Ο αντιπολιτευόμενος Γκαντζ (που είχε αποδεχθεί την πρόσκληση Νετανιάχου μετά τις 7/10/23 να μπει στο έκτακτο πολεμικό υπουργικό συμβούλιο δίνοντας στήριξη στην κυβέρνηση συνασπισμού Νετανιάχου-ακροδεξιών) προκλήθηκε επίσης από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Λαπίντ να εγκαταλείψει την κυβέρνηση και να ζητήσει «άμεσα εκλογές». Στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο ο υπουργός Άμυνας Γκάλαντ (το «γεράκι» που στις 9/10 έδωσε το πρόσταγμα για το ματοκύλισμα στη Γάζα λέγοντας ότι «πολεμάμε ανθρώπινα κτήνη και θα δράσουμε αναλόγως» ) δήλωσε ότι είναι ενάντια σε μια ισραηλινή στρατιωτική κυβέρνηση στην Γάζα: «Θα χρειαστούμε μια τεράστια στρατιωτική επιχείρηση, θα θυσιάσουμε πολλές ζωές και στο τέλος θα αφήσουμε την περιοχή στους Παλαιστίνιους». Απαντώντας στον Γκαλάντ (που λίγο αργότερα έδωσε την εντολή «η επιχείρηση στη Ράφα να περάσει στο επόμενο στάδιο») ο φασίστας υπουργός Ασφαλείας Μπεν Γκβιρ κάλεσε τον Νετανιάχου να απολύσει τον Γκαντζ και τον Γκαλάντ και να «απελάσει τους Παλαιστίνους» από την Γάζα.

Η όξυνση της κυβερνητικής κρίσης στο Ισραήλ αντανακλά την αποτυχία του -στρατιωτική, πολιτική, διπλωματική- να κερδίσει τον πόλεμο στην Γάζα παρά τη συντριπτική του στρατιωτική υπεροπλία και τη στήριξη που έχει και στα τρία αυτά επίπεδα από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τα αραβικά καθεστώτα. 

Μέσα σε οκτώ μήνες ο ισραηλινός στρατός έχει καταφέρει να δολοφονήσει 35.000 –πάνω από 40.000 αν υπολογίσει κανείς και τους αγνοούμενους- Παλαιστίνιους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά, και να ισοπεδώσει το μεγαλύτερο μέρος της Γάζας. Αλλά δεν έχει καταφέρει να νικήσει την ενωμένη παλαιστινιακή αντίσταση. Δεν έχει πετύχει ούτε έναν από τους τρεις διακηρυγμένους στόχους του: τον έλεγχο της Γάζας, την εξόντωση της Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων – με εξαίρεση αυτούς που απελευθερώθηκαν όταν αναγκάστηκε να υποχωρήσει σε μια μικρής διάρκειας κατάπαυση πυρός το Νοέμβρη. Δεν έχει πετύχει ούτε τον «ανεπίσημο» στόχο του, για μια γρήγορη εθνοκάθαρση στην Γάζα που θα έσπρωχνε τους Παλαιστίνους προς την Αίγυπτο. 

Αντίθετα, ο ισραηλινός στρατός επέστρεψε για τρίτη φορά στην βόρεια Γάζα, όπου υποτίθεται είχε «συντρίψει» την Χαμάς άλλες δύο φορές. Οι επιθέσεις που δέχτηκε την περασμένη εβδομάδα στη Τζαμπαλίγια στον  βορρά, στην πόλη της Γάζας, και στο νότο στην Ανατολική Ράφα ήταν εκατοντάδες με την παλαιστινιακή αντίσταση να αναφέρει ότι στόχευσε 100 άρματα και θωρακισμένα οχήματα. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο ισραηλινός στρατηγός Ισραέλ Ζιβ: «Τα προηγούμενα κέρδη του ισραηλινού στρατού έχουν εξατμισθεί λόγω έλλειψης πολιτικών σχεδίων. Αν εργάζεσαι μόνο στρατιωτικά χωρίς καμία διπλωματική λύση, είσαι μέσα σε αυτόν τον βάλτο. Το Ισραήλ έχει κολλήσει στη Γάζα». Στο ίδιο μοτίβο η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz σημείωσε ότι «οι στρατιώτες έχουν χάσει την πυξίδα τους. Είναι σαν ζόμπι που περιφέρονται και ο αμερικάνος πρέσβης στο Ισραήλ δήλωσε ότι ο στόχος «εξάλειψης της Χαμάς» είναι αδύνατος. 

Ταυτόχρονα το Ισραήλ βρίσκεται σε μια σπάνια διπλωματική απομόνωση που κλιμακώνεται. Αυτό έδειξαν: Οι αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, στο οποίο αυτές τις μέρες το Ισραήλ σέρνεται για τρίτη φορά με πρωτοβουλία της Νοτίου Αφρικής και αίτημα να σταματήσει η εισβολή στην Ράφα. Οι αποφάσεις καταδίκης με συντριπτική πλειοψηφία στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ κόντρα στα κελεύσματα των ΗΠΑ. Η «αποχή» των ΗΠΑ (μετά από αρκετά βέτο) στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πάνω στο ζήτημα της κατάπαυσης πυρός. Οι αλλεπάλληλες καταδίκες του Ισραήλ από κάθε είδους «θεσμικές» ανθρωπιστικές οργανώσεις του ΟΗΕ. Η αλλαγή στάσης κρατών συμμάχων του Ισραήλ. Μέσα στην περασμένη εβδομάδα, η Ιρλανδία, η Σλοβενία, η Μάλτα και η Ισπανία ανακοίνωσαν ότι ετοιμάζονται άμεσα να προχωρήσουν σε αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους με την τελευταία να αρνείται να δώσει άδειες ελλιμενισμού σε πλοία που μεταφέρουν ισραηλινά πολεμοφόδια. Η κυβέρνηση της Αυστρίας ανακοίνωσε ότι παίρνει πίσω το πάγωμα της ενίσχυσης του UNRWA και ακόμη και η δικτατορία του Σίσι στην Αίγυπτο ανήγγειλε ότι θα προστρέξει στο πλευρό της Ν. Αφρικής στο διεθνές δικαστήριο. 

Κρίση

Ο αποτυχημένος πόλεμος του Ισραήλ στην Γάζα δεν δημιουργεί κρίση και αστάθεια μόνο στο εσωτερικό του και στη Μ. Ανατολή αλλά και στο εσωτερικό των χωρών που το υποστηρίζουν -πρώτα απ’ όλα στο μεγάλο του αφεντικό τις ΗΠΑ αλλά και τις χώρες της ΕΕ. Η διεθνής κατακραυγή και απομόνωση του Ισραήλ, η απειλή μιας συνολικότερης αποσταθεροποίησης της Μ. Ανατολής από ένα πόλεμο που το Ισραήλ δεν μπορεί να κερδίσει και βέβαια η «Άνοιξη» του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στα αμερικάνικα πανεπιστήμια, αποτελούν τρεις βασικούς παράγοντες που έχουν αναγκάσει τις ΗΠΑ να εντείνουν τις πιέσεις προς το «μαντρόσκυλό» τους στη Μ. Ανατολή για «εκεχειρία» και συμφωνία σε ένα «μεταπολεμικό σχέδιο». Η διακυβέρνηση Μπάιντεν χρειάζεται διακαώς μια αλλαγή πλεύσης ή αλλαγή κυβέρνησης στο Τελ Αβίβ.

Οι οκτώ μήνες του πολέμου στην Γάζα, έχουν σημάνει μια πολιτική και ιδεολογική ήττα όχι μόνο για την ισραηλινή κυβέρνηση αλλά και για τους συμμάχους της που, από τον Μπάιντεν μέχρι τον Μητσοτάκη, έτρεξαν να στηρίξουν με τα μπούνια τον «πόλεμο αυτοάμυνας» του Ισραήλ στην Γάζα. 

Οι αγριότητες της επιχείρησης εθνοκάθαρσης ανέδειξαν σε πλατιά κομμάτια του πληθυσμού σε όλο τον πλανήτη ότι το Ισραήλ δεν είναι «αμυνόμενο». Εκατομμύρια άνθρωποι, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη και την Αυστραλία, που ξεκίνησαν να κινητοποιούνται απαιτώντας να τερματιστεί η σφαγή, στην πορεία του αγώνα ανακάλυψαν τις βαθιές ρίζες αυτής της σφαγής.

Το σύνθημα για ένα ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος from the river to the sea, έγινε μια διεθνής μαζική απάντηση στα ισραηλινά σχέδια για ένα ισραηλινό κράτος from the river to the sea όπως το ίδιο τα ανέδειξε στην πράξη τους τελευταίους μήνες: Με τη συνέχιση χωρίς σταματημό των μαζικών δολοφονιών αμάχων και της πλήρους ισοπέδωσης της Γάζας. Με τις δολοφονικές επιθέσεις στρατού και εποίκων στην Δυτική Όχθη όπου τον έλεγχο δεν έχει καν η Χαμάς. Με τις απόπειρες γενίκευσης του πολέμου και τις ισραηλινές επιθέσεις στο Ιράν, το Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ. Με την άρνηση του Ισραήλ να αναγνωρίσει οποιοδήποτε Παλαιστινιακό κράτος. Και με όλα τα σχέδιά του για τη μεταπολεμική Γάζα να έχουν σαν κατακλείδα την κατοχή από τον ισραηλινό στρατό. 

Το ιδεολογικό προκάλυμμα που χρησιμοποίησαν το Ισραήλ και οι δυτικές κυβερνήσεις στο ξεκίνημα του πολέμου παρουσιάζοντας την 7/10 σαν την αρχή ενός νέου Ολοκαυτώματος εκ μέρους των «ισλαμιστών», έχει επίσης καταρρεύσει. Σε όλο τον κόσμο είναι οι ίδιες οι εβραϊκές κοινότητες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινήματος για να σταματήσει η επιχείρηση γενοκτονίας στην Παλαιστίνη με το σύνθημα «όχι στο όνομά μας». Καταγγέλλουν ανοιχτά τον επικίνδυνο ρόλο των σιωνιστών (Ισραηλινών και μη) που εργαλειοποιούν χυδαία το Ολοκαύτωμα συκοφαντώντας το κίνημα αλληλεγγύης ως «αντισημιτικό» για να δικαιολογήσουν την επιχείρηση γενοκτονίας/εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη. 

Αντίθετα, είναι οι σιωνιστές που έχουν την στήριξη κάθε δυτικού ακροδεξιού, φασίστα και ορκισμένου αντισημίτη -από τον Τραμπ μέχρι τον Όρμπαν, την Λεπέν, τη Μελόνι και το AfD- έχοντας αναγάγει τους Μουσουλμάνους ως τη νέα «απειλή» για τη «λευκή Δύση» -αφού οι πολιτικοί τους πρόγονοι πέτυχαν να εξοντώσουν τα εκατομμύρια των Εβραίων της Ευρώπης τις δεκαετίες του 1930-40, με το ίδιο ακριβώς ρατσιστικό υπόβαθρο. 

Οι οκτώ μήνες του γενοκτονικού πολέμου στην Γάζα έχουν αναδείξει επίσης πλατιά τον βασικό ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της ΕΕ -και στη δημιουργία και στην πάση θυσία διατήρηση του αποικιακού, θρησκευτικού, ρατσιστικού κράτους-χωροφύλακα του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινιών και των αραβικών πληθυσμών στη Μέση Ανατολή. Στο στόχαστρο του κινήματος αλληλεγγύης στις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Αυστραλία, δεν βρίσκεται μόνο το Ισραήλ αλλά και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές που με την αδιάκοπη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική τους στήριξη, του δίνουν τη δυνατότητα να διαπράττει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Όπως χαρακτηριστικά λέει στο “Hind’s hall”, το τραγούδι αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με τα εκατοντάδες εκατομμύρια views, ο αμερικανός ράπερ Μacklemore: «Τα χέρια σου είναι γεμάτα αίμα Τζο Μπάιντεν, άντε γαμήσου, δεν θα σε ψηφίσω το φθινόπωρο».  

Καταλύτης για όλες αυτές τις εξελίξεις είναι το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που συνεχίζει να απλώνεται σε όλο τον κόσμο κόντρα στις κυβερνήσεις, την προπαγάνδα τους, τη λογοκρισία τους, τις απαγορεύσεις και την άγρια καταστολή από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Βερολίνο. Τα συνθήματα «ευχαριστούμε Κολούμπια» στα αντίσκηνα των Παλαιστινίων στην Ράφα δείχνουν τον τεράστιο ρόλο αυτού του κινήματος για τους Παλαιστίνιους που συνεχίζουν να παλεύουν για τη ζωή τους και για την ελευθερία τους. Ένα ρόλο πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο ειλικρινή από εκείνον των κυβερνήσεων και των άρχουσων τάξεων των αραβικών χωρών που κόντρα στο αίτημα του αραβικού «πεζοδρομίου», έχουν αφήσει στην πράξη αβοήθητους τους Παλαιστίνιους.

Και όπως και στην περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ πρόκειται για ένα κίνημα που όχι μόνο παίρνει διεθνή χαρακτηριστικά ενώνοντας την αντίσταση από την Ράφα, το Κάιρο και το Αμμάν μέχρι το Λονδίνο και την Αθήνα αλλά ριζοσπαστικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς βάζοντας στο στόχαστρο τον ιμπεριαλισμό, τις πολυεθνικές και εν τέλει το ίδιο το σύστημα. 

Είναι αυτή η τεράστια δύναμη που αναγκάζει τις δυτικές κυβερνήσεις να παίρνουν αποστάσεις από το Ισραήλ κάνοντας την πλάστιγγα που έγερνε στο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» να γέρνει στο «κατάπαυση του πυρός» και στις «ειρηνευτικές λύσεις». Αν τελικά το Ισραήλ συρθεί τελικά από τις ΗΠΑ σε κατάπαυση του πυρός αυτό θα είναι μια νίκη για την παλαιστινιακή αντίσταση και το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Αλλά τα σχέδια τα οποία απεργάζονται οι ΗΠΑ για την επόμενη μέρα, βρίσκονται στον αντίποδα εκείνων που ζητάνε οι Παλαιστίνιοι και το κίνημα αλληλεγγύης. Στην πρόσφατη ομιλία του, στο πανεπιστήμιο που φοίτησε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Μπάιντεν μιλώντας στους φοιτητές -που τον υποδέχτηκαν με γυρισμένες τις πλάτες και κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες- δήλωσε ότι «εργάζεται για να διασφαλίσει ότι θα υπάρξει επιτέλους μια λύση δύο κρατών». Ας δούμε για τι «εργάζεται».  

Σχέδια

Στο περιθώριο της οικονομικής διάσκεψης των αραβικών χωρών που έγινε πριν από δεκαπέντε μέρες στο Ριάντ, ο υπ.Εξ. των ΗΠΑ Μπλίνκεν συζήτησε την «επόμενη μέρα» στην Γάζα με εκπροσώπους της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, των ΗΑΕ, του Κατάρ και της Παλαιστινιακής Αρχής (Π.Α). Σύμφωνα με τη λιβανέζικη εφημερίδα Αλ Ακμπάρ, «η πρόταση των ΗΠΑ έχει δύο στάδια. Το πρώτο περιλαμβάνει: Την ανάγκη για κατάπαυση πυρός στην Γάζα. Την επίτευξη των προαπαιτούμενων για διεθνή αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους. Αποδοχή από το Ισραήλ της επιστροφής της Π.Α στην Γάζα. Απελευθέρωση ομήρων και αιχμαλώτων και από τις δύο πλευρές. Συγκρότηση μιας μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης για την Π.Α (τεχνοκράτες) και μαζί μιας αραβικής "τεχνοκρατικής επιτροπής" για την ανοικοδόμηση της Γάζας». 

Οι στόχοι της δεύτερης φάσης είναι: «Η έναρξη ειρηνευτικής διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης της (ομαλοποίησης των σχέσεων του Ισραήλ) με τη Σαουδική Αραβία. Η αποκατάσταση και ανοικοδόμηση της Γάζας. Η επιστροφή στις διαπραγματεύσεις για το τελικό καθεστώς (πρόσφυγες, Ιερουσαλήμ, εποικισμοί και κράτος). Η εσωτερική παλαιστινιακή συμφιλίωση… Όσον αφορά στο τελευταίο σημείο της δεύτερης φάσης, ορίζεται, με σαφήνεια ότι το κίνημα Χαμάς, με την πολιτική και στρατιωτική του πτέρυγα, πρέπει να διαλυθεί, η κυριαρχία του στη Λωρίδα της Γάζας πρέπει να αντικατασταθεί με την κυριαρχία της Π.Α και το πολιτικό του σώμα πρέπει να ενσωματωθεί στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης». 

Είναι σαφές ότι η «λύση δύο κρατών» που απεργάζεται ο Μπάιντεν στην ουσία θέλει να σπρώξει σε εμφύλιο πόλεμο τους Παλαιστίνιους επιβάλλοντας ταυτόχρονα ότι η όποια «παλαιστινιακή κυβέρνηση» προκύψει στην Γάζα και τη Δυτική Όχθη θα είναι υποχείριο των «προαπαιτουμένων» των ΗΠΑ, των αραβικών καθεστώτων και του Ισραήλ, που στο μεταξύ θα «ομαλοποιήσουν» τις σχέσεις τους αναγνωρίζοντας την κατοχή της υπόλοιπης Παλαιστίνης. Πανομοιότυπες ήταν οι διαρροές που δημοσίευσαν οι New York Times για το «μεταπολεμικό σχέδιο» που συζητάνε οι ΗΠΑ με το Ισραήλ σύμφωνα με το οποίο «μια αραβοϊσραηλινή συμμαχία, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, θα διορίσει ηγέτες στη Γάζα χωρίς να περιλαμβάνονται ούτε η Χαμάς ούτε η Π.Α.» προβλέποντας όμως επίσης ότι το μεταβατικό διάστημα ο ισραηλινός στρατός θα «μπορεί να συνεχίζει να επιχειρεί στην Γάζα».

Είναι προφανές ότι το ποιος θα επιβάλλει στρατιωτικά το νέο status quo στη μεταπολεμική Γάζα είναι ακόμη υπό συζήτηση. Σύμφωνα με τους Financial Times, η Αίγυπτος, το Μαρόκο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) πραγματοποίησαν τις πρώτες διαβουλεύσεις με τις ΗΠΑ σχετικά με τη συμμετοχή τους σε μια ειρηνευτική επιχείρηση αλλά θα ήθελαν πρώτα οι ΗΠΑ να αναγνωρίσουν ένα παλαιστινιακό κράτος. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πέρα από την τεράστια στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή που έγινε αισθητή με την πολύτιμη βοήθεια που προσέφεραν στο Ισραήλ για να αποκρούσει την πρόσφατη ιρανική πυραυλική επίθεση, λένε ότι δεν θέλουν να αναπτύξουν χερσαίες δυνάμεις στην Παλαιστίνη.

Αλλά ο αμερικάνικος στρατός έχει ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή της πλωτής του προβλήτας στις ακτές της Γάζας. Η κατασκευή της δεν έχει να κάνει με την «ανθρωπιστική βοήθεια». Αυτή θα μπορούσε να φτάσει μαζικά στην Γάζα αν οι ΗΠΑ ανάγκαζαν το Ισραήλ να σταματήσει την εισβολή στην Ράφα και να ανοίξει αυτήν και τα υπόλοιπα περάσματα που κρατά κλειστά ο ισραηλινός στρατός. Με την κατασκευή της προβλήτας οι ΗΠΑ αποκτούν μια πλωτή βάση -δια πάσα χρήση- στην Γάζα δίνοντας το «οκ» στο Ισραήλ να κρατάει κλειστά τα υπόλοιπα περάσματα. 

Ο κύριος λόγος είναι ότι θέλουν η «διαπραγμάτευση» για την επόμενη μέρα στην Γάζα να γίνει: Με όρους όπου ο πληθυσμός της θα παραμένει αποκλεισμένος από τον ισραηλινό στρατό που επιπλέον έχει κόψει την Γάζα στα δύο μέσω του φτιαγμένου πάνω στα συντρίμμια χιλιάδων κατοικιών στρατιωτικού «διαδρόμου Νετζαρίμ». Με όρους όπου ο πληθυσμός της στριμωγμένος σε μια απέραντη τεντούπολη στις ακτές (και συγκεκριμένα στο Αλ Μαουάσι, όπου ο ισραηλινός στρατός οδηγεί το ένα εκατομμύριο των Παλαιστινίων που εγκαταλείπουν την Ράφα) θα εξαρτάται απόλυτα από την «αμερικάνικη βοήθεια». Με όρους όπου για την τύχη τους, τα κόμματά τους και τις κυβερνήσεις τους δεν θα αποφασίζουν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι αλλά οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, ο δικτάτορας Σίσι και η Σαουδική Αραβία. 

Αυτά τα σχέδια που απεργάζονται εδώ και μήνες οι ΗΠΑ σκοντάφτουν στην επιμονή της ισραηλινής κυβέρνησης για έλεγχο της μεταπολεμικής Γάζας από τον ισραηλινό στρατό, για μη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, μη αναγνώριση της Παλαιστινιακής αρχής, μη επιστροφή των Παλαιστινίων στις εστίες τους. Όπως δήλωσε ο Νετανιάχου «δεν θέλω να αντικαταστήσω ένα Χαμάς-σταν με ένα Φατάχ-σταν αλλά είμαι πρόθυμος να συζητήσω τη μεταφορά του ελέγχου στην Γάζα σε «τοπικές οντότητες» - δηλαδή σε ό, τι ισραηλινά ανδρείκελα μπορέσει να βρει. 

Σκοντάφτουν

Σκοντάφτουν φυσικά και στο παλαιστινιακό κίνημα αντίστασης, όλες οι οργανώσεις του οποίου ήδη από το Δεκέμβρη με κοινή τους ανακοίνωση έχουν δηλώσει ότι δεν αποδέχονται τα δυτικά σχέδια για τη μεταπολεμική Γάζα. Σκοντάφτουν στα γκάλοπ που γίνονται στην Παλαιστίνη και ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, καταγράφουν την διάθεση του παλαιστινιακού λαού να ασκήσει το δικαίωμα του στην αυτοδιάθεση επιλέγοντας ο ίδιος τις κυβερνήσεις του σε ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.

Οι λιμοκτονούντες αλλά μαχόμενοι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους για ειρήνη, δικαιοσύνη και ένα ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος ούτε στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους, ούτε στον Γκαντζ και τον Λαπίντ, ούτε στο Σίσι και τη Σαουδική Αραβία αλλά ούτε και στο ιρανικό καθεστώς. Όχι μόνο γιατί το Ιράν μπαίνει σε μια δίμηνη προεκλογική περίοδο προκειμένου να εκλεγεί ο αντικαταστάτης του προέδρου του Ραϊσί που σκοτώθηκε την περασμένη Κυριακή όταν το ελικόπτερό του έπεσε στο ιρανικό Αζερμπαϊτζάν. Αλλά γιατί το ιρανικό καθεστώς, που συνεχίζει να παζαρεύει με τις ΗΠΑ το πυρηνικό του πρόγραμμα, δεν δείχνει διατεθειμένο να συγκρουστεί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Η λύση δεν θα έρθει ούτε από τους «ανεξάρτητους» θεσμούς, όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, του οποίου ο εισαγγελέας την Δευτέρα 20/5 φρόντισε να κρατήσει τις ισορροπίες ζητώντας την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης και για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου αλλά και για τον ηγέτη της Χαμάς Σινουάρ. 

Στις δύσκολες και μεγάλης διάρκειας μάχες που ανοίγονται μπροστά μας χρειάζεται να δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, που είναι ο μόνος αξιόπιστος και αποτελεσματικός σύμμαχος στο -πλευρό της παλαιστινιακής αντίστασης, και να συγκρουστούμε με τις κυβερνήσεις που του κάνουν τις πλάτες - στην Ελλάδα, την κυβέρνηση Μητσοτάκη που διεκδικεί τα πρωτεία του πιο πιστού συμμάχου του Ισραήλ σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. 

Φυσικά, προϋπόθεση και αφετηρία για οποιαδήποτε συζήτηση για μια ελεύθερη μεταπολεμική Παλαιστίνη είναι ο εξαναγκασμός του ισραηλινού στρατού να τερματίσει τη σφαγή και να αποσυρθεί ηττημένος από την Γάζα όπου το Ισραήλ συνεχίζει να σφυροκοπά ανελέητα. Τώρα είναι η στιγμή για το κίνημα αλληλεγγύης να κλιμακώσει τη δράση του σε αυτήν την κατεύθυνση.