Την επικίνδυνη στροφή -ειδικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια- στην ανεξέλεγκτη αστυνομική βία και ταυτόχρονα την πλήρη ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι μπάτσοι καταγράφει η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας με τίτλο “Αστυνομική Βία: όχι μεμονωμένο περιστατικό”, που παρουσιάστηκε την Τρίτη 3/7 σε συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε στην ΕΣΗΕΑ.
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, η οποία μελετά την αστυνόμευση στην Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια, παρά τις πολυάριθμες περιπτώσεις κακοποίησης ανθρώπων κατά τη σύλληψη ή την κράτηση, οι αρχές αρνούνται να αναγνωρίσουν την έκταση του προβλήματος, δημιουργώντας κλίμα ατιμωρησίας.
Η υπερβολική χρήση βίας και άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων ειδικά από το Δεκέμβρη του 2008 και μετά, είναι ένα από τα πιο εκτεταμένα κεφάλαια της έρευνας. Ξεκινώντας με την χρήση των χημικών, τα δεκάδες χιλιάδες δακρυγόνα και κρότου λάμψης που ρίχθηκαν στο κέντρο της Αθήνας τα τελευταία 4 χρόνια απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες που ξεχύθηκαν στους δρόμους ενάντια στα μνημόνια, μέχρι την φυσική επίθεση αστυνομικών σε ειρηνικούς διαδηλωτές ή σε φωτογράφους και δημοσιογράφους που κάλυπταν τα γεγονότα, η έρευνα εξετάζει και παρουσιάζει τόσο κάποια γενικά στοιχεία όσο και συγκεκριμένα περιστατικά:
Από την Αγγελική Κουτσουμπού που υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι στις 6 Δεκέμβρη του 2009 όταν οι ομάδες ΔΕΛΤΑ επιτέθηκαν στο μπλοκ του ΕΕΚ, και τον Γιάννη Καυκά που το Μάη του 2011 υπέστη παρ' ολίγο θανατηφόρο τραύμα στο κεφάλι όταν αστυνομικοί επιτέθηκαν χωρίς λόγο στο ειρηνικό μπλοκ διαδηλωτών που συμμετείχε, μέχρι τον Μανώλη Κυπραίο δημοσιογράφο που υπέστη ολική απώλεια ακοής όταν δέχτηκε επίθεση με κρότου λάμψης τον Ιούνιο του 2011 ή τον πρόεδρο του Συλλόγου των Φωτορεπόρτερ Ελλάδας Μάριο Λώλο που δέχτηκε τον Απρίλη του 2012, και ενώ κάλυπτε ειρηνική διαδήλωση, χτύπημα από ΜΑΤατζή στο πίσω μέρος του κεφαλιού του με αποτέλεσμα να βρεθεί σε κώμα για εβδομάδες.
Το ίδιο συμβαίνει και στο κεφάλαιο της έρευνας που μιλάει για την κακομεταχείριση ατόμων που συνελήφθησαν ως ύποπτοι διάπραξης κάποιας ποινικής ενέργειας, όπως το περιστατικό του Παναγιώτη Κουλουβάκου που το Μάρτη του 2008 στην Πάτρα με την κατηγορία της αντίστασης κατά της αρχής συνελήφθη και δέχτηκε επιβεβαιωμένα χτυπήματα από τους άντρες του Τμήματος Ασφαλείας στην Πάτρα. Ακόμα περισσότερα είναι τα στοιχεία που δείχνουν την αστυνομική βία και την κακομεταχείριση, μεταναστών, προσφύγων, Ρομά ή άλλων φυλετικών ομάδων.
Συγκάλυψη
Η συνεχής συγκάλυψη των ενόχων των εγκληματικών πράξεων και η πλήρης ατιμωρησία είναι το άλλο μεγάλο κεφάλαιο της αστυνομικής βίας. Από την συστηματική προσπάθεια απόκρυψης και άρνησης ταυτοποίησης των αστυνομικών οργάνων που χωρίς τα διακριτικά και τους αριθμούς τους καλούνται να δράσουν απέναντι σε διαδηλωτές, και την ηθελημένη παράλειψη αστυνομικών να επέμβουν, να αποτρέψουν ή να διερευνήσουν ρατσιστικά εγκλήματα, μέχρι την παράλειψη πραγματοποίησης έγκαιρων ερευνών για τα περιστατικά που καταγγέλλονται, η αστυνομική αυθαιρεσία εκτείνεται μέχρι και σε βασανιστήρια και θανάτους ανθρώπων από αστυνομικούς μέσα στα τμήματα.
Παρά την προσπάθεια της έρευνας να μη φανεί μεροληπτική υπέρ των διαδηλωτών παρουσιάζοντας και τις θέσεις των εκπροσώπων της αστυνομίας, η πραγματικότητα είναι απόλυτα ορατή. Για όσους βρεθήκαμε τα τελευταία χρόνια στους δρόμους απέναντι στις κυβερνήσεις και τις επιθέσεις των μνημόνιων το τι είναι η αστυνομία είναι ξεκάθαρο, δεν είναι τίποτε άλλο από ένας κατασταλτικός μηχανισμός. Ταυτόχρονα είναι ένας μηχανισμός που συμβαδίζει χέρι-χέρι με τις ναζιστικές συμμορίες προστατεύοντάς τις και κάνοντάς τους πλάτες για να διενεργούν πογκρόμ και να χτυπάνε μετανάστες.
Τη συνέντευξη τύπου, ακολούθησε λίγες μέρες μετά η ομιλία του νέου υπουργού Δημοσίας Τάξης, Νίκου Δένδια, για τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή: “Η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να αποδεχθεί ούτε την αμφισβήτηση του ρόλου των Σωμάτων Ασφαλείας ούτε την οποιαδήποτε προσπάθεια υποκατάστασης τους», είπε. Η ΕΛ.ΑΣ θα συνεχίσει τον ίδιο χαβά λέει στο πρώτο σκέλος της φράσης του ο Δένδιας - και η έκθεση προφητικά τον επιβεβαιώνει. Οσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, την υποκατάσταση από τη Χρυσή Αυγή, η ρατσιστική ατζέντα της ΕΛ.ΑΣ και τα πρόσφατα παραδείγματα της Νίκαιας, που οι μπάτσοι απλά παρακολουθούσαν τις επιθέσεις και τα πογκρόμ των νεοναζί της Χρυσής Αυγής είναι ένα δείγμα γραφής της αξιοπιστίας των λόγων του υπουργού Δημόσιας Τάξης.
Παρά τις εκκλήσεις και τις συστάσεις που κάνει η Διεθνής Αμνηστία για ανάγκη εξανθρωπισμού της αστυνομίας και για την δημιουργία ανεξάρτητου μηχανισμού διερεύνησης των καταγγελιών την απάντηση θα τη δώσει ο απλός κόσμος, οι χιλιάδες αγωνιστές, εργαζόμενοι και νεολαίοι που ξεχύθηκαν οργισμένοι στους δρόμους τέσσερα χρόνια τώρα. Παλεύοντας για εργασιακά και κοινωνικά και ταυτόχρονα τα δημοκρατικά δικαιώματα που βάζουν στο στόχαστρο οι Δένδιες και οι Σαμαράδες, για πλήρη διαλεύκανση των περιστατικών αστυνομικής βίας, για αφοπλισμό της αστυνομίας, για κατάργηση των ΜΑΤ και όλων των σωμάτων καταστολής.