H άποψή μας: Δεν πωλείται

Το 2009, η κυβέρνηση Παπανδρέου χρειάστηκε τρεις ολόκληρους μήνες για να μπορέσει να στρίψει το τιμόνι από το “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” στη μνημονιακή βαρβαρότητα που βιώνουμε τα τελευταία τρία χρόνια.

Οι πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις, έδειξαν ότι η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ χρειάστηκε μόλις τρεις βδομάδες για να στρίψει από τις υποσχέσεις για “επαναδιαπραγμάτευση” του μνημονίου και “διόρθωση των αδικιών” στη γνωστή γραμμή πλεύσης: “το μνημόνιο πάνω απ 'όλα”.

Τα ζόμπι επιστρέφουν, λοιπόν, με πρώτο στόχο το ξεπούλημα στα αρπακτικά της αγοράς ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας, την ίδια στιγμή που η αύξηση της φορολογίας ξετινάζει στην κυριολεξία ό,τι έχει απομείνει στα νοικοκυριά, ενώ η επίθεση στις δουλειές, τους μισθούς, τις συντάξεις συνεχίζεται αμείωτα – προκειμένου οι τραπεζίτες να συνεχίσουν να εισπράττουν τους τόκους τους.

Η απάντηση που έχουμε να δώσουμε σε αυτήν την κόλαση είναι η εξής μια: Μολών Λαβέ.

Η ομιλία του υπουργού Οικονομικών Στουρνάρα στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή έβαλε ξανά στην πρώτη γραμμή την ανάγκη τήρησης των δεσμεύσεων του μνημονίου επιμένοντας ότι η “δημοσιονομική προσαρμογή είναι επίπονη αλλά αναγκαία”. Δύο μέρες μετά, στη συνεδρίαση του Eurogroup, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρός του, ο Γιούνκερ: “ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δεν υπέβαλε επίσημο αίτημα στο Eurogroup για χρονική παράταση του στόχου μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος στο όριο του 3%”.

Στα φιλαράκια του, τους τραπεζίτες, ο Στουρνάρας δεν τόλμησε καν να θέσει το ζήτημα της “επιμήκυνσης” της μνημονιακής αυτής βαρβαρότητας. Από την άλλη, η ομιλία του Σαμαρά στη Βουλή ήταν γεμάτη από απειλές προς τα συνδικάτα και την Αριστερά ότι θα προχωρήσει στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας - “όχι γιατί μας τις ζητά η δανειακή σύμβαση, αλλά γιατί πρέπει να τις κάνουμε. Μερικές, μάλιστα, απ’ αυτές έπρεπε να είχαν γίνει από χρόνια. Κι αν είχαν γίνει, ίσως δεν θα φτάναμε ποτέ σε αυτή την κατάσταση” όπως είπε χαρακτηριστικά.

Αυτό που παραλείπει να πει ο Σαμαράς είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έγιναν οι “μεταρρυθμίσεις”, όπως κατ' ευφημισμό ονομάζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Πολλοί άλλοι, πριν από αυτόν, επιδίωξαν να ιδιωτικοποιήσουν τα λεγόμενα “φιλέτα”, το νερό, το ρεύμα, τις συγκοινωνίες, αλλά απέτυχαν. Από τις κυβερνήσεις του Μητσοτάκη και του Σημίτη τη δεκαετία του '90 μέχρι την κυβέρνηση Καραμανλή και τις μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, είτε με κατά μέτωπο επίθεση είτε με συμβιβασμούς, η προσπάθεια του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας σταμάτησε χάρη στην σθεναρή αντίσταση του εργατικού κινήματος.

Τεράστια κέρδη

Όπου πάλι, όλα αυτά τα χρόνια, οι ιδιωτικοποιήσεις κατάφεραν να προχωρήσουν, π.χ στον ΟΤΕ ή στην Ολυμπιακή, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έφεραν καμιά απολύτως βελτίωση για τους εργαζόμενους και το λαό, αντίθετα πρόσφεραν τεράστια κέρδη στα αρπακτικά της αγοράς από την Deutsche Telecom, μέχρι τον άρχοντα της φούσκας, τον Βγενόπουλο.

Αν δεν τα πέτυχαν οι προηγούμενοι, γιατί να τα πετύχουν οι τωρινοί; Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, παρά τη φαινομενική της “διακομματική συναίνεση” είναι μια απολύτως αδύναμη κυβέρνηση. Η παραίτηση Νικολόπουλου, η τρίτη παραίτηση υπουργού μέσα σε τρεις βδομάδες, γιατί “παραπλανήθηκε” νομίζοντας ότι η κυβέρνηση θα ασκούσε “κοινωνική πολιτική” λίγο μετά αφού ψήφισε τις προγραμματικές δηλώσεις είναι το τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα. Η κατάπτυστη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ να στηρίξουν τις επιθέσεις αυτής της κυβέρνησης δεν πρόκειται να προσδώσει μεγαλύτερη σταθερότητα, αλλά μεγαλύτερη αστάθεια.

Απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι η υπόσχεση να στείλει τους υπουργούς του μεγάλου ξεπουλήματος στη φυλακή, όχι γιατί δεν θα πρέπει να πάνε, αλλά γιατί τότε η ζημιά θα έχει ήδη γίνει. Ούτε, βέβαια, μπορεί να είναι η στάση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Σταθάκη ότι η ιδιωτικοποίηση στη ΔΕΗ δεν συμφέρει γιατί τα λεφτά που θα “εξοικονομηθούν” είναι λίγα.

Η μόνη απάντηση είναι η οργάνωση μαζικών απεργιών διαρκείας που μπορούν να φράξουν το δρόμο σε αυτές τις επιθέσεις με πρώτο βήμα το κάλεσμα πανεργατικής απεργιακής κινητοποίησης μέσα στο καλοκαίρι. Βάζουμε από τώρα μπρος για μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στις 8 Σεπτέμβρη. Με αυτόν τον προσανατολισμό πρέπει να κινηθούν άμεσα οι ηγεσίες των συνδικάτων, της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ και όχι στην κατεύθυνση του “διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους” για τη “διαφύλαξη της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας” – που τα αφεντικά την κάνουν κάθε μέρα κουρέλι. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η Πρωτοβουλία για τη Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης στις 30/9 (βλέπε σελίδα 6).

Ταυτόχρονα θα πρέπει να φράξουμε το δρόμο σε όλες τις επιθέσεις των “γιαλαντζί αντιμνημονιακών” υπηρετών του συστήματος όπως ο Καμμένος και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής που με το καλημέρα κατέθεσαν στη Βουλή ρατσιστικό σχέδιο νόμου ενάντια στο δικαίωμα των παιδιών των μετανταστών στην Ιθαγένεια. Ήδη σε μια σειρά γειτονιές ξεκινάνε οι ανοιχτές συνελεύσεις της ΚΕΕΡΦΑ (σελίδες 8, 9).

Ο μόνος δρόμος για να διασφαλίσουμε ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις, το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στο νερό, την ενέργεια, τη μετακίνηση, σε βασικές ανάγκες όπως η Υγεία και η Παιδεία, είναι να ανατρέψουμε από τα κάτω τη νέα συγκυβέρνηση του Μνημονίου επιβάλλοντας: διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από τη φαληρημένη προοπτική του Ευρώ και της ΕΕ, κρατικοποίηση όλων των τραπεζών και όλων των επιχειρήσεων που κλείνουν, με εργατικό έλεγχο παντού.