Αντιπολεμικό κίνημα
Μητσοτάκης-Μπάϊντεν: Πολεμοκάπηλες αγκαλιές

Μεγάλο “αγώνα” έδιναν τα καλοταϊσμένα μέσα ενημέρωσης της λίστας Πέτσα και η ΕΡΤ για να προβάλουν την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Θα πρέπει να είναι πραγματικά αφελείς θεωρώντας ότι με τα ελληνικά σημαιάκια στην γραβάτα του Μπάιντεν ή με την «προσωπική φιλία Μπάιντεν-Μητσοτάκη» θα καταφέρουν να αναστρέψουν το αρνητικό κλίμα αφενός για την ίδια την κυβέρνηση αφετέρου για τον ρόλο του ΝΑΤΟ, και της Ελλάδας μέσα σε αυτό, στον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι, «όπως και να το κάνομεν άλλωστε», ιδιαίτερες αναμνήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη («είναι χαρά για εμένα που επιστρέφω. Θυμάμαι πως όταν ήμουν 19 ετών έκανα πρακτική άσκηση για έναν γερουσιαστή από το Mέρυλαντ») μάλλον γελοιοποιούν την κυβερνητική προπαγάνδα. 

Αλλά η προπαγάνδα είναι το μικρότερο πρόβλημα συγκριτικά με την ουσία της επίσκεψης Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Ο Μητσοτάκης πήγε στις ΗΠΑ έχοντας στο χέρι ψηφισμένη στη Βουλή, την ανανεωμένη ελληνοαμερικανική Συμφωνία που μετατρέπει ολόκληρη τη χώρα, γη, θάλασσα και αέρα σε μια τεράστια πολεμική βάση ακριβώς πάνω στην χειρότερη στιγμή, ενώ η Ευρώπη βυθίζεται σε ένα μακρόσυρτο θερμό πόλεμο με επίκεντρο στην Ουκρανία και ολόκληρος ο κόσμος σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο. 

Πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση που δεν έχει να κάνει τίποτε με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης αλλά γίνεται με μοναδικό άξονα τα συμφέροντα των δυτικών ιμπεριαλιστών και της ελληνικής άρχουσας τάξης που επιθυμεί να γίνει το πρωτοπαλίκαρό τους στην περιοχή. Και γίνεται ήδη πράξη. 

Την ώρα που οι δύο ηγέτες συζητούν στην Ουάσιγκτον, εκκρεμεί η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης για την τοποθέτηση 10 αμερικανικών F-35 και 14 ακόμη F-15 στη Σούδα με χρονικό ορίζοντα το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου. Ειδικές δυνάμεις από Ελλάδα και ΗΠΑ συμμετέχουν σε μια σειρά ασκήσεων εντός του Μαΐου, είτε διμερείς είτε διασυμμαχικές. Ιπτάμενα τάνκερ αλλά και κατασκοπευτικά αεροσκάφη επιχειρούν από την Σούδα. Μεταγωγικά ξεφορτώνουν το ένα μετά το άλλο στρατιωτικό υλικό στην Αλεξανδρούπολη με κατεύθυνση την Ουκρανία, ενώ σύμφωνα με διαρροές της κυβέρνησης, η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να παραχωρήσει τεθωρακισμένα BMP-1 στην Ουκρανία, φτάνει να αντικατασταθούν. 

Και σαν να μην έφτανε το 3,8% του ΑΕΠ που δαπάνησε πέρσι η Ελλάδα για την αγορά των φρεγατών και των F16, ο Μητσοτάκης εξήγγειλε από την Ουάσιγκτον την αγορά πέμπτης γενιάς μαχητικών F-35, κάθε ένα από τα οποία κοστίζει 80 εκατομμύρια δολάρια. Η τεράστια σπατάλη σε εξοπλισμούς θα συνεχιστεί και την επόμενη δεκαετία και θα την πληρώσει ο απλός κόσμος. Όπως ακριβώς και την ενεργειακή μετάβαση στο αμερικανικό και πανάκριβο υγροποιημένο αέριο LNG γεμίζοντας τις τσέπες των ελλήνων εφοπλιστών που θα το μεταφέρουν με το αζημίωτο. Αυτός είναι ο στρατιωτικός και ενεργειακός «κόμβος» που ετοιμάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ώστε ο πρόεδρος Μπάιντεν να αναγνωρίζει τον «ηγετικό, ηθικό της ρόλο». Ηθικό είπατε; 

«Η Ελλάδα έχει στρατηγική σχέση με το Ισραήλ. Έχουμε εξαιρετικές σχέσεις με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με τη Σαουδική Αραβία, με την Αίγυπτο. Αν κοιτάξει κανείς τον χάρτη ασφάλειας από την οπτική των ΗΠΑ, από τον Ειρηνικό έως στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, έχουμε να διαδραματίσουμε ένα σημαντικό ρόλο».

Δικτατορίες

Τρεις αιμοσταγείς δικτατορίες και το κράτος του Ισραήλ, οι καλύτεροι «φίλοι μας», δια στόματος Μητσοτάκη ακριβώς τη στιγμή που η κατακραυγή για τη δολοφονία της Παλαιστίνιας δημοσιογράφου Σιρίν Αμπού Άκλεχ συγκλονίζει όλο τον κόσμο!  Δεν είναι να απορεί κανείς ότι στην ερώτηση (που ακόμα και ο φιλικός δημοσιογράφος στο Μέριλαντ αναγκάστηκε να του απευθύνει) για τα προβλήματα της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, απάντησε ότι αυτή ευημερεί…

Αλλά και τι αλαζονεία. Μέχρι τώρα τα όρια του «ηγετικού ρόλου» της ελληνικής άρχουσας τάξης σταματούσαν στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή. Με την αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού κράτους στον πόλεμο στην Ουκρανία, -πάντα «από την οπτική των ΗΠΑ»- τα όρια πλέον είναι «η Ευρώπη και ο Ειρηνικός Ωκεανός». Του λόγου τ’ αληθές,  η πρόσκληση στον υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ να συμμετάσχει στο Sea Power Conference 2022, που οργανώνει το Βασιλικό Ναυτικό της Αυστραλίας στο Σίδνεϊ με θέμα «Ο θαλάσσιος τομέας Ινδο-Ειρηνικού στον 21ο αιώνα-Μια Κοινότητα Σκοπού» λίγους μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας AUΚUS ενάντια στην Κίνα.

Γιατί όχι και η Αρκτική, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε. Η Φινλανδία και η Σουηδία βρέθηκαν στο επίκεντρο των ελληνικών ρεπορτάζ από τις ΗΠΑ γιατί «αναβαθμίζουν» περισσότερο τον ρόλο της Ελλάδας -μιας και ο έτερος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ Ερντογάν κάνει το «κακό παιδί» ζητώντας ανταλλάγματα (να σταματήσουν οι δύο χώρες να δέχονται Κούρδους πρόσφυγες) πριν συμφωνήσει για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.  

Τυπικά, βέβαια, ο Μητσοτάκης κράτησε «χαμηλούς τόνους» προς την Τουρκία δηλώνοντας ότι «δεν είναι κατάλληλη στιγμή να χρησιμοποιήσουμε την ένταξη αυτών των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ για να παζαρέψουμε για άλλα ζητήματα» -προκειμένου να δείξει ότι μένει πιστός στα κελεύσματα των ΗΠΑ για συνεργασία των δύο χωρών. Ο Ερντογάν, πάλι, θύμισε ότι όταν η Ελλάδα είχε αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, η τότε τουρκική κυβέρνηση της έδωσε τη δυνατότητα να επανέλθει. 

Αλλά είτε με «φωνές» είτε με «χαμηλούς τόνους» ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο υποϊμπεριαλισμούς, πάνω στο ποιος θα καταφέρει να κερδίσει τα περισσότερα ανταλλάγματα για τις υπηρεσίες που προσφέρει στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και της Δύσης, φουντώνει. Και αυτό δημιουργεί έναν επιπλέον κίνδυνο ανάφλεξης, και μάλιστα σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων, που η ιστορία έχει δείξει ότι καμιά «κοινή ένταξη στο ΝΑΤΟ» δεν πρόκειται να εμποδίσει.