Οι επαναστάτες από τον Αραβικό κόσμο ζητούν τη συμπαράστασή μας

Υπερασπιζόμαστε τη συριακή λαϊκή επανάσταση – Όχι στην ξένη επέμβαση

Η δυτική ιμπεριαλιστική συμμαχία πρόκειται να χτυπήσει αρκετές θέσεις και ζωτικής σημασίας τμήματα της στρατιωτικής και πολιτικής υποδομής της Συρίας (με πολλές απώλειες αμάχων, όπως συνήθως). Ωστόσο, όπως παραδέχτηκαν ανοιχτά, τα χτυπήματα δεν έχουν στόχο να ανατρέψουν το καθεστώς. Στόχος τους, όπως δήλωσε ο Ομπάμα, είναι απλώς να τιμωρήσουν την σημερινή συριακή ηγεσία και να διασώσουν την υπόληψη της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία έχει προχωρήσει σε μια σειρά απειλές σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων.

• Η πρόθεση του αμερικανού προέδρου να τιμωρηθεί η συριακή ηγεσία δεν προκύπτει, με κανέναν τρόπο και καμιά μορφή, από την αλληλεγγύη της Ουάσινγκτον προς τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στη σφαγή της Γούτα, αλλά από τη δέσμευσή της Ουάσινγκτον προς αυτό που ο Ομπάμα αποκαλεί ζωτικά συμφέροντα και εσωτερική ασφάλεια των ΗΠΑ, όπως επίσης και από τα συμφέροντα και την ασφάλεια του Ισραήλ.

• Ο συριακός στρατός και οι περιφερειακοί του σύμμαχοι, υπό την ηγεσία του ιρανικού καθεστώτος, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βρουν το κουράγιο να υλοποιήσουν τις απειλές που εξαπέλυσαν οι αξιωματούχοι τους όταν έλεγαν πως μια δυτική επίθεση στη Συρία θα πυροδοτήσει ολόκληρη την περιοχή. Ωστόσο, αυτό το σενάριο παραμένει στο τραπέζι, σαν τελική δυνατότητα που θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα.

• H επικείμενη δυτική ιμπεριαλιστική επίθεση δεν σκοπεύει να υποστηρίξει τη συριακή επανάσταση, με κανέναν τρόπο. Θα επιχειρήσει να αναγκάσει τη Δαμασκό να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να επιτραπεί στον Άσαντ να φύγει από το προσκήνιο, κρατώντας όμως το καθεστώς στη θέση του, ενώ την ίδια στιγμή θα βελτιώνονται οι συνθήκες για την ενίσχυση της θέσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απέναντι στο ρώσικο ιμπεριαλισμό, στην Συρία του μέλλοντος.

• Για αυτούς που συμμετέχουν στη συνεχιζόμενη λαϊκή κινητοποίηση, για όσους αντιλαμβάνονται περισσότερο, κρατώντας τις αρχές και την αφοσίωσή τους προς το μέλλον της Συρίας και του λαού της, όσο περισσότερο κατανοήσουν αυτά τα γεγονότα που περιγράφουμε, τις συνέπειες και τα αποτελέσματά τους, και όσο περισσότερο δράσουν αντίστοιχα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η συνεισφορά τους, βοηθώντας τον συριακό λαό να επιλέξει μια πραγματικά επαναστατική ηγεσία. Πάνω στη διαδικασία ενός αποφασισμένου αγώνα με κέντρο τα σημερινά και αυριανά συμφέροντα του λαού, μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα εξυπηρετεί αυτά τα συμφέροντα, ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να προωθηθεί και να μπει στην πράξη στο δρόμο προς τη νίκη.

Όχι σε κάθε μορφή ιμπεριαλιστικής επέμβασης, είτε από τις ΗΠΑ είτε από τη Ρωσία.

Όχι σε κάθε μορφής αντιδραστικές μισαλλόδοξες παρεμβάσεις, είτε από το Ιράν, είτε από τις χώρες του Κόλπου.

Όχι στην επέμβαση της Χεζμπολάχ, η οποία αξίζει τη μέγιστη καταδίκη.

Κάτω οποιαδήποτε αυταπάτη για το επερχόμενο στρατιωτικό χτύπημα των ΗΠΑ.

Ανοίξτε τις αποθήκες πυρομαχικών ώστε ο συριακός λαός να παλέψει για ελευθερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.

Νίκη σε μια ελεύθερη, δημοκρατική Συρία.

Κάτω η δικτατορία του Άσαντ και

όλες οι δικτατορίες για πάντα.

Ζήτω η επανάσταση του συριακού λαού.


Γαϊάθ Ναϊσέ Συρία - Ρεύμα Επαναστατικής Αριστεράς

Πρόκειται για μια λαϊκή επανάσταση. Στην καρδιά της είναι οι εργάτες, ο λαός και οι φτωχοί των πόλεων. Ξεκίνησε στις λαϊκές εργατικές συνοικίες και στη συνέχεια εξαπλώθηκε στην ύπαιθρο. Αυτή η επανάσταση από τα κάτω είναι ακόμη ζωντανή στις λαϊκές γειτονιές πόλεων όπως η Δαμασκός, η Χομς, το Χαλέπι, η Ντάραα και το Ντέιρ αλ-Ζουρ. Δημιουργήσαμε λαϊκές επιτροπές για να συντονίσουμε τις κινητοποιήσεις μας και λαϊκά συμβούλια για να διοικούμε τις απελευθερωμένες περιοχές. Πειραματιστήκαμε στην αυτοοργάνωση και στην αυτοδιοίκηση.

Όμως, απέναντί μας έχουμε πολλούς εχθρούς. Από τη μια μεριά έχουμε μια βάναυση και βάρβαρη δικτατορία, που υποστηρίζεται από τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Από την άλλη υπάρχει το αντεπαναστατικό στρατόπεδο της Σαουδικής Αραβίας και οι μοναρχίες του πετρελαίου που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και τις δυνάμεις της Δύσης.

Αυτός είναι ο λόγος που λέμε 'ούτε Ουάσινγκτον, ούτε Μόσχα. Ούτε Ριάντ, ούτε Τεχεράνη'. Θέλουμε μια μελλοντική Συρία με λαϊκή κυριαρχία, όπου οι εργαζόμενες μαζες θα έχουν τον έλεγχο. Η νίκη μας μπορεί να έρθει μόνο από τα δικά μας χέρια. Οι δυτικές δυνάμεις θέλουν να εκτροχιάσουν την επανάστασή μας. Έχουν τη δική τους, ιμπεριαλιστική και διχαστική ατζέντα.

Δεν υπάρχει κανένας τρόπος για εκ των προτέρων εξασφαλισμένη νίκη. Διαρκώς αντιμετωπίζουμε τον θανάσιμο κίνδυνο της ήττας. Όμως οι σοσιαλιστές πρέπει πάντα να βρίσκονται στο πλευρό των καταπιεσμένων και των εξεγερμένων.


Μπάσεμ Τσιτ Λίβανος - Σοσιαλιστικό Φόρουμ

Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνισή της η είδηση για ένα πιθανό αμερικάνικο χτύπημα στη Συρία, το κλίμα που άρχισε να επικρατεί στην περιοχή ήταν η κλιμάκωση του φόβου. Χιλιάδες Σύριοι κινήθηκαν προς τα σύνορα με το Λίβανο, ενώ στον ίδιο το Λίβανο ο κόσμος άρχισε να προετοιμάζεται για τα χειρότερα.

Μόνο για ελάχιστους ανθρώπους η προοπτική ενός αμερικάνικου χτυπήματος στη Συρία μπορεί να εμφανιστεί ως ανάσα απελευθέρωσης. Πρόκειται για όσους είτε δεν νοιάζονται καθόλου για τις συνέπειες, είτε είναι τόσο απεγνωσμένοι που προσδοκούν οποιαδήποτε αλλαγή στην κατάσταση.

Πρώτα απ' όλα, μια επίθεση θα είναι καταστροφική για το λαό της Συρίας, αλλά όπως θα εξηγήσω στη συνέχεια, θα υποσκάψει την ανάπτυξη της επανάστασης, η οποία προσφέρει πραγματική ελπίδα.

“Χειρουργικά χτυπήματα” δεν υπάρχουν. Ο ισχυρισμός της αμερικάνικης κυβέρνησης ότι θα τιμωρήσει το καθεστώς χωρίς να βλάψει εκατομμύρια ανθρώπους στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή είναι ευφάνταστο σενάριο.

Στην πραγματικότητα, ένα αμερικάνικο χτύπημα είναι πολύ πιθανό να ενισχύσει τον Άσαντ. Σε αντίθετη περίπτωση, αν η Δύση είναι αποφασισμένη να τον ρίξει, τότε θα πρέπει να καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας.

Στο πρώτο σενάριο, ο Άσαντ θα μπορεί να συνεχίσει τη δολοφονική του δράση ενάντια στο συριακό πληθυσμό ενώ θα ποζάρει ως αντιιμπεριαλιστής ήρωας. Η συριακή επανάσταση θα απομονωνόταν περισσότερο. Ήδη, υπάρχουν άνθρωποι που υποστήριζαν την επανάσταση και τώρα στρέφονται προς το καθεστώς, με το πρόσχημα ότι πρέπει να το υπερασπίσουμε από τις ΗΠΑ.

Στο δεύτερο σενάριο, δεν χρειάζεται να εξηγήσω τι σημαίνει όταν οι ΗΠΑ αποφασίζουν να “ανατρέψουν έναν δικτάτορα”. Το είδαμε στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη. Συνέχεια στη διπλανή σελίδα

Ακόμη και αν οι Αμερικάνοι τα κατάφερναν, θα κατέστρεφαν ταυτόχρονα όλες τις δομές και τα δίκτυα που έχουν χτίσει οι Σύριοι επαναστάτες στη διάρκεια του αγώνα τους κατά του καθεστώτος. Όλη η εμπειρία της αυτοοργάνωσης, όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες που θεσμοθετήθηκαν από τις ενεργές μάζες, όλες οι πολιτικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους, όλα αυτά κινδυνεύουν να καταστραφούν.

Αυτό θα αφήσει το χώρο ελεύθερο για δυνάμεις που θέλουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, με τους εκπροσώπους της αλ-Κάιντα και των καταπιεστικών καθεστώτων όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ να παίρνουν το πάνω χέρι.

Σενάρια

Και στα δύο σενάρια, η αμερικάνικη επίθεση το πρώτο και βασικότερο που θα κάνει είναι να βλάψει τη συριακή επανάσταση. Επίσης, θα αποτελέσει πρόσχημα ώστε οι σύμμαχοι του καθεστώτος στην περιοχή να το διασώσουν διευρύνοντας τον κύκλο του πολέμου.

Οι ηγέτες του Λιβάνου θα μας έσερναν σε έναν ακόμη πόλεμο, για να γλιτώσουν από την διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στη Χεζμπολάχ που στέλνει μαχητές της να υπερασπίζουν τον Άσαντ στη Συρία. Θα φίμωναν τη λαϊκή υποστήριξη προς τη συριακή επανάσταση με πρόσχημα την “εθνική πειθαρχία” ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ήδη η βία απλώνεται. Μόλις την περασμένη βδομάδα είχαμε εκρήξεις παγιδευμένων οχημάτων στις πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Βηρυτού και της Τρίπολης.

Η αντίληψη ότι οι επαναστάσεις κερδίζονται με κάποια γρήγορη κίνηση που ανατρέπει ένα καθεστώς και οικοδομεί ένα άλλο είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα.

Τα καθεστώτα δεν είναι απλώς κάποια κτίρια που βρίσκονται σε μια πρωτεύουσα, που μπορούμε να ξεφορτωθούμε ή να καταλάβουμε. Είναι ένα σύνθετο δίκτυο σχέσεων συμφερόντων μεταξύ αυτών που βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνίας. Προσαρμόζουν διαρκώς το ρόλο τους, όπως και τη χρήση της οικονομίας, των ιδεών και της πολιτικής ώστε να βγουν κερδισμένα όταν αλλάζουν οι καταστάσεις. Και έχουν το χρήμα και τη γνώση για να το καταφέρνουν.

Αυτός είναι ο λόγος που οι επαναστάσεις δεν είναι απλά η ανατροπή ενός δικτάτορα ή ενός στρατιωτικού συμβουλίου ή ενός διεφθαρμένου προέδρου, όσο κομβικές και απαραίτητες κι αν είναι τέτοιες ενέργειες. Επανάσταση σημαίνει και ξέσπασμα μιας διαδικασίας μαζικού μετασχηματισμού, αυτο-εκπαίδευσης και αυτοπεποίθησης του απλού κόσμου.

Αυτά στις επαναστάσεις προκύπτουν μέσα από τη διαρκή κίνηση και τον αγώνα για αλλαγή. Προκύπτουν μέσα από το εργοστάσιο ιδεών που δημιουργείται μέσα στην επαναστατική διαδικασία, καθώς οικοδομούνται εναλλακτικές δομές και φορείς αντίστασης και αυτοοργάνωσης.

Καθώς τα πράγματα εξελίσσονται, αυτή η διαδικασία οδηγεί στη δυαδική εξουσία που μπορεί πραγματικά να αψηφήσει την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Είναι τότε που το σύστημα μπορεί να τσακιστεί ώστε να ανοίξει ο χώρος για έναν πραγματικό μαζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας προς ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτές οι διαδικασίες πρέπει να συμβούν, ακόμη κι αν μεσολαβούν επικίνδυνα πισωγυρίσματα. Όπως συνέβη στην Αίγυπτο, αυτά τα πισωγυρίσματα μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρίες ώστε ένα κομμάτι του κόσμου να οδηγηθεί προς επαναστατικές θέσεις. Μέσα από τις δυσκολίες φιλτράρονται εκείνα τα στοιχεία που είναι πρόθυμα να συμβιβαστούν με την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων στην πρώτη ευκαιρία.

Εξάλλου, οι παρατηρητές συχνά υπερβάλλουν για το βάθος αυτών των πισωγυρισμάτων. Οι επαναστάσεις που βιώνουμε δεν προέκυψαν μόνο ως αποτέλεσμα πρόσφατων πολιτικών συγκρούσεων. Στη βάση τους βρίσκονται αντιφάσεις μεταξύ των τεράστιων κοινωνικο-οικονομικών εξελίξεων που συμβαίνουν στην αραβική κοινωνία και της υπάρχουσας πολιτικής τάξης πραγμάτων.

Αυτές οι αντιφάσεις κάθε άλλο παρά εξαφανίζονται. Στην Αίγυπτο, τη Συρία, το Μπαχρέιν και αλλού, οι επαναστάτες θυμίζουν στον κόσμο αυτές τις αντιφάσεις και την ανάγκη να σπρώξουμε την επαναστατική διαδικασία προς τα μπρος. Εξηγούν πόσο σημαντικό είναι να δώσουμε χρόνο σε αυτούς τους φορείς και τις δομές αντίστασης να αναπτυχθούν και πως χρειάζεται να τις υποστηρίξουμε. Σε καμία των περιπτώσεων δεν αφήνουν την απόγνωση να κυριαρχήσει, ούτε καλούν σε ξένη επέμβαση ή σε σύνταξη με τη μία ή την άλλη πλευρά της άρχουσας τάξης.

Το πρώτο και βασικό καθήκον είναι να υποστηρίξουμε τις μάζες να αναπτύξουν τις ίδιες τους τις δυνάμεις ώστε να πετύχουν την αλλαγή μέσα από τη δική τους συλλογική δράση. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ μέσα από την υποκατάσταση του κινήματος από κάποιες χειρουργικές ενέργειες, είτε πρόκειται για πραξικόπημα είτε για ένα γρήγορο πολεμικό χτύπημα.


Το Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης στη συνεδρίασή του στις 29/8, έπειτα από πρόταση της Αντικαπιταλιστικής Αριστερής Παρέμβασης στην Κρήτη και της Λαϊκής Συσπείρωσης συζήτησε το ζήτημα της επέμβασης στη Συρία. Κατέληξε στο παρακάτω ψήφισμα:

«Το ΠΣ Κρήτης με αφορμή την απειλούμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του και καλεί την κυβέρνηση η οποία έχει την ευθύνη της χάραξης και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής να μην επιτρέψει την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές επιχειρήσεις και τη χρήση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων που βρίσκονται σε αυτήν».

Είναι μια σημαντική εξέλιξη. Η απόφαση αυτή φανερώνει ότι δεν είναι μόνο ο Κάμερον που είναι απομονωμένος στην προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να απλώσουν το χέρι τους πάνω στο συριακό λαό και την επανάστασή του αλλά και ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς.

Μια πρώτη αντίδραση στην ιμπεριαλιστική επέμβαση οργανώνεται στα Χανιά, δίπλα στη βάση της Σούδας, όπου οι φορείς της πόλης θα οργανώσουν αντιπολεμικό συλλαλητήριο την Τρίτη 3 Σεπτέμβρη. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η απόφαση αυτή πάρθηκε από 8 συνδικάτα της πόλης στην κοινή εκδήλωση συντονισμού που πραγματοποίησαν την προηγούμενη Πέμπτη.

Σεραφείμ Ρίζος