Ξεκινήσαμε ως συμβασιούχοι του προγράμματος «Ολοκληρωμένη επείγουσα παρέμβαση υγείας για την προσφυγική κρίση» -PHILOS II όπως ονομαζόταν, συνέχεια του PHILOS I επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- που αφορούσε κατά κύριο λόγο την ιατρονοσηλευτική και ψυχοκοινωνική βοήθεια των προσφύγων στα καμπς. Και παράλληλα μια κάποια ανακούφιση του ΕΣΥ σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας τα οποία βρίσκονταν κοντά σε καμπς και εξυπηρετούσαν πρόσφυγες, κυρίως στις δυο μεγάλες πόλεις, Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Γνωρίζοντας τις προθέσεις αυτής της κυβέρνησης για τους πρόσφυγες, πολλοί από εμάς -άνθρωποι που κατ' ουσίαν βρισκόμαστε στην μόνιμη εργασιακή επισφάλεια των συμβάσεων- αποφασίσαμε κρυφά, όπως τα παλιά τα χρόνια, να συγκροτήσουμε σωματείο. Ανοιχτό προς κάθε εργαζόμενο, μόνιμο ή συμβασιούχο. 

Ήμασταν λοιπόν από τη μία οι συναδέλφοι στα καμπς που βρεθήκαμε ξαφνικά, χωρίς τίποτα, ούτε ένα στηθοσκόπιο αγορασμένο τότε από τα 50 εκατ. του προγράμματος, να πρέπει να παρέχουμε πρωτοβάθμια δημόσια υγεία. 

Από την άλλη, πίσω στα νοσοκομεία, 600 περίπου άνθρωποι, κληθήκαμε να καλύψουμε τις τεράστιες τρύπες του ΕΣΥ. Και δεκαπλάσιοι να προσλαμβάνονταν δεν θα κάλυπταν τις υπάρχουσες κενές οργανικές θέσεις που ήδη πολλαπλασιάζονται από τις συνταξιοδοτήσεις αλλά και τις παραιτήσεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού από την εξάντληση λόγω της πανδημίας και της γνωστής κρατικής διαχείρισης από την κυβέρνηση της ΝΔ που κάνει ό,τι μπορεί για να διαλύσει όλο και περισσότερο το ΕΣΥ. Ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ, στο Θριάσιο νοσοκομείο, κοινωνικός λειτουργός, που έζησα από κοντά όλα αυτά τα χρόνια της πανδημίας. 

Μετά προστέθηκαν και οι συνάδελφοι των Κινητών Μονάδων Υγείας (ΚΟΜΥ). Πάνω από 1000 εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα προσλήφτηκαν στο κομμάτι της πληθυσμιακής κάλυψης με δωρεάν ράπιντ τεστ, και για να υπάρχει επιδημιολογική εικόνα και για να μπορεί κάποιος να κάνει ένα τεστ χωρίς να πληρώνει τα μαλλιοκέφαλά του. 

Οι εργαζόμενοι αυτοί υπέστησαν όσα κι εμείς γιατί συνάντησαν τον ίδιο εργοδότη. Βρέθηκαν μάλιστα, μετά την μετατροπή του ΕΟΔΥ από νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου σε ιδιωτικού δικαίου, να δουλεύουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, με ήλιο, βροχή, κρύο, ζέστη, σε ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους. Μετακινούμενοι όλοι ανάλογα με τις διαθέσεις των υψηλά ιστάμενων του ΕΟΔΥ. Έχουμε αντιμετωπίσει εκδικητικές συμπεριφορές. 

Ποια η συνθήκη λοιπόν; Ήμασταν υποτίθεται 1570 θέσεις όταν ξεκίνησε η προκήρυξη, δεν πρέπει να προσλήφτηκαν 1300 και αυτή τη στιγμή έχουμε απομείνει κάτω από 500 στην επικράτεια. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν παραιτηθεί. Από γιατρούς έχουν απομείνει περί τους 20 στα νοσοκομεία και άλλοι 15 στα καμπς για να εξυπηρετήσουν πλέον των 25 δομών σε νησιά, σύνορα και ενδοχώρα.

Ξέρουμε ότι εργαζόμαστε σε «ανθρωποαποθήκες», που δεν έχουν καμία σχέση με στέγαση. Που στόχο έχουν να αποτρέψουν αυτούς τους ανθρώπους να έρχονται, να τους υποβάλλουν σε σκληρές συνθήκες για να τους αναγκάσουν να ψάξουν δρόμο προς την Ευρώπη είτε με ένα ταξιδιωτικό έγγραφο είτε με κάποιο διακινητή. Για να φύγουν από την επίγεια κόλαση που έχουν κατασκευάσει εδώ και αυτή και η προηγούμενη κυβέρνηση που υπέγραψε την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας μετατρέποντας τα νησιά σε φυλακές.

Στις 31 Αυγούστου τελειώνει η σύμβασή μας. Έχουμε ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με την ηγεσία του Yπουργείου Υγείας, και πριν και μετά τις εκλογές, αλλά ουδέποτε έγινε.. Η διοίκηση του ΕΟΔΥ επίσης ποτέ δεν είχε χρόνο να μας δει. Τον Δεκέμβρη του ‘21 ο πρόεδρος του Οργανισμού μάς αφιέρωσε ένα τέταρτο που έλαβε ένα υπόμνημα.

Πέρσι τέτοιο καιρό η κυβέρνηση αποφάσισε να κόψει τις επιπλέον αποδοχές μας με άρθρα σε άσχετο νομοσχέδιο. Απαντήσαμε με απεργία τριήμερη. Την έβγαλαν παράνομη. Τη δεύτερη μέρα συναντήσαμε δυο κλούβες των ΜΑΤ έξω από τα γραφεία του ΕΟΔΥ. Η διοίκηση απαξίωσε να μας δει. 

Τα αιτήματά μας είναι: Ένα, να καλυφτούν οι κενές θέσεις του προγράμματος. Δύο, ο φορέας να σοβαρευτεί και επιτέλους να ασκήσει το ουσιαστικό διοικητικό έργο που ασκεί και το υπόλοιπο δημόσιο, όταν υπάρχει ένα αίτημα να απαντιέται, οι «σιωπηλές αρνήσεις» να πάνε στο χρονοντούλαπο. Τρίτον, έχουμε κάθε δικαίωμα να θεωρούμε ότι δεν φτάνουμε για να στηρίξουμε το ΕΣΥ, θα έπρεπε να είμαστε ήδη μονιμοποιημένοι. Και τέλος, ζητάμε να σταματήσει ο κομματικός τρόπος αντιμετώπισης και διαχωρισμού των εργαζόμενων κατά το δοκούν και τις ορέξεις. Δεν είναι χωράφι τους ο ΕΟΔΥ.

Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί έγγραφο του Υπουργείου Υγείας που αποτελεί πρόσκληση στον ΕΟΔΥ να υποβάλει τεχνικό δελτίο για παράταση του δικού μας προγράμματος μέχρι το Φλεβάρη. Το συγκεκριμένο έγγραφο δεν μας καλύπτει. Για τους συναδέλφους στις ΚΟΜΥ, που οι συμβάσεις τους λήγουν το Νοέμβρη, λένε ότι θα κρατήσουν μόνο 250 και οι υπόλοιποι θα απορροφηθούν αλλού. Αν προσπαθήσουν να τους στείλουν σπίτι τους, θα προγραμματίσουμε κινητοποιήσεις.