Κλείνουν είκοσι χρόνια από τις απαγωγές δεκάδων Πακιστανών μεταναστών επί κυβέρνησης ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Θυμίστε μας τι είχε γίνει.

Τζαβέντ: Με ενημέρωσαν ότι έχουν εξαφανιστεί κάποια παιδιά από ένα σπίτι στα Πετράλωνα. Μαζί με τον Γιώργο Γκουντούνα, τότε δικηγόρο της Πακιστανικής Κοινότητας, τρέξαμε σε αστυνομικά τμήματα αλλά σε όλα η απάντηση ήταν δεν ξέρουμε τίποτα. Λίγες μέρες αργότερα μάθαμε ότι ήταν πολλά παιδιά εξαφανισμένα, μπορεί να έφταναν τα 60. Αλλά 28 από Αθήνα και Γιάννενα έκαναν καταγγελία και γι'αυτό καταγράφηκε ως απαγωγή 28 Πακιστανών.

Τα παιδιά έλεγαν ότι τους άρπαξαν και τους κράτησαν παράνομα σε μυστικές φυλακές, όπως στο Χαλκούτσι. Τους είχαν με κουκούλες, τους βασανίζανε και τους πιέζανε να πουν αν έχουν σχέση με την βομβιστική επίθεση που είχε γίνει στις 7 Ιούλη στο Λονδίνο. Αυτοί που το έκαναν ήταν πράκτορες από μυστικές υπηρεσίες, Ελλάδας και Βρετανίας. Και όταν τους άφησαν χωρίς να βρουν κανένα στοιχείο, τους απείλησαν να μην πουν τίποτα.

Ήρθαμε σε επαφή με τον δικηγόρο Φραγκίσκο Ραγκούση, τον Πέτρο Κωνσταντίνου και τον Γιάννη Σηφακάκη. Κάναμε συνέντευξη στην Εργατική Αλληλεγγύη. Ήμουν μόλις ένα μήνα πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας, δεν είχα εμπειρία, χρειαζόμασταν βοήθεια. Λίγους μήνες μετά, το θέμα πήρε διάσταση. Οι δικηγόροι είπαν να κάνουμε μήνυση. Πού να κάνουμε μήνυση;, ρώτησα. Στο κράτος, είπαν. Μου φάνηκε απίστευτο. Αλλά το κάναμε.

Γιάννης: Χωρίς το θάρρος της Πακιστανικής Κοινότητας δεν θα είχε γινει τίποτα. Γιατί παρά την απίστευτη τρομοκρατία δεν φοβήθηκαν και το κατήγγειλαν. Και από την πρώτη στιγμή η Συμμαχία βρέθηκε στο πλευρό τους.

Τον Σεπτέμβρη του 2005 διαδήλωσαν για πρώτη φορά στη ΔΕΘ με πανό “Όχι κατοχή στο Ιράκ, Όχι στις απαγωγές, Όχι στην ισλαμοφοβία”. Τον Δεκέμβρη, το BBC έδωσε διεθνή προβολή γράφοντας για τις απαγωγές και αρχές Γενάρη 2006, προχωρήσαμε στη συνέντευξη Τύπου στη ΓΣΕΕ μαζί με τα θύματα, τον Φραγκίσκο Ραγκούση και μέλη της Συμμαχίας όπως τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης Γεώργιο Αλέξανδρο Μαγκάκη, τον τότε πρόεδρο του ΕΚΑ Γρηγόρη Φελώνη, που πήρε τεράστια δημοσιότητα.

Καταγγείλαμε ότι οι απαγωγές ήταν κομμάτι της ελληνικής συμμετοχής στον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” του Μπους και του Μπλερ με τις επεμβάσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Η κυβέρνηση της ΝΔ είχε αναλάβει τη στρατιωτική διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ στο Αφγανιστάν. Είχε προσφέρει απλόχερα τις βάσεις όπως της Σούδας. Είχε βοηθήσει στη μεταφορά τανκς στο Ιράκ. Και χτυπούσε τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του κόσμου που αντιστεκόταν, ευθυγραμμισμένη με την τρομοϋστερία του Μπους, ο οποίος έστηνε τα κολαστήρια του Γκουαντάναμο και του Αμπού Γκράιμπ.

Ένα μήνα μετά, έσκασε και το σκάνδαλο των υποκλοπών. Δείχνοντας ότι από το 2004 η κυβέρνηση Καραμανλή, για να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχε όχι μόνο αφήσει να αλωνίζουν εδώ οι πράκτορες της CIA και της MΙ6, αλλά είχε προχωρήσει και στις παρακολουθήσεις εκτοντάδων τηλεφώνων, ανάμεσα στα οποία και το δικό μου. Γιατί η Συμμαχία οργάνωνε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους Ολυμπιακούς και την τρομοϋστερία που τους συνόδευε, με πιο σημαντική την διαδήλωση που ακύρωσε την επίσκεψη του τότε Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Πάουελ. Μέσω εμού παρακολουθούσαν χιλιάδες αγωνιστές από τη Συμμαχία, όπως και προσωπικότητες, τον Στέφανο Ληναίο, τον Μπεν Μπελά, κ.α.

Τι ακολούθησε;

Γιάννης: Όταν αποκαλύφτηκαν οι απαγωγές με τη συμμετοχή μάλιστα ενός Βρετανού πράκορα, του Λάγκμαν, όλοι προσπάθησαν να πουν ότι δεν έγιναν. Το είπε ο δικτάτορας του Πακιστάν Μουσάραφ, το είπε ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο -τόσο ψηλά έφτανε η συγκάλυψη. Αντίστοιχα εδώ, ο Βουλγαράκης, υπουργός Δημόσιας Τάξης, μιλούσε για ψέματα και προβοκάτσιες.

Αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών αφού και σε αυτό ήταν μπλεγμένος, αλλά η συγκάλυψη συνεχίστηκε. Ο διάδοχός του, ο Πολύδωρας, έλεγε προκλητικά “δεν θα κάνουμε ρυθμιστές του πολιτεύματος τους Πακιστανούς” και ότι “οι απαγωγές είναι το εθνικό τους σπορ”, υπονοώντας ότι τις έκαναν μεταξύ τους!

Και επειδή είμαστε και στην επέτειο των Ιουλιανών, να πούμε ότι ήταν πολύ καίριο αυτό που είχε πει ο Μαγκάκης στη συνέντευξη Τύπου, ότι όλα αυτά είναι πολύ προκλητικά και μας παραπέμπουν σε άλλες εποχές, θυμίζοντας το ερώτημα “Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;”. Γιατί ο Καραμανλής, όπως ακριβώς και ο θείος του τη δεκαετία του '60 με τις εκλογές της βίας και νοθείας και τη δολοφονία Λαμπράκη, έκανε ότι δεν ήξερε τίποτα, ενώ ήταν κομμάτι του “παρακράτους”.

Τζαβέντ: Σε εμάς άρχισε εκφοβισμός και αφόρητες πιέσεις. Ο Μουσάραφ έλεγε “στείλτε πίσω τον Τζαβέντ”. Τα θύματα δέχονταν είτε δωροδοκίες είτε απειλές, να πάρουν πίσω τις καταγγελίες από πράκτορες, πακιστανική πρεσβεία, ρουφιάνους.

Τα ίδια σε μένα. Απειλές, υποσχέσεις για λεφτά και ωραία γραφεία για να αποσύρουμε καταγγελίες. Τότε έμαθα πόσους πολλούς πράκτορες έχει η κυβέρνηση. Και αφού αρνήθηκα, εκδόθηκε το διεθνές ένταλμα σύλληψής μου, ότι είμαι διακινητής μεταναστών. Για να με σταματήσουν και να κουκουλώσουν τις απαγωγές. Το Νοέμβρη του 2006 με συλλάβανε και με στείλανε στον Κορυδαλλό. Έμεινα εκεί 18 μέρες.

Γιάννης: Στις 6 Νοέμβρη τον έβαλαν φυλακή, στις 11 Νοέμβρη πλημμύρισαν οι δρόμοι με σύνθημα “Λευτεριά στον Τζαβέντ Ασλάμ”. Οργανώσαμε μια μεγάλη καμπάνια συμπαράστασης με τα συνδικάτα, τις σχολές, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η ίδια η ΓΣΕΕ πλήρωσε το ποσό που χρειαζόταν σαν εγγύηση για την αποφυλάκιση του Τζαβέντ. Ήταν ένα τεράστιο χαστούκι για την ελληνική κυβέρνηση, το διεθνές παρακράτος και τη χούντα του Μουσάραφ και μια τεράστια νίκη για το αντιπολεμικό κίνημα.

Είχε προηγηθεί μια αντίστοιχα μεγάλη καμπάνια όλη τη χρονιά. Στις 21 Γενάρη, αμέσως μετά τη συνέντευξη Τύπου για τις απαγωγές, οργανώσαμε μεγάλο συλλαλητήριο. Το ίδιο στις 18 Μάρτη, στην επέτειο των τριών χρόνων από τον πόλεμο στο Ιράκ. Αναδείξαμε τις απαγωγές και τη μάχη ενάντια στην ισλαμοφοβία στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που έγινε στην Ελλάδα τον Μάη.

Τι άφησε αυτός ο αγώνας;

Τζαβέντ: Για την Πακιστανική Κοινότητα αυτή η σχέση με τη Συμμαχία ήταν καθοριστική. Από εκεί μάθαμε για αλληλεγγύη και αγώνα. Από τότε, ό,τι μικρό ή μεγάλο αντιμετωπίζαμε, το παλεύαμε μαζί. Αυτές οι επιθέσεις είτε σου κάνουν ζημιά και σε διαλύουν είτε σε κάνουν πιο δυνατό. Η κυβέρνηση ήθελε να μας θάψει. Εμείς, με τη βοήθεια της Συμμαχίας, γίναμε πιο δυνατοί.

Το κόστος βέβαια ήταν μεγάλο. Μετά τις απαγωγές τα θύματα συνέχισαν να δέχονται απειλές τουλάχιστον τρία χρόνια. Πήγαιναν ακόμα και στα σπίτια τους στο Πακιστάν. Μπήκαμε σε μαύρη λίστα από την πρεσβεία, πάνω από 200 άτομα. Εμένα δεν σταμάτησαν να με συκοφαντούν και να με κυνηγούν για πολλά χρόνια. Να με ταλαιπωρούν για τα χαρτιά μου, ακόμα δεν μπορώ να ταξιδέψω. Έφτασαν μέχρι τον Άρειο Πάγο αλλά κι εκεί αθωωθήκαμε.  

Θυμάμαι μάλιστα τον κύριο Μαγκάκη, όταν τον ρωτούσαν οι δικαστές στον Άρειο Πάγο “Δάσκαλε, γιατί ήρθατε εδώ;”, να τους απαντάει: “Είμαι μάρτυρας για τον Τζαβέντ Ασλάμ που έπρεπε να τον βραβεύσουμε, αλλά του βάλαμε χειροπέδες”.

Έτσι συνεχίσαμε. Τα επόμενα χρόνια δώσαμε μάχες ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό με την ΚΕΕΡΦΑ. Ενάντια στις επιθέσεις της ΧΑ, στη Νίκαια και αλλού. Αλλά και ενάντια στις επιθέσεις της αστυνομίας, με τα πογκρόμ του Δένδια το 2012. Ο αγώνας για τις απαγωγές μάς έδειξε πώς να παλεύουμε. Και γίναμε κέντρο για όλους τους μετανάστες. Από τότε άρχισαν να με παίρνουν τηλέφωνο μετανάστες από Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν, Ινδία. Όλοι απευθύνονται στην Πακιστανική Κοινότητα.

Γιάννης: Ο Τζαβέντ λέει ότι χωρίς τη Συμμαχία δεν θα μπορούσαν να παλέψουν, αλλά αντίστοιχα η Συμμαχία και όλο το αντιπολεμικό κίνημα παίρναμε έμπνευση και δύναμη από τις μάχες που έδινε η Πακιστανική Κοινότητα και ο πρόεδρός της. Γι' αυτό μπόρεσε να γίνει κέντρο για όλους τους κατατρεγμένους.

Έτσι φτάνουμε σήμερα πιο δυνατοί στις νέες μάχες, που είναι η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, η ισλαμοφοβία και οι προσπάθειές τους να παίξουν ξανά το χαρτί του ρατσισμού. Το σύνθημά μας συνεχίζει να είναι το ίδιο με όταν έγιναν οι απαγωγές: “Και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί είμαστε όλοι Πακιστανοί”!

Τζαβέντ: Συνεχίζουμε για το έγκλημα της Πύλου που είναι η άλλη όψη των απαγωγών. Όσο για τον Πλεύρη και το νομοσχέδιό του είναι πράγματι πολύ σκληρό. Αντί για σεβασμό και νόμιμα χαρτιά στους εργάτες, ανοίγουν πόρτα ρατσισμού και φασισμού, ανοίγουν πόρτα για μεγαλύτερη σκλαβιά, για τα κέρδη. Αλλά δεν θα τους αφήσουμε. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για δικαιώματα, να κλείσουν τα στρατόπεδα τα ρατσιστικά, για νομιμοποίηση και χαρτιά σε όλους.