Οργανώνουμε μια μέρα με την κεντρικότερη συζήτηση όλου του κόσμου και όλων των μαχών. Τι μπορούμε να κάνουμε και με ποιες δυνάμεις για να ρίξουμε την κυβέρνηση, να ανατρέψουμε το σύστημα και να δημιουργήσουμε μια κοινωνία χωρίς πόλεμο, φτώχεια, ρατσισμό, σεξισμό;
Οι Μαρξ και Ένγκελς την περιέγραψαν στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, η Ρόζα Λούξεμπουργκ συγκρούστηκε με τις ρεφορμιστικές απόψεις ότι ο καπιταλισμός μεταρρυθμίζεται, ο Γκράμσι προχώρησε από τη θεωρία στην πράξη στο κτίσιμο του επαναστατικού κόμματος στην Ιταλία και ο Λένιν με τον Τρότσκι τα συγκέντρωσαν όλα αυτά στη Ρώσικη Επανάσταση, στην εργατική δημοκρατία, και στον διεθνισμό –στη δημιουργία επαναστατικών κομμάτων σε όλον τον κόσμο με τη στρατηγική της εργατικής επανάστασης, με την τακτική του ενιαίου μετώπου και με τη δύναμη και οργάνωση του κόμματος της εργατικής πρωτοπορίας.
Μέσα σε μια μέρα θα συζητήσουμε όλη αυτή την εξέλιξη, όλη αυτή τη θεωρία και πρακτική που δίνει τη δυνατότητα στην εργατική τάξη και στους επαναστάτες σήμερα να πιστεύουν και να φωνάζουν ότι «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός».
Εκδηλώσεις: Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός
Γιάννενα Σάββατο 22/11, 6μμ, Τζαμί Καλούτσιανη, Καφέ ΝΕΟΝ
Θεσσαλονίκη Κυριακή 23/11, 11πμ-3μμ, Εργατικό Κέντρο Θεσ.
Πάτρα Σάββατο 29/11, 6.30μμ, Αίθουσα ΕΒΕ, Αράτου 21
Βόλος Σάββατο 29/11, 7μμ, ΘΟΛΟΣ
Ξάνθη Κυριακή 7/12, 6μμ, Φίλοιστρον
Χανιά Κυριακή 7/12, 12μ, Εργατικό Κέντρο Χανίων
Η φάση που διέρχεται το διεθνές οικονομικό σύστημα συνίσταται στην εκτεταμένη διαπλοκή της κρίσης του παγκόσμιου ποσοστού του κέρδους με εκφάνσεις την αποσταθεροποίηση των δομών παγκοσμιοποίησης, την ανάκαμψη των πολιτικών προστατευτισμού και την επιβολή δασμών, την αναδιάταξη των υπαρχόντων συσχετισμών ισχύος, την διάρρηξη της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας και την εκ βάθρων ανασύνθεσης της μέσω των BRICS, την αμφισβήτηση του δολαρίου και την άρση του «εκδοτικού προνομίου» των ΗΠΑ, αλλά και τον έλεγχο των ροών ενέργειας με τη συρρίκνωση της ισχύος του ΝΑΤΟ. Ορισμένες από τις επιπτώσεις αυτών των κεφαλαιωδών μετασχηματισμών είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία που απειλεί να γίνει παγκόσμιος, η εν γένει παγκόσμια επιδείνωση της κατάστασης των δυνάμεων της εργασίας, η επάνοδος στον πολιτικό αυταρχισμό, η καταστροφή των συλλογικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί πάσης φύσεως κλπ. Αλλά και αυτό που γίνεται στη Μέση Ανατολή εις βάρος των Παλαιστινίων, συνιστώντας μια εκτεταμένη αναδιάταξη των σφαιρών επιρροής στην περιοχή με άξονα την επιβολή μιας περιφερειακής δομής ισχύος (Ισραήλ) που θα ελέγχει απόλυτα τις πηγές παραγωγής ενέργειας (εξ ονόματος των ΗΠΑ).
Πόλωση
Αυτές οι διεθνείς εξελίξεις προσδιορίζουν αποφασιστικά όλες τις επιμέρους χώρες του πλανήτη με κοινό παρονομαστή την πόλωση εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας. Για παράδειγμα, στα καθ` ημάς, η Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντιμετωπίσει την κρίση και τον ανταγωνισμό που δέχεται, θυσιάζει τις αδύναμες χώρες στο εσωτερικό της, αποδυναμώνοντας την ανταγωνιστικότητα τους, μέσω της επιλεκτικής εφαρμογής της στρατηγικής του «σκληρού» ευρώ και ανοχής στα κριτήρια που απαίτησε για τους άλλους, μετατρέποντας τους, χωρίς καμιά στρατηγική επενδύσεων, σε απλούς καταναλωτές των πλεονασμάτων των ισχυρών χωρών στο εσωτερικό της.
Γενικά, η κρίση του 2008, οι συνέπειες της στην Ελλάδα, η πανδημία, οι περιβαλλοντικές καταρρεύσεις και η εσκεμμένη αδυναμία διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών έδειξαν ότι τα προβλήματα του καπιταλισμού είναι συστημικά και διακρατικά, άρα και οι απαντήσεις πρέπει να είναι διεθνιστικές. Τα νέα κοινωνικά κινήματα (για το κλίμα, τον φεμινισμό, τα ατομικά δικαιώματα, τον αντιρατσισμό και την επισφαλή εργασία) δεν μπορούν παρά να εκφράζουν την νέα αυτή δυναμική διεθνούς αλληλεγγύης που χρειάζεται να συνολικοποιηθεί σε μαρξιστική κατεύθυνση. Μέσω αυτής της διεθνοποίησης του κινήματος είναι δυνατόν να εξασφαλίσει απαντήσεις με προοπτική και συνέχεια στον ταξικό αγώνα, εγχώριο και διεθνή. Αυτό, όμως, απαιτεί με τη σειρά του τις πολιτικές διεργασίες και το διάλογο που θα ανακύψει σε κάθε επιμέρους εργατικό κίνημα, ώστε να ανταλλαγούν ως διεθνής κινηματική εμπειρία.
Οι διαδοχικές συζητήσεις που θα πραγματοποιηθούν στο Πάντειο, την Κυριακή 9 Νοέμβρη, από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα με τίτλο «Τo μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός» στην κατεύθυνση αυτή εγγράφεται. Και δεν ενισχύει μόνο την διαύγαση των καινούργιων συνθηκών που το κίνημα επιτακτικά χρειάζεται, αλλά δίνει το υλικό για να «εξαχθεί» ο διάλογος που μόνο η διεθνής ενεργοποίηση του μπορεί να παράξει αξιοποιήσιμα αποτελέσματα. Το διεθνές κίνημα που συγκροτήθηκε για τη Γάζα το αποδεικνύει, η ανάγκη για την δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος σήμερα το υποκινεί, η απαίτηση συντονισμού των πολιτικών αγώνων, για παράδειγμα στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το επιβάλλει.
Προκόπης Παπαστράτης, Μιχάλης Λυμπεράτος
Υπάρχει καθολική κοινωνική ανασφάλεια σχετικά όχι μόνο με την πολιτική σταδιοδρομία της χώρας, αλλά και με τις πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίζονται σε παγκόσμια κλίμακα. Έγινα μέλος του ΣΕΚ σε μια φάση της ζωής μου όπου αναζητούσα διέξοδο στην πολιτική μου αδράνεια. Δεν ήξερα πως μπορούσα να ενημερωθώ και να ενεργήσω πολιτικά υπό τις παρούσες χαοτικές συνθήκες χωρίς να επιβραδυνθώ από λεκτική και συναισθηματική σύγχυση.
Το ΣΕΚ όχι μόνο μου παρέχει λύση σε αυτό το πρόβλημα αλλά, αξιοσημείωτα, έχει ενσταλλάξει το αίσθημα της συλλογικότητας. Υπήρχαν -και θα εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται για αυτό τον σκοπό και για ένα καλύτερο μέλλον.
Μέσω των εβδομαδιαίων συζητήσεων έχω αρχίσει να αποκτώ σταδιακά τα κατάλληλα θεωρητικά εργαλεία για την αποσαφήνιση της κοινωνικοπολιτικής επικαιρότητας. Ο ζωντανός διάλογος γίνεται πάντα ασπάζοντας πανανθρώπινες και δημοκρατικές αξίες. Η θεωρία γίνεται άμεσα πράξη και η πράξη αναβαθμίζει τα κενά της τρέχουσας θεωρίας σε μια επαναληπτική διαδικασία με γνώμονα πάντα την ίση κατανομή του λόγου μεταξύ των μελών της.
Αυτή την Αριστερά παλεύουμε να δυναμώσουμε, και για αυτό το λόγο, το μονοήμερο συζητήσεων στις 9 Νοέμβρη, είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσει όποιος και όποια θέλει, τις ιδέες και τη δράση του επαναστατικού κόμματος.
Δανάη, βοηθός οδοντιάτρου
Στη νέα διεθνή κατάσταση κρίσης του καπιταλισμού –ιδίως με την άνοδο της ακροδεξιάς– και στην ελληνική πραγματικότητα μιας τραμπικής νεοδεξιάς με υπεροπλία, όμως και με τεράστια φθορά, αναζητείται απάντηση.
Και παρουσιάζεται για λύση,- η πιο ασφαλής διέξοδος για το σύστημα,- το αφήγημα της Κεντροαριστεράς, οι αντιφατικές πολιτικές της Σοσιαλδημοκρατίας, ο θολός χώρος του κέντρου και η αναζήτηση Μεσσία.
Και η Αριστερά; Είναι μεγάλη η ευθύνη της, γιατί υπάρχει η ανάγκη να προχωρήσει και να καθορίσει την πορεία προς την διέξοδο.
Για μένα αυτή η πορεία συνεπάγεται ευρύτερες συνεργασίες της πληθυντικής και κινηματικής Αριστεράς, που να ενώνει κινήματα και συνδικάτα, παρουσιάζοντας έναν οραματικό στόχο και παράλληλα τον τρόπο που φτάνουμε σε αυτόν με σύγχρονες αριστερές θέσεις, ιδεολογικές αντιλήψεις με σαφήνεια διατυπωμένες πχ για τους εξοπλισμούς, τις ανισότητες, το μεταναστευτικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, το κοινωνικό κράτος, την δικαιοσύνη, την δημοκρατία και τις συγκρούσεις που θα απαιτηθούν.
Μαρία Τοπαλιάν, Μέλος της Νέας Αριστεράς της 6ης Κοινότητας Αθήνας
Ο τίτλος των μονοήμερων εκδηλώσεων που απλώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα στην Αθήνα και σε μια σειρά πόλεις πανελλαδικά, σηματοδοτεί την ανάγκη να μπει η συζήτηση για τη στρατηγική στο κέντρο των συλλογικών αντιστάσεων και των κινημάτων σήμερα.
Αυτή η ανάγκη γίνεται όλο και πιο πιεστική, όσο η σοσιαλδημοκρατία και η ρεφορμιστική Αριστερά συνεχίζουν να ξορκίζουν όχι μόνο “τα μεγάλα αφηγήματα”, αλλά και κάθε συζήτηση για το πώς φαντάζονται τον κόσμο, αρκούμενες να υπόσχονται κάποιες σημειακές μόνο και ανέξοδες αλλαγές, όταν δεν προσχωρούν στο νεοφιλελεύθερο δόγμα (ΤΙΝΑ) ή στην αντιδραστική κλιμάκωση των ανταγωνισμών που φέρνει πιο κοντά την απειλή ενός παγκόσμιου ολέθρου.
Ταυτόχρονα, ξεδιπλώνονται διεθνώς τεράστια κινήματα που ριζοσπαστικοποιούν εκατομμύρια κόσμου, φέρνοντάς τον σε τροχιά ρήξης με το σύστημα. Η φράση “ο κόσμος είναι πιο μπροστά από τις ηγεσίες”, ακολουθεί κάθε κινηματικό ξέσπασμα. Από τα εκατομμύρια για τα Τέμπη εδώ, μέχρι τα εκατομμύρια ενάντια στον Τραμπ στις ΗΠΑ, και σε όλες τις εξεγέρσεις που με αυξημένη συχνότητα συνταράσσουν τον πλανήτη, από το Νεπάλ μέχρι τη Μαδαγασκάρη και το Μαρόκο.
Ένας ολόκληρος κόσμος σε ξεσηκωμό έχει ανάγκη να προσανατολιστεί, όμως η ρεφορμιστική Αριστερά ακόμα και όταν μπορεί, αρνείται να παίξει αυτόν τον ρόλο. Στα καθ’ ημάς, βλέπουμε πως αυτή η στάση βαθαίνει μεν την πολιτική κρίση και την κρίση εκπροσώπησης, αλλά βαραίνει και στους ώμους και των υπόλοιπων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Είναι καιρός οι δυνάμεις αυτές να ξεκινήσουν και πάλι να συζητούν για τη στρατηγική, οργανώνοντας ταυτόχρονα ενωτικά τις μάχες που μπορούν να δώσουν άμεσες πολιτικές αλλαγές, με πρώτη την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η επιμονή μας να ανοίγουμε θαρρετά και ενωτικά αυτή τη συζήτηση έρχεται να απαντήσει σε αυτές τις προκλήσεις. Το μονοήμερο εκδηλώσεων του ΣΕΚ που μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 23/11 στο Εργατικό Κέντρο της πόλης, είναι η καλύτερη ευκαιρία να ξαναπιάσουμε πιο δυναμικά το επαναστατικό νήμα.
Ευκλείδης Μακρόγλου, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη
Βλέπουμε κάθε μέρα και σε όλο τον κόσμο το σύστημα να γίνεται πιο σκληρό και επιθετικό καθώς η εσωτερική του κρίση οξύνεται. Η νεοφιλελεύθερη λογική των ιδιωτικοποιήσεων και των αγορών εισβάλει σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας (Υγεία, Παιδεία, εργασία, διασκέδαση) και κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα γίνεται πεδίο κερδοφορίας. Το κράτος κόβει όλο και περισσότερες κοινωνικές παροχές, αποτινάσσοντας τον προνοιακό χαρακτήρα του μέχρι να μείνει απλώς “νυχτοφύλακας” του κεφαλαίου, αποδεικνύοντας συνεχώς πως ο καπιταλισμός προωθεί μονάχα την δική του ευημερία.
Ως απάντηση στις πολλαπλές καταπιέσεις που δεχόμαστε έρχεται η αυξανόμενη δυναμική των κινημάτων, με πρόσφατο τοπικό παράδειγμα την κινητοποίηση στην βάση της Σούδας. Ένας αναβρασμός γίνεται έντονα αισθητός αν αφουγκραστούμε την τεράστια δυσπιστία και απογοήτευση του κόσμου με τις κοινοβουλευτικές λύσεις. Και εκεί γεννιέται η ανάγκη για επαναστατική στρατηγική.
Ας αξιοποιήσουμε αυτή την δυναμική και αυτόν τον αναβρασμό για να γκρεμίσουμε το σύστημα που βάζει τις αγορές πάνω από την ζωή. Η οργάνωση κοινωνιών προσανατολισμένων προς τις ανάγκες μας και όχι την αέναη συσσώρευση πλούτου δεν είναι ανέφικτη. Και ο καιρός να τα πάρουμε όλα πίσω πλησιάζει, γιατί ο καπιταλισμός δεν είναι το μέλλον μας.
Στις 7/12 θα πραγματοποιηθεί πανκρήτια εκδήλωση και συζήτηση στα Χανιά για την οργάνωση της επαναστατικής αριστεράς. Θα είμαστε εκεί!
Ειρήνη, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας Ρέθυμνο
Γνώρισα το ΣΕΚ το καλοκαίρι μέσω των δράσεών του για την Παλαιστίνη και ενδιαφέρομαι να ακούσω συνολικά της απόψεις του σαν επαναστατική Αριστερά, και τις ιδέες του για την επόμενη μέρα.
Το Μονοήμερο συζητήσεων είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να οργανωθούμε όσοι θέλουμε να δούμε κάποια αλλαγή στο σύστημα. Να συζητήσουμε, να ξεκαθαρίσουμε και να βγούμε πιο δυνατοί για να στηρίξουμε και να οργανώσουμε όλους τους αγώνες!
Οργανώνουμε αποστολή από τον Βόλο που θα έρθει στις εκδηλώσεις την Κυριακή στις 9 Νοέμβρη στην Αθήνα και ξεκινάμε να οργανώνουμε την αντίστοιχη συζήτηση στον Βόλο. Θα είναι μεγάλη βοήθεια και έμπνευση να καταφέρουμε να οργανώσουμε μια μεγάλη εκδήλωση που θα γίνει κέντρο στις αναζητήσεις του κόσμου του αγώνα στο Βόλο και το οργανώνουμε για το Σάββατο 29 Νοέμβρη στο Θόλο.
Κατερίνα Χέρ, Βόλος
Το Μονοήμερο εκδηλώσεων με τίτλο «ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ» που οργανώνουμε στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις στη συνέχεια είναι κεντρικό για όλη τη νεολαία και την εργατική τάξη. Στο Μονοήμερο της Αθήνας θα συμμετέχουμε και από τα Γιάννενα. Είναι πολύ σημαντικό να συζητήσουμε με τον κόσμο πώς οργανώνουμε τις μάχες ενάντια στα αντεργατικά νομοσχέδια της κυβέρνησης, πώς δίνουμε την μάχη ενάντια στην επίθεση στις σχολές και τη νεολαία με τα πειθαρχικά, τις διώξεις, την ιδιωτικοποίηση, πώς μπορεί η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη να φτάσει μέχρι την λευτεριά, πώς μπορεί να συνεχίσει και να νικήσει το κίνημα για δικαιοσύνη των θυμάτων των Τεμπών.
Όλες οι συζητήσεις είναι σημαντικές γιατί οδηγούν στη κατανόηση πως καμιά διαχείριση αυτού του βάρβαρου συστήματος δεν μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας προς το καλύτερο. Για αυτό καλούμε ανοιχτά ολο τον κόσμο που παλεύει και αγωνίζεται να έρθει και να συζητήσουμε συλλογικά πως μπορεί η εργατική τάξη με τους αγώνες της να γίνει ο νεκροθάφτης του καπιταλισμού.
Καπιταλισμός σε κρίση σημαίνει να αναγκάζεται ο κόσμος να κανει δύο και τρείς δουλειές για να επιβιώσει, σημαίνει ανισότητες, πόλεμοι και παντού γύρω μας να ζούμε νέα Τέμπη. Από τα σχολεία και τις σχολές μέχρι τα νοσοκομεία.
Οι συζητήσεις φιλοδοξούμε να είναι οδηγός για δράση αλλά και ξεκαθάρισμα γύρω από την δύναμη της εργατικής τάξης και της προοπτικής της για μια κοινωνία όπου τον έλεγχο θα τον έχουν συλλογικά οι εργάτες και οι εργάτριες. Για ένα κόσμο που κουμάντο δεν θα κάνει μια μικρή μειοψηφία που το μόνο που σκέφτεται είναι το κέρδος αλλά η μεγάλη πλειοψηφία, οι φτώχοι, οι εργαζόμενοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, οι γυναίκες και οι ΛΟΑΤΚΙ+.
Αυτή την συζήτηση ξεκινάμε να οργανώνουμε και στα Γιάννενα το Σάββατο 22 Νοέμβρη στις 6μμ στο ΝΕΟΝ στο Τζαμί στην Καλούτσιανη.
Ορέστης Παπαθανάσης, φοιτητής Παιδαγωγικού Ιωαννίνων
Η συζήτηση για τη στρατηγική που πρέπει να έχει η Αριστερά αυτή την περίοδο, έχει τεράστια σημασία για όλους και όλες μας. Είναι μια συζήτηση που έχει να κάνει με τη συνολική προοπτική, τί είδους κοινωνία θέλουμε και μπορούμε να φτιάξουμε. Αλλά και τί πρέπει να κάνουμε αυτή τη στιγμή σε κάθε αγώνα που γίνεται, για να μπορέσει να νικήσει.
Στο χώρο της εκπαίδευσης, τις τελευταίες εβδομάδες φαίνεται τόσο πολύ ότι αυτά τα δύο συνδέονται. Σκοπός της Παιδείας είναι να βοηθά όλους τους μαθητές να μαθαίνουν τον κόσμο, την αλληλεγγύη, αλλά και τα μαθηματικά και την τέχνη. Αντί για αυτό, οι δάσκαλοι και οι γονείς φτάσαμε να πρέπει να σώζουμε τα παιδιά από τα δακρυγόνα των ΜΑΤ και του Υπουργείου Παιδείας
Είμαστε δύο μήνες μετά το άνοιγμα των σχολείων και επικρατεί ένα μπάχαλο. Η πλειοψηφία των σχολείων δεν μπορεί να φτιάξει ωρολόγιο πρόγραμμα, καθώς κάθε μέρα λόγω των ελλείψεων, φεύγουν ή έρχονται εκπαιδευτικοί και δεν υπάρχει σταθερό προσωπικό. Στα ΕΠΑΛ της Ξάνθης ξεκίνησαν καταλήψεις γιατί τους λείπουν οι καθηγητές ειδικοτήτων!
Η ηγεσία της ΔΟΕ είναι πολύ πίσω από τις προσδοκίες και τις ανάγκες του κόσμου.
Θα έπρεπε να γίνουν εδώ και τώρα πανεκπαιδευτικές απεργίες ενάντια στην προσπάθεια απόλυσης όλων όσων συμμετέχουμε στην απεργία- αποχή της ομοσπονδίας και αυτή τη στιγμή υπάρχει χιλιάδες κόσμου που θέλει να κοντράρει τις πολιτικές της κυβέρνησης απέναντι στην ατομική αξιολόγηση, το νέο πειθαρχικό και τις διώξεις εκπαιδευτικών.
Χρειαζόμαστε μια Αριστερά που δεν θα αποφασίζει μόνη της ότι δεν μας παίρνει να κλιμακώσουμε τον αγώνα, αλλά μια αριστερά που μπαίνει μπροστά και λύνει τα προβλήματα.
Από τα μεγάλα συλλαλητήρια και την απεργία για την Παλαιστίνη, μέχρι το 1ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ που έγινε στην Αλεξανδρούπολη φέτος, εκατοντάδες κόσμου στη Θράκη και την ανατολική Μακεδονία παλεύει και ψάχνει απαντήσεις από την αριστερά. Αυτούς τους αγωνιστές καλούμε την Κυριακή 7 Δεκέμβρη στο καφέ Φίλοιστρον στην Ξάνθη, στην εκδήλωση του ΣΕΚ, για να συζητήσουμε πώς θα υλοποιήσουμε το σύνθημα: το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η επανάσταση και ο σοσιαλισμός.
Τζεμαλί Μηλιαζήμ, ΔΣ ΣΕΠΕ Ξάνθης