H προσάραξη της Παναγιάς Παραβουνιώτισσας που εκτελούσε το δρομολόγιο Νέα Στύρα - Αγία Μαρίνα και στην οποία επέβαιναν 105 επιβάτες, 9 άτομα πλήρωμα καθώς και δεκάδες οχήματα, ανέδειξε από τη μια τις ευθύνες των ακτοπλοϊκών εταιριών που θυσιάζουν την ασφάλεια για το κέρδος και από την άλλη τις ευθύνες της κυβέρνησης στο τομείς της πρόληψης και της αντιμετώπισης.
Όπως τονίζουν σε ανακοίνωσή τους τα σωματεία ΠΕΜΕΝ/ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ: «Για άλλη μια φορά, από τύχη δεν υπήρξε σοβαρός τραυματισμός, επιβάτη ή ναυτεργάτη, σε αυτήν την υπερπροσπάθεια των ναυτεργατών να μη χαθεί δευτερόλεπτο κατά την εκτέλεση των δρομολογίων, ώστε τα πλοία να εκτελούν φορτωμένα δρομολογιακά προγράμματα, ιδιαίτερα κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Ο ανταγωνισμός των ναυτιλιακών εταιρειών της ακτοπλοΐας, σε μικρά και μεγάλα λιμάνια, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ατυχήματα, τους ναυτεργάτες στα όρια της σωματικής εξάντλησης στην προσπάθειά τους να αντεπεξέλθουν σε συνθήκες υπερεργασίας, ενώ οι επιβάτες, που πληρώνουν πανάκριβα τη μετακίνησή τους, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή. Το υπουργείο Ναυτιλίας και οι αρμόδιες υπηρεσίες του, είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για όλα αυτά που συμβαίνουν και θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ασφάλεια των εργαζομένων και των επιβατών».
Δύο μέρες μετά την προσάραξη, το πλοίο με ευθύνες εταιρίας και κυβέρνησης, εξακολουθεί να είναι κολλημένο στην ξέρα. Το υπουργείο Ναυτιλίας γκρίνιαζε ότι εκ μέρους της πλοιοκτήτριας εταιρίας «δεν έχει ανατεθεί σε εξειδικευμένη εταιρεία η εκπόνηση και κατάθεση σχεδίου αποκόλλησης και ναυαγιαίρεσης προς έγκριση, γεγονός που εγείρει σοβαρό ζήτημα για τη διασφάλιση των περιουσιών των πολιτών αλλά και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος».
Δηλαδή, η προστασία του περιβάλλοντος, το αν θα βυθιστεί ή θα χάσει καύσιμα το πλοίο, εξαρτάται από το πότε θα δεήσει η κάθε εφοπλιστική εταιρία, δηλαδή οι διαχρονικοί εργολάβοι της ελληνικής ακτοπλοϊας, να βρούνε άλλο εργολάβο να μαζέψει το προσαραγμένο πλοίο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης ατζέντας της ΝΔ και της διαχρονικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων να βάζουν πάνω από όλα τους εφοπλιστές και κα κέρδη τους με αποτέλεσμα κάθε λίγο να κινδυνεύουμε να θρηνήσουμε νέες Σάμαινες.
Μόνη απάντηση είναι η κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο όλης της ακτοπλοϊας από την οποία σήμερα οι εφοπλιστές συσσωρεύουν κέρδη -στις πλάτες των κατοίκων και από τον τουρισμό μιας κατεξοχήν νησιωτικής χώρας, τσεπώνοντας ταυτόχρονα και επιδοτήσεις. Το υπουργείο Ναυτιλίας να αγοράσει όλα τα απαραίτητα σκάφη που χρειάζονται για την ασφάλεια των επιβατών και του περιβάλλοντος σε περίπτωση ατυχημάτων αντί να κλείνει τη λήξη εργολάβος σε όλες τις πτώσεις.
Όσον αφορά στις προτεραιότητες στον τομέα της διάσωσης, αυτές βγάζουν μάτια στο Λιμενικό. Όπως κατήγγειλαν επιβάτες αυτό έφτασε στον τόπο του ατυχήματος, με καθυστέρηση μιας ώρας όταν ήδη βάρκες και άλλα σκάφη είχαν ξεφορτώσει τον κόσμο από το πλοίο, ξεκινώντας …από την Κάρυστο.
Δεν λείπουν ούτε οι προσλήψεις ούτε τα σύγχρονα σκάφη από το Λιμενικό. Το ζήτημα είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απασχολημένα να κυνηγάνε βαρκούλες με πρόσφυγες στο Αιγαίο. Ή να πατάνε στο λαιμό αγωνιστές όπως στην Ρόδο στην πρόσφατη συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Οι υπόλοιποι να πάνε να πνιγούν.