Όπως έκανε γνωστό ο ίδιος ο υφυπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Βλάσσης μιλώντας στη Βουλή, το κείμενο για την Παλαιστινιακή Ιντιφάντα, αποσύρθηκε από το βιβλίο των νέων ελληνικών της Γ’ Γυμνασίου, με «καθυστέρηση» είκοσι ετών, μετά από παρέμβαση του Κεντρικού Ισραηλίτικου Συμβουλίου Ελλάδος.
Στη δευτερολογία του μετά από σχετική κοινοβουλευτική ερώτηση της Σίας Αναγνωστοπούλου ο υφυπουργός είπε ότι της απόσυρσης (που ήδη έχουν καταδικάσει σωματεία εκπαιδευτικών και όχι μόνο) προηγήθηκε επιστολή του ΚΙΣ που «έλαβε υπόψη» -παρότι «η απόφαση για την αντικατάσταση του συγκεκριμένου κειμένου ελήφθη από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής πολιτικής αποκλειστικά με παιδαγωγικά, πολιτιστικά και ηθικά κριτήρια. Δεν υπήρξε καμία πολιτική παρέμβαση ούτε εγχώρια, ούτε εξωτερική».
Ο υφυπουργός έκανε λόγο για αποτροπή χρήσης όρων που μπορούν να οδηγήσουν σε «ρητορική μίσους». Συγκεκριμένα είπε ότι στο κείμενο αναφέρεται «η λέξη Εβραίοι σε αντίθεση με τη λέξη Άραβες, και αυτό δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Η έννοια Εβραίος, Ισραηλίτης, και Ισραηλινός δεν είναι ταυτόσημες». Συμπλήρωσε πως η εικόνα που το συνοδεύει με ένα παιδί που φέρει όπλο «δεν έχει κατάλληλη παιδαγωγική υποστήριξη γιατί ενδέχεται να ενισχύει τη βία. Πριν 20 χρόνια δεν υπήρχε ο ορισμός εργασίας περί αντισημιτισμού ενώ τώρα υπάρχει. Και έπρεπε να συμμορφωθούμε».
Eίναι πραγματικά εξοργιστικό να ακούει κανείς τον υφυπουργό να χρησιμοποιεί τα επιχειρήματα της Αριστεράς και του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (ότι δηλαδή ο αντισιωνισμός δεν είναι αντισημιτισμός και ότι Εβραίοι και κράτος του Ισραήλ είναι δυο διαφορετικά πράγματα) την ίδια στιγμή που στις ΗΠΑ και στις μισές χώρες της Ευρώπης όποιος καταγγέλλει το Ισραήλ συλλαμβάνεται σαν «αντισημίτης»!
Είναι πραγματικό ποταπό ότι το κάνει για να εξαφανίσει από ένα σχολικό βιβλίο το έγκλημα κατά του παλαιστινιακού λαού και της ανθρωπότητας, αλλά και τον αγώνα του, μιας και αυτό που τους ενοχλεί στο κείμενο είναι η αναφορά στην Ιντιφάντα. Όπως ανέφερε ανάμεσα σε άλλα ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου, σχολιάζοντας το κόψιμο του κειμένου που είχε γράψει για την Καθημερινή και βρισκόταν στο βιβλίο εδώ και είκοσι χρόνια:
«Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο εκπρόσωπος της ελληνικής (ή μήπως της ισραηλινής;) κυβέρνησης ισχυρίστηκε ότι το κείμενό μου εμπίπτει στην κατηγορία του αντισημιτισμού επειδή αναφέρεται σε “Εβραίους”. Έφτασε μάλιστα να με κατηγορήσει για “ρητορική μίσους” και “στοχοποίηση των Ελλήνων Εβραίων”, ωσάν να μιλούσε για μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης τύπου ISIS… Η αναφορά που επικαλέστηκε ο κ. υφυπουργός έλεγε ότι τα παιδιά της Γάζας έπαιζαν πριν από 23 χρόνια “Άραβες και Εβραίοι” κατά το οικείο στη γενιά μου πρότυπο “κλέφτες κι αστυνόμοι” που παίζαμε μικροί. Αυτό ήταν αρκετό για να με χαρακτηρίσει αντισημίτη…
Ο ανυποψίαστος θα αναρωτιόταν: τι μύγα τους τσίμπησε μέσα στο κατακαλόκαιρο; Η προφανής απάντηση είναι ότι οι ιθύνοντες της κυβέρνησης δεν θέλουν να έρχονται οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί σε επαφή με οτιδήποτε τους οδηγεί σε συνειρμούς με τη γενοκτονία που διαπράττει, εδώ και 23 μήνες, το Ισραήλ στη Γάζα. Επιπλέον, ακριβώς επειδή το εν λόγω απόσπασμα αναφερόταν στις οδύνες των Παλαιστινίων 22 χρόνια νωρίτερα, υπενθυμίζει στον αναγνώστη αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, ότι η Ιστορία των δεινών της περιοχής δεν ξεκίνησε από τις επιθέσεις της Χαμάς, την 7η Οκτωβρίου του 2023…».
«Αντιπαιδαγωγικό» λοιπόν το κείμενο, αντικαθίσταται από ένα άλλο, αποτέλεσμα μάλιστα τεχνητής νοημοσύνης. «Παιδαγωγικό», το κουκούλωμα της ισραηλινής γενοκτονίας που έχει ήδη δολοφονήσει δεκάδες χιλιάδες παιδιά. «Παιδαγωγική» η εξαφάνιση της Ιντιφάντα και των παιδιών με τη σφεντόνα ενάντια στα τανκς. «Αντιπαιδαγωγική» η φωτογραφία με το οπλισμένο παλαιστινιόπουλο.
«Αντιπαιδαγωγικός», να υποθέσουμε και ο πίνακας του Ντε Λα Κρουά με το οπλισμένο αγόρι ακριβώς πίσω από την «Ελευθερία που οδηγεί τον Λαό». «Αντιπαιδαγωγικός» ο μικρός Γαβριάς και ο Ουγκό που σύμφωνα με τους μελετητές εμπνεύστηκε τον ήρωά του από τον πίνακα του Ντε Λα Κρουά. Τι να τον κάνεις τον Ουγκό αν έχεις ΑΙ.
Ο Γαβριάς, που μαζεύοντας σφαίρες για τους εξεγερμένους που σφαγιάζονταν στα οδοφράγματα του Παρισιού απέφευγε τις σφαίρες των πάνοπλων δημίων και τους χλεύαζε με τα στιχάκια του μέχρι να τον αφήσουν στον τόπο: «Αν δεν είμαι αφέντης βέρος, Φταίει εκείνος ο Βολταίρος, Αν με κράζουν νεοσσό, Φταίει εκείνος ο Ρουσσώ...».