Την Τρίτη 11 Ιουλίου, την ημέρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο τυπογραφείο, ξεκίνησε, στο Βίλνιους της Λιθουανίας, η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ. Αν και η ατζέντα της Συνόδου περιστρέφεται γύρω από την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και στην ένταξη της Σουηδίας, το "ελληνικό ενδιαφέρον" επικεντρώνεται στην συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, πρώτη από τον Σεπτέμβριο του 2019.
Σύμφωνα με την "γραμμή" που δίνει η κυβέρνηση στα ΜΜΕ, διαβάζουμε στην Καθημερινή: "Στο επιτελείο του κ. Μητσοτάκη υπάρχει πεποίθηση ότι η τρέχουσα συγκυρία είναι ουσιωδώς διαφορετική από τη συνάντηση που είχε γίνει τον Σεπτέμβριο του 2019... Στην Αθήνα επικρατεί μεν αισιοδοξία για την προοπτική θεμελίωσης των διαύλων επικοινωνίας με την Αγκυρα, η οποία πηγάζει κατά κύριο λόγο από την τακτική αποχής από τις εντάσεις στο πεδίο που ακολουθεί η Τουρκία μετά τον καταστροφικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου, δεν τρέφουν δε ψευδαισθήσεις για το πόσο μπορεί να έχουν αλλάξει οι βλέψεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου άλλωστε εδράζονται τα πιο σοβαρά προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις... ".
Πίσω από τα "εθνικά αφηγήματα" της «μόνιμα επιτιθέμενης Τουρκίας» και της «αμυνόμενης Ελλάδας», Ελλάδα και Τουρκία ανταγωνίζονται για το ποιά θα πάρει όλο και περισσότερα ανταλλάγματα για την συμμετοχή τους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Ο Μπάιντεν, σε συνέντευξη του στο CNN, δήλωσε ότι «η Τουρκία αναζητά τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F-16 και ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα αναζητά επίσης κάποια βοήθεια. Άρα λοιπόν, αυτό που προσπαθώ να κάνω ειλικρινά είναι να πετύχω μια συνεργασία, στην οποία ενισχύουμε το NATO όσον αφορά την στρατιωτική ικανότητα τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας ώστε να επιτρέψουμε στη Σουηδία να ενταχθεί στη Συμμαχία».
«Προμήθεια F-35»
Η "κάποια βοήθεια" που "αναζητά" η Ελλάδα είναι, σύμφωνα με την "Κ", "η επιστολή αποδοχής του ελληνικού αιτήματος για προμήθεια
F-35 από τις ΗΠΑ (Letter of Acceptance), γεγονός που θα λειτουργήσει ως σημείο έναρξης για τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών για το θέμα".
Αυτό το κυνήγι των "ανταλλαγμάτων" είναι που κλιμακώνει και τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Από τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των ΑΟΖ και των "δρόμων της ενέργειας" μέχρι την τουριστική βιομηχανία. Μία εργατική οικογένεια θέλει δύο μισθούς για να πάει μία βδομάδα διακοπές σε κάποιο νησί του Αιγαίου αλλά τα ΜΜΕ έχουν αναδείξει ως πρόβλημα τη τουρκική τουριστική καμπάνια «TurkAegean».
Δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία ότι από αυτό τον ανταγωνισμό οι μόνοι που βγαίνουν κερδισμένοι είναι οι "από πάνω", από τις πολυεθνικές της ενέργειας και τους εφοπλιστές μέχρι τους βιομήχανους και τους μεγαλοξενοδόχους της κάθε πλευράς του Αιγαίου. Και αυτό τον ανταγωνισμό τον πληρώνουμε εμείς, οι "από κάτω", όχι μόνο με την απειλή θερμών επεισοδίων και πολέμων, αλλά και με την τεράστια σπατάλη των εξοπλισμών σε βάρος της υγείας, της παιδείας, των μισθών, των κοινωνικών υπηρεσιών. Πόσες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί αν αντί για F-35 και F-16 είχαμε περισσότερα νοσοκομεία, ΜΕΘ, ασθενοφόρα, ασφαλείς κατασκευές σπιτιών.
Η ειρήνη στην περιοχή δεν θα έρθει από τους «διαύλους επικοινωνίας» Μητσοτάκη – Ερντογάν αλλά από τους "διαύλους επικοινωνίας" των εργατικών τάξεων, και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, βάζοντας μπροστά τα ταξικά και όχι τα «εθνικά» συμφέροντα.
Γι’ αυτό, η αριστερά στην Ελλάδα πρέπει να αναδείξει και να οργανώσει τη μάχη ενάντια στα σχέδια και στις επιδιώξεις της κυβέρνησης της ΝΔ και της αστικής «μας» τάξης, σ' αυτό τον ανταγωνισμό, και όχι να την κατηγορεί για "οδυνηρό συμβιβασμό", όπως κάνει η πρόσφατη ανακοίνωση του ΚΚΕ. Να πρωτοστατήσει για το σταμάτημα και την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, για το διώξιμο των βάσεων και του ΝΑΤΟ.