Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση φτάνει στο φθινόπωρο με την αίσθηση «ό,τι προλάβουμε». Βλέπουν το τέλος να πλησιάζει και τρέχουν να υλοποιήσουν την ατζέντα της τάξης τους και φυσικά μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο καθένας τους κινείται με τη λογική «ό,τι αρπάξουμε». Ο Σταυρίδης από αυτή την άποψη δεν είναι η εξαίρεση, είναι ο κανόνας.
Ανακεφαλαιοποίηση πλειστηριασμών
Πάρτε για παράδειγμα τον Στουρνάρα. Μέσα στο καλοκαίρι ολοκλήρωσε τη λεγόμενη «ανακεφαλαιοποίηση» του τραπεζικού συστήματος χαρίζοντας δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες με το επιχείρημα ότι έτσι σταθεροποιείται η οικονομία γιατί οι τράπεζες θα αρχίσουν να δίνουν ξανά δάνεια. Και τώρα βγαίνει και λέει ότι πρέπει να αρχίσουν οι πλειστηριασμοί κατοικιών «γιατί αλλιώς οι τράπεζες θα καταρρεύσουν»!
Τα ίδια ισχύουν για ολόκληρη την κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή που ανακοινώνουν ότι «φτάνουμε σε πρωτογενές πλεόνασμα» κλείνοντας πονηρά το μάτι ότι η κρίση φτάνει στο τέλος της, βγαίνουν και απαιτούν τις χειρότερες «αρπαχτές» που έχουν γίνει ποτέ: μαζικές απολύσεις, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, ξεπούλημα των λιμανιών, του νερού, όλων των φιλέτων των δημόσιων επιχειρήσεων.
Χέρι-χέρι με αυτή τη λεηλασία συνυπάρχει και ο πανικός για την οργή του κόσμου που βράζει. Ένας τρόπος που φαίνεται αυτό είναι η χυδαιότητα που οι αυλοκόλακες αυτού του καθεστώτος χρησιμοποίησαν σε βάρος του νεκρού 19χρονου Θανάση. Φοβούνται τόσο πολύ ότι ο Θανάσης θυμίζει τον Αλέξη του 2008, ώστε έτρεξαν να τον πουν «τζαμπατζή».
Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει το ίδιο πράγμα είναι οι αντιδράσεις τους απέναντι στις εξελίξεις στην Αίγυπτο. Ενώ ο στρατός εκεί προχωράει σε σφαγές και ξανασυσπειρώνει όλη τη βρωμιά του Μουμπάρακ, τα κυβερνητικά παπαγαλάκια το μόνο που σκέφτονται είναι πώς να συκοφαντήσουν τον κόσμο που εξεγείρεται και εκεί και εδώ: «Ευτυχώς το Σύνταγμα δεν έγινε Ταχρίρ».
Οργάνωση
Κούνια που τους κούναγε! Τις Ταχρίρ τις έχουν μπροστά τους, όχι πίσω τους, ούτε στην Αίγυπτο ούτε στην Ελλάδα. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό, για να τους κάνουμε να τρέχουν ποιος θα πρωτομπεί στο ελικόπτερο (ή μάλλον στα Ληρ τζετ των Μελισσανίδηδων) μια νύχτα μαγική, χρειάζεται να οργανώσουμε τη δράση μας.
Η ΕΡΤ που συνεχίζει την αντίσταση στα κλεισίματα και τις απολύσεις, οι εκπαιδευτικοί που ετοιμάζουν την απεργία στα σχολεία μόλις μπει ο Σεπτέμβρης, οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία που τα υπερασπίζονται μαχητικά από γειτονιά σε γειτονιά και όλα μαζί, όλοι αυτοί οι αγώνες είναι κέντρα που προετοιμάζουν το καυτό φθινόπωρο της ανατροπής.
Όλα έχουν ανάγκη τη στήριξή μας, τη συμπαράσταση, την οργάνωση των δεσμών και των συντονισμών στη βάση, από εργοστάσιο σε γραφείο, από σχολείο σε νοσοκομείο. Όλα μπορούν να γίνουν βήματα για το άπλωμα ενός απεργιακού κύματος που θα σαρώσει τα κλεισίματα και τις απολύσεις μαζί με τους διεφθαρμένους διαχειριστές αυτών των επιθέσεων.
Οργανώνουμε απεργιακές επιτροπές σε όλους τους χώρους αρχίζοντας από τα νοσοκομεία και τα σχολεία και ταυτόχρονα απαιτούμε από όλες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να καλέσουν απεργίες και στα υπουργεία και στις ΔΕΚΟ και κεντρικά. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει να καλέσουν πανεργατική απεργία πριν ακόμα φτάσουμε στη ΔΕΘ όπου όλη η οργή θα βγει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Παντού οργανώνουμε από τώρα το ανέβασμα στη Θεσσαλονίκη στις 7 Σεπτέμβρη. Από την Αθήνα θα ξεκινήσουμε στις 8 το πρωί από το Μουσείο. Αλλά δεν περιμένουμε το συλλαλητήριο της ΔΕΘ για να γενικεύσουμε την αντίσταση.
Γενίκευση
Η γενίκευση γίνεται βήμα-βήμα, κάθε μέρα με το άπλωμα των απεργιών και το συντονισμό τους και παράλληλα με την απαίτηση για πανεργατική κλιμάκωση αλλά και με την πολιτική σύνδεση των αγώνων.
Πολιτική σύνδεση δεν είναι να περιμένουμε τις εκλογές, ούτε συμβιβαστικές μανούβρες όπως του ΚΚΕ που προτείνει στον κόσμο του να παρατήσει την ΕΡΤ και να πάει να δουλέψει στη «Δημόσια Τηλεόραση» του Καψή. Πολιτική σύνδεση είναι τα αντικαπιταλιστικά αιτήματα που ενώνουν όλους τους εργάτες και ανοίγουν δρόμο για γνήσια εργατική διέξοδο από την κρίση: άρνηση πληρωμής και διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, απαγόρευση απολύσεων και πλειστηριασμών, δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, κατοικία, συγκοινωνία για όλο τον κόσμο της δουλειάς που σήμερα στενάζει κάτω από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.