Είδαμε σήμερα μια νεανική και παιχνιδιάρικη ορχήστρα σε μια μουσική παράσταση που καλεί το κοινό σε συμμετοχή.
Η Ορχήστρα του Σιέρο έχει παράδοση να προσπαθεί πάντα να βρει καινούριους δρόμους στη μουσική. Είναι σημαντική η επαφή της ορχήστρας με το κοινό γι' αυτό και προσπαθούμε συνέχεια να βρούμε σημεία επαφής, τρόπους συνεργασίας των μουσικών με τους ακροατές στις συναυλίες μας. Αυτός είναι ο βασικός μας σκοπός οταν κάνουμε συναυλίες, να κάνουμε το κοινό να συμμετέχει στην μουσική.
Σήμερα όμως δεν παίζεται σε ένα συναυλιακό χώρο, παίζεται στο προαύλιο της υπό κατάληψη ΕΡΤ. Πώς βλέπεται όλο αυτό που συμβαίνει εδώ;
Αυτό που βλέπω όλη μέρα σήμερα στην ΕΡΤ, και στη συναυλία αλλά και στην περιήγηση νωρίτερα, είναι πολύ συγκινητικό γιατί δείχνει ποια μπορεί να είναι η δύναμη της κοινωνίας. Συνήθως μια τηλεόραση είναι ένας μεγάλος οργανισμός, όχι εύκολο να τον ελέγξεις και ειδικά όταν είναι στα χέρια των πανίσχυρων κυβερνήσεων και συμφερόντων. Εδώ όμως είδα πως είναι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν ακόμα και ελέγχουν το σταθμό και αυτό είναι φανταστικό. Για την ορχήστρα μας είναι μεγάλη η τιμή να είναι εδώ και να παίζει στο προαύλιο της ΕΡΤ γιατί τιμούμε τις λαϊκές δυνάμεις, τις δυνάμεις της κοινωνίας και μάλιστα μιας κοινωνίας χωρίς ετικέτες, χωρίς να ανοίκει σε κανέναν.
Η κρίση στην Ελλάδα έχει οδηγήσει σε χιλιάδες απολύσεις όπως εδώ στην ΕΡΤ. Πολλοί λένε πως και η Ισπανία βρίσκεται στον ίδιο δρόμο. Πώς εξελίσεται η κρίση στη χώρα σας;
Η κρίση στην Ισπανία είναι σαν το “Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου” του Gabriel Garcia Marquez. Μια ιστορία που ξέρουμε όλοι το τέλος της, αλλά κανένας δεν φανταζόταν πως ο θάνατος θα ήταν τόσο κοντά. Ήμασταν πολλοί λίγοι όσοι βλέπαμε πως η φούσκα θα σκάσει. Και μας διαβεβαίωναν πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και τώρα τα έχουμε χάσει όλοι και φαίνεται σαν να μην μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Νομίζω πως και στην Ελλάδα έχει γίνει κάτι παρόμοιο. Οι οικονομολόγοι που πριν δεν μπορούσαν δήθεν να προβλέψουν πως θα γίνει κάτι τέτοιο, σήμερα είναι έτοιμοι να βρουν εκατό χιλιάδες αιτίες για την κρίση. Στην ουσία όμως η κρίση έχει μια και μόνο αιτία: άνοιξε το κλουβί και βγήκαν από μέσα όλοι οι τοκογλύφοι και οι κερδοσκόποι για να κάνουν ότι θέλουν.
Έχουμε λίγες μέρες στην Αθήνα και δεν μπορούμε να συγκρίνουμε με αυτά που γίνονται στην Ισπανία όμως υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα που θυμίζει αυτά που γίνονται στην Ισπανία.
Αν το κοιτάξεις επιφανειακά νομίζεις πως δεν γίνεται τίποτα, πως όλα συνεχίζονται κανονικά. Βλέπεις τα λεωφορεία που περνάνε από τον ίδιο δρόμο. Όμως αν κοιτάξεις βαθύτερα καταλαβαίνεις ότι από κάτω υπάρχει πρόβλημα. Πως παραδείγματος χάρην δεν θα έχεις ένα γιατρό άμα τον χρειαστείς, άμα έχεις πρόβλημα υγείας ή άλλα ζητήματα πρόνοιας. Νιώθεις αυτή τη δυσκολία και τη μιζέρια της κρίσης, της φτώχειας που σπέρνει σε όλο τον κόσμο και στην Ισπανία.
Ερχόσαστε από την Αστούριας, από μια περιοχή που οι ανθρακωρύχοι το προηγούμενο διάστημα έδωσαν σκληρές απεργιακές μάχες εμπνέοντας τους εργαζόμενους σε ολόκληρη την Ευρώπη. Βλέπετε την σύνδεση ανάμεσα στον αγώνα τον εργαζόμενων στην ΕΡΤ και του ανθρακωρύχους;
Φυσικά η σύνδεση είναι ξεκάθαρη. Η αντίσταση. Δυο από τα αδέρφια μου ήταν ανθρακωρύχοι. Τώρα δεν δουλεύουν πια είναι άνεργοι και παλεύουν να βγουν στην σύνταξη. Μεγάλωσα σε ένα χωριό μέσα στην κοιλάδα των ορυχείων, όπως την λέμε. Η οικογένειά μου, οι γείτονές μας όλοι στην πόλη είχαν σχέση με τα ορυχεία, οι περισσότεροι άντρες ήταν ανθρακωρύχοι.