Την περασμένη Δευτέρα, βρισκόμουν στο δρόμο προσπαθώντας να πιάσω σήμα ίντερνετ στη Νουσεϊράτ, στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας – κάτι που έχει γίνει σχεδόν αδύνατο στη Γάζα. Το σπίτι μας είχε μόλις βομβαρδιστεί για τρίτη φορά κατά τη διάρκεια του πολέμου και αναγκαστήκαμε να φύγουμε για δέκατη φορά. Μόλις είχα χάσει τα πάντα για άλλη μια φορά. Η καρδιά μου ήταν βαριά από τη θλίψη και όλα γύρω μου θύμιζαν την απώλεια που μας είχε συμβεί.

Όταν τελικά κατάφερα να συνδεθώ, το κινητό μου πλημμύρισε από βίντεο, φωτογραφίες και ηχητικά μηνύματα από την Ιταλία. Είδα πλήθη ανθρώπων να διαδηλώνουν στους δρόμους, να κυματίζουν παλαιστινιακές σημαίες και να φωνάζουν συνθήματα για την ελευθερία μας. Είδα πλατείες γεμάτες με πανό που έγραφαν «Σταματήστε τον πόλεμο» και «Ελευθερώστε την Παλαιστίνη», και πρόσωπα που έδειχναν ένα μείγμα οργής και ελπίδας. Προσπαθούσαν να μας στείλουν ένα μήνυμα: Σας ακούμε, είμαστε μαζί σας.

Ένιωσα τεράστια χαρά. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης τέτοιας κλίμακας και με τέτοιο αντίκτυπο. Ανεξάρτητα ιταλικά συνδικάτα είχαν κηρύξει 24ωρη απεργία και οι Ιταλοί ανταποκρίθηκαν μαζικά. Σε περισσότερες από 70 ιταλικές πόλεις, οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να μας δείξουν ότι νοιάζονται για τη Γάζα, ότι υποστηρίζουν τον αγώνα μας, ότι θέλουν να τερματιστεί αμέσως η γενοκτονία.

Δεν ήταν μια χώρα με μουσουλμανική ή αραβική πλειοψηφία. Ήταν μια δυτική χώρα, της οποίας η κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος και συνεχίζει να υποστηρίζει το Ισραήλ. Και όμως, ο ιταλικός λαός βγήκε στους δρόμους για εμάς, για να εκφράσει την αλληλεγγύη του προς εμάς.

Αυτή η κινητοποίηση δείχνει ότι η αλληλεγγύη προς τους Παλαιστινίους δεν περιορίζεται σε όσους είναι κοντά μας ή έχουν το ίδιο πολιτισμικό υπόβαθρο, αλλά επεκτείνεται σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ακόμη και σε μέρη όπου οι πολιτικές ελίτ συνεχίζουν να υποστηρίζουν το Ισραήλ.

Στη Γάζα, αυτές οι σκηνές ιταλικής αλληλεγγύης διαδόθηκαν από τηλέφωνο σε τηλέφωνο, φέρνοντας μια ακτίδα ελπίδας μέσα στα ερείπια, την πείνα και τις βόμβες. Οι άνθρωποι προωθούσαν αυτά τα βίντεο σε εφαρμογές συνομιλίας, παρακολουθώντας με θαυμασμό τα ιταλικά πλήθη. Αυτές οι εικόνες και τα βίντεο έφεραν σπάνια χαμόγελα σε πολλά παλαιστινιακά πρόσωπα. Η αίσθηση ότι δεν είμαστε εντελώς εγκαταλελειμμένοι, ότι ο έξω κόσμος κινητοποιείται για να σταματήσει τον πόλεμο, άρχισε να διαχέεται.

Ενθάρρυνση

Την τελευταία εβδομάδα, παρακολουθούσα επίσης στενά τον Global Sumud Flotilla που κατευθύνεται προς τη Γάζα. Η ιταλική κυβέρνηση άσκησε τεράστια πίεση στην αντιπροσωπεία των 50 Ιταλών πολιτών να παραιτηθούν. Η πλειοψηφία τους αρνήθηκε και τώρα βρίσκονται σε διάφορα πλοία που κατευθύνονται προς εμάς. Είχα επίσης την ευκαιρία να επικοινωνήσω με ορισμένους Ιταλούς δημοσιογράφους που βρίσκονται στο πλοίο, οι οποίοι μου έστειλαν μηνύματα γεμάτα ενθάρρυνση και ελπίδα, διαβεβαιώνοντάς μας ότι δεν είμαστε μόνοι και ότι υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να αγωνίζονται για εμάς, παρά τις αποστάσεις και τις δυσκολίες.

Οι διαμαρτυρίες και η νηοπομπή δεν ήταν η μόνη ακτίδα ελπίδας από την Ιταλία που έφτασε σε μένα. Τον Ιούνιο, αφού διάβασαν μερικά από τα άρθρα μου, δύο Ιταλοί – ο Pietro και η Sara – και ο Fadi, ένας Παλαιστίνιος που ζει στην Ιταλία, επικοινώνησαν μαζί μου. Η υποστήριξή τους δεν περιορίστηκε σε λόγια, αλλά ήταν απτή. Με βοήθησαν να μοιραστώ τα κείμενά μου, ώστε να φτάσουν σε περισσότερο κόσμο. Επίσης, με ρωτούσαν συνεχώς για μένα και την οικογένειά μου και μου έστελναν μηνύματα γεμάτα ελπίδα και ενθάρρυνση.

Τον Αύγουστο, με τη βοήθεια των φίλων μου, κατάφερα να δημοσιεύσω την προσωπική μου ιστορία στην ιταλική εφημερίδα Il Manifesto, μοιράζοντας τον πόνο και την αντοχή μας με χιλιάδες αναγνώστες. Πριν από τον πόλεμο, δεν ήξερα πολλά για την Ιταλία. Ήξερα ότι ήταν μια όμορφη χώρα με ενδιαφέρουσα ιστορία και φιλικούς ανθρώπους. Αλλά ποτέ δεν περίμενα να δω τους Ιταλούς να κινητοποιούνται για την Παλαιστίνη, να βγαίνουν στους δρόμους σε μεγάλους αριθμούς για να μας υποστηρίξουν.

Σήμερα, νιώθω θαυμασμό και εκτίμηση για τον ιταλικό λαό. Η συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις, η προσωπική τους υποστήριξη και ο ρόλος τους σε πρωτοβουλίες όπως η Global Sumud 

Flotilla με έκαναν να νιώσω ότι ο αγώνας μας δεν είναι μακριά από τις καρδιές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ότι η διεθνής αλληλεγγύη δεν είναι μόνο λόγια, αλλά πραγματικές πράξεις.

Ελπίζω να δω παρόμοιες διαδηλώσεις και σε άλλες χώρες, να νιώσω ότι ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει πραγματικά τα βάσανα μας και υποστηρίζει το δικαίωμά μας στη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Eman Abu Zayed,
Παλαιστίνια συγγραφέας από την Γάζα

• Το  κείμενο δημοσιεύτηκε στις 28/9 στο Αλ Τζαζίρα