«Τα μνημόνια είναι ευλογία για τον τόπο» έλεγε με θράσος ο διαβόητος Θεόδωρος Πάγκαλος την εποχή που η κρίση χρέους ήταν στο ζενίθ της. «Ο πόλεμος είναι ευλογία για τον τόπο» επαναλαμβάνουν σήμερα, με έμμεσο τρόπο, ο Μητσοτάκης, τα στελέχη της κυβέρνησης και οι απολογητές τους στα ΜΜΕ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μετατραπεί σε μια θαυμάσια ευκαιρία όχι μόνο για τα κέρδη του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, που κάνει τρελές μπίζνες με τις μεταφορές υγροποιημένου αερίου και πετρέλαιου από τη μια στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά και για «τα εθνικά μας θέματα» τον μόνιμο ανταγωνισμό ανάμεσα στον ελληνικό και τον τούρκικο μιλιταρισμό στην γειτονιά μας.
Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει κάνει δυο βήματα μπρος στην προσπάθειά του να μετατραπεί στον σερίφη της περιοχής. Μέσα σε μια νύχτα, τα όνειρα του ελληνικού καπιταλισμού να μετατρέψει την Αλεξανδρούπολη σε ενεργειακό και στρατιωτικό κόμβο της περιοχής έγιναν πραγματικότητα.
Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει μετατραπεί σήμερα στην βασική πύλη εισόδου των όπλων, των πυρομαχικών και των υλικών ανεφοδιασμού που στέλνει η Δύση στην Ουκρανία. Η προθυμία της κυβέρνησης για την νέα «αμυντική» συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε συνδυασμό με τη Συνθήκη του Μοντρέ που υποχρέωσε την Τουρκία να απαγορεύσει την διέλευση πολεμικών πλοίων από τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων.
Η συνθήκη του Μοντρέ υπογράφτηκε το 1936 αλλά εξακολουθεί να είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα. Η συνθήκη επιτρέπει τη δίοδο εμπορικών σκαφών από το Αιγαίο στη Μαύρη Θάλασσα αλλά απαγορεύει την δίοδο πολεμικών πλοίων σε περιόδους πολέμου. Στις 27 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση της Τουρκίας αναγνώρισε, ύστερα από αίτημα της κυβέρνησης της Ουκρανίας ότι υπάρχει «εμπόλεμη κατάσταση» και έκλεισε τα στενά για τα πολεμικά πλοία. Για τη Δύση υπάρχει μόνο μια εύκολη διέξοδος: η Αλεξανδρούπολη. Ξαφνικά όλα τα όνειρα του Μητσοτάκη και της συμμορίας του άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά.
Ό,τι είναι για το στρατιωτικό επίπεδο η συμφωνία του Μοντρέ είναι σε οικονομικό επίπεδο οι κυρώσεις και ιδιαίτερα η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο. Στις 26 Απριλίου ο Πούτιν έκλεισε τις στρόφιγγες του αερίου προς δυο ευρωπαϊκές χώρες – την Βουλγαρία και την Πολωνία. Η λύση ήταν και πάλι η τροφοδοσία με υγροποιημένο αέριο μέσω της Αλεξανδρούπολης.
Η Ελλάδα και η Τουρκία μπήκαν μαζί, σαν δίδυμο, το 1952 στο ΝΑΤΟ. Αντί να λειτουργήσει, όμως, αυτή η ένταξη στον ίδιο συμμαχικό συνασπισμό κατευναστικά για τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις μετατράπηκε σε θερμοκήπιο που γιγάντωσε τον ανταγωνισμό. Η ψυχροπολεμική κατάσταση που κυριαρχεί όλα αυτά τα χρόνια ανάμεσα στις δυο χώρες οξύνεται κάθε φορά που ο ρόλος της γειτονιάς μας στην παγκόσμια σκηνή γίνεται πιο σημαντικός.
Αναβάθμιση
Η αναβάθμιση των σχέσεων της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι μια θανάσιμη απειλή. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έχει ήδη στείλει τις στρατιωτικές δαπάνες, με τα Ραφάλ και τις φρεγάτες, στα ουράνια. Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται όχι μόνο να αναβαθμίσει τα αμερικανικά F16 αλλά να αγοράσει και νέα F35.
Η Τουρκία ήταν μέχρι πριν από μερικούς μήνες μια από τις χώρες «συμπαραγωγής» των F35. Οι ΗΠΑ την «πέταξαν έξω» λόγω της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S400. Στις ΗΠΑ ο Μητσοτάκης προσπάθησε να μπλοκάρει και την πώληση F16 προς την Τουρκία. Οι εφημερίδες εδώ στην Ελλάδα παρουσίασαν σχεδόν με θριαμβευτικά λόγια τις δηλώσεις του Ερντογάν ότι «δεν πρόκειται να συναντηθώ ποτέ ξανά μαζί του». Στην πραγματικότητα όμως η όξυνση της έντασης ανάμεσα στις δυο χώρες μόνο για θριαμβολογίες δεν προσφέρεται.
Ο πόλεμος είναι κατάρα, δεν είναι ευλογία. Το θεατρικό έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ «Η Μάνα Κουράγιο και τα Παιδιά της» ανοίγει με ένα τραγούδι της «Μάνας Κουράγιο» που θριαμβολογεί. Η «Μάνα Κουράγιο» ακολουθεί με το κάρο της, ένα κινούμενο παντοπωλείο, τον στρατό στον Τριακονταετή Πόλεμο. Πουλάει τα πάντα – ότι λαχταρούν οι στρατιώτες. «Ο πόλεμος είναι ευλογία» για τα παιδιά της. Το έργο τελειώνει με ένα ακόμα τραγούδι της Μάνας Κουράγιο – αυτή τη φορά όχι για τα πλούτη του πολέμου αλλά για τον θάνατο. «Ο ένας κείτεται στην Πολωνία, ο άλλος ποιος ξέρει που τραγουδάει». Στην αγκαλιά της κρατάει την νεκρή της κόρη.
Ο κύριος εχθρός μας δεν είναι ο Ερντογάν. Ούτε ο Πούτιν. Ο κύριος εχθρός μας, αυτός που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές μας είναι ο Μητσοτάκης.