Εργατικό κίνημα
Νέο σφαγείο στο Ασφαλιστικό: Εμπρός για Πανεργατική αντίσταση

4/2/16, Πανεργατική απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό Κατρούγκαλου. Φωτό: Κυριάκος Μπάνος

Μεγάλη καμπάνια ενάντια στη νέα επίθεση στο ασφαλιστικό, έχει ξεκινήσει ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης, καλώντας την ΑΔΕΔΥ και τα υπόλοιπα συνδικάτα να κηρύξουν άμεσα απεργία με την προοπτική κλιμάκωσης προκειμένου να μπλοκαριστεί η επίθεση στο ασφαλιστικό. Η ΑΔΕΔΥ έχει αποφασίσει να καλέσει απεργία, έχοντας αφήσει ανοιχτή την ημερομηνία. Απεργία στις 13/2 και κλιμάκωση με 48ωρη στις 20 και 21/2 πρότεινε στο ΕΚΑ η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα.

Την Παρασκευή 31/1 ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης πραγματοποίησε σύσκεψη οργάνωσης της καμπάνιας στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, με τη συμμετοχή εργαζόμενων από μια σειρά σωματεία και χώρους δουλειάς. Μεταξύ άλλων συμμετείχαν εργαζόμενοι από την Ιντρακόμ, το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, τα νοσοκομεία Αγ. Όλγα, Γεννηματάς κι Ερυθρός, την ιδιωτική Υγεία, το Υπουργείο Πολιτισμού, τους ηθοποιούς, τους αρτεργάτες, τις ταχυμεταφορές, την εκπαίδευση, το δήμο Αθηναίων, το Μετρό. 

Μετά από ιδιαίτερα πλούσια και διαφωτιστική συζήτηση σχετικά με τα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο του Βρούτση, μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η έκδοση αφίσας και προκήρυξης για την ενημέρωση των εργαζόμενων γύρω από την επίθεση, το μοίρασμά της μέσα από ένα ευρύ πρόγραμμα εξορμήσεων και συζητήσεων σε χώρους δουλειάς, η κατάθεση ψηφισμάτων και η πρόταση στα σωματεία για κάλεσμα συνελεύσεων και για αποφάσεις άμεσης απεργιακής απάντησης. Στο πλαίσιο αυτό θα πραγματοποιηθεί μεγάλη εξόρμηση στο Μετρό του Συντάγματος το πρωί της 6ης Φλεβάρη. 

Στη σύσκεψη εκτός από την καμπάνια ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο συζητήθηκε και η οργάνωση της απεργιακής 8 Μάρτη.

“Χρειάζεται να σημάνει συναγερμός σε όλους τους χώρους δουλειάς… Να ξεσηκώσουμε τους χώρους δουλειάς με αποφάσεις για Πανεργατική απεργία εδώ και τώρα και όχι αναμονή για όταν φτάσει το νομοσχέδιο Βρούτση στη Βουλή. Η ΑΔΕΔΥ έχει απόφαση για Πανεργατική αλλά αφήνει ανοιχτή την ημερομηνία περιμένοντας τις επόμενες κινήσεις του Βρούτση. Συνδέουμε τη μάχη ενάντια στο Ασφαλιστικό με τις μάχες ενάντια στις απολύσεις που είναι ήδη ξεκινημένες όχι μόνο στο Δημόσιο (νοσοκομεία, αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, ΟΑΕΔ) αλλά και στις τράπεζες και στις πρώην ΔΕΚΟ” σημειώνει στην προκήρυξή του ο Συντονισμός.


Η επίθεση που επιχειρεί ο Βρούτσης στην κοινωνική ασφάλιση με το νομοσχέδιο που έχει μπει στη διαβούλευση κι αναμένεται να μπει στη Βουλή τις επόμενες βδομάδες είναι τομή. Επιθέσεις στην ασφάλιση έχουν επιχειρήσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όμως έχει σκοπό να διαλύσει ό,τι ξέρουμε σαν ασφαλιστικό σύστημα εδώ και δεκαετίες.

Μέχρι τώρα το ασφαλιστικό σύστημα ήταν «αναδιανεμητικό». Αυτό σήμαινε ότι οι καινούργιες γενιές των εργαζόμενων πλήρωναν ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία κι από εκεί έβγαιναν οι συντάξεις των παλαιότερων εργαζομένων που είχαν πλέον βγει στη σύνταξη. Κάθε νεότερη γενιά κατακτούσε καλύτερες συνθήκες και μισθούς κι αυτό σήμαινε ότι τα ταμεία είχαν τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώνουν συντάξεις αλλά και για να μαζεύουν κι ένα ποσό στην άκρη. Αυτό το ποσό είχε φτάσει να είναι αρκετά μεγάλο. Είναι το περίφημο «αποθεματικό» των ταμείων. Αυτό το αποθεματικό, την περίοδο των μνημονίων το διέλυσαν. Με διάφορους τρόπους, από το τζογάρισμα του αποθεματικού στο χρηματιστήριο, μέχρι το κούρεμα με το PSI κλπ, δεκάδες δισεκατομμύρια που είχαν πληρώσει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, έγιναν καπνός. Σε διπλανές στήλες ο Λέανδρος Μπόλαρης δίνει μια συνοπτική περιγραφή αυτών των επιθέσεων.

Παρότι οι περισσότερες κυβερνήσεις επιχείρησαν τη δική τους επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, είναι η πρώτη φορά με το νομοσχέδιο του Βρούτση, που, ξεκινώντας από την επικουρική σύνταξη, καταργείται ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας του συστήματος και εισάγεται ο «κεφαλαιοποιητικός». Αυτό σημαίνει ότι πλέον ο εργαζόμενος για την επικουρική του σύνταξη, θα δίνει εισφορές σε ένα δικό του κουμπαρά και η σύνταξή του θα έχει να κάνει με βάση τι λεφτά έχει βάλει ο ίδιος. Ακόμα χειρότερα, από 1/1/2021, αυτά τα χρήματα θα διαχειρίζονται Εναλλακτικοί Διαχειριστές Επενδύσεων, εταιρίες δηλαδή που θα τζογάρουν αυτά τα χρήματα στα χρηματιστήρια. Ο κάθε εργαζόμενος, ατομικά, θα δηλώνει αν θέλει τα χρήματά του να τζογαριστούν σε υψηλού, μεσαίου ή χαμηλού ρίσκου ομόλογα. Αν η επιλογή είναι υψηλού ρίσκου, η επικουρική σύνταξη θα είναι υψηλότερη και θα πέφτει αν η επιλογή είναι μικρότερου ρίσκου. Αλλά επειδή μιλάμε για τζογάρισμα, υψηλότερο ρίσκο σημαίνει μεγαλύτερος κίνδυνος να χάσεις συνολικά τις εισφορές σου, τα χρήματα που έδινες μια ζωή για την επικουρική σου σύνταξη και τελικά να μην πάρεις ποτέ και τίποτα. 

Η αλλαγή αφορά αρχικά την επικουρική σύνταξη αλλά ανοίγει ο δρόμος για ανάλογα μέτρα και για την κύρια σύνταξη. Εκεί κοιτάζει και η ενοποίηση του ΕΦΚΑ με τον ΕΤΕΑΕΠ, το ταμείο της κύριας με αυτό της επικουρικής σύνταξης. Το αν θα πάρει επικουρική σύνταξη κάποιος, και πόση, θα είναι τυχαίο κι αντίστοιχα τυχαία κινδυνεύει να είναι στο μέλλον η τύχη συνολικά της σύνταξης. 

Βασικό στοιχείο είναι τελικά η αλλαγή στην ίδια τη λογική της κοινωνικής ασφάλισης. Η ασφάλιση πλέον μετατρέπεται σε ατομική, ιδιωτική υπόθεση του κάθε εργαζόμενου κι όχι υπόθεση της κοινωνίας. Ποιός ήταν μέχρι τώρα ο φορέας αυτής της λογικής; Οι μεγάλες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες τύπου Ιντεραμέρικαν. Η κοινωνική ασφάλιση ήταν το αντίθετό της. Μέσα από αγώνες η εργατική τάξη είχε κατακτήσει την εξασφάλιση ότι όπως και να ‘χει, από μια ηλικία και μετά κι από κάποια χρόνια εργασίας κι έπειτα, ο κάθε εργάτης θα μπορεί να ζει κι αυτό ήταν υπόθεση του κράτους. Όχι ατομική υπόθεση του κάθε εργαζόμενου, που μάλιστα θα εξαρτιέται κι από την απόδοση του ατομικού κουμπαρά του, στη ρουλέτα του χρηματιστηρίου. 

Κλιμάκωση της επίθεσης

Δεν πρόκειται λοιπόν απλά για συνέχεια των επιθέσεων που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι κλιμάκωση της επίθεσης γιατί αλλάζει συνολικά το χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά προφανώς διατηρεί κι όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις του παρελθόντος με πρώτο και καλύτερο το νόμο Κατρούγκαλου. Καταργεί οριστικά τη 13η και 14η σύνταξη. Κόβει οριστικά το ΕΚΑΣ, το βοήθημα που δινόταν στους χαμηλοσυνταξιούχους. Διατηρεί τις μειώσεις μέσα από το κομμάτιασμα των συντάξεων. 

Με το νόμο Κατρούγκαλου η σύνταξη έγινε τρία κομμάτια. Μια σύνταξη ήταν το άθροισμα της εθνικής σύνταξης – 384 ευρώ – και  το ανταποδοτικό κομμάτι, που εξαρτάται από το πόσα χρόνια έδινες εισφορές. Σε αυτό το δεύτερο κομμάτι έβρισκαν τρόπο να πετσοκόβουν τις συντάξεις, μέσα από τις μειώσεις του ποσοστού του μισθού σου που θα έπαιρνες σαν ανταποδοτική σύνταξη. Ένα τρίτο μέρος αφορούσε τους παλιούς συνταξιούχους ως «προσωπική διαφορά». Όσο οι παλιοί φεύγουν από τη ζωή, θα απομένουν μόνο συνταξιούχοι με πετσοκομένες συντάξεις.

Τα περισσότερα ΜΜΕ εμφανίζουν το νέο ασφαλιστικό, όχι σαν επίθεση, αλλά σαν μέτρα που θα αυξήσουν τις συντάξεις. Χρειάζεται να γκρεμιστούν αυτά τα ψέματα. 

Καταρχάς, αυτοί που θα βγουν στη σύνταξη δεν πρόκειται να πάρουν τίποτα παραπάνω. Αντίθετα, θα πάρουν λιγότερα από αυτά που θα έπαιρναν με το προ Κατρούγκαλου σύστημα. Οι παλιοί συνταξιούχοι, για τους οποίους λένε ότι θα πάρουν αυξήσεις, πάλι δεν πρόκειται – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – να πάρουν παραπάνω λεφτά κι αυτό γιατί οι όποιες αυξήσεις στο ανταποδοτικό κομμάτι, ισοφαρίζονται με αντίστοιχες μειώσεις στην προσωπική διαφορά. Στην πραγματικότητα τα περί αυξήσεων αφορούν ένα πολύ μικρό τμήμα ενώ υπάρχει και η προοπτική να ακυρωθούν γιατί η “μεταμνημονιακή εποπτεία” ήδη λέει ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Η αλήθεια παραμένει ότι με βάση τον προϋπολογισμό του ΕΦΚΑ για φέτος, το κονδύλι για τις κύριες συντάξεις θα μειωθεί σε σχέση με πέρυσι, κατά 155 εκατ. και για τις επικουρικές συντάξεις θα μειωθεί κατά 71 εκατ. Ευρώ.  

 Κι όσο για τους μελλοντικούς συνταξιούχους, με την υπάρχουσα ανεργία, την επισφάλεια, την ελαστική εργασία και την επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία και τις εισφοροδιαφυγές των αφεντικών, οι εισφορές του κάθε εργαζόμενου θα είναι τόσες που στην καλύτερη περίπτωση θα παίρνει τα 384 ευρώ της εθνικής σύνταξης και κατιτίς ελάχιστο ακόμα. 

Η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στις χώρες των οποίων ο πληθυσμός γερνάει. Ο αριθμός των ηλικιωμένων δηλαδή μεγαλώνει αναλογικά στον πληθυσμό. Και παρόλα αυτά οι κρατικές δαπάνες για τους ηλικιωμένους, σε συντάξεις και όχι μόνο, μειώνονται. Η συνταξιοδοτική δαπάνη το 2015 ήταν στο 17,05% του ΑΕΠ, μέσα από ετήσιες μειώσεις έχει φτάσει το 2020 στο 14,6% και τα επόμενα χρόνια προβλέπεται να πέσει ακόμα και στο 10,6%. 

Ούτε το επιχείρημα «τι να κάνουμε δεν έχουν λεφτά τα ταμεία» ισχύει καθώς οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης εμφανίζουν μια πορεία τα τελευταία χρόνια που έχει φτάσει στο 1 δις και 15 εκατομμύρια ευρώ πλεόνασμα το 2018. Πρόκειται για πλεόνασμα  ματωμένο. Πέραν όλων των άλλων μνημονιακών μέτρων, μόνο από τις περικοπές στις συντάξεις που ψηφίστηκαν τα πρώτα τέσσερα χρόνια των μνημονίων και εξακολουθούν να εφαρμόζονται μέχρι σήμερα, η συνολική απώλεια του εισοδήματος για τους συνταξιούχους ξεπερνάει τα 72 δις ευρώ.

Πρόκειται λοιπόν για μια μεγάλη επίθεση στην εργατική τάξη, πασπαλισμένη με μπόλικο ψέμα. Η απάντηση πρέπει να είναι ανάλογη: Απεργιακός ξεσηκωμός για να επιστρέψουν πίσω αυτά τα 72 δις και όχι μόνο. Για να πετύχουμε την κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου, να πάρει πίσω το νομοσχέδιό του ο Βρούτσης και να ανατραπούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί μνημονιακοί νόμοι. Για επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης. Για πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Για επέκταση των ΒΑΕ. Για να επιστραφούν στα Ασφαλιστικά Ταμεία όλα τα κλεμμένα. Για να μην αφήσουμε την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Αυτό σημαίνει ότι δεν χωράει καμία αναμονή για το πότε θα μπει στη Βουλή το νομοσχέδιο. Τα συνδικάτα χρειάζεται άμεσα να κηρύξουν πανεργατική απεργία, με κλιμάκωση αμέσως μετά και με στόχο την απόσυρση του νομοσχεδίου. Όπως έκαναν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες το 2001 με το ασφαλιστικό του Γιαννίτση, όπως κάνουν οι Γάλλοι εργάτες κι εργάτριες τους τελευταίους μήνες ενάντια στις αντιασφαλιστικές επιθέσεις του Μακρόν.

Στέλιος Μιχαηλίδης

Λεηλασία διαρκείας

Τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν πάντα πηγή λεηλασίας για τους καπιταλιστές. Από το 1950 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 το μεγαλύτερο μέρος των αποθεματικών των Ταμείων ήταν σε άτοκους λογαριασμούς στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ένα μικρό μέρος ήταν έντοκα, αλλά είχαν επιτόκια πολύ χαμηλότερα του πληθωρισμού και του επιτοκίου τραπεζικών καταθέσεων. Και με αυτά τα λεφτά οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τον Μποδοσάκη, τον Νιάρχο, τον Ανδρεάδη και όλους τους «δαιμόνιους» καπιταλιστές του «οικονομικού θαύματος» εκείνων των δεκαετιών. 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη (του πατρός) άνοιξε το δρόμο για τα μεγάλα σκάνδαλα του νεοφιλελευθερισμού και στα ασφαλιστικά ταμεία. Το 1992 θεσμοθέτησε την τοποθέτηση του 20% των αποθεματικών των Ταμείων σε μετοχές και σε τραπεζικά προϊόντα «υψηλού ρίσκου». Και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν συνέχισαν στην ίδια ρότα. 

Το νεοφιλελεύθερο παραμύθι ήταν ότι έτσι αξιοποιούνται τα αποθεματικά, αυγαταίνουν. Στην πραγματικότητα, οι κυβερνήσεις έσπρωχναν τον τζόγο που θησαύριζαν τράπεζες και κάθε λογής «επενδυτές»-αρπακτικά. 

Αυτό συνέβη με το σκάνδαλο των «δομημένων ομολόγων» που βγήκε στη φόρα το 2007. Η κυβέρνηση του Καραμανλή είχε βάλει στο στόχαστρο τις συντάξεις και τα όρια ηλικίας με τις «μεταρρυθμίσεις» της Πετραλιά και του Μαγγίνα. Ταυτόχρονα, έβαζε τα ταμεία να αγοράσουν «δομημένα ομόλογα». Ουσιαστικά ήταν στοιχήματα («σύνθετα προϊόντα υψηλού ρίσκου») σχεδιασμένα έτσι ώστε τη χασούρα να τη φορτώνονται τα κορόιδα, δηλαδή τα αποθεματικά των ταμείων. 

Για παράδειγμα, το 12ετές ομόλογο των 280 εκατομμυρίων ευρώ που αγόρασε η JP Morgan, πέρασε επικερδώς στα χέρια τραπεζών και hedge funds για να καταλήξει στην Ακρόπολις Χρηματιστηριακή του Πρινιωτάκη που το πούλησε σε τέσσερα ταμεία επικουρικής ασφάλισης. Όπως έγραφε η Εργατική Αλληλεγγύη τότε: «Ο ένας πουλούσε στον άλλο υπερτιμολογημένα το ομόλογο και όλοι μαζί πίνανε στην υγειά του κορόιδου, των ασφαλισμένων δηλαδή. Τα Ταμεία έχασαν 22.540.000 εκατομμύρια ευρώ μόνο από την μεσολάβηση της North Asset Management του Παπαμαρκάκη και της Ακρόπολις, χώρια την προμήθεια της JP Morgan. Και μιλάμε μόνο για ένα από τα ‘δομημένα ομόλογα’ που άρχισαν να αγοράζουν τα ταμεία –και όχι μόνο- τα τελευταία χρόνια». (ΕΑ 763, 18/4/2007).

Συνολικά οχτώ ταμεία αγόρασαν ομόλογα ύψους 1,8 δις ευρώ ανάμεσα στο 2005-2007 όταν ξέσπασε το σκάνδαλο. Η ζημιά από αυτό το τζογάρισμα ήταν ανυπολόγιστη, μόνο κάποια στοιχεία πρόλαβαν να βγουν στη φόρα. Η κυβέρνηση τότε έριχνε κυνικά το φταίξιμο σε κάποιους αδαείς για τα σύγχρονα «χρηματοοικονομικά» στη διοίκηση των ταμείων που δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν τα όποια ρίσκα. Και αργότερα τα δικαστήρια φρόντισαν να απαλλάξουν τους ενορχηστρωτές αυτής της απάτης, τους υπουργούς της ΝΔ. 

Επιστέγασμα της πολιτικής που λεηλάτησε τα αποθεματικά ήταν το περίφημο κούρεμα του PSI το Φλεβάρη του 2012. Η τότε μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου με υπουργό οικονομίας τον Βενιζέλο του ΠΑΣΟΚ το παρουσίαζαν σαν «γενναίο κούρεμα του χρέους». Το δημόσιο χρέος βέβαια δεν κουρεύτηκε, ο στόχος ήταν η διάσωση των τραπεζιτών. Το «κούρεμα», με την ψιλή μάλιστα, αφορούσε την εργατική τάξη. 

Ενώ οι «αγορές» ξεφορτώνονταν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα ασφαλιστικά ταμεία εξαναγκάζονταν από τρόικα και κυβέρνηση να τα αγοράσουν - και μάλιστα στην ονομαστική και όχι την τρέχουσα τιμή τους. Μέσα σε μια νύχτα με το κούρεμα του PSI, σύμφωνα με τη δεύτερη τριμηνιαία έκθεση του 2014 του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, τα ταμεία έχασαν 13 δισ. ευρώ (άλλα 3 δις κουρεύτηκαν από νοσοκομεία, ΤΕΙ και άλλους φορείς).

Ο κοινός λογαριασμός που υπήρχε στην Tράπεζα της Eλλάδος και στον οποίο κατέθεταν υποχρεωτικά τις αποταμιεύσεις τους τα ταμεία «κουρεύτηκε» σε ποσοστό αρχικά κατά 53%. Συγκεκριμένα, 7,31 δις από το κοινό κεφάλαιο και άλλα 1,2 δις από το δεύτερο κύμα κουρέματος (PSI 2) που έγινε δύο μήνες μετά το πρώτο κούρεμα. Επίσης, 3,39 δις ευρώ από το κούρεμα των ομολόγων στα οποία είχαν επενδύσει τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία. Ακόμα 2 δις ευρώ χάθηκαν τα επόμενα τρία χρόνια από τους ετήσιους τόκους που θα λάμβαναν τα ταμεία. 

Λέανδρος Μπόλαρης

Γαλλία, Απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό του Μακρόν.

 

Όπως στη Γαλλία

Το καινούργιο ν/σ για το ασφαλιστικό που ετοιμάζονται να φέρουν στη Βουλή διέπεται από την ίδια λογική με το αντίστοιχο γαλλικό ενάντια στο οποίο έχουν βγει όλοι στους δρόμους εδώ και πολλές εβδομάδες. 

Μείωση του ποσοστού του ΑΕΠ για τις  συντάξεις σε 13,8%, κι αυτό παρόλο που ο αριθμός των συνταξιούχων θα αυξηθεί σημαντικά (2,5 εκατομμύρια επιπλέον μέχρι το 2035 στη Γαλλία), παράταση της ηλικίας για σύνταξη, από 62 στα 64 και αύξηση των χρόνων που χρειάζονται για πλήρη σύνταξη (από 40 σε 43 χρόνια μέχρι το 2035). 

Η μεγάλη αλλαγή είναι ότι οι κύριες συντάξεις, και όχι μόνο οι επικουρικές, θα υπολογίζονται με ένα σύστημα με πόντους που είναι μια πρώτη εισαγωγή ενός κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Εκτός από τη «συμπληρωματική» σύνταξη, ο καθένας θα μπορεί (αν έχει την οικονομική δυνατότητα) να επιλέξει και μια «υπερσυμπληρωματική» σύνταξη που θα χειρίζονται τα funds, όπως η Blackrock που το αφεντικό της στη Γαλλία πήρε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής αυτές τις μέρες.

Προωθούν λοιπόν παντού το τέλος ενός αναδιανεμητικού συστήματος που εξασφαλίζει όλους, τη στιγμή που πλέον οι περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν με επισφαλείς συνθήκες και ολιγόμηνες συμβάσεις. Και στο τέλος τους πετάνε σαν λεμονόκουπες. 

Δεν περιμένουμε πότε θα το φέρουν στη Βουλή, χρειάζεται κι εδώ να γίνει της Γαλλίας!

Τάνια Βρυζάκη