Αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα
Αντιφασιστικό φεστιβάλ στο θέατρο Εμπρός

Με την εκδήλωση με θέμα “Λαμπράκης-Φύσσας: Φασιστικές δολοφονίες, τότε και τώρα”, άνοιξε ο κύκλος συζητήσεων του 4ου Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών στο Θέατρο Εμπρός, την Παρασκευή 13/5. 
 
Η συζήτηση ξεκίνησε με τον αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστήμιου Σεραφείμ Σεφεριάδη, ο οποίος τόνισε σχετικά με τη Δίκη της Χρυσής Αυγής πως: “Όπως και η ποινική δίωξη που οδήγησε στη δίκη, έτσι και η ίδια η δίκη –για να τελεσφορήσει– προϋποθέτει λαϊκή ενεργοποίηση και διαρκή εγρήγορση. Αυτό άλλωστε μας διδάσκει η ιστορία”. Ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων ψαράδων στη Δίκη της ΧΑ θύμισε ότι: “Όπως και στη δίκη των ναζί της Χ.Α., η υπόθεση Λαμπράκη άργησε πάνω από δυο χρόνια να φτάσει στο δικαστήριο” και συμπλήρωσε “δεν πρέπει να αφήσουμε να τιμωρηθεί μόνο ο Ρουπακιάς και όχι ολόκληρη η εγκληματική συμμορία και όσοι έδωσαν τις εντολές για τις επιθέσεις”. Τέλος η Χρύσα Παπαδοπούλου δικηγόρος πολιτικής αγωγής της οικογένειας του Παύλου Φύσσα, αφού έκανε μια εκτενή αναφορά στις εξελίξεις της δίκης και ανέδειξε τα αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν την λειτουργία της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, αναφέρθηκε στις ευθύνες της αστυνομίας, με την ιδιότυπη ανοχή που επέδειξαν, τόσο στη δολοφονία του Π. Φύσσα, όσο και στις υπόλοιπες επιθέσεις. 
 
Συγκινητική ήταν η τοποθέτηση του Λεωνίδα Κοντουδάκη, συντρόφου του Γ. Λαμπράκη και αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας του που περιέγραψε τόσο την δολοφονία όσο και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι μάρτυρες κατηγορίας ώστε να φτάσουν να καταθέσουν. “Μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη, η θυσία του Παύλου Φύσσα πρέπει να αποτελέσει ορόσημο για να μην επιτρέψουμε στους φασίστες να σηκώσουν κεφάλι ξανά ποτέ”, τόνισε. 
 
Πρόσφυγες
Την Κυριακή 15 Μάη σειρά είχε η συζήτηση για το προσφυγικό. Ομιλητές ήταν εκπρόσωποι από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης από τη Λέσβο μέχρι τo κέντρο της Αθήνας, συνδικαλιστές από το χώρο της εκπαίδευσης και των δημόσιων νοσοκομείων, καθώς και ακτιβιστές με αναπηρία, που τόνισαν ότι οι πρόσφυγες με αναπηρία ξεπερνούν το 30% και θύμησαν τη συμμετοχή της Κίνησης Χειραφέτησης ΑμεΑ “Μηδενική Ανοχή” στις κινητοποιήσεις τον περασμένο Γενάρη στον Έβρο ενάντια στο φράχτη, μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ.
 
“Όλοι οι συνομιλητές έδωσαν εντυπωσιακές εικόνες από τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του κόσμου. Μετέφεραν ωστόσο προβληματισμούς για τον προσανατολισμό του κινήματος αλληλεγγύης μετά την υπογραφή και την εφαρμογή της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας”, μας είπε η Ντίνα Γκαρανέ από την Γ' ΕΛΜΕ Αθήνας. “Από την πλευρά μου τόνισα ότι το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες χρειάζεται να μπει σε νέα φάση, να συγκρουστεί με τη συμφωνία ΕΕ -Τουρκίας και να συνδεθεί και με το εργατικό κίνημα που παλεύει ενάντια στα μνημόνια. Σαν εκπαιδευτικοί διεκδικούμε τα προσφυγόπουλα να φοιτούν στα δημόσια σχολεία, σε τάξεις υποδοχής, με δασκάλους όχι εθελοντές, γιατί παιδαγωγικό έργο μέσα σε στρατόπεδα όπου τα παιδιά θα είναι φυλακισμένα δεν μπορεί να ασκηθεί. Ο Κώστας Καταραχιάς, πρόεδρος του σωματείου του νοσοκομείου Αγ. Σάββας, τόνισε από την πλευρά του ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες υπάρχουν βαριά περιστατικά, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από εθελοντές γιατρούς και ότι χρειάζεται στελέχωση των νοσοκομείων με το κατάλληλο προσωπικό. Καλέσαμε στην κινητοποίηση στις 9 Ιούνη στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας για να διεκδικήσουμε μαζί με τους πρόσφυγες ανοιχτούς αξιοπρεπείς χώρους φιλοξενίας”.