«Η πρωτοβουλία για το συνέδριο αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στο Βερολίνο ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες με τη στήριξη παλαιστινιακών οργανώσεων, της “Εβραϊκής Φωνής”, (διεθνής αντισιωνιστική οργάνωση Εβραίων) αρκετών οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μεταξύ των οποίων κομβικό ρόλο είχε η Revolutionäre Linke, του Diem 25 κ.α. Στόχος του συνεδρίου ήταν να συζητήσει την κατάσταση στην Παλαιστίνη και την ιστορία της αλλά και να καταγγείλει τη γερμανική κυβέρνηση ως συνένοχη σε όλα αυτά που συμβαίνουν.
Από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε μια απίστευτη εκστρατεία αρνητικής προπαγάνδας από τα ΜΜΕ ότι στο συνέδριο θέλουν να μαζευτούν οι “αντισημίτες”. Όσο πλησίαζε η ημερομηνία του συνεδρίου άρχισαν να μπαίνουν σε λειτουργία και άλλα μέσα. Λίγες μόλις εβδομάδες πριν, κι ενώ η «Εβραϊκή Φωνή» είχε βάλει στη διάθεση του συνεδρίου τον τραπεζικό της λογαριασμό για όλες τις απαραίτητες συναλλαγές, η τράπεζα μπλόκαρε τον λογαριασμό με διάφορες γραφειοκρατικές δικαιολογίες αλλά ήταν προφανές ότι ακολουθούσε άνωθεν εντολές. Το πιο εξοργιστικό ήταν ότι ανάμεσα στα χαρτιά που ζήτησε ήταν και ένας πλήρης κατάλογος των μελών της οργάνωσης!
Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται ένα πολεμικό κλίμα. Πολιτικοί στο Βερολίνο, μια ανίερη συμμαχία που διαπερνούσε όλο το πολιτικό φάσμα άρχισαν να λένε ότι “δεν θα ανεχτούν αυτό το συνέδριο”, νεολαίες κομμάτων απείλησαν με “αντισυγκεντρώσεις”, ακόμη και στελέχη του Die Linke υπέγραψαν ενάντια στο συνέδριο.
Την Παρασκευή, πρώτη μέρα του συνεδρίου η αστυνομία περικύκλωσε τον χώρο ενημερώνοντας ποια συνθήματα απαγορεύονται. Χρησιμοποίησε το επιχείρημα ότι ο χώρος δεν ενδείκνυται για τόσα πολλά άτομα για να περιορίσει τον αριθμό των συμμετεχόντων στους 250 ανά μέρα, έβαλε την πυροσβεστική και το υγειονομικό να καθυστερήσουν την έναρξη του συνεδρίου. Τελικά το συνέδριο άρχισε με δύο ώρες καθυστέρηση και με παρουσία της αστυνομίας με πλήρη εξοπλισμό.
Ξεκίνησε με την παρέμβαση μέσω skype ενός ηλικιωμένου Παλαιστίνιου, ο οποίος θεωρήθηκε “αντισημίτης” από τις γερμανικές αρχές. Η αστυνομία έκλεισε το λάιβ στρίμινγκ, κατέβασε μερικώς το ρεύμα και διέκοψε τη σύνδεση. Όταν στη συνέχεια μίλησε μια αμερικανίδα παλαιστινιακής καταγωγής, λέγοντας ότι αυτά που συμβαίνουν στην Παλαιστίνη μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά που έγιναν στην Ρουάντα ή τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αστυνομία παρενέβη ανακοινώνοντας ότι το συνέδριο ακυρώνεται. Ακολούθησαν συλλήψεις συμμετεχόντων μεταξύ των οποίων και μέλη της Εβραϊκής Φωνής. Απαγορεύτηκε επίσης η είσοδος στη Γερμανία σε Βρετανο-Παλαιστίνιο χειρούργο όπως και στον Βαρουφάκη για να παρέμβουν στο συνέδριο.
Όλα αυτά προκάλεσαν τεράστια οργή, καλέστηκε άμεσα πορεία για την επόμενη μέρα το Σάββατο, που ήταν μαζική με τη συμμετοχή 5-6.000 ανθρώπων. Οι διοργανωτές της συγκέντρωσης έδωσαν συνέντευξη Τύπου παρουσία δικηγόρων που συμμετείχαν στο συνέδριο καταρρίπτοντας ένα προς ένα τα γελοία επιχειρήματα του γερμανικού κράτους αποδεικνύοντας ότι η ακύρωση του δεν έχει καμιά απολύτως νομική, όπως δεν έχει και πολιτική, βάση.
Όλα όσα έγιναν, προκάλεσαν οργή στους διοργανωτές αλλά και απορίες μέσα στη γερμανική κοινωνία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κίνημα υποστήριξης στην Παλαιστίνη έχει πεισμώσει και θα ακολουθήσουν επιπλέον δράσεις στο επόμενο διάστημα».
H γενοκτονία και η ισλαμοφοβία πάνε χέρι-χέρι
«Ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων του Ισραήλ, η Γερμανία, βρίσκεται υπό πίεση, για την υποστήριξή της προς το κράτος-τρομοκράτη» αναφέρει ανάμεσα σε άλλα σε άρθρο του στην εφημερίδα Socialist Worker, o Άλεξ Καλίνικος.
«Η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς στηρίζει ανεπιφύλακτα τον Νετανιάχου και αυξάνει τις πωλήσεις όπλων προς στο Ισραήλ. Αλλά αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα ολοένα και μεγαλύτερο διπλωματικό κόστος. Όπως παραδέχτηκε ο Νιλς Άννεν, ο υφυπουργός Ανάπτυξης, “η επιρροή μας στον Αραβικό κόσμο έχει υποχωρήσει σημαντικά”.
Η στήριξη του Ισραήλ υποτίθεται ότι αποτελεί ένα είδος εξιλέωσης της Γερμανίας για τη δολοφονία από τους Ναζί σχεδόν έξι εκατομμυρίων Εβραίων στο Ολοκαύτωμα. Σε μια διάσημη ομιλία στην ισραηλινή Κνεσέτ τον Μάρτιο του 2008, η τότε γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, είχε πει: “Η ειδική ιστορική ευθύνη της Γερμανίας για την ασφάλεια του Ισραήλ… είναι αναπόσπαστο στοιχείο του εθνικού μας συμφέροντος”.
H σχέση μεταξύ του Ισραήλ και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας — η οποία δημιουργήθηκε από τις δυτικές δυνάμεις κατοχής το 1949 χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950. Από το 1957 η Δυτική Γερμανία έγινε ένας από τους σημαντικότερους προμηθευτές όπλων του Ισραήλ.
“Από τη δεκαετία του 1990, τα γερμανικά ναυπηγεία είναι ο κύριος ανάδοχος της κατασκευής του υποβρύχιου στόλου του Ισραήλ” αναφέρει ο ιστορικός Α. Τουζ. “Τα έξι γερμανικής κατασκευής υποβρύχια που διαθέτει το Ισραήλ έχουν σχεδιαστεί για να εκτοξεύουν πυραύλους κρουζ και αποτελούν ένα σημαντικό συμπλήρωμα στις 90 περίπου πυρηνικές κεφαλές του. Η ανάπτυξη της μυστικής πυρηνικής δύναμης του Ισραήλ ήταν από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 μια από τις βασικές συνιστώσες της αμυντικής συνεργασίας ανάμεσα στις δυο χώρες”.
Μέσα στην ίδια τη Γερμανία κάθε αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη καταγγέλλεται μόνιμα ως αντισημιτισμός. Το 2019 το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε ένα ψήφισμα ενάντια στην εκστρατεία BDS (Μποϊκοτάζ, Από-επένδυση, Κυρώσεις). Από την 7η Οκτωβρίου το γερμανικό πολιτιστικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο έχει εξαπολύσει μια ξέφρενη επίθεση λογοκρισίας ενάντια σε κάθε φωνή που ασκεί κριτική στο Ισραήλ. Ένα ιδιαίτερο επαίσχυντο παράδειγμα ήρθε όταν το Ινστιτούτο Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Max Planck απέλυσε τον Λιβανοαυστραλό ανθρωπολόγο Ghassan Hage για τις φιλοπαλαιστινιακές του αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. H αριστερή φιλόσοφος, Νάνσι Φρέιζερ, απολύθηκε από τη θέση της επισκέπτριας καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Το έγκλημά της; Είχε υπογράψει το ψήφισμα “Φιλοσοφία για την Παλαιστίνη” που ζητούσε την άμεση κατάπαυση του πυρός.
Όπως και στην Αμερική του αντικομμουνιστικού μακαρθισμού της δεκαετίας του 1950 έτσι και στη σημερινή Γερμανία η καταστολή απλώνεται πλατιά μέσα στην κοινωνία. Δεν πρόκειται απλά και μόνο για μια στρατηγική συμμαχία ανάμεσα στον γερμανικό ιμπεριαλισμό και τον ισραηλινό εποικισμό. Η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) πιέζει τα κυρίαρχα κόμματα να εντείνουν την καταστολή. Η γενοκτονία και η ισλαμοφοβία πάνε χέρι-χέρι».
Mπορεί να γίνει μπούμερανγκ
Το κυνήγι μαγισσών στο όνομα της «καταπολέμησης του αντισημιτισμού» χτύπησε κόκκινο την περασμένη εβδομάδα στη Γερμανία. Αλλά η πολιτική της επιβολής της «ορθής άποψης» με τα γκλομπ και τα δικαστήρια απειλεί να γυρίσει μπούμερανγκ όχι μόνο για την ίδια την κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς αλλά και για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας. Για τρεις κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι τα ίδια τα δεδομένα του «πολέμου» - όπως υποκριτικά ονομάζουν τα φιλο-ισραηλινά ΜΜΕ την γενοκτονία στη Γάζα. Ακόμα και αυτοί που θεωρούν τρομοκρατική οργάνωση την Χαμάς είναι αναγκασμένοι να παραδεχτούν ότι η απάντηση του Ισραήλ είναι τουλάχιστον «ασύμμετρη». Δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης ανάμεσα στον αριθμό των νεκρών της επίθεσης της 7ης Οκτώβρη και των Παλαιστινίων που έχουν σκοτωθεί από την δράση των ισραηλινών στρατευμάτων στην Λωρίδα της Γάζας. Ούτε ο λιμός μπορεί να κρυφτεί. Ούτε οι δολοφονικές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού σε βάρος του προσωπικού των ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Ο δεύτερος είναι οι εγγενείς αδυναμίες της καταστολής. Ανάμεσα στα θύματα των αντι-παλαιστινιακών διώξεων της γερμανικής κυβέρνησης είναι και οργανώσεις Εβραίων. Στις 27 Μαρτίου η οργάνωση «Εβραϊκή Φωνή για μια δίκαιη ειρήνη στη Μέση Ανατολή» κατήγγειλε: «Το 2024, εβραϊκά χρήματα κατάσχονται για μια ακόμα φορά από μια γερμανική τράπεζα». Η οργάνωση στην ανακοίνωσή της συνδέει με αυτόν τον τρόπο, εμμέσως, την πολιτική του Σολτς με την πολιτικής της «αρειοποίησης» των ναζί.
Ανάμεσα στους συνέδρους που εκδίωξε η αστυνομία από το «Παλαιστινιακό Συνέδριο» του Βερολίνου ήταν και πολλοί Εβραίοι – τους οποίους η αστυνομία και η κυβέρνησης χωρίς κανένας δισταγμό χαρακτηρίζουν «αντισημίτες». Αυτή η «υπερβολή» έχει προκαλέσει δυσφορία ακόμα στα ίδια τα στηρίγματα της κυβέρνησης. «Θα πρέπει να συζητάς με τους ανθρώπους που δεν συμφωνείς, όχι να προσπαθείς να καταστείλεις την συζήτηση» έγραψε ο Μέρον Μέντελ. Ποιος είναι ο Μέντελ; Είναι ισραηλινός ακαδημαϊκός και διευθυντής αυτή την περίοδο του Κέντρου «Άννα Φρανκ» της Φρανκφούρτης.
Ο τρίτος – και πιο σημαντικός- λόγος είναι ότι, παρά τις διώξεις και την καταστολή χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις φορώντας τις απαγορευμένες παλαιστινιακές μαντήλες, ανεμίζοντας παλαιστινιακές σημαίες και κρατώντας πανό με την επίσης απαγορευμένη επιγραφή «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί».
Τον Μάρτιο «αναρχικοί» έβαψαν με κόκκινες μπογιές την πρόσοψη των γραφείων της ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS), της εταιρίας που έχει κατασκευάσει τέσσερις κορβέτες τύπου «Sa‘ar 6» για το ισραηλινό ναυτικό, συνολικού προϋπολογισμού 2,2 δις δολαρίων και του «Γερμανικού Συνδέσμου Βιομηχανιών Άμυνας και Ασφάλειας» (στεγάζονται στο ίδιο κτίριο).
Στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου» οι διαμαρτυρίες, φοιτητών και εκπαιδευτικού προσωπικού, ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα δεν έχουν σταματήσει. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μια «εξέγερση από τα μέσα». Σύμφωνα με τη Deutsche Welle η κυβέρνηση έχει δεχτεί μια επιστολή υπογεγραμμένη από εκατοντάδες υπαλλήλους τους δημοσίου που προειδοποιούν την κυβέρνηση ότι η στήριξη του Ισραήλ είναι παράνομη. «Το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα στη Γάζα που έρχονται σε ξεκάθαρη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και το γερμανικό Σύνταγμα της. Ως εκ τούτου, είναι καθήκον μας ως ομοσπονδιακοί υπάλληλοι να επικρίνουμε αυτήν την πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και να της υπενθυμίσουμε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να τηρεί αυστηρά το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο».