Πράγματι. Αν έστω και το ένα δέκατο των δραστών των εκατοντάδων ρατσιστικών επιθέσεων των τελευταίων τριών χρόνων έφτανε στα δικαστήρια. Αν ναζιστές δολοφόνοι του Λουκμάν δεν έφταναν στα δικαστήρια μεταμορφωμένοι από το μαγικό χέρι της αστυνομίας και των δικαστών σε νεράιδες που βγήκαν από το δρόμο του καλού «διά ασήμαντο αφορμή». Τότε δολοφονίες σαν του Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα μπορεί να είχαν αποφευχθεί.
Το ότι σήμερα, οι ένορκοι και οι δικαστές μπορούν να ρίχνουν ομόφωνα ισόβια στους χρυσαυγίτες, αποτελεί κατάκτηση του κόσμου που δύο μέρες μετά την δολοφονία του Σαχζάτ και μια μέρα μετά την δολοφονία του Παύλου, κατέβηκαν κατά δεκάδες χιλιάδες στο δρόμο.
Κατάκτηση
Αποτελεί κατάκτηση όλων αυτών των χιλιάδων ανθρώπων, που έβαλαν τον εαυτό τους σε πόλεις -και χωριά όπως μπορούσε κανείς εύκολα να διαπιστώσει τις μέρες του Πάσχα- στην πρώτη γραμμή του αντιφασιστικού-αντιρατσιστικού κινήματος.
Σε αυτούς δεν μπορούν να χωρέσουν ούτε ο Σαμαράς, ούτε οι φίλοι που του έχουν απομείνει στην ετοιμόρροπη κυβέρνησή του, όσο και να το παίζουν «διώκτες των νεοναζί». Τρανταχτή απόδειξη, η επιστολή που έστειλαν προς το ελληνικό κοινοβούλιο οι δύο εφέτες ανακρίτριες που έχουν αναλάβει την υπόθεση της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, να τους στείλει επιτέλους την απόφαση που έλαβε για την άρση της ασυλίας των βουλευτών της Χ.Α.
Συνεχίζουμε, λοιπόν στους δρόμους. Για να μπούνε όλοι τους στην φυλακή. Για να φάνε και στις εκλογές το φούμο που αξίζει στην μαύρη τους ψυχή.