Για ταξίδι στις ΗΠΑ και συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα ετοιμάζεται ο Σαμαράς στις αρχές Αυγούστου. Πέρα από τις συνηθισμένες “πληροφορίες” των ΜΜΕ, σύμφωνα με τις οποίες ο Σαμαράς και ο Ομπάμα θα συζητήσουν για τα πάντα, από την Ανατολική Μεσόγειο ως τον ελληνικό τουρισμό, η κυβέρνηση και οι εφημερίδες της πλασάρουν μια ακόμη πιο απίστευτη διαφήμιση του ταξιδιού. Υποτίθεται ότι ο Ομπάμα και οι ΗΠΑ μπορούν να γίνουν οι νέοι σύμμαχοι της Ελλάδας στη μάχη της απέναντι στην κρίση, με το σκεπτικό ότι η αμερικανική κυβέρνηση “διαφωνεί” με τη γραμμή λιτότητας που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεσία της Μέρκελ.
Το ίδιο παραμύθι γράφτηκε κατά κόρον με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη στην Αθήνα του αμερικάνου υπουργού Οικονομικών, Τζακ Λιου. “Μεταρρυθμίσεις ναι, αλλά όχι λιτότητα χωρίς όριο”, ήταν το “μήνυμα” του Λιου προς ικανοποίηση του Σαμαρά. Ας περιμένουμε κάποια αντίστοιχη δήλωση του Ομπάμα στη συνάντησή του με το Σαμαρά στην Ουάσινγκτον σε λίγες μέρες. Αυτοί που αναπαράγουν αυτά τα ευφάνταστα θέλουν να μας πείσουν για δύο πράγματα: πρώτον ότι ο Σαμαράς δεν είναι οπαδός της λιτότητας αλλά “αναγκάζεται” από τη Μέρκελ και δεύτερον ότι υπάρχει κάποιο διαφορετικό μοντέλο εξόδου από την κρίση, το αμερικάνικο, το οποίο θα πρέπει να περιμένουμε κάποια στιγμή να εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία.
Στην πραγματικότητα, μπορεί οι επιμέρους μέθοδοι που ακολουθεί η άρχουσα τάξη στις ΗΠΑ και την Ευρώπη να έχουν διαφορές, όμως και οι δύο ακολουθούν το μονοπάτι των περικοπών και της λιτότητας. Ο Τζακ Λιου είναι ο Υπουργός που επιβλέπει την εφαρμογή του πιο άγριου πακέτου περικοπών στην ιστορία της Αμερικής. 900 δισεκατομμύρια δολάρια πρέπει να κοπούν μέσα σε μία δεκαετία, όπως έχει ήδη δεσμευτεί η κυβέρνηση νομοθετικά.
Τα πακέτα ρευστότητας που έχει διαθέσει η αμερικάνικη κεντρική τράπεζα δεν πηγαίνουν προς τους φτωχούς και τους εργάτες, ούτε καν προς τις επενδύσεις. Το μεγαλύτερο μέρος τους είτε καλύπτει χρέη που έχουν αποκαλυφθεί μέσω της κρίσης, είτε πηγαίνει σε νέες φούσκες ανά τον πλανήτη. Η απασχόληση (μόνο στον ιδιωτικό τομέα) έχει επιστρέψει στα επίπεδα προ κρίσης, όμως οι μισθοί παρέμειναν στάσιμοι. Στο μεταξύ, το πραγματικό μέσο εισόδημα των νοικοκυριών έχει πέσει κατά 5%. Οι υπερ-πλούσιοι (το 1% με το υψηλότερο εισόδημα) έχουν επί Ομπάμα το υψηλότερο μερίδιο πάνω στο συνολικό εισόδημα της χώρας μετά τη δεκαετία του 1920.
Ο περισσότερος κόσμος που ξαναβρήκε δουλειά μετά τις μαζικές απολύσεις λόγω κρίσης, βρήκε δουλειά ευκαιριακή, με χειρότερους όρους και χαμηλότερο μισθό. Ο κόσμος που απευθύνεται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, που έχει ανάγκη συσσίτια, που χάνει στο σπίτι του αυξάνεται διαρκώς. Καμιά από τις προβλέψεις δεν βλέπει ανάκαμψη με όρους που θα δημιουργηθούν νέες και σταθερές δουλειές.
Υποσχέσεις
Οι υποσχέσεις του Ομπάμα ότι θα έπαιρνε μπρος η βιομηχανία και οι εξαγωγές δεν υλοποιήθηκαν. Ακόμη και τα επιμέρους αναπτυξιακά μέτρα στα οποία είχε δεσμευτεί (αύξηση των κονδυλίων για την προσχολική αγωγή, τις υποδομές και άλλα) αναμένεται να μπλοκαριστούν από το Κονγκρέσο, μιας και η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ είναι στην καλύτερη περίπτωση διχασμένη για το αν θέλει τέτοιες κινήσεις.
Μπορεί ολόκληρες οι ΗΠΑ να μην βρίσκονται στην κατάσταση του Ντιτρόιτ που κήρυξε χρεοκοπία πριν από λίγες μέρες, όμως υπάρχουν ολόκληροι δήμοι και πολιτείες που εφαρμόζουν τα δικά τους προγράμματα λιτότητας. Απολύουν δημόσιους υπάλληλους, εκπαιδευτικούς, κόβουν δημόσια έργα για να μην φαλιρίσουν σαν την πάλαι-ποτέ πρωτεύουσα της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Ο Σαμαράς και ο Ομπάμα μπορεί να έχουν πολλά να συζητήσουν, για τα αποτελέσματα και την εφαρμογή της λιτότητας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά δεν θα πείσουν κανέναν όταν θα εμφανιστούν ως αντίπαλο δέος απέναντι στη Μέρκελ.