Τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν οι δυτικές κυβερνήσεις για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν αποδεικνύονται υποκριτικά “μόνο” λόγω των επιθέσεων στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών τα τελευταία χρόνια. Είναι και ξεδιάντροπο ψέμα ότι η θέση των γυναικών βελτιώθηκε χάρη στην αμερικανική κατοχή.

Η διεφθαρμένη κυβέρνηση Καρζάι για παράδειγμα, για χρόνια έπαιρνε χρήματα από τη Δύση με τη δικαιολογία ότι θα εφάρμοζε τη Δήλωση για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα των Αφγανών Γυναικών που υπέγραψε το 2002. Το 2009 τα Ηνωμένα Έθνη παρατηρούσαν ότι οι γυναίκες στερούνται αυτά τα δικαιώματα και οι ζωές τους κινδυνεύουν από τη σεξιστική βία. Η κυβέρνηση αυτή ψήφισε νόμο με τον οποίο οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες να υπακούν σεξουαλικά τους συζύγους τους.

Μετά από 20 χρόνια αμερικάνικης κατοχής το ποσοστό των εγγράματων γυναικών παρέμενε μόλις στο 18%, ενώ η θνησιμότητα των νέων μητέρων ήταν σε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά παγκοσμίως, με μια από τις αιτίες να είναι ο γάμος σε μικρή ηλικία. Το προσδόκιμο ζωής για τις Αφγανές γυναίκες ήταν στα 44 χρόνια, ενώ οι βιαστές δεν τιμωρούνταν – αντίθετα σε κάποιες περιπτώσεις παντρεύονταν τα θύματα. Η επισφαλής οικονομική θέση των γυναικών σήμαινε ότι συχνά βρίσκονταν εγκλωβισμένες σε κακοποιητικές σχέσεις και το ποσοστό των αυτοκτονιών ήταν επίσης πολύ ψηλό.

Σήμερα οι πολιτικές των κυβερνήσεων της Δύσης εξασφαλίζουν ότι αυτές οι άθλιες συνθήκες ζωής θα συνεχιστούν για τις Αφγανές γυναίκες που φτάνουν στην Ευρώπη. “Η Μόρια είναι κόλαση για τις γυναίκες”, έλεγαν οι προσφύγισσες που ξεσηκώθηκαν στη Λέσβο τον Γενάρη του 2020. Και η ΕΕ μαζί με την ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζουν περισσότερες Μόριες με χειρότερες συνθήκες και πιο σκληρές επιθέσεις.