Ιδέες
"Εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή - Η Καταδίκη": Ένα πολύτιμο βιβλίο

Με μεγάλη συμμετοχή έγινε το περασμένο Σάββατο η διαδικτυακή εκδήλωση που οργάνωσε το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο για την παρουσίαση του βιβλίου «Εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή - Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ» που μόλις κυκλοφόρησε (μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ: tinyurl.com/1kt4x2pm). Για το βιβλίο μίλησαν ο καθηγητής στο Πάντειο Δημήτρης Χριστόπουλος, ο δικηγόρος της Πoλιτικής Αγωγής στη δίκη Θανάσης Καμπαγιάννης, ο συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ Πέτρος Κωνσταντίνου και οι συγγραφείς και δημοσιoγράφοι της Εργατικής Αλληλεγγύης Λένα Βερδέ και Αφροδίτη Φράγκου.  


Θανάσης Καμπαγιάννης

 

«Είναι το μοναδικό βιβλίο που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, με το οποίο κάποιος μπορεί να σχηματίσει μια πλήρη εικόνα για την δίκη της Χρυσής Αυγής. Είναι ένα πολύ σημαντικό ιστορικό τεκμήριο» τόνισε ο Θανάσης Καμπαγιάννης. «Όσο  σημαντική και αν ήταν η πιστή αποτύπωση από άποψη πρακτικών που έκανε το Goldendawnwatch, μιας και πρακτικά δεν υπήρξαν ποτέ μαγνητοφωνημένα, δεν μπορούσε να καλύψει το ζήτημα της δημοσιογραφικής κάλυψης της δίκης. Γιατί δημοσιογραφική κάλυψη δεν σημαίνει απλά τα πρακτικά της. Η Λένα Βερδέ και η Αφροδίτη Φράγκου έδιναν κάθε βδομάδα στην Εργατική Αλληλεγγύη ένα ρεπορτάζ που έδινε το ζουμί, έκανε τις συνδέσεις, εξηγούσε γιατί κάτι που ειπώθηκε είναι σημαντικό, πως συνδέεται με τα προηγούμενα. Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει την συγκεκριμένη δίκη αν δεν καταλάβει τη σύνδεσή της με το αντιφασιστικό κίνημα, αν δεν διαβάσει την σχέση του μέσα και του έξω όπως την κατέγραφαν η Αφροδίτη και η Λένα που κάθε εβδομάδα. Ενόψει και της εκδίκασης σε δεύτερο βαθμό που έρχεται, ο κόσμος που θέλει να ξέρει τι έγινε στη δίκη αξίζει να διαβάσει αυτό το βιβλίο».

 

Δημήτρης Χριστόπουλος

 

«Είναι μεγάλη μου χαρά που είμαι κοντά σας για την παρουσίαση αυτού του όμορφου μικρού τόμου που αποτυπώνει με τον πιο καλό και πειστικό τρόπο τι συνέβη σε αυτήν τη δίκη. Θα ξεκινήσω λέγοντας μπράβο στην ομάδα για αυτά που κατάφερε. Το λέω με όλη μου την καρδιά γιατί πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε και γενναιόδωροι και αυστηροί με τους ανθρώπους και με τις συλλογικότητες», τόνισε ανάμεσα σε άλλα ο Δημήτρης Χριστόπουλος. «Ολόψυχα θέλω να πω ότι σας χρωστάμε και χρωστάμε στην ομάδα, διότι με την εμμονή της, την επεξεργασία της, με την τεκμηρίωσή της και την σοβαρότητά της, κατάφερε ένα επίτευγμα. Γιατί είναι επίτευγμα η όλη έκβαση όχι μόνο για την Ελλάδα, που θα καταγραφεί σε μακρά χρονική διάρκεια και ιστορική του πορεία και στην Ευρώπη. 

Θεωρώ ότι αυτό το κείμενο θα πρέπει να μεταφραστεί στα αγγλικά. Πιστεύω ότι είναι μια εξαιρετική, πολύ καλογραμμένη απόδοση αυτών που έγιναν μέσα στο δικαστήριο. Η πολύ μικρή κριτική που θα κάνω αφορά στην μικρή αναφορά στην αγόρευση της εισαγγελέως. Χρειαζόταν παραπάνω γιατί ανέδειξε πόσο κρίσιμος ήταν ο αγώνας που δόθηκε προκειμένου να κερδίσουμε αυτήν την έκβαση. Σε ένα εχθρικό πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον που εκφράζει ό,τι πιο βαθύ έχει το κράτος στη χώρα μας και όχι μόνο. 

Η απόφαση αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη, κερδίσαμε τη μάχη αλλά δεν κερδίσαμε τον πόλεμο, το κακό είναι ακόμη εδώ. Η άκρα δεξιά στην Ευρώπη δεν είναι ένα πολιτικό ufo. Ερώτημα: γιατί αυτή τη νίκη χρειάστηκε να την πάρει ένα κίνημα με μπροστάρη τους ανθρώπους που ανήκουν στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και όχι στο κέντρο ή στην συντηρητική δεξιά, την κεντροαριστερά; Είναι ένα κρίσιμο ερώτημα. Τι είναι αυτό που στα δύσκολα κάνει την αριστερά να βγάζει το φίδι από την τρύπα; Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι ότι ιστορικά η αριστερά βρέθηκε πάντα μπροστάρισσα στον αγώνα εναντίον του φασισμού διότι οι υπόλοιποι μέχρι να δούνε ότι το πράγμα δεν πάει άλλο, έκαναν πίσω. Με κάποιες φαεινές εξαιρέσεις, το αστικό πολιτικό προσωπικό με αμηχανία κοιτάει το τέρας γιατί δεν ξέρει ποιος είναι χειρότερος: Το τέρας που είναι δίπλα του, ο φασισμός και ο ναζισμός ή η αριστερά που είναι ο ταξικός πολιτικός του εχθρός; Η αμηχανία του να αποφασίσει πάνω στο κρίσιμο αυτό δίλημμα το οδηγεί σε υπαρξιακή αμηχανία πάνω στο τι κάνουμε με τον φασισμό». 

 

Πέτρος Κωνσταντίνου

 

«Το βιβλίο συμβάλει στο να απαντηθεί το ερώτημα. Η νίκη του αντιφασιστικού κινήματος στην δίκη της Χ.Α είχε να κάνει με τις μεγάλες επιλογές» τόνισε ο Πέτρος Κωνσταντίνου. «Καταρχήν, οι λίγοι να μπορέσουμε να γίνουμε πολλοί μέσα από την ενωτική πολιτική που είχαμε μέσα στο κίνημα. Σε αυτό λογοδοτούσε η συγκρότηση της ΚΕΕΡΦΑ, έγκαιρα, ήδη το 2009, μια βασική επιλογή που πατούσε πάνω στον Λέον Τρότσκι και την τακτική του ενιαίου μετώπου για να τσακιστεί ο φασισμός. Βασικό ρόλο μέσα σε αυτό έπαιξε το κέρδισμα του οργανωμένου εργατικού κινήματος στην κοινή δράση στις αντιφασιστικές απεργίες και συγκεντρώσεις. Επίσης η επιλογή το αντιφασιστικό κίνημα να παρέμβει στους θεσμούς, να έχει την πολιτική αγωγή. Η ανάδειξη της ιστορικής σχέσης ανάμεσα στην δεξιά και στον φασισμό. Η σύνδεση των φασιστών με τις ρατσιστικές πολιτικές της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεων - που εξακολουθεί σήμερα να στρώνει το έδαφος στα ορφανά της Χ.Α και στους Βελόπουλους, με την πολιτική της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα σχολεία ενάντια στους πρόσφυγες και τα παιδιά τους. Με αυτά τα εφόδια συνεχίζουμε προχωρώντας στο επόμενο μεγάλο βήμα, την διεθνή κινητοποίηση στις 20 Μάρτη ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή».   

 

Λένα Βερδέ

 

«Μια από τις βασικές επιλογές για να φτάσουμε στη νικηφόρα έκβαση της δίκης ήταν η δημοσιότητα» τόνισε η Λένα Βερδέ. «Αποδείχθηκε μια πολύ σκληρή μάχη.  Πολλοί μίλαγαν για μια από τις πιο ιστορικές δίκες της μεταπολίτευσης αλλά ο δρόμος της ενημέρωσης είχε μπροστά του πολλά εμπόδια. Ξεκινούσαν από τους ίδιους τους κρατικούς θεσμούς, π.χ η επιλογή η δίκη να ξεκινήσει στον Κορυδαλλό, σε απομόνωση, χωρίς πρόσβαση για το κοινό και ασφυκτικό έλεγχο, σε μια αίθουσα χωρίς μικρόφωνα που πλημμύριζε στην πρώτη βροχή. Και βέβαια τα μεγάλα ΜΜΕ που ενώ αναπαρήγαγαν όλες τις ανοησίες για “έλλειψη αποδεικτικού υλικού” δεν κάλυπταν καν την δίκη. Μετρημένα στα δάχτυλα τα μέσα που την κάλυπταν. Η Εργατική Αλληλεγγύη ήταν ένα από αυτά. Ήταν η βασική επιλογή που κάναμε ότι θα δώσουμε τη μάχη με συνεχή παρουσία στις πολύωρες εξαντλητικές συνεδριάσεις για να φτάνουν κάθε εβδομάδα τα νέα παντού. 

Επειδή μιλάμε για 5,5 χρόνια διαδικασίας, όλο το υλικό που ήταν συγκεντρωμένο στο αρχείο μας θα χρειαζόταν δύο και τρεις τόμους. Το βιβλίο είναι μια σύνοψη αυτού του υλικού που πέρασε από επεξεργασία και επιλογή – δεν ήταν μια εύκολη δουλειά. Το βιβλίο συνδυάζει το μέσα με το έξω, τα δικαστήρια με το δρόμο. Η δίκη ξεκίνησε και τελείωσε με μια μεγάλη απεργία. Το νόημα αυτού του βιβλίου δεν αφορά μόνο το παρελθόν αλλά και το μέλλον, να μην αφήσουμε τον ρατσισμό και την φασιστική απειλή να ξαναθεριέψουν».

 

Αφροδίτη Φράγκου

 

«Η μάχη της δημοσιότητας ήταν διαρκής, σκληρή και κερδήθηκε. Ενάντια στους φασίστες, που την πρώτη μέρα χτύπησαν τους φίλους του Π. Φύσσα έξω από τα δικαστήρια και για ένα μεγάλο διάστημα έκαναν συστηματική προσπάθεια τρομοκράτησης μέσα στη δίκη με επιθέσεις και προβοκάτσιες. Με συνεχείς συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια αλλά και προσπάθειες συμμετοχής του αντιφασιστικού κινήματος μέσα στο κοινό, ιδιαίτερα όταν η δίκη μεταφέρθηκε στο Εφετείο» τόνισε η Αφροδίτη Φράγκου. 

«Η μάχη για να ηττηθεί η Χ.Α ήταν ένα σύνολο από ρυάκια που ενώνονταν σε ένα μεγάλο ποτάμι. Η μάχη για την καταδίκη της στο δικαστήριο βάδιζε μαζί με τη μάχη και την καμπάνια για να κλείσουν παντού τα γραφεία της -θυμίζω την επίθεση στον φοιτητή Αλέξη Λάζαρη το 2017 που ξεκίνησε από τα κεντρικά γραφεία στη ΧΑ. Βάδιζε μαζί με τη μάχη για να μην έχουν τηλεοπτικό χρόνο, για να μην έχουν ούτε μια σπιθαμή δημόσιου χώρου για προεκλογικές συγκεντρώσεις, την μάχη να πετάξουμε τους φασίστες έξω από την Βουλή. 

Έτσι φτάσαμε να έχουμε την μαζική παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος στην τελική ευθεία της δίκης όταν την σκυτάλη, μετά και από τις αγορεύσεις της πολιτικής αγωγής, πήρε τις τελευταίες τέσσερις βδομάδες το μαζικό κίνημα με αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές δράσεις που κορυφώθηκαν στις 7 Οκτώβρη. Και συνεχίστηκαν μέχρι και την παραμονή της τελικής απόφασης όταν η συγκέντρωση που γινόταν για τον Ζακ στο Πρωτοδικείο πήγε στο Εφετείο για να απαιτήσει τη καταδίκη των ναζί».   

Στη συζήτηση που ακολούθησε τον λόγο πήρε ο Κώστας Παπαδάκης που τόνισε ότι «η βοήθεια όσων γραπτών συντηρούν τη μνήμη της δίκης είναι τεράστια» ενώ ευχαριστήριο μήνυμα απεύθυνε στις συγγραφείς του βιβλίου και ο πανεπιστημιακός Γιώργος Τσιάκαλος, που παρακολούθησε την εκδήλωση.