15/6, Athens Pride. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης
Στο φετινό Athens Pride που διεξήχθη το Σάββατο 15 Ιούνη, οι διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος συναντήθηκαν με τη μάχη για λευτεριά στην Παλαιστίνη και το αντιρατσιστικό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.
Από το μεσημέρι η πλατεία Συντάγματος ήταν γεμάτη κόσμο που είχε κατέβει να παλέψει ενάντια στην ομοφοβία αλλά και να διαδηλώσει ενάντια στη γενοκτονία που εξελίσσεται και την κυβέρνηση που τη στηρίζει. Όταν ξεκίνησαν οι χαιρετισμοί από την εξέδρα αυτό έγινε ακόμα πιο φανερό.
Η μία μετά την άλλη οργανώσεις και συλλογικότητες έπαιρναν το λόγο και μίλαγαν για τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση και για το σύνολο των διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που δεν σταματούν με την ψήφιση το νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ίδια η διοργάνωση του Athens Pride σημείωνε στο κάλεσμά της ότι «με το σύνθημα, ΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ, το Athens Pride 2024 υπογραμμίζει τις ανεπάρκειες των διαφόρων νόμων που αφορούν την LGBTQI+ κοινότητα, καθώς και τα εμπόδια στην κοινωνική ένταξη που τα LGBTQI+ άτομα αντιμετωπίζουν συστηματικά στην οικογένεια, στον εργασιακό χώρο, στο δημόσιο χώρο, στην υγεία, στην εκπαίδευση και σε όλες τις πτυχές του καθημερινού βίου».
Αλλά ο κόσμος του κινήματος προχώρησε ακόμα περισσότερο. «Όταν αποφασίσαμε ομόφωνα να σηκώσουμε τη σημαία της Παλαιστίνης στην εξέδρα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι δύο στις τρεις οργανώσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος είχαν στο νου τους να κάνουν το ίδιο πράγμα» μας είπε η Δήμητρα Κυρίλλου που μίλησε στη σκηνή του Pride εκ μέρους των Proud Seniors Greece. «Μπορεί η Παλαιστίνη να μην περιλαμβανόταν στο πλαίσιο της διοργάνωσης -παρά το θετικό σύνθημα “ένας νόμος δεν αρκεί”- αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα προχωρήματα και η ριζοσπαστικοποίηση που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στον κόσμο του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος δεν θα έβρισκε το δρόμο να εκφραστεί. Αυτό βλέπουμε σήμερα. Ένα πολύ μαζικό και ριζοσπαστικοποιημένο κίνημα που βάζει πιέσεις σε αυτούς που κυβερνάνε και στους θεσμούς. Έναν ολόκληρο κόσμο που θέλει να παλέψει».
«Είμαστε εδώ στη σκηνή του Pride για να ακουστεί η φωνή των ΛΟΑΤΚΙ προσφύγων, όσων δεν είναι εδώ μαζί μας γιατί βρίσκονται στα καμπς και στα κέντρα κράτησης όλης της Ελληνικής επικράτειας» είπε ο εκπρόσωπος από την ομάδα αλληλεγγύης στους ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγες “Emantes”. «Είμαστε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για την προβληματική πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου και για τις πάρα πολλές άδικες αποφάσεις μη αναγνώρισης πολλών ως πρόσφυγες. Σε ένα βαθιά ομοφοβικό και τρανσφοβικό περιβάλλον καταρρακώνεται καθημερινά η αξιοπρέπειά τους χάρη στη σαθρή διαδικασία αναγνώρισης προσφυγικής ιδιότητας που δεν καταφέρνουν να αποδείξουν ότι είναι τόσο ΛΟΑΤΚΙ όσο χωράει στα στερεοτυπικά πρότυπα αυτών που αποφασίζουν για τη ζωή τους» συνέχισε μεταξύ άλλων.
«Ως πρόσφυγας στην Ελλάδα είμαι πολύ χαρούμενος που ο κόσμος μας καλοδέχεται εδώ, τόσο ως πρόσφυγες όσο και ως ΛΟΑΤΚΙ. Έχουμε όμως πολλά να παλέψουμε» μας λέει ο Τζ., πρόσφυγας από το Τόγκο. «Πολλοί από μας απορρίπτονται στις αιτήσεις ασύλου και θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας. Δεν ξέρω αν πρόκειται για λάθος της Υπηρεσίας Ασύλου ή απλά πρέπει να παλέψουμε περισσότερο για να καταλάβουν ότι υπάρχουμε και στις χώρες απ’ όπου προερχόμαστε κινδυνεύουμε. Διεκδικούμε να έχουν όλοι χαρτιά και να μπορούν να ζουν μια ζωή με δικαιώματα, αγάπη και χαρά».
Πριν την πορεία, η Πρωτοβουλία «στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie Oh» οργάνωσε συζήτηση στην πλατεία Συντάγματος όπου ξεδιπλώθηκε όλη η προσπάθεια για καταδίκη των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου αλλά και η συνολικότερη μάχη για απελευθέρωση. Τις εισηγήσεις της Εύης Μαχοβίτσκαγια από την Πρωτοβουλία και της Κατερίνας Θωίδου από την Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη μπορείτε να διαβάσετε στις διπλανές στήλες.
Όταν ξεκίνησε η διαδήλωση ένα πολύχρωμο ποτάμι απλώθηκε στο κέντρο της Αθήνας, με τη σημαία στα χρώματα του ουράνιου τόξου και αυτή της Παλαιστίνης να ανεμίζουν σε όλο το μήκος της διαδήλωσης. Η «Ζάκι ζει – Τσακίστε τους ναζί», «Η απελευθέρωση δεν θα ‘ρθει με τους νόμους – Γκέι, τρανς, λεσβίες βγαίνουμε στους δρόμους», «No Pride in Genocide», «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ήταν μερικά από τα συνθήματα.
Με δικό της μπλοκ διαδήλωσε η Πρωτοβουλία «στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie Oh» και με πανό που έγραφε «Με την εργατική τάξη στην πρώτη γραμμή, ενάντια στην ομοφοβία και το σύστημα – Για την καταδίκη των δολοφόνων του Ζακ». Μπροστά της βάδιζε το Συντονιστικό Νοσοκομείων, η πρωτοβουλία ΛΟΑΤΚΙ προσφύγων Safe Place, οι Proud Seniors Greece κι ακολουθούσε το πανό της Εργατικής Αλληλεγγύης με σύνθημα «Όχι στην Ισλαμοφοβία – όχι στον σεξισμό».
«Μου αρέσει που τα τελευταία χρόνια πολύς περισσότερος κόσμος δεν ντρέπεται να βγει στο δρόμο και να γιορτάσει τη σεξουαλικότητά του, την ταυτότητα φύλου του και την προσωπικότητά του» μας είπε η Τζορτζίνα που βάδιζε με το πανό του Συντονιστικού Νοσοκομείων. «Πρέπει το μήνυμα να είναι πιο πολιτικοποιημένο, να είμαστε διαθεματικοί, να παλεύουμε όλες τις αδικίες ταυτόχρονα. Pride με καπιταλισμό και pinkwashing δεν λέει… Κρατάω την παλαιστινιακή σημαία και δεν είμαι η μόνη. Χιλιάδες σήμερα δείχνουμε την αλληλεγγύη μας».
Παρουσία είχαν κόμματα της αριστεράς και συλλογικότητες όπως η Νέα Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, η ομάδα Κιουρί@, η Καμιά Ανοχή και οι Queers for Palestine που νωρίτερα πραγματοποίησαν παρέμβαση μπροστά από το περίπτερο της Ε.Ε και των αμερικάνων Δημοκρατικών.
Στις 29/6 θα πραγματοποιηθεί η πορεία του Pride στη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα είμαστε στο δρόμο χιλιάδες για να παλέψουμε ενάντια στην ομοφοβία, την τρανσφοβία, τα σεξιστικά εγκλήματα και τις διακρίσεις. Λίγες μέρες μετά τη σκανδαλώδη αναβολή της απόφασης για τη δολοφονία της Ζάκι η σημερινή διαδήλωση αποκτά τεράστια σημασία. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που μαυρίστηκε μαζικά στις ευρωεκλογές συνεχίζει να καλύπτει κάθε λογής σεξιστές δολοφόνους. Αλλά είναι βαθιά γελασμένοι να πιστεύουν ότι θα επιτρέψουμε να αθωωθούν οι δολοφόνοι του Ζακ και να συνεχίσουν να έχουν ασυλία όσοι θεωρούν ότι μπορούν να χτυπάνε οροθετικούς, χρήστες ουσιών, ΛΟΑΤΚΙ άτομα διότι οι ζωές τους δε μετράνε. Έχουμε την αισιοδοξία ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” και το βάρβαρο τους σύστημα.
Ξέρουμε ότι οι αγώνες μας έφεραν αυτά τα αποτελέσματα των εκλογών. Μετατρέψαμε την οργή μας για τις γυναικοκτονίες, τις δολοφονίες ΛΟΑΤΚΙ, τους βιασμούς και τις παρενοχλήσεις σε μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες όπως στις 8 Μάρτη. Οργανωθήκαμε μέσα και έξω από τις αίθουσες δικαστηρίων για τη δικαίωση της Zackie Oh. Η διαρκής παρουσία διαδηλωτών, η παρουσία φοιτητικών συλλόγων, οι αποφάσεις από συνδικάτα που στάθηκαν στο πλευρό της οικογένειας της Ζάκι είναι που ασκούν ασφυκτική πίεση στην έδρα αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση. Επιπλέον διαδηλώσαμε ξανά, ενάντια στις φασιστικές επιθέσεις απέναντι σε ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους. Βρεθήκαμε στις απεργίες για το έγκλημα των Τεμπών, στα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια για το ναυάγιο της Πύλου. Βρεθήκαμε στις καταλήψεις των πανεπιστημίων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Βαδίσαμε στα συλλαλητήρια για ελεύθερη Παλαιστίνη από τον Ιορδάνη ως τη Μεσόγειο. Βρεθήκαμε στις απεργίες για ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας καθολικά προσβάσιμο.
Διαρκείς διεκδικήσεις
Οι διαρκείς διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας είναι που ανάγκασαν την κυβέρνηση της ΝΔ να φέρει το νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ένας νόμος δεν αρκεί! Η κυβέρνηση των Μίχων και των Λιγνάδηδων, των βιαστών στα ΑΤ πάει πολύ να το παίζει προοδευτική. Ξέρουμε ότι η πραγματική ισότητα δεν έρχεται μέσα από αυτό το νόμο αλλά κερδίζεται μέσα από τους αγώνες μας! Για την ισότητα στη δουλειά όλων των ΛΟΑΤΚΙ, για την πραγματική ισότητα στην τεκνοθεσία και απόκτηση παιδιών, για την αναγνώριση των non-binary, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των τρανς, την αναγνώριση της σεξεργασίας ως εργασία για να έχουμε τον έλεγχο των σωμάτων μας και των ζωών μας. Για να έχουμε ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που θα είναι δίχτυ ασφαλείας για όλες/όλους/όλα.
Η υποτιθέμενη παντοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας έγινε θρύψαλα. Η αντιπολίτευσης στους δρόμους είναι η δύναμη που μπορεί να ολοκληρώσει την ήττα αυτής της κυβέρνησης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τι θα γίνει στη Βουλή- οργανωνόμαστε. Σήμερα είμαστε εδώ με αποφάσεις από τα σωματεία μας, τους φοιτητικούς μας συλλόγους γιατί ξέρουμε ότι για να απαλλαχτούμε από το σεξισμό και την καταπίεση πρέπει να απαλλαχτούμε από το σύστημα που τα γεννάει. Να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό που καταστρέφει κάθε πτυχή της ζωής μας και να χτίσουμε μια κοινωνία που οι ζωές μας θα είναι πάνω από τα κέρδη. Για αυτή την απελευθέρωση παλεύουμε και μπορούμε να την πετύχουμε!
Σας καλούμε όλες/ όλα / όλους στις 10 Ιούλη, στην επόμενη δικάσιμο για την δολοφονία της Ζάκι να είμαστε μέσα και έξω από τη δικαστική αίθουσα με αποφάσεις από τα σωματεία μας, τους φοιτητικούς μα συλλόγους γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη που κρατάμε στα χέρια μας. Η δύναμη να σταματάμε την παραγωγή και πρέπει να την αξιοποιήσουμε! Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία - μπάτσοι και αφεντικά κάναν δολοφονία!
Πολλοί προσπαθούν να μας πουν ότι η ήττα της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται στη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας κι ο κόσμος πήγε προς την ακροδεξιά για να τιμωρήσει την κυβέρνηση για το νόμο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Δεν υπάρχει πιο λάθος ανάλυση. Ένα μικρό ποσοστό από τους ψήφους που έχασε η ΝΔ πήγε προς τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου, τους κατεξοχήν υποψήφιους που στήριξαν την καμπάνια τους στον ομοφοβικό λόγο.
Η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε γιατί είχαμε ένα τεράστιο κίνημα που τσάκισε όλα τα αφηγήματα που πήγε να περάσει. Ένα κίνημα με πανεργατικές απεργίες, ιδιαίτερα μετά τα Τέμπη πέρυσι και στην επέτειο του ενός χρόνου φέτος, που ανέδειξε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις είναι έγκλημα που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Ένα κίνημα με αγώνες στα νοσοκομεία, με τις τεράστιες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, με τις φοιτητικές καταλήψεις ενάντια στο ξεπούλημα των πανεπιστημίων. Αλλά κι ένα τεράστιο κίνημα που παλεύει ενάντια στις σεξιστικές διακρίσεις, στις γυναικοκτονίες, ενάντια στο ιδεολόγημα του Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια. Ένα κίνημα που ξεδιπλώνεται σε όλο τον πλανήτη και μετέτρεψε το Metoo από ένα χάσταγκ σε κινητοποιήσεις εκατομμυρίων κόσμου.
Το σύνθημα «Ένας νόμος δεν είναι αρκετός» μας βρίσκει πολύ σύμφωνους. Η καλύτερη απόδειξη ότι οι νόμοι δεν είναι αρκετοί για να εξασφαλιστεί η ισότητα των δικαιωμάτων είναι το τί έγινε με τον νόμο για την ισότητα των δύο φύλων. Ψηφίστηκε το 1983, επίσης αποτέλεσμα από την πίεση του κινήματος, των αγώνων της Μεταπολίτευσης. Αυτός ο νόμος έχει ψηφιστεί εδώ και 40 χρόνια αλλά δεν σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί η ισότητα αντρών και γυναικών στην κοινωνία. Οι γυναίκες συνεχίζουν να υφίστανται τεράστιες διακρίσεις στους μισθούς, είναι πρώτες στα ποσοστά της ανεργίας, έχουν φορτωθεί τις συνέπειες της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας Παιδείας και Υγείας, των ιδιωτικοποιήσεων. Ένα σύστημα σε κρίση που έχει μετατρέψει τη ζωή των γυναικών σε κόλαση.
Ο λόγος που γίνεται αυτό έχει να κάνει με το ότι αυτό το σύστημα συντηρεί τον σεξισμό. Βασίζεται σε αυτόν, όπως βασίζεται στο ρατσισμό και στον εθνικισμό. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που βασίζεται στις διακρίσεις. Θέλει να φέρνει τα διάφορα κομμάτια της εργατικής τάξης σε αντιπαράθεση μεταξύ τους – τις γυναίκες με τους άντρες, τους στρέητ με τους ΛΟΑΤΚΙ, τους ντόπιους με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Ιδεολογικό υπόβαθρο
Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν αρκεί ένας νόμος, αλλά αυτό που χρειάζεται είναι να δυναμώσουμε την πίεση του κινήματος για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε. Ο καπιταλισμός μέσα στην κρίση του δεν διστάζει να μας πισωγυρίσει στις πιο αντιδραστικές ιδεολογίες. Μην ξεχνάμε την επίθεση στο δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους, με την προσπάθεια να καταργήσουν το δικαίωμα σε ασφαλείς και δωρεάν εκτρώσεις. Μην ξεχνάμε την επίθεση για το «δημογραφικό», που λέει ότι οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται, να γεννάνε και κάθε τι που δεν εξυπηρετεί αυτό το ιδεολόγημα είναι ανώμαλο και κοινωνικά αποκλεισμένο. Αυτό είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο που έδωσε στον Χορταριά το άλλοθι για να προχωρήσει στη δολοφονία του Ζακ. Όποιος δεν ακολουθεί την κανονικότητα που θέλει ο καπιταλισμός είναι στο περιθώριο.
Είναι υποκριτές. Όταν ψηφιζόταν ο νόμος για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών λέγανε ότι δεν είναι σωστό για τα παιδιά να έχουν δύο πατεράδες ή δύο μανάδες. Δήθεν νοιάζονται για τα παιδιά τη στιγμή που κλείνουν και προσπαθούν να ιδιωτικοποιήσουν το παιδιατρικό νοσοκομείο, το Παίδων Αγλ. Κυριακού. Τρεις χιλιάδες παιδιά είναι στις λίστες της ντροπής και περιμένουν να χειρουργηθούν. Κλείνουν τις μαιευτικές κλινικές στα γυναικολογικά νοσοκομεία, διαλύουν τη δημόσια και δωρεάν Υγεία και την πρόσβαση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Καταργούν τη δυνατότητα για φυλομετάβαση. Τα μετατρέπουν σε προνόμια μόνο για όσους έχουν λεφτά να πληρώσουν.
Ας μη μας κοροϊδεύουν λοιπόν. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για τα παιδιά, ούτε για τις ζωές των γυναικών, ούτε των ΛΟΑΤΚΙ. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να στηρίξουν το σύστημα που παράγει κέρδος μέσα από την καταπίεση. Η πυρηνική οικογένεια στον καπιταλισμό είναι μια δωρεάν μονάδα αναπαραγωγής της εργατικής τάξης που προσφέρεται από την απλήρωτη εργασία της γυναίκας. Οι καπιταλιστές στηρίζονται στην αναπαραγωγή αυτού του θεσμού.
Απέναντι στην υποκρισία τους και στην προσπάθειά τους να καθορίσουν το φύλο και τις σεξουαλικές μας επιλογές με βάση τα δικά τους συμφέροντα έχουμε να αντιτάξουμε τη δύναμη του κινήματος. Είμαστε απέναντι από αυτή την κυβέρνηση. Είμαστε με τη μεριά των προσφύγων, των μεταναστών, της Παλαιστινιακής Αντίστασης, των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ. Να κλιμακώσουμε για να γκρεμίσουμε το σύστημα που κερδίζει από την εκμετάλλευση και την καταπίεσή μας και να δυναμώσουμε την αριστερά που παλεύει για την ανατροπή αυτού του συστήματος.
Δικαιοσύνη για τον Ζακ
Είμαστε σε ένα ακόμα Pride για να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας αλλά και να γιορτάσουμε. Το Pride φέτος έχει σύνθημα «Ένας νόμος δεν αρκεί». Ενάντια στο σύστημα που μας καταπιέζει και μας τρομοκρατεί είμαστε εδώ για να διεκδικήσουμε τις ζωές μας. Έτσι πρέπει να είμαστε και στις 10 Ιούλη, στις 9πμ, στο Εφετείο για τη δίκη των δολοφόνων του Ζακ.
Μέχρι και σήμερα στο δικαστήριο ο Ζακ ονομάζεται «δράστης» λες και δικάζεται ο ίδιος και όχι οι δολοφόνοι του. Ο κοσμηματοπώλης Δημόπουλος ισχυρίζεται ότι προστάτεψε το μαγαζί του, ενώ ο Χορταριάς, ο μεσίτης, κάνει λόγο για «αλτρουιστική βοήθεια» που πρόσφερε στον Ζακ …κλωτσώντας τον στο κεφάλι.
Όσο όμως κι αν προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια και να μας εκφοβίσουν, ο κόσμος είναι εκεί και φωνάζει «η Ζάκι ζει – Τσακίστε τους ναζί», «Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία – Μπάτσοι και αφεντικά έκαναν δολοφονία».
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η δικαστική μάχη είναι μια πολιτική μάχη. Από τη μια πλευρά είμαστε εμείς, η οικογένεια του Ζακ, το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, τα εργατικά σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι κι όλος ο κόσμος που παλεύει ενάντια στις διακρίσεις. Που δεν τσίμπησε στο ρατσιστικό αφήγημα που πήγαν να μας περάσουν και προσπάθησαν με βία να μας επιβάλουν.
Από την άλλη είναι οι δολοφόνοι. Οι μπάτσοι που αθωώθηκαν πρωτόδικα και ένα καλοστημένο κύκλωμα που λειτουργεί στη Γλάδστωνος. Οι φασίστες που πανηγύρισαν τη δολοφονία του Ζακ, οι 150 που κυνήγησαν δύο άτομα στην Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. Kαι προφανώς η κυβέρνηση. Η ίδια κυβέρνηση που δολοφονεί γυναίκες έξω από αστυνομικά τμήματα, που πνίγει τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, προσπαθεί να μας πείσει ότι νοιάζεται για τις ζωές μας επειδή ψήφισαν το νόμο για τους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών.
Πρέπει να παλέψουμε ενάντια σε όλους αυτούς ενώνοντας τις φωνές μας από τον αγώνα για την Παλαιστίνη και στις απεργίες, μέχρι τη Γλάδστωνος και τα δικαστήρια. Το κίνημα που παλεύει ενάντια στις διακρίσεις στα Pride, στην απεργιακή 8 Μάρτη, στις διαδηλώσεις για τον Ζακ, ολοένα μεγαλώνει και πολιτικοποιείται. Με αυτόν τον κόσμο οργανώνουμε και διεκδικούμε ότι θα δώσουμε το παρών στις 10 Ιούλη στο Εφετείο.
Γι΄αυτό είμαστε εδώ παρόλο που το Pride δεν οργανώνεται όπως θα έπρεπε από τα κάτω. Οι χορηγοί και οι πρεσβείες είναι ένα αγκάθι στο Pride. Ένα αγκάθι στα δικαιώματά μας. Με την παρουσία εταιριών που χρησιμοποιούν το Pride για να διαφημιστούν. Παλεύουμε για ένα Pride από εμάς για εμάς. Χωρίς χορηγούς, με το εργατικό κίνημα μπροστά, με τις σημαίες της Παλαιστίνης να ανεμίζουν, ένα επαναστατικό Pride. Γιατί ξέρουμε ότι για να κερδίσουμε την απελευθέρωσή μας πρέπει να ανατρέψουμε το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.