Απεργιακές συγκεντρώσεις 28/8

Το νομοσχέδιο τέθηκε σε διαβούλευση στα μέσα του Ιούλη κατά την αγαπημένη πρακτική της κυβέρνησης να περνάει νομοσχέδια στα θερινά τμήματα της Βουλής περιμένοντας ότι θα συναντήσει μειωμένες αντιδράσεις. Κέντρο του είναι η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης μέσα στους χώρους δουλειάς. Μετατρέπει σε ιδιώνυμο αδίκημα την άρνηση της αξιολόγησης με ποινή απόλυσης, ενώ παράλληλα προβλέπει ένα διευρυμένο και πιο αυστηρό οπλοστάσιο ποινών, με την εισαγωγή νέων ποινών όπως την αφαίρεση έως και 4 μισθολογικών κλιμακίων και τη μείωση μισθολογικής εξέλιξης έως και 5 έτη.

Την ίδια στιγμή, καταργεί τη συμμετοχή αιρετών αντιπροσώπων των εργαζομένων στα Πειθαρχικά Συμβούλια, ενώ διευρύνει και τις περιπτώσεις απόλυσης εργαζομένων από τη Διοίκηση χωρίς τη γνώμη του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Βάζει στο ίδιο καζάνι τα αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου με τα πειθαρχικά παραπτώματα και τις ποινές θέλοντας να τιμωρεί τα “αδικήματα” πιο εύκολα, πιο γρήγορα και πιο αυστηρά ρίχνοντας όλη την ευθύνη στις διοικήσεις.

Στόχος της είναι να σταματήσει η πολιτική δράση και η οργάνωση στα σωματεία για να μπορεί να συνεχίζει ανενόχλητη τις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές στα νοσοκομεία, στους δήμους, στις δημόσιες υπηρεσίες και στην Παιδεία για να προσαρμοστεί καλύτερα στις ανάγκες των εξοπλισμών.

Το νέο πειθαρχικό είναι συνέχεια των διώξεων που αντιμετώπιζαν δημόσιοι υπάλληλοι όλο το προηγούμενο διάστημα. Η κατηγορία της «κακόβουλης κριτικής προς την προϊστάμενη αρχή» χρησιμοποιήθηκε σε εκπαιδευτικούς που αναδείκνυαν τις ελλείψεις στα σχολεία. Η κατηγορία της «αναξιοπρεπούς και ανάρμοστης συμπεριφοράς« χρησιμοποιήθηκε σε εργαζόμενους  γιατί συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις. Για να θυμίσουμε και ονομαστικά κάποιες από τις περιπτώσεις εργαζομένων που διώχθηκαν το προηγούμενο διάστημα: 

Η Ελευθερία Παλαιστίδου διώχθηκε για την «παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος» γιατί στα πλαίσια καλλιτεχνικών δράσεων έφτιαξε εικαστικό έργο με σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Η Χρύσα Χοτζόγλου, διώχθηκε επειδή συμμετείχε στην απεργία αποχή απέναντι στην αξιολόγηση. Η Σοφία Καψαλάκη διώχθηκε επειδή ανέδειξε την έλλειψη σχολικής νοσηλεύτριας. Ο Δημήτρης Αντωνίου, διοικητικός του ΕΚΠΑ  απολύθηκε μετά από 19 χρόνια υπηρεσίας γιατί υλοποίησε την απόφαση του συλλόγου του και στήριξε τις φοιτητικές καταλήψεις που υπερασπίζονταν το δημόσιο πανεπιστήμιο. 

Η ίδια εικόνα και στα νοσοκομεία, με τις τιμωρητικές μετακινήσεις και τις στερήσεις μισθών συνοδευόμενες από τα ψέματα και τις εκτοξεύσεις απειλών από τον υπουργό δολοφόνο της Υγείας Άδωνι και τις διοικήσεις του κάθε φορά που αναδεικνύουν οι εργαζόμενοι τις εγκληματικές ελλείψεις στα νοσοκομεία. Ακόμη και στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η ποινή που επέβαλε η διοίκηση του Οργανισμού στην εργαζόμενη Παρασκευή Τυχεροπούλου που συνεργάστηκε με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, ήταν η στέρηση του μισθού της για 20 μέρες για τα παραπτώματα της «παράβασης της υποχρέωσης εχεμύθειας» και της «ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς».

Φοβούνται

Το μήνυμα που επιχειρεί να δώσει η κυβέρνηση είναι ότι όποιος μιλάει, είτε για να αποκαλύψει τα σκάνδαλά της, είτε για να υπερασπιστεί τα δημόσιο σχολείο, το ΕΣΥ, τον χώρο δουλειάς του, θα τιμωρείται. Όμως η βιασύνη της να περάσει το νομοσχέδιο είναι αποτέλεσμα του φόβου και όχι της δύναμής της. Στα σχολεία έχουν αποτύχει παταγωδώς να περάσουν την αξιολόγηση, στα νοσοκομεία οι εργαζόμενοι κυνηγάνε τον Άδωνι όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Στους ΟΤΑ, όπως στο Δήμο Αγίας Παρασκευής προχωρήσανε σε απεργίες σε περιπτώσεις εκφοβισμού υπαλλήλων. 

Η απεργία της ΑΔΕΔΥ μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για ενωθούν όλα τα κομμάτια του δημοσίου που παλεύουν απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις και έρχονται αντιμέτωποι με διώξεις. Και η συνέχεια που ακολουθεί με τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, την απεργία των νοσοκομείων στις 5 Σεπτέμβρη και το συλλαλητήριο των συνδικάτων την επόμενη μπορεί να είναι η συνέχεια για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.  

Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης οργανώνοντας με εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Όπως αναφέρει στην προκήρυξη που κυκλοφορεί: «Αυτήν την κυβέρνηση μπορούμε και πρέπει να την ανατρέψουμε. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να την ρίξει η δυσωδία από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που προστίθεται στο έγκλημα των Τεμπών, της Πύλου, το σκάνδαλο των υποκλοπών κλπ. Είναι μια κυβέρνηση υπό κατάρρευση, στριμωγμένη από τη μαζική οργή του κόσμου που επιμένει να χτυπάει τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. 

Συμμετέχουμε όλες και όλοι στην απεργία της ΑΔΕΔΥ για να μην περάσει το αντιδραστικό νομοσχέδιο για το Πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων. Έχουμε επόμενο αγωνιστικό σταθμό την πανεργατική κινητοποίηση στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης στις 5 και 6 Σεπτέμβρη. Είναι μια κυβέρνηση αδύναμη αλλά και επικίνδυνη, εμπρός να την αποτελειώσουμε».

Πλέοντας στην ίδια κατεύθυνση, από την αρχή της θητείας της Νέας Δημοκρατίας, είχε ξεκινήσει η προσπάθεια διάλυσης και εκφοβισμού των εργαζομένων στα σωματεία. Η δίωξή μου ως πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στο νοσοκομείο “Άγιος Σάββας” ήταν μία προσπάθεια διάλυσης ενός από τα πιο πρωτοπόρα σωματεία στη χώρα και είχε ως στόχο να λειτουργήσει παραδειγματικά και για τα υπόλοιπα σωματεία. 

Ακολούθησε ο νόμος Χατζηδάκη, η δίωξη της γιατρού Αργυρής Ερωτοκρίτου. Ήταν μία συγκροτημένη προσπάθεια της κυβέρνησης η οποία έπεσε στα βράχια. Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να μας πετάξει εκτός ΕΣΥ, οι πάνω από 2.000 διώξεις εκπαιδευτικών που προσπαθούσε όλη την προηγούμενη χρονιά έχουνε πέσει στο κενό, και ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα η απόλυση του συνδικαλιστή των μηχανοδηγών Κώστα Γενηδούνια βγήκε παράνομη, με τον Γενηδούνια να επιστρέφει πανηγυρικά στη δουλειά του. Η πραγματικότητα είναι ότι στα 6 χρόνια θητείας της κυβέρνησης, πάρα τις εκδικητικές μετακινήσεις, τον εκφοβισμό και τις απειλές, τους έχουμε κάνει τη ζωή πατίνι στα νοσοκομεία. Η κυβέρνηση χάνει ένα-ένα τα σωματεία, ενώ έχασε και την πρωτιά, μετά από χρόνια, στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ. Τώρα δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο από την καταστολή. 

Το κλίμα στο νοσοκομείο είναι να φύγουν οι ΟΠΕΚΕΠΕδες, και ότι χώρος δεν υπάρχει για τους δολοφόνους. Κάναμε γύρα στο νοσοκομείο την Παρασκευή, θα προχωρήσουμε και αυτήν την εβδομάδα. Η απεργία στις 28/8, η απεργία των νοσοκομείων που ακολουθεί στη ΔΕΘ θα ρίξει την αυλαία για να ανατρέψουμε αυτήν την κυβέρνηση.

Το νομοσχέδιο για το νέο πειθαρχικό δίκαιο προσπαθεί να κάνει δύο πράγματα. Το ένα, επειδή η πρώτη στοχοποίηση είναι η πράξη της αποχής από την αξιολόγηση, είναι να δημιουργήσει ένα κλίμα στιγματισμού στους δημόσιους υπαλλήλους σε μία φάση που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μεγάλη πολιτική κρίση. 

Θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να τη στρέψει απέναντι στους υπαλλήλους του δημοσίου τη στιγμή που έχει ανέβει η οργή του κόσμου από την πολιτική που ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια. 

Ταυτόχρονα, θέλει το νέο πειθαρχικό σαν εργαλείο για να στοχοποιεί πιο εύκολα ανθρώπους, κυρίως μαχητικούς συνδικαλιστές, γιατί είναι αυτοί που σηκώνουν τη βασική γραμμή σύγκρουσης με την κυβέρνηση και τα μέτρα της.

Στον δικό μου χώρο, τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αυξηθεί οι κινητοποιήσεις. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό προσπαθούν να το χτυπήσουν. Πριν από περίπου 2 μήνες στην ΑΑΔΕ μείωσαν τις συνδικαλιστικές άδειες, γεγονός  που δυσκολεύει αντικειμενικά τη δυνατότητα οργάνωσης των αγώνων. Ένα νομοσχέδιο σαν αυτό που ψηφίζεται την Πέμπτη, θα δώσει καλύτερες πολιτικές πλάτες σε τέτοιου είδους επιδιώξεις από διοικητές, διευθυντές στον χώρο του δημοσίου.  

Ήδη από την πρώτη στάση εργασίας που έγινε τον Ιούλη όταν τέθηκε σε διαβούλευση το νομοσχέδιο, υπήρχε κλίμα οργής μέσα στον χώρο μου. Μετά τις διακοπές, ο κόσμος γυρνάει με την αίσθηση ότι ήταν ένα καλοκαίρι σκανδάλων, πυρκαγιών, κλιμάκωσης της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη. Έτσι, βλέπει την Πέμπτη σαν την πρώτη κόντρα με την κυβέρνηση. Άρα, παρόλο που η απεργία γίνεται μέσα στον Αύγουστο, η εικόνα της συμμετοχής μέσα από τις εξορμήσεις που κάναμε είναι ανεβασμένη και αυτό γιατί ο κόσμος έχει έρθει με γεμισμένες τις μπαταρίες της οργής.

Στους δήμους εκεί που σχετικά είχε ατονήσει η απεργία-αποχή για την αξιολόγηση, στο φετινό συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, αποφασίστηκε η επαναπροκήρυξή της. 

Αυτό είναι μία καλή αρχή για να ξεκινήσει το επόμενο διάστημα μία εκστρατεία μέσα στους δήμους, για να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι στα σωματεία και να δυναμώσει η αντίσταση, ώστε να μην περάσει ούτε το νομοσχέδιο και να συσπειρωθούμε ακόμα περισσότεροι στην απεργία αποχή από την αξιολόγηση. 

Είναι ευκαιρία όλοι οι εργαζόμενοι στους δήμους να κατέβουν στον δρόμο. Και εν όψει της ΔΕΘ, είναι ευκαιρία να διεκδικήσουμε να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι στους δήμους, να καταργηθεί η διάταξη Βορίδη, να πιέσουμε την κυβέρνηση με απεργίες να στελεχώσει τους δήμους, τα νοσοκομεία, τα σχολεία. 

Είναι πολλά χρόνια που δεν έχουν γίνει μονιμοποιήσεις και πρέπει να γίνουνε άμεσα. Η πραγματικότητα είναι ότι οι δήμοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Λειτουργούνε με την αυτοθυσία των εργαζόμενων. Είναι τόσες πολλές οι ελλείψεις, συν ότι είναι μεγάλο πρόβλημα οι συχνές εναλλαγές του προσωπικού. Μέχρι να εγκλιματιστεί το καινούργιο προσωπικό έρχεται άλλο, γεγονός που προκαλεί μία δυσλειτουργία. Ανοίγει και το μεγάλο ζήτημα της καύσης των απορριμμάτων, με εργοστάσια να ανοίγουνε στην Αττική και σε άλλα σημεία τα οποία είναι καταστροφικά για την υγεία όλων μας. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι στους δήμους να βγούμε μπροστά για να σταματήσουμε αυτή τη διάλυση.