Σε αναβρασμό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία εξαιτίας της διάλυσης της ψυχικής Υγείας και του πρόσφατου γεγονότος κίνησης δικαστικής έρευνας ενάντια στους ψυχιάτρους των δημοσίων νοσοκομείων. Η ΕΙΝΑΠ είχε προκηρύξει στάση εργασίας για τις 25 Νοέμβρη με απεργιακή συγκέντρωση στο Υπουργείου Υγείας. Υπό την πίεση των απεργιακών κινητοποιήσεων ο υφυπουργός Υγείας Βαρτζόπουλος, κανόνισε συνάντηση με το προεδρείο της ΕΙΝΑΠ για τις 2 Δεκέμβρη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αναστολή της απεργίας εκ μέρους του προεδρείου της ΕΙΝΑΠ.
«Είναι έξω από κάθε λογική η αναστολή της απεργίας από την πλευρά της ΕΙΝΑΠ από τη στιγμή που μιλάμε για έναν κόσμο που τον σέρνουν σε δίκη με αφορμή ότι δέχτηκε ο Βαρτζόπουλος να μας δει στις 2 του Δεκέμβρη», μας λέει ο Κώστας Καταραχιάς, μέλος ΔΣ ΕΙΝΑΠ και μέλος του Συντονιστικού των Νοσοκομείων. «Είναι πρωτοφανές να ακυρώνεται απεργιακή κινητοποίηση γι' αυτό. Την ημέρα της συνάντησης διεκδικούμε να υπάρχει απεργιακή κινητοποίηση».
To Συντονιστικό Νοσοκομείων προχώρησε σε ανοιχτή σύσκεψη οργάνωσης της απάντησης στις επιθέσεις Υπουργείου και κυβέρνησης βάζοντας πρόγραμμα εξορμήσεων στα νοσοκομεία για τη διακίνηση υλικών, τη συζήτηση και ενημέρωση των εργαζομένων.
Η δικαστική έρευνα ενάντια σε όλους τους ψυχιάτρους των δημοσίων νοσοκομείων μετά από μήνυση «σωματείου αστυνομικών» ήταν το κερασάκι στην τούρτα στο σχέδια της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να διαλύσει και να ιδιωτικοποιήσει την Ψυχική Υγεία και να μετατρέψει τα Ψυχιατρεία σε αποθήκες ψυχών για τους ψυχικά πάσχοντες. Για να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο διάλυσης προσπαθεί να επιβάλει την τρομοκρατία.
«Αυτή την εικόνα προετοιμάζουν για όλο το ΕΣΥ» σημειώνει το Συντονιστικό Νοσοκομείων στην προκήρυξή του για την απεργία στις 25/11. «Ιδιωτικοποιήσεις, κατάρρευση των δημοσίων νοσοκομείων, απειλές σε όποιον αντιστέκεται. Θα ήθελαν να κόψουν κομμάτι κομμάτι όλη την Υγεία όπως κάναν πρώτα με τον παιδικό καρκίνο και τώρα με την Ψυχική Υγεία. Για αυτό χρειάζεται να βρουν μπροστά τους όλο το υγειονομικό κίνημα. Είναι μία μάχη που αφορά όλους τους υγειονομικούς και όχι μόνο τους ψυχιάτρους ή τους γιατρούς…
Απέναντί μας έχουμε μια αδύναμη κυβέρνηση. Η γιούχα στον Άδωνι σε όποιο νοσοκομείο εμφανίζεται, οι αλλεπάλληλες πανυγειονομικές απεργίες έχουν αποδείξει ότι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία στέκονται απέναντί τους. Για αυτό επιστρατεύουν τα δικαστήρια. Αλλά έχουμε το παράδειγμα του Πάνου Ρούτσι και του κινήματος αλληλεγγύης, που ανάγκασε κυβέρνηση και δικαστές σε υποχώρηση. Η ίδια δύναμη μπορεί να τους σταματήσει ξανά. Να οργανώσουμε την απάντησή μας από τα κάτω, με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα».
Απεργούμε γιατί επιμελητές των εφημεριών δεν μπορούν να βάλουν τα περιστατικά για νοσηλεία διότι δεν υπάρχουν κλίνες. Υπάρχει υποστελέχωση, τα περιστατικά είναι πάρα πολλά.
Οι κλινικές είναι πηγμένες στους χρόνιους ασθενείς διότι δεν υπάρχουν δομές για να φύγουν αυτοί οι άνθρωποι που έχουν γίνει καλά αλλά δεν έχουν περιβάλλον να γυρίσουν πίσω. Κάθε κλινική έχει τα μισά της κρεβάτια κατειλημμένα. Τα άλλα μισά δεν φτάνουν για να εφημερεύει το Δαφνί για 6 εκατομμύρια ανθρώπους μόνο του. Με άλλα λόγια θέλουν να κρατάμε τους ασθενείς για βραχεία νοσηλεία, για να φύγουν μετά με ασθενοφόρο να πάνε σε άλλο νοσοκομείο και να κάνουμε έτσι βόλτα τους ασθενείς γύρω-γύρω. Η Πολιτεία απαντάει λέγοντας «φταίτε που δεν τους νοσηλεύσατε». Που; Στον δρόμο; Στον διάδρομο; Χρειάζεται να συνεχίσουμε με κινητοποιήσεις. Όσο κλιμακώνουν, κλιμακώνουμε κι εμείς. Αν ενωθούμε όλοι τότε θα τους αγγίξει.
Παλεύουμε ενάντια στον νόμο Βαρτζόπουλου ο οποίος ιδιωτικοποιεί την Ψυχική Υγεία και την Απεξάρτηση και διαλύει όλα τα θεραπευτικά προγράμματα. Καταδικάζει με άλλα λόγια τους πάσχοντες ψυχικά και τους εξαρτημένους να πεθάνουν στον δρόμο. Διαφημίζει μεγάλα ιδιωτικά προγράμματα όπως έκανε ο Άδωνις, για να περάσει το μήνυμα ότι οι πλούσιοι έχουν δυνατότητες, οι φτωχοί καμία.
Επιπλέον, στο Δαφνί που υποτίθεται έχουν καταργήσει τον Οργανισμό του, δημιουργούν μία ψυχό-ιατροδικαστική κλινική, δηλαδή ένα ψυχιατρείο-φυλακή, όπου θα εγκλείουν εκεί όλους τους ακαταλόγιστους και τους λεγόμενους «διαταρακτικούς», δηλαδή τους ανήσυχους ασθενείς, οι οποίοι για το σύστημα δεν έχουν καμία προοπτική. Είναι καταδικασμένοι να ζήσουν έγκλειστοι όλη τους τη ζωή.
Εξάλλου η μήνυση ενάντια σε όλους τους ψυχιάτρους που έχουν εφημερεύσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο σημαίνει ένα πράγμα: Θέλουν να τρομοκρατήσουν τον ψυχιατρικό κόσμο και να περάσουν το μήνυμα ότι το μόνο που μένει στους ανθρώπους που παρουσιάζουν μία ψυχική διαταραχή είναι η στέρηση της ελευθερίας τους μέσα σε τραγικές συνθήκες: ιμάντες, μηχανικές καθηλώσεις και επιπλέον το ηλεκτροσόκ να θεωρείται θεραπευτική μέθοδος. Αυτή είναι μία εγκληματική πολιτική. Παλεύουμε να την ανατρέψουμε και βέβαια να ανατρέψουμε την κυβέρνηση που εφαρμόζει αυτήν την πολιτική που δεν είναι παρά μία θανατοπολιτική.
πρώην διευθύντρια 18 Άνω, μέλος Συλλογικών δράσεων αλληλεγγύης για το 18 Άνω και του Δικτύου Αλληλεγγύης κοινωνικών ιατρείων