Η μεγαλύτερη εδώ και χρόνια ήταν η διαδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου την Κυριακή 17 Νοέμβρη στην Αθήνα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών πλημμύρισαν τους δρόμους από την Ομόνοια ως την αμερικάνικη πρεσβεία για να τιμήσουν την εξέγερση του Νοέμβρη του '73 που έριξε τη χούντα και να στείλουν οργισμένο και αγωνιστικό μήνυμα στην κυβέρνηση της ΝΔ.
Όλη η προσπάθεια της κυβέρνησης να τρομοκρατήσει το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα έπεσε στο κενό. Στην πραγματικότητα, το δόγμα “νόμος και τάξη” γύρισε μπούμερανγκ. “Δεν είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνω στην πορεία του Πολυτεχνείου, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν το κάνω κάθε χρόνο. Φέτος το θεώρησα ως μεγάλη υποχρέωσή μου να είμαι εδώ και να διαδηλώσω ενάντια στα πρωτοφανή κρούσματα αστυνομικής βίας”, μας είπε η Δέσποινα, υπάλληλος φαρμακείου.
Όπως κάθε χρόνο στην κεφαλή της πορείας βρισκόταν ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974. Ακολουθούσε μια λαοθάλασσα φοιτητών και φοιτητριών. Τα συνθήματα ενάντια στην κατάργηση του ασύλου και για κλιμάκωση των φοιτητικών καταλήψεων ενάντια σε όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης κυριαρχούσαν. Και πίσω τους ξεχύνονταν μαζικά μπλοκ από όλο το φάσμα της Αριστεράς με πρώτη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η έμπνευση από τις εξεγέρσεις και τα κινήματα που συγκλονίζουν ολόκληρο τον πλανήτη τις τελευταίες βδομάδες ήταν εμφανής παντού. “Λίβανος, Χιλή και Βολιβία, Ένα δύο τρία πολλά Πολυτεχνεία” ήταν ένα από τα κεντρικά συνθήματα του ΣΕΚ και της Εργατικής Αλληλεγγύης. Και σε αυτό το μπλοκ, φοιτητές και μαθητές έδιναν τον παλμό δίπλα στο Συντονισμό Ενάντια στα Μνημόνια, στην ΚΕΕΡΦΑ, στην Πρωτοβουλία ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή και την κλιματική αλλαγή.
“Είμαστε εδώ για τα δικαιώματα των φοιτητών, των εργατών, των μεταναστών, όλων των ανθρώπων που πλήττονται σήμερα από τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Δεν μπορεί λίγοι άνθρωποι να αποφασίζουν για το μέλλον μας. Χρειάζεται συνέπεια, να μην σταματήσουμε”, μας είπε η Ναταλία, φοιτήτρια στο Πάντειο. “Επικαιροποιούμε το μήνυμα του Πολυτεχνείου. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε κατάληψη στο Πάντειο και σε πάνω από τριάντα σχολές πανελλαδικά. Δεν είμαστε μειοψηφίες. Έτσι θα συνεχίσουμε, με συνελεύσεις και καταλήψεις”, συμπλήρωσε η συμφοιτήτριά της Νάνσυ.
“Μας συνδέει όλους”
“Το Πολυτεχνείο μας συνδέει όλους, μαθητές, φοιτητές, εργάτες. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι για να πετύχουμε όσα πέτυχαν και τότε”, μας είπε ο Στέφανος Κοροβέσης, από το 1ο Λύκειο Αργυρούπολης. “Παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, για να υπερασπίσουμε το άσυλο, για να έχουμε περισσότερους εκπαιδευτικούς, για καλύτερο εξοπλισμό στις σχολές, για φοιτητικές εστίες που στο ΠΑΔΑ δεν έχουμε, για να πληρωνόμαστε στην πρακτική μας. Έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε στο δρόμο”, μας είπε η Νάνσυ, φοιτήτρια μαιευτικής στο ΠΑΔΑ.
Στο μπλοκ του Συντονισμού Ενάντια στα Μνημόνια βάδισαν εργαζόμενοι με τα πανό τους από τους Συλλόγους Εργαζόμενων στα νοσοκομεία Άγιος Σάββας και Γεννηματάς, το Σωματείο Εργαζόμενων Ιντρακόμ Τέλεκομ, την ΠΟΣΠΕΡΤ, τους εργαζόμενους του Βυζαντινού Μουσείου, την Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών, τους εκπαιδευτικούς της συλλογικότητας “Η Τάξη μας”.
“Η σημερινή επέτειος είναι πιο δυνατή από ποτέ”, μας είπε ο Βασίλης Μπακάλης, συντηρητής αρχαιοτήτων. “Είμαστε για άλλη μια χρονιά εδώ σαν εργαζόμενοι από το Βυζαντικό Μουσείο και εν γένει από το ΥΠ.ΠΟ για να θυμίζουμε ότι η δική μας «αναγκαιότητα» -ή όπως αλλιώς το είπε κάποιος κύριος υπουργός- είναι να είμαστε στο δρόμο. Συνέχιση του αγώνα λοιπόν, αλληλεγγύη μεταξύ συναδέλφων, αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων γιατί δεν ξεχνάμε τον εγκλεισμό των προσφύγων στα στρατόπεδα, δεν μας αφήνει αδιάφορους”.
“Διεκδικούμε ό,τι μας έχουν πάρει, τη ζωή μας την ίδια”, μας είπε η Ζάννα Φραγκισκάκη, συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος Εθνικής Τράπεζας, “Πέρα από τα χρήματά μας -που μας καταληστέψανε, συντάξεις, επικουρήσεις, ό,τι έχουμε πληρώσει μας τα έχουν κατατσακίσει- παίρνουν την υγεία, παίρνουν την παιδεία, καταργούν το άσυλο για να ιδιωτικοποιήσουν σε λίγο τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία. Με ρωτάς τι θα κάνουμε; Επανάσταση!”
“Ελευθερία/liberte/freedom” φώναζαν οι πρόσφυγες από τα στρατόπεδα του Ελαιώνα και της Κορίνθου, άντρες, γυναίκες με τις μαντήλες τους και μικρά παιδιά, που διαδήλωσαν μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ και την Πακιστανική Κοινότητα. “Είμαστε εδώ ενάντια στο ρατσισμό, για ελευθερία, για ανοιχτά σύνορα και ανοιχτές πόλεις. Η κατάσταση στο στρατόπεδο της Κορίνθου είναι πολύ κακή. Δεν έχουμε καμιά βοήθεια από το κράτος”, μας είπε η Ελένη, από το στρατόπεδο της Κορίνθου. “Είμαστε εδώ για να πούμε στην κυβέρνηση ότι δεν μπορούμε τις διακρίσεις, Θέλουμε να ανοίξουν οι πόλεις και τα σύνορα, να είμαστε ελεύθεροι”, συμπλήρωσε ο Μεντάντ από το ίδιο στρατόπεδο. Δίπλα στα αντιρατσιστικά συνθήματα ακούγονταν δυνατά τα αντιφασιστικά που απαιτούσαν την καταδίκη της ναζικστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής και υπόσχονταν “Ποτέ ξανά φασισμός”.
“Όχι γη και ύδωρ στην COSCO” έγραφε το πανό της Κίνησης Πολιτών “Όχι λιμάνι στην Πειραϊκή” που συμμετείχε στην πορεία σε ένα κοινό μπλοκ με την Πρωτοβουλία ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή και την κλιματική αλλαγή. Εκεί διαδήλωσαν αγωνιστές και αγωνίστριες από περιβαλλοντικές κινήσεις πολιτών, όπως την Ευρεία Επιτροπή για την Υπεράσπιση του Ελληνικού και την κίνηση Επιμένουμε Πεδίο του Άρεως.
“Το Πολυτεχνείο μας συνδέει με την αντίσταση σε ό,τι κακό κάνει η εξουσία”, μας είπε ο Παύλος Τριανταφύλλου, από την Κίνηση Πολιτών “Όχι λιμάνι στην Πειραϊκή”. “Αυτή τη στιγμή συζητιέται μια μεγάλη καταστροφή της πειραϊκής χερσονήσου, δυστυχώς από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις. Ο λαός όλου του Πειραιά είναι αντίθετος. Εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε όχι, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μην επιτρέψουμε αυτή την καταστροφή. Αγαπάμε την πόλη μας και θέλουμε να τη σώσουμε”.
