Πλειοψηφικά υπέρ της φιλοξενίας προσφύγων που έρχονται στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη τάσσεται ο κόσμος σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου Pew Research Center, που δημοσιεύει το Reuters. Δηλαδή, ακριβώς στον αντίποδα των κυβερνήσεων της ΕΕ, που στην πρόσφατη άτυπη Σύνοδο Κορυφής για το μεταναστευτικό στην Αυστρία συνέχισαν να διαφωνούν κυνικά πάνω στο πόσο λιγότερο ή περισσότερο ρατσιστική θα είναι η πολιτική τους για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Σύμφωνα με το Reuters, το 77% των Ευρωπαίων κατά μέσο όρο τάσσεται υπέρ της φιλοξενίας προσφύγων, με το ποσοστό να ξεπερνάει το 80% στην Ισπανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Σουηδία, ενώ βρίσκεται στο 79% στη Γαλλία, στο 69% στην Ελλάδα, στο 66% στις ΗΠΑ του Τραμπ, στο 56% στην Ιταλία, στο 49% στην Πολωνία, ενώ ακόμη και στη χώρα με την πιο ισχυρή ακροδεξιά της Ευρώπης, την Ουγγαρία, ένας στους τρεις τάσσεται υπέρ των προσφύγων. 

Όσον αφορά στη διαχείριση του ζητήματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την πολιτική της επικρίνει το 92% των Ελλήνων, το 78% των Ιταλών, το 66% των Γερμανών και των Βρετανών -αν και σε αυτά τα ποσοστά περιλαμβάνονται και η μειοψηφία εκείνων που τις επικρίνουν από τα δεξιά απαιτώντας πιο σκληρά μέτρα. 

Η έρευνα έρχεται να αποδείξει ότι η πολιτική των κλειστών συνόρων απέναντι στους πρόσφυγες αφενός δεν είναι αποτέλεσμα των μεταναστευτικών ροών (που βρίσκονται στο 5% αυτών που ήταν το 2015) αφετέρου δεν εκφράζουν τους εργαζόμενους, τη νεολαία και την πλειοψηφία των κατοίκων στις χώρες της ΕΕ. Οι «πιέσεις» τις οποίες επικαλούνται η Μέρκελ, ο Μακρόν και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ για να σκληρύνουν την στάση τους απέναντι στους πρόσφυγες είναι μειοψηφικές μέσα στον απλό κόσμο. 

Όμως οι ηγέτες της ΕΕ γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια αυτήν την πλειοψηφία της αλληλεγγύης ενώ υποκλίνονται στην (ενισχυμένη μεν, μειοψηφία δε) της ακροδεξιάς και των ρατσιστών. Υιοθετώντας την ατζέντα τους και ακόμη χειρότερα συνεχίζοντας να παίρνουν ρατσιστικά μέτρα κατά των προσφύγων και των μεταναστών τους οποίους χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους, για την αποτυχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας που με θρησκευτικό ζήλο επιβάλλουν. 

Άρνηση

Έτσι, στην πρόσφατη Σύνοδο της ΕΕ για το μεταναστευτικό στο Σάλτσμπουργκ, ο ρατσιστικός κατήφορος της ΕΕ συνεχίστηκε. Οι αδυσώπητοι, όταν πρόκειται για εφαρμογή των μνημονίων, ηγέτες των χωρών που υποτίθεται εκφράζουν την πιο «μαλακή» γραμμή για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, συνέχισαν να ανέχονται την άρνηση Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβακίας (δηλαδή των χωρών του Βίζεγκραντ) να δεχθούν στα εδάφη τους πρόσφυγες από την Ελλάδα και την Ιταλία. Συζητώντας μάλιστα την πρόταση, κράτη μέλη που δεν θέλουν να υποδεχθούν μετανάστες να καταβάλλουν σαν αποζημίωση χρήματα στην ΕΕ, λες και το ζήτημα είναι οικονομικό – πρόταση που τελικά δεν έγινε δεκτή. 

Αλλά υπήρχαν και σημεία στα οποία τα βρήκαν: Συζήτησαν την (κόστους δισεκατομμυρίων ευρώ) ενίσχυση των συνόρων της Ευρώπης-Φρούριο με αύξηση των μελών της Frontex από 1.300 σε 10.000 μέχρι το 2020, ενώ συμφώνησαν να πάρουν πρωτοβουλίες για τη σύναψη συμφωνιών στα πρότυπα της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Τυνησία, το Μαρόκο και η Λιβύη. 

Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ δήλωσε ότι θα έχει επαφές με το δικτατορικό καθεστώς του Σίσι στην Αίγυπτο ενώ οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να συγκληθούν σύνοδοι κορυφής τον Δεκέμβρη με την Αφρικανική Ένωση και τον Φεβρουάριο με χώρες του Αραβικού Συνδέσμου για το «μεταναστευτικό, το εμπόριο και την οικονομική ανάπτυξη». Στόχος τους, ακολουθώντας τις αποφάσεις της προηγούμενης Συνόδου του Ιουνίου, είναι η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες έξω από τα όρια της ΕΕ, σε χώρες διέλευσης μεταναστών – χωρίς όμως μέχρι στιγμής να έχουν θετική απάντηση από κάποια κυβέρνηση.

Στο τέλος ακόμη μιας άθλιας Συνόδου, ο Αλέξης Τσίπρας το μόνο που βρήκε να ζητήσει ήταν η επιτάχυνση της αναθεώρησης της Συνθήκης του Δουβλίνου, σύμφωνα με την οποία οι αιτούντες άσυλο παραμένουν στη χώρα υποδοχής, με στόχο τη μεταφορά περισσότερων προσφύγων από την Ελλάδα στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Επιπλέον δήλωσε ότι «η προσφυγική κρίση είναι το κεντρικό πολιτικό και ιδεολογικό ζήτημα για το μέλλον της Ευρώπης και χωρίζει την Ευρώπη σε δύο στρατόπεδα» και ότι «η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στο στρατόπεδο που έχει ένα όραμα για την Ευρώπη και την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που έχει μπροστά της».

Υπάρχει πράγματι ένα στρατόπεδο με όραμα που μπορεί να σταθεί απέναντι στους Ορμπάν, τους Σαλβίνι, τους Γεωργιάδηδες και τους Ζεεχόφερ της Ευρώπης. Είναι το στρατόπεδο του κόσμου που καλωσόρισε και καλωσορίζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, το στρατόπεδο της αλληλεγγύης των από τα κάτω, της ταξικής αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των φτωχών. 

Δεν είναι το στρατόπεδο της Μέρκελ, του Μακρόν. Δεν είναι η κραυγαλέα και σε δημόσια θέα, απανθρωπιά και αθλιότητα των «χοτσποτ» τύπου Μόριας προκειμένου να αποθαρρύνονται οι πρόσφυγες να περάσουν τα σύνορα της Ευρώπης. Δεν είναι το φονικό ανθρωποκυνηγητό της Φρόντεξ στα χερσαία σύνορα και στις θάλασσες. Δεν είναι οι συμφωνίες τύπου Τουρκίας-ΕΕ, που μόνο στόχο έχουν να μαντρώσουν και να απελάσουν πίσω στο θάνατο ανθρώπους που τρέχουν να σωθούν από πολέμους και καταστροφές. Δεν είναι να κάνεις τους πρόσφυγες μπαλάκι από τη μια χώρα της ΕΕ στην άλλη.