόλο στη συγκάλυψη, αφήνοντας αρχικά έξω την ηγεσία του Λιμενικού Σώματος κατά την προκαταρκτική εξέταση της υπόθεσης. Η καταγγελία αυτής της επιλογής από τους/τις δικηγόρους των επιζώντων, καθώς και το πόρισμα του ΣτΠ στη συνέχεια, ανάγκασαν όπως φημολογείται τελικά την εισαγγελέα του Ναυτοδικείου να καλέσει για συμπληρωματική ανωμοτί κατάθεση τους συγκεκριμένους ανώτερους αξιωματικούς, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Τρύφων Κοντιζάς. Με την αναβάθμισή του τώρα ως Αρχηγού του Λιμενικού, η κυβέρνηση κλείνει το μάτι -αλλά και τρίζει τα δόντια της- στο Ναυτοδικείο να συνεχίσει τη συγκάλυψη και να μην απαγγείλει κατηγορίες στα στελέχη του Λιμενικού.
Ο αντιναύαρχος Τρύφων Κοντιζάς, που παίρνει τη θέση του Γεώργιου Αλεξανδράκη (επίσης ελεγκτέου για τα ίδια βαρύτατα ποινικά αδικήματα σύμφωνα με τον ΣτΠ), ήταν τότε διευθυντής του Κλάδου Ασφάλειας και Αστυνόμευσης του Λιμενικού Σώματος, παρών εκείνη τη μέρα και νύχτα στο Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ) το οποίο συντόνιζε την επιχείρηση. Είχε, λόγω θέσης, κρίσιμο ρόλο στις συσκέψεις, τις αποφάσεις, τον χειρισμό της υπόθεσης. Αυτό άλλωστε, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει στη διάθεσή της η Εργατική Αλληλεγγύη, το παραδέχεται και ο ίδιος στις προφορικές εξηγήσεις του στον ΣτΠ, κατά την έρευνα του τελευταίου για το ναυάγιο.
Όπως φέρεται να λέει: «Μας κάλεσε ο κύριος Αρχηγός στο γραφείο του περί τις 12:00’ παρά, σίγουρα εμένα και τον Β΄ Υπαρχηγό, ίσως και άλλους τους οποίους δεν θυμάμαι, ενώ ταυτόχρονα είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον ΑΕ (Αρχηγό Επιφυλακής). Βρεθήκαμε για να καθορίσουμε τις κινήσεις, να εκτιμήσουμε την κατάσταση και να αποφασίσει ο Αρχηγός ποιες άμεσες ενέργειες έπρεπε να γίνουν. Άμεσα ο Αρχηγός καθόρισε με ποιον τρόπο θα έπρεπε να γίνει μια αναγνώριση - εκτίμηση της κατάστασης του σκάφους, ώστε να έχουμε κι εμείς μια εικόνα αν κινείται ή δεν κινείται κλπ».
Παράλληλα, στις ίδιες εξηγήσεις, επιχειρεί, όπως και όλοι οι συνένοχοί του, να δώσει άλλοθι στις πάμπολλες αποφάσεις που πήραν κατά παράβαση όλων των σχετικών πρωτοκόλλων και μνημονίων ενεργειών για τη διάσωση στη θάλασσα. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι η αιτιολογία για την απόφασή τους να αποδεσμεύουν το τελευταίο παραπλέον εμπορικό πλοίο κοντά στο αλιευτικό και να μείνει μόνο του το λιμενικό σκάφος ΠΠΛΣ 920 παρά τα ανεπαρκή σωστικά μέσα και δυνατότητές του.
Εξοργιστικό
Το εξοργιστικό επιχείρημά τους ήταν πως η συγκεκριμένη περιοχή ήταν «πέρασμα» με «πυκνή θαλάσσια κυκλοφορία» και έτσι θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να δεσμεύσουν κάποιο άλλο πλοίο. Κάτι που φυσικά, όπως επισημαίνει το πόρισμα του ΣτΠ, δεν επιβεβαιώνεται: «κρίνοντας εκ του αποτελέσματος της άφιξης του πρώτου παραπλέοντος στο σημείο περίπου μία ώρα μετά την ανατροπή και βύθιση του αλιευτικού και των επόμενων στις δύο ώρες από την ανατροπή, καθίσταται σαφές ότι ο επιχειρησιακός σχεδιασμός δεν έπρεπε να βασιστεί κατά κύριο λόγο στην τυχαία διέλευση παραπλεόντων, ούτε η συνδρομή τους να θεωρηθεί εκ προοιμίου ως αρκούντως άμεση και ταχεία».
Και βέβαια ο Κοντιζάς προσπαθεί και αυτός να κουκουλώσει τη ρυμούλκηση που προκάλεσε τη βύθιση, ρίχνοντας το φταίξιμο στους διακινητές, στους ίδιους τους πρόσφυγες, στο σκάφος τους, γενικά σε κάθε άλλο παράγοντα εκτός του λιμενικού.
Φέρεται να λέει για παράδειγμα: «εκτιμώ ότι όταν πήραν τα εφόδια στο πλοίο και υπήρχε πια από τα μεγάφωνα του Λιμενικού ερώτηση αν θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε ένταση ανάμεσα σε εκείνους που ήθελαν να έρθουν Ελλάδα και εκείνους που ήθελαν να πάνε Ιταλία και τους διακινητές, γιατί το σκάφος ξανασταμάτησε», «…εγώ εκτιμώ προσωπικά ότι το σκάφος είχε πολλές μετασκευές…», «επίσης το σκάφος είχε πολύ μεγάλο αριθμό επιβαινόντων –ακόμη και 300 να ήταν– ήταν πολύ μεγάλος αριθμός για το συγκεκριμένο πλοίο και δεν διέθετε τα απαιτούμενα πιστοποιητικά ασφαλείας. Επιπλέον θα υπήρχε αναστάτωση [επί του πλοίου] λόγω της διανομής τροφοεφοδίων, για το ποιος θα πρωτοπάρει νερό και φαγητό», «στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι καθοριστικός παράγοντας ήταν η μετακίνηση των επιβαινόντων προς τα πάνω και οι απότομες μετακινήσεις εντός των καταστρωμάτων» «άτομα που δεν εντοπίστηκαν πιθανόν να εγκλωβίστηκαν στο αμπάρι».
Το γιατί βέβαια ένα τέτοιο σκάφος ο ίδιος και οι συνάδελφοί του κατά τα άλλα το έκριναν, όπως λένε στις εξηγήσεις τους, αξιόπλοο, είναι απορίας άξιο.
Όντας λοιπόν στα ανώτατα κλιμάκια και τον στενό ηγετικό πυρήνα του Λιμενικού που έπαιρνε τις αποφάσεις καθ’όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, και με τη δικαστική διερεύνηση των ποινικών ευθυνών τόσο του ίδιου όσο και των άλλων επτά αξιωματικών σε εξέλιξη, ο Τρύφων Κοντιζάς θα έπρεπε -τουλάχιστον- να τεθεί σε διαθεσιμότητα. Αντί γι’ αυτό, γίνεται Αρχηγός του Λιμενικού, στα χέρια του οποίου αφήνεται η ζωή όσων προσφύγων προσπαθήσουν να κάνουν το αντίστοιχο επικίνδυνο ταξίδι μέσα στα σαπιοκάραβα όπως τους το επιβάλει η πολιτική των κλειστών συνόρων και της Ευρώπης Φρούριο.
Από την πρώτη στιγμή του ανασχηματισμού, η ΚΕΕΡΦΑ είχε τονίσει ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα, με τον Βορίδη στο Μετανάστευσης και τον Κικίλια στο Ναυτιλίας, είναι σχήμα κλιμάκωσης του ρατσισμού, συγκάλυψης της Πύλου και συνέχισης των εγκλημάτων αποτροπής. Το δίδυμο έχει ήδη πιάσει δουλειά σε αυτή την κατεύθυνση, με τον πρώτο να έχει βγάλει το τσεκούρι του στα δικαιώματα των μεταναστών και τον δεύτερο να αναβαθμίζει τους δολοφόνους της Πύλου για να αξιοποιήσουν την «εμπειρία» τους κατά των προσφύγων.
Οι επιθέσεις τους θα βρουν φραγμό στο ενωμένο κίνημα των Τεμπών και της Πύλου όπως εκφράστηκε στα συλλαλητήρια της 22 Μάρτη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα ανατραπεί και όλοι οι δολοφόνοι θα πάνε στη φυλακή.