Καταπίεση και απελευθέρωση
Pride 2022: Σύγκρουση με την καταπίεση σύγκρουση με τη ΝΔ

18/6, Πλημμύρισε όλο το κέντρο στο Pride της Αθήνας (Πανεπιστημίου). Φωτό: Μάνος Νικολάου

18/6, Pride στην Αθήνα (Σταδίου). Φωτό: Αφροδίτη Φράγκου

 

Το φετινό Pride της Αθήνας ήταν το μαζικότερο που έχει γίνει ποτέ, καθώς και μια από τις μεγαλύτερες πορείες των τελευταίων ετών. Πάνω από 100 χιλιάδες διαδήλωναν για περίπου δύο ώρες σε μια κατάμεστη πολύχρωμη πορεία που πλημμύρισε την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου -όταν έφτανε στην πλατεία Κλαυθμώνος ακόμα ξεκινούσαν μπλοκ από το Σύνταγμα. Ήταν όλες και όλοι εκεί. Νέοι/ες και μεγαλύτεροι/ες σε ηλικία, γονείς με μικρά παιδιά, συλλογικότητες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, εργατικά σωματεία και οργανώσεις.

Πολύ σημαντική ήταν η απόφαση της ΟΕΝΓΕ να συμμετέχει με πανό στο φετινό Pride στηρίζοντας τα αιτήματα του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος και διεκδικώντας τη δικαίωση του Ζακ με την καταδίκη όλων των δολοφόνων του. Πίσω από το πανό της ΟΕΝΓΕ, ακολουθούσε το πανό του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου Αγ. Σάββας, η Πρωτοβουλία «Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie-Oh» και η Εργατική Αλληλεγγύη με πανό «Όχι στο σεξισμό - Όχι στην ισλαμοφοβία».

Συνθήματα όπως «η Δικαιοσύνη τους είναι ταξική, η Zackie ζει, τσακίστε τους ναζί», «η απελευθέρωση δεν θα ρθει με τους νόμους - γκέι, τρανς, λεσβίες, βγαίνουμε στους δρόμους», «η απελευθέρωση είναι αγώνας όλων των εργατών», «22 Ιούνη με τα νοσοκομεία, όλοι μαζί στην απεργία» έδιναν τον τόνο.

Με πανό συμμετείχαν επίσης η Β’ ΕΛΜΕ Πειραιά και ΣΕΠΕ Κορυδαλλού-Αγ. Βαρβάρας, η Εναλλακτική Πρωτοβουλία Δικηγόρων που φώναζε μεταξύ άλλων το σύνθημα «ο Ζακ και ο Σαμπάνης να δικαιωθούν, οι ΔΙΑΣ και οι ΔΕΛΤΑ να διαλυθούν», η Διεθνής Αμνηστία, το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών, η Color Youth, ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή», το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, οι Proud Seniors, το Δίκτυο Ενδυνάμωσης Σεξεργαζόμενων, μπλοκ προσφύγων, η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και τα ΣΥΝΕΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε πρόταση νόμου για την εξίσωση του γάμου για τα ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρια. Προφανώς προεκλογική κίνηση, αλλά δείχνει προς τα πού φυσάει ο άνεμος.

Η εικόνα αυτή, η μαζικότητα της κινητοποίησης, καθώς και οι συζητήσεις που ξεδιπλώθηκαν στη διάρκεια της ημέρας αλλά και τα ζητήματα που άνοιγαν από τις ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώσεις, είτε με τα περίπτερα και τα υλικά τους, είτε με τους χαιρετισμούς και τα πανό τους, δείχνουν έναν κόσμο που θέλει να παλέψει για τις διεκδικήσεις του. Κι αυτό είναι ένας επιδραστικός παράγοντας. Η διοργανώτρια Athens Pride αναγκάστηκε λόγω της μεγάλης μάχης που δόθηκε για τη δικαίωση του Ζακ, αλλά και λόγω της μεγάλης συμμετοχής του κόσμου στο περσινό Pride που είχε μόνο διαδήλωση, να πάρει θέση απέναντι στη συμμετοχή αστυνομικών με τις στολές τους και να δώσει έναν τόνο διεκδίκησης στο προπαγανδιστικό βίντεο της καμπάνιας για το φετινό Pride. 

Όμως αυτή τη δυναμική η Athens Pride την καταπατάει. Δίνοντας την ευκαιρία στον Γεραπετρίτη και τον Μπακογιάννη να παριστάνουν τους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η διοργανώτρια ομάδα εμποδίζει την κινητοποίηση αυτή από το να αποκτήσει την αιχμή που θα ανοίξει τον δρόμο για να κερδηθούν πραγματικά τα αιτήματα του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος. 

Και πρόκειται για αιτήματα που, όπως έδειξε η εκδήλωση της Πρωτοβουλίας, θα καθορίσουν ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ ζωές μετράνε – δεν περιορίζονται στα θεσμικά αιτήματα του γάμου, ούτε αρκούνται στην ορατότητα. Η προσπάθεια της Πρωτοβουλίας, της ΚΕΕΡΦΑ και του ΣΕΚ που συμμετείχαν σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ και φυσικά στην πορεία ήταν να παρέμβουν σε αυτή τη μαζική κινητοποίηση και να κερδίσουν κόσμο στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το σύστημα που παράγει τις διακρίσεις που απειλούν τις ΛΟΑΤΚΙ+ ζωές.

“Συμμετέχω στο pride γιατί θέλω ίσα δικαιώματα και να είμαστε όλες και όλα ελεύθερα να κάνουμε coming out και να πούμε ποια είμαστε και πώς βιώνουμε την πραγματικότητά μας”, τόνισε η Α. στην Εργατική Αλληλεγγύη. “Θέλω να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Ζακ. Επίσης πρέπει να οργανωθούν περισσότερο οι δομές υποστήριξης. Το site που έχει φτιάξει η κυβέρνηση για καταγγελίες σεξιστικής βίας δεν βοηθάει πραγματικά, χρειάζονται χρήματα για να συνεχίσεις και δεν έχουν όλα τα θύματα”.

Η Χρυσάνθη επίσης σημείωσε: “Το pride δεν θα έπρεπε να θεωρείται μια μέρα γιορτής, ούτε να είναι μία μόνο μέρα η σημερινή. Θα πρέπει όλο τον χρόνο κάθε σεξουαλικότητα να θεωρείται φυσιολογική. Κανένα ανθρώπινο δικαίωμα να αφαιρείται από ένα άτομο που κάνει κάτι διαφορετικό. Αφαιρούνται ζωές και δημιουργούνται προβλήματα λόγω αυτής της διαφορετικότητας. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ασκήσει βία”.

Το ζήτημα της ομοφοβικής βίας έθιξε και η Άννα, μιλώντας στην ΕΑ: “Είμαι σήμερα εδώ για να μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα. Για να μπορώ να ντυθώ, να βαφτώ και να έχω τα μαλλιά μου όπως θέλω χωρίς να φοβάμαι ότι θα με κοιτάξουν περίεργα, χωρίς να φοβάμαι για τη σωματική μου ακεραιότητα. Μόλις οργανώθηκα στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα γιατί πιστεύω ότι αυτό θα αλλάξει μόνο αν αλλάξει ριζικά η κοινωνία”.

Ο Καρλ, πρόσφυγας, είπε στην ΕΑ: “Είμαστε σήμερα εδώ για το Pride για να μπορούν όλα τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να εκφραστούν όπως θέλουν. Κουραστήκαμε να κρυβόμαστε. Πρέπει να δείξουμε τι είμαστε και να κερδίσουμε την αποδοχή. Η αγάπη δεν έχει όρια. Τα δικαιώματα των προσφύγων εδώ στην Ελλάδα είναι μεγάλο ζήτημα. Έχουμε φύγει από τις χώρες μας για να βρούμε ασφάλεια εδώ, αλλά πολλές φορές η κυβέρνηση δεν μας προσφέρει αυτή την ασφάλεια. Μας έχει εγκαταλείψει. Χρειαζόμαστε να εφαρμοστεί το δίκαιο. Τα χαρτιά είναι το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς και ζητάμε οι νόμοι που διέπουν την προστασία των ευάλωτων να γίνονται σεβαστοί. Κάποιοι/ ες φεύγουν ακριβώς επειδή είναι ΛΟΑΤΚΙ+, εγώ δεν μπορούσα να μείνω στη χώρα μου, θα με σκότωναν”.

“Παλιότερα θεωρούσα ότι το Pride ήταν μια αρνητική πρόκληση και με απέτρεπα από το να κατέβω. Δεν είναι όμως”, τόνισε η Γεωργία. “Είναι μια πρόκληση θετική επειδή υπάρχει ρατσισμός και αυτή η κινητοποίηση είναι εναντίον του ρατσισμού. Από τη μία σου λένε 'προκαλείς' που κατεβαίνεις στο Pride, από την άλλη πρέπει να δώσεις παρουσία σε μια αλήθεια που βάλλεται, να δηλώσεις 'είμαι κι εγώ εδώ'! Στην πορεία βλέπεις και άλλο κόσμο που το υπερασπίζεται αυτό και παίρνεις θάρρος. Το πήρα απόφαση να κατέβω πρώτη φορά φέτος γιατί έχω κάνει coming out και βρίσκομαι σε μετάβαση εδώ και ένα χρόνο. Ήρθα σε επαφή με τους Proud Seniors και βρήκα μια ζεστασιά και αλληλεγγύη που δεν το πίστευα, μια αποδοχή που σου γεμίζει την καρδιά. Το έκρυβα 40 χρόνια και δεν κέρδισα τίποτα. Μπορείς να κρυφτείς από τους άλλους αλλά όχι από τον εαυτό σου”.