Λέανδρος Μπόλαρης 26/02/2025, No 1661

Σε αυτό το δισέλιδο παρουσιάζουμε κάποιες από τις 150 παρεμβάσεις συντροφισσών και συντρόφων στη διάρκεια των εργασιών της Συνδιάσκεψης 2025 του ΣΕΚ, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στην Αθήνα. Την πολιτική απόφαση της Συνδιάσκεψης μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

 

Στον Ευαγγελισμό οργανώσαμε την παρέμβασή μας στις εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων για το συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ μαζί με την οργάνωση της απεργίας της 28 Φλεβάρη, βάζοντας τα αιτήματα της εργατικής εναλλακτικής, την κρατικοποίηση των τρένων, τον εργατικό έλεγχο. Είχαμε μεγάλη ανταπόκριση. Φάνηκε και στα αποτελέσματα των εκλογών με την επιτυχία της Ενωτικής Πρωτοβουλίας. 

 

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ο κόσμος αμφισβητεί συνολικά, όχι τη μια ή την άλλη πολιτική της κυβέρνησης. Η οργή δεν είναι μονοθεματική αγκαλιάζει όλο το οικοδόμημα. Από αυτή την άποψη η Συνδιάσκεψή μας θυμίζει αυτές που κάναμε το 2011 ή το 2012. Πρέπει να μάθουμε να επικοινωνούμε και να οργανώνουμε με αυτόν τον κόσμο, να τον τραβάμε στην επαναστατική πολιτική. 

 

Βγαίνει κόσμος που θέλει να ρίξει αυτή την κυβέρνηση των δολοφόνων και εμείς πρέπει να είμαστε φουλ ανοιχτοί, ενιαιομετωπικοί, με αυτόν τον κόσμο της Αριστεράς με τον οποίο σε πολλά δεν συμφωνούμε. Για να βάλουμε την απάντηση στο ερώτημα «μετά τη ΝΔ τι;», την εργατική εναλλακτική. Και να κερδίζουμε στο επαναστατικό κόμμα. Και αυτός ο στόχος απαιτεί αλλαγές στο πως λειτουργούν  και οργανώνουν οι πυρήνες μας. 

 

Έχουμε χτίσει δεσμούς με τον κόσμο της γειτονιάς με την Εργατική Αλληλεγγύη. Και στις εξορμήσεις μας στις πλατείες και σε εργατικούς χώρους. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά και εμπλοκή περισσότερων συντρόφων. Οι πρωτοβουλίες μας έχουν ανταπόκριση αυτό φάνηκε στην εκδήλωση της ΚΕΕΡΦΑ της περιοχής για το έγκλημα της Πύλου. Να τις δυναμώσουμε ενόψει και της 8 Μάρτη και της 22 Μάρτη.

 

Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται χρόνος να αφιερώσουμε στα καινούργια μέλη και όχι μόνο, γιατί από την δικιά μου εμπειρία παλιότεροι σύντροφοι αφιέρωσαν χρόνο εκτός πυρήνα στο να συζητάμε περισσότερο πολιτικά. Ταυτόχρονα αυτό πρέπει να γίνει και στον καινούργιο κόσμο που γνωρίζουμε. Να βγαίνουμε ανοιχτά στις πλατείες και τα εργατικά με την κάρτα μέλους. 

 

 

Αυτό που χρειάζεται είναι εξωστρέφεια για να μεγαλώσει το κόμμα μας. Ο πυρήνας μας είναι σε μια εργατογειτονιά, φτώχεια, ο κόσμος στη λαϊκή δεν έχει λεφτά να ψωνίσει. Και μας έλεγε μια γυναίκα στο τραπεζάκι μας “παιδιά ευτυχώς που υπάρχετε εσείς και τα ανοίγετε όλα”. Ο πυρήνας έχει μεγαλώσει, συχνά δεν μας φτάνει ο χρόνος για να συζητήσουμε. Αλλά χρειάζεται να οργανωθούμε καλύτερα, να λειτουργήσει γραμματεία που να οργανώνει και τη συζήτηση και το άνοιγμα καλύτερα. 

Κατερίνα Αβραμίδου,
τ.π Δυτικά Θεσσαλονίκης

 

Πέρσι στο Βόλο παίξαμε πολύ σημαντικό ρόλο στις καταλήψεις, όταν η υπόλοιπη Αριστερά έλεγε δεν μας παίρνει. Εχουμε κάνει μεγάλα ανοίγματα. Οργανώσαμε συζήτηση με δεκάδες άτομα συμμετοχή για την κρίση στέγης. Στο συλλαλητήριο των μαθητών στις 7 του μήνα ανοίγαμε όλα τα ζητήματα, και είναι κρίσιμη η παρέμβαση στα σχολεία όπου προσπαθούν να μπουν οι φασίστες. Η συζήτηση φτάνει σε πάρα πολύ βαθιά ζητήματα. Μπορούμε να παίξουμε πιο σημαντικό ρόλο, με την αυτοπεποίθηση που μας δίνει η πολιτική μας. 

Γιώργος Ζιάκας,
τ.π. Βόλου

 

13/1/24, Αθήνα. Διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Παρά τις εκατόμβες η Παλαιστινιακή Αντίσταση δυναμώνει. Εμείς από την πλευρά μας πρέπει να είμαστε στο πλευρό της χωρίς ναι μεν αλλά. Και πρέπει να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να μην περνάει η ισραηλινή προπαγάνδα, ιδιαίτερα εμείς οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. 

Το τί κάνουμε εδώ το βλέπει ο κόσμος στη Μ. Ανατολή. Το al quds network όταν προβάλλει ειδήσεις από διαδηλώσεις βάζει τις πικέτες των συντρόφων μας στη Βρετανία, της Συμμαχίας εδώ. 

Θέλουμε να δυναμώσει η επαναστατική αριστερά στην αραβική εργατική τάξη και αυτό περνάει και από τι κάνουμε εμείς η επαναστατική Αριστερά εδώ. 

 

Είμαστε στην τελική ευθεία για την απεργία της 28 Φλεβάρη, σε συνθήκες πόλωσης, όπου τα ψέματα και οι συκοφαντίες του Βορίδη και του Γεωργιάδη εξοργίζουν τον κόσμο. 

Θα είναι μια απεργία ορόσημο, και σίγουρα θα είναι τέτοια για το δικό μας το σωματείο που προέκυψε από τη δυναμική που άνοιξε το ρήγμα του κινήματος των Τεμπών, με τη συμμετοχή στις 8 Μάρτη του 2023. Και άλλα σωματεία ιδρύθηκαν μέσα από αυτή τη διαδικασία. Αυτό μισούν οι καπιταλιστές, το συνδικαλισμό, τη μόνιμη και σταθερή δουλειά και γι’ αυτό επιστρατεύουν όλα τα μέσα για να τον σπάσουν, επιθέσεις και ρατσιστικές και σεξιστικές. Εμείς ανοίγουμε όλα τα ζητήματα και κερδίζουμε το πιο πρωτοπόρο κομμάτι. Οργανώσαμε συσκέψεις και για το πως οργανώνουμε τις 28 Φλεβάρη και πως συνεχίζουμε στις 8 Μάρτη. 

Το 1993 ρίχναμε το γέρο Μητσοτάκη κι άνοιγε η μετάβαση του περάσματος από την ΟΣΕ στο ΣΕΚ. Σήμερα πάμε να ρίξουμε το υιό Μητσοτάκη και να πάμε για μια υπέρβαση: από το ΣΕΚ των εκατοντάδων, στο ΣΕΚ των χιλιάδων μελών. 

 

Την προηγούμενη βδομάδα σε μια συνάντηση αποφασίσαμε ότι στις 22 Μάρτη θα γίνει πρώτη φορά αντιρατσιστική συγκέντρωση στην Κομοτηνή. Δουλεύω σε εργοστάσιο φαρμάκου. Ρίξανε την ποιότητα τόσο στο όνομα του κέρδους που έφαγε πρόστιμο και η παραγωγή έχει σταματήσει έξι μήνες. Οποιαδήποτε διεκδίκηση που λέει ότι κουμάντο κάνουμε εμείς κι όχι εσείς, είναι στην κατεύθυνση του εργατικού ελέγχου. Αν υπήρχε σωματείο τότε που γίνονταν αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι όχι, από τα χέρια μας περνάνε, δεν θα κάνετε παιχνίδια με την υγεία του κόσμου. Βάζουμε μπρος για ισχυρό πυρήνα στην Κομοτηνή. 

 

Το σύνθημα λευτεριά στην Παλαιστίνη μπορεί να μεταφραστεί σε πολύ συγκεκριμένες καμπάνιες. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί όπως η βρετανική να έρθουν τραυματίες από την Παλαιστίνη, μόνο ένα παιδί κατάφερε να έρθει μέσω Ρουμανίας. 

Είναι ένα ζήτημα που μπορούμε να ανοίξουμε συνδέοντας με την πάλη στα νοσοκομεία. Και η 8 Μάρτη είναι μια άλλη ευκαιρία, να πάμε απεργιακά, με τις Παλαιστίνιες γυναίκες μπροστά. 

 

17/11/ 24, Πορεία Πολυτεχνείου, Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

  

Το ΣΕΚ έχει παίξει ρόλο ώστε η κυβέρνηση να είναι στριμωγμένη, σε όλα τα μέτωπα της πάλης. Η Εργατική Αλληλεγγύη είναι το πιο ισχυρό όπλο που έχουμε στη διάθεσή μας ώστε να επιχειρηματολογήσουμε πάνω σε όλες της εξελίξεις που διαδραματίζονται μπροστά μας. Στις γειτονιές μας η Εργατική Αλληλεγγύη έχει μπει από το φθινόπωρο πολύ πιο οργανωμένα στους εργατικούς χώρους σε νοσοκομεία, σχολεία, δήμους. Χρειάζεται να βελτιώσουμε ακόμα περισσότερο την παρουσία μας γιατί είδαμε πως οι νέοι σύντροφοι θέλουν και αρπάζουν την ευκαιρία για να μιλήσουν με τη γειτονιά αλλά και για να λύσουν τις απορίες τους.  

Στον πυρήνα Ελληνικού έχουμε μεγαλώσει με νέους συντρόφους φτάνοντας σε ένα πιο προχωρημένο επίπεδο από την προηγούμενη χρονιά. Συντρόφους μετανάστες, φοιτητές και μαθητές που θέλουν να παίξουν πολιτικό ρόλο με την Εργατική Αλληλεγγύη στο χώρο τούς.

Στόχος της νέας χρονιάς να μεγαλώσουμε το ΣΕΚ για να παίξουμε ακόμα σημαντικότερο ρόλο στις εξελίξεις, την κρίση της άρχουσας τάξης και των καπιταλιστών, οργανώνοντας τον κόσμο που βγαίνει στο δρόμο οργισμένος από το δολοφονικό πρόσωπο της ΝΔ. 

 

Στον Πειραιά ξεκινάμε την καμπάνια για το συλλαλητήριο της 22 Μάρτη με δυο πολύ πετυχημένα κρατούμενα: την πολύ πετυχημένη εκδήλωση που κάναμε πριν τα Χριστούγεννα για το έγκλημα της Πύλου και τη διαδήλωση στο Ναυτοδικείο πριν δυο βδομάδες. Ήταν μια πολύ πετυχημένη κινητοποίηση, δεν είναι συνηθισμένη εικόνα να βγαίνεις να διαδηλώνεις γι’ αυτό το θέμα στο κέντρο του Πειραιά και να βγαίνει κόσμος να σε χειροκροτάει,. Εχουμε την εμπειρία πως έχουμε λειτουργήσει ενιαιομετωπικά με πολύ κόσμο που ήθελε να παλέψει ενάντια στην Χρυσή Αυγή. Υπάρχει κι αυτός ο κόσμος και πολύ νέος που θα δουλέψουμε μαζί. 

Τιάνα Ανδρέου,
τ.π Πειραιά

 

Και στα Γιάννενα η 26 Γενάρη ήταν σεισμός. Και πράγματι η κατάσταση θυμίζει το 2012 όταν βγαίναμε με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και συζητούσαμε με τον κόσμο. Αλλά τώρα ζούμε μια διαφορετική συνθήκη, δεν υπάρχει η προοπτική για μια αριστερή κυβέρνηση όπως πίστευε τότε ο κόσμος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα όταν βάζουμε τις αιχμές ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος όπως η κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, τον εργατικό έλεγχο η συζήτηση είναι πιο μεστή και γειωμένη. Αυτό φάνηκε και στην εκδήλωση για την κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων που οργανώσαμε και είχε απήχηση στον κόσμο της Αριστεράς.

Λουίζα Γκίκα,
γιατρός, τ.π Ιωαννίνων

 

Η άρχουσα τάξη δεν θέλει με τίποτα να γυρίσει στο 2012-15. Κάνει τα πάντα για να το αποφύγει. Η εργατική τάξη επίσης έχει αυτή την εμπειρία και θέλει να γυρίσουμε εκεί, όμως με καλύτερους όρους. Υπάρχουν αντιφάσεις στις ιδέες, ερωτήματα που θα πάει παραπέρα αυτή η έκρηξη. Εδώ χρειάζεται το ΣΕΚ ριζωμένο στους εργατικούς χώρους. 

Η εμπειρία από το νοσοκομείο Ελενα είναι πολύ προχωρημένη. Στρατολογήσαμε ανοιχτά στο κόμμα γιατί δεν υποτιμήσαμε καμιά μάχη στο νοσοκομείο, λειτουργήσαμε ενιαιομετωπικά, το ενιαίο μέτωπο όταν γίνεται συγκεκριμένο είναι μια πολύ σκληρή αλλά αναντικατάστατη δοκιμασία. Αποφασίσαμε ότι πρέπει να συγκροτήσουμε αυτόν τον κόσμο και φτάσαμε πριν μερικές μέρες να κάνουμε την τρίτη συνεδρίαση του πυρήνα του ΣΕΚ όπου η εικόνα ήταν φανταστική, από το προχώρημα των συντροφισσών, τον τρόπο που γινόταν η συζήτηση, τα ερωτήματα και τις απαντήσεις που δίνονταν. Δώσαμε χώρο, υπευθυνότητες σε αυτές τις συντρόφισσες, κανείς δεν είναι αναντικατάστατος που θα τα κάνει όλα. 

 

Έχουμε βάλει μπροστά να κάνουμε δουλειά στους δήμους, όπου τα ζητήματα είναι τεράστια. Σε ενάμισι μήνα έχουμε εκλογές στο σωματείο του δήμου Κερατσινίου και εμείς η επαναστατική Αριστερά συγκροτούμε ψηφοδέλτιο για να συμμετέχουμε. 

Το ψηφοδέλτιο το χτίζουμε οργανώνοντας αυτούς τους σταθμούς, την απεργία μεθαύριο, την 8 Μάρτη, τις 22 Μάρτη τους αγώνες για προσλήψεις, μονιμοποιήσεις. Δεν λέμε “πρώτα δώστε μας ψήφους και μετά θα οργανώσουμε τους αγώνες”. Είναι καθαρό ό,τι έχουμε καταφέρει δεν θα το καταφέρναμε χωρίς τη βοήθεια του τοπικού πυρήνα του ΣΕΚ στο Κερατσίνι. Είναι καθοριστικό στο να βρίσκουμε κόσμο. 

 

Στο σχολείο μου έχουμε κρεμάσει ένα χαρτί που ο καθένας δηλώνει τη συμμετοχή του στην απεργία μεθαύριο και γεμίζει. Όταν η κυβέρνηση φτάνει να κάνει 2 χιλιάδες διώξεις σημαίνει ότι έχει χάσει κάθε έλεγχο στον κλάδο της εκπαίδευσης. Μεγαλύτερη οργή, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για αγώνα. Οι σχεδιασμοί στον κλάδο που βλέπανε κάποιες κινητοποιήσεις στο τέλος του μήνα ανατράπηκαν από το ξέσπασμα της 26 Γενάρη. Η μάχη των ιδεών αφορά και τους εργατικούς χώρους.  

 

Απεργιακή 8 Μάρτη 2024. Φωτό: Μάνος Νικολάου

 

Το να παλεύεις για την απελευθέρωση των γυναικών μέσα από τα συνδικάτα με τη δύναμη της εργατικής τάξης συνολικά έχει πολύ βαθιές και ιστορικές ρίζες που φτάνουν πίσω στο συνέδριο των σοσιαλιστριών το 1910, όταν οι εργάτριες δεν ήταν καν μέλη στα συνδικάτα. 

Η πρωτοβουλία για να είναι η 8 Μάρτη απεργία έχει αλλάξει το τοπίο. Παρενοχλήσεις, γυναικοκτονίες υπήρχαν για πολλά χρόνια, αλλά ήταν «εγκλήματα πάθους». Δεν είναι τυχαίο ότι γίνονται οι συνδέσεις ότι το κέρδος σκοτώνει, το κράτος φταίει για τις γυναικοκτονίες. Όταν βάζουμε το ζήτημα της κρατικοποίησης των συγκοινωνιών με εργατικό έλεγχο κάνουμε τη σύνδεση με την πάλη για να περάσει όλη η αναπαραγωγή στα χέρια της κοινωνίας. 

 

Τα τρανς άτομα και οι τρανς γυναίκες συναντάμε πολλές προκλήσεις στην καθημερινή μας ζωή. Για τους καπιταλιστές είμαστε «άντρακλες» που τόλμησαν να προδώσουν την ιερή τους αρρενωπότητα και επέλεξαν τη γυναικεία «κατωτερότητα» και απορρίπτουμε την κοινωνική θέση του «οικογενειάρχη-παρόχου-προστάτη αλλά και του στρατιώτη που συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Βλέπουμε τον Τραμπ να λέει ότι υπάρχουν μόνο δυο φύλλα τον Μητσοτάκη να τον αντιγράφει και το κόμμα της Λατινοπούλου που τον στηρίζει να έχει την ομοφοβία και την τρανσφοβία κεντρικό του στοιχείο. Η πάλη των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ κορυφώνεται όταν κορυφώνονται οι αγώνες του εργατικού κινήματος.