Εργατικό κίνημα
COSCO: Μπορούμε να νικάμε!

18/4, Συνέλευση στην COSCO. Φωτό: Μάνος Νικολάου

Συνέντευξη με τον Στέφανο Διαμαντόπουλο, λιμενεργάτη στην COSCO

 

Οι λιμενεργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ υπογράψατε νέα συλλογική σύμβαση με την COSCO/DPort. Τι περιλαμβάνει;

Από εκεί που έλεγε ότι δεν μπορεί να δώσει πάνω από 3 ευρώ αύξηση, η εργοδοσία αναγκάστηκε να υπογράψει σύμβαση με αυξήσεις 150 με 250 ευρώ, διπλασιασμό ανά μεροκάματο των χρημάτων στην κάρτα σίτισης Edenred, να κάνει πλήρους απασχόλησης 270 από τους 700 εκ περιτροπής εργαζόμενους και να αναβαθμίσει ειδικότητες, ενώ είμαστε και σε αναμονή απόφασης του ΣτΕ για να μας καταβάλουν αναδρομικά ΒΑΕ που δεν μας έδιναν για χρόνια. Συνολικά μιλάμε για μια αύξηση 20% στις αποδοχές μας.

Μέσα στη σύμβαση είχε μπει να είναι συμβουλευτικός ο ρόλος της Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας. Φυσικά εμείς δεν το δεχτήκαμε και καταφέραμε να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα αν το πει η επιτροπή, οι νταλίκες θα σταματήσουν γιατί στους δρόμους υπάρχουν λακκούβες σαν τάφοι και όλοι φεύγουμε με προβλήματα στην σπονδυλική στήλη ή δεν θα λειτουργήσουν οι γέφυρες γιατί έχει σφοδρή κακοκαιρία.

Ποιες είναι οι εκκρεμότητες που αφήνει η νέα σύμβαση;

Είναι οι προσαυξήσεις στα νυχτερινά, τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα, οι τριετίες, τα επιδόματα χειριστών. Η σύμβαση έχει ισχύ για τρία χρόνια, οπότε υπάρχει η περίπτωση, αν εκτοξευτεί και άλλο η ακρίβεια και ο πληθωρισμός και δεν τα βγάζουμε πέρα, να χρειαστεί να παλέψουμε για συμπληρωματική σύμβαση. Άμεσα έχουμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της εταιρίας να κάνει πλήρους απασχόλησης με άλλα κριτήρια από αυτά που έχει η ίδια υπογράψει. Αυτό σημαίνει ότι δεν τελειώσαμε με τους αγώνες. 

Πώς φτάσαμε σε αυτή τη σύμβαση τώρα, παρ’ όλο που η κυβέρνηση προσπαθεί να σταματήσει τους αγώνες με τους αντεργατικούς και αντισυνδικαλιστικούς νόμους, υπάρχει η κρίση σε όλα τα επίπεδα και τα αφεντικά πιέζουν για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργατών;

Η υπογραφή συλλογικής σύμβασης στο λιμάνι από την εργοδοσία COSCO/DPort έδειξε ότι κανένα κάστρο τελικά δεν είναι άπαρτο, ακόμα και για τις μεγαλύτερες πολυεθνικές. Δεν ήταν οι καλές προθέσεις της εταιρίας, αλλά επειδή οι εργαζόμενοι μπήκαν στη φωτιά της μάχης μαζί με το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ. Από το 2014 μέχρι σήμερα, ο κύκλος εργασιών έχει ανέβει κατακόρυφα. Οι εργαζόμενοι νιώσαμε στο πετσί μας την εντατικοποίηση που έφερε το λιμάνι του Πειραιά να γίνεται πρώτο στη Μεσόγειο, με κόπωση, με ατυχήματα και χωρίς παραπάνω απολαβές. Το 2014 η βενζίνη ήταν στη μισή τιμή από σήμερα. Συσσωρεύτηκε η οργή και έγινε οργανωμένη πάλη. 

Ο θάνατος του συναδέλφου Δημήτρη Δαγκλή τον Οκτώβρη του 2021 έγινε η σπίθα που έβαλε τη φωτιά. Για πολλά χρόνια προβλέπαμε ότι σε τέτοιες συνθήκες θα υπάρξει νεκρός από εργατικό δυστύχημα. Από θαύμα δεν είχε γίνει τόσα χρόνια. Εκείνη την περίοδο το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ ήδη είχε ξεκινήσει να μαζικοποιείται. Μετά το “δυστύχημα” – εργοδοτικό έγκλημα, ο κόσμος είπε ότι δεν πάει άλλο και ξεκαθαρίστηκε και ο ρόλος του εργοδοτικού συνδικάτου, που ήταν άφαντο. 

Μετά την εφταήμερη απεργία, έγινε συνείδηση σε όλους ότι μόνο με απεργιακές κινητοποιήσεις μπορούμε να νικήσουμε. Έτσι κερδίσαμε αμέσως μετά 150 προσλήψεις για να υπάρχουν πέντε εργάτες και όχι τέσσερις ανά ομάδα (πόστα) και σταματήσαν τις κόντρα βάρδιες. Οι συνάδελφοι συνειδητοποίησαν και τη σημασία του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, συσπειρώθηκαν σε αυτό, γιατί έσπασε στην πράξη ο φόβος.

Λίγους μήνες μετά, ένας άλλος συνάδελφός μας ο Τάκης Πέττας έπεσε από 12 μέτρα ύψος και σακατεύτηκε. Εργατικά ατυχήματα γίνονται συνέχεια. Βγήκαμε σε απεργία πιο μαζικά και αναμετρηθήκαμε ξανά με την εργοδοσία. Αυτή μπορεί να έχει την εξουσία στο λιμάνι, την κυβέρνηση μαζί της με τα δικαστήρια και τα ΜΑΤ, αλλά αποδείχθηκε ότι εμείς έχουμε τη δύναμη και κουρελιάσαμε και τον νόμο Χατζηδάκη. Από την απεργία του Οκτώβρη πέρσι μέχρι τη μεγάλη απεργία του Απρίλη, όλες οι μεθοδεύσεις της εταιρίας να μας αποδυναμώσει και να στηρίξει τους εργοδοτικούς, έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα. Και μια νίκη μέσα στην COSCO, δίνει δύναμη σε όλη την εργατική τάξη και τις διεκδικήσεις της. 

Ποια πρέπει να είναι, κατά την άποψή σου, η στάση των σωματείων απέναντι σε πολιτικά ζητήματα που ανοίγουν αυτή την περίοδο, όπως ο πόλεμος, ο ρατσισμός και η φασιστική απειλή;

 Έχουμε πάρει απόφαση σαν σωματείο ότι δεν θα αφήσουμε ούτε σφαίρα να φύγει από το λιμάνι, θα το μπλοκάρουμε. Παίρνουμε θέση ενάντια και στη Ρωσία και στο ΝΑΤΟ, αλλά και στην εμπλοκή της Ελλάδας, γιατί είναι ιμπεριαλιστικός πόλεμος που αποσκοπεί στα κέρδη των λίγων πάνω στο αίμα των πολλών. Λόγω της κρίσης, καταδεικνύουν τον μετανάστη και τον πρόσφυγα -και όποιον “διαφορετικό”- ως υπαίτιο των προβλημάτων. Το εργατικό κίνημα δεν διαχωρίζει τους εργάτες και τις εργάτριες σε γκέι και λεσβίες, ούτε σε Πακιστανούς και Έλληνες και είναι υπόθεση όλων μας να παλέψουμε ενάντια στους διαχωρισμούς. Στις 15 Ιούνη που ξεκινάει το εφετείο για τη Χρυσή Αυγή πρέπει να είμαστε όλοι εκεί.  

Ο Σ. Διαμαντόπουλος μίλησε στον Μάνο Νικολάου