Οι συντάκτες και οι διακινητές της "Εργατικής Αλληλεγγύης" γνωρίζουν καλά ότι δεν έχω χάσει τεύχος της τα τελευταία 15 χρόνια. Το συνιστώ και σε σας.

Ο λόγος είναι ότι μέσα από τις στήλες, τις ανταποκρίσεις και τις φωτογραφίες της μεταφέρομαι έγκαιρα και ζωντανά στους χώρους που δρά το κίνημα, γνωρίζω τους αγωνιστές του και μοιράζομαι τους προβληματισμούς του, ενώ ακόμα διαβάζω αναλύσεις για την πολιτική, την ιστορία του εργατικού κινήματος σε όλο τον κόσμο και τον πολιτισμό. 

Η Εργατική Αλληλεγγύη είναι ένα παράθυρο στο φως. Είναι καθημερινά παρούσα σε απεργίες, δρόμους και σχολειά και αναπτύσσει δίχως να κουράζει απόψεις, θεωρίες και ιστορικά. Γράφεται στους χώρους του κινήματος και όχι μέσα στα γραφεία της. Και δεν αποτυπώνει εγκεφαλικά κατασκευάσματα διανόησης για τη διανόηση, αλλά διανόηση για το κίνημα. 

Ενότητα

Η συμβολή της στην ενότητα του κινήματος είναι αναμφισβήτητη. Προσπαθεί να ενώσει τις εργατικές και αντιφασιστικές αντιστάσεις και όχι να προτάσσει τις διαφορές τους και να τις διαλύει. Χωρίς να καταπίνει τη γλώσσα της και να διστάζει να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Η στάση της για το προσφυγικό και παλιότερα και τώρα είναι ένα λαμπρό παράδειγμα. Η συμβολή της στη συγκρότηση και την πολιτική στήριξη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ήταν καθοριστική. Το ίδιο ισχύει και για την Κ.Ε.Ε.Ρ.Φ.Α. Η παρουσία της στη δίκη της Χ.Α. ήταν καθημερινή επί πέντε χρόνια και σε κάθε φύλλο διέθετε μία σελίδα αναλυτικής και ακριβούς παρουσίασης όσων συνέβαιναν εκεί. Καμμία άλλη εφημερίδα δεν διέθεσε τόσο χώρο για τη δίκη, αλλά και για εκατοντάδες αντιφασιστικές εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Κώστας Παπαδάκης, 11/4/2020