Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματoποιήθηκαν στις σχολές Γενικές Συνελεύσεις με τη συζήτηση να κινείται γύρω από το πως οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μπορούνε να κλιμακώσουνε τον αγώνα τους απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τις δολοφονικές της πολιτικές.

Η 28η Φλεβάρη είναι το κατ’ εξοχήν παράδειγμα που κουρέλιασε τους αρνητικούς συσχετισμούς στην πράξη, αρκετός κόσμος μαζευόταν και ξαναμαζευόταν στο Σύνταγμα δείχνοντας τη διάθεση του στο να μην υποχωρήσει και να παλέψει απέναντι στην κυβέρνηση και στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν.

 Όσον αφορά τους φοιτητές η διάθεση τους εκδηλώθηκε στο μαθητικό-φοιτητικό συλλαλητήριο της Παρασκευής 7/3, όπου οι δρόμοι του κέντρου γεμίσαν με σχολεία και σχολές και οπού ενώθηκε η οργή για τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις διαγραφές φοιτητών και τα Ωνάσεια Σχολεία με την οργή για τη συγκάλυψη των κρατικών εγκλημάτων. 

Πέντε ημέρες μετά, η εκδήλωση των Φοιτητικών Συλλόγων στις 12/3, πλημμύρισε την Πάντειο και την επόμενη ημέρα, η συναυλία των Φοιτητικών Συλλόγων στο Σύνταγμα είχε επίσης μαζικότητα όχι μόνο από τη νεολαία αλλά και εργαζόμενες και εργαζόμενους. 

Γι’ αυτό είναι λάθος η επιστροφή στις θεωρίες των αρνητικών συσχετισμών στις σχολές σχεδόν μιάμιση εβδομάδα μετά τις 28 Φλεβάρη. Η συζήτηση κινείται γύρω από την κλιμάκωση και από τη στιγμή που κινείται γύρω από αυτήν, επόμενο βήμα είναι η συζήτηση για τη στρατηγική. Η στρατηγική του φοιτητικού κινήματος δεν γίνεται να έχει σαν κέντρο βάρους το αν οι σχολές πρέπει να κλείσουν με κατάληψη για μία ημέρα (την ημέρα του συλλαλητηρίου) ή για καμία. Η επιλογή της κατάληψης χρειάζεται να μπαίνει ξεκάθαρα χωρίς αμφιταλαντεύσεις και πισωγυρίσματα.

 Οι καταλήψεις είναι αυτές που μετατρέπουν τις σχολές σε ορμητήρια αγώνων για την υπεράσπιση όχι μόνο της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά των δημοσίων αγαθών συνολικά. Οι συζητήσεις που ανοίγονταν στις συνελεύσεις του προηγούμενου διαστήματος ήταν εξαιρετικά πολιτικές γιατί έμπαινε το ζήτημα της κρατικοποίησης των τρένων χωρίς αποζημίωση για τη Hellenic Train με εργατικό έλεγχο. Έτσι επίκεντρο γινόταν όχι μόνο το πως θα μπορούμε να έχουμε ασφαλείς συγκοινωνίες αλλά και το πώς θα υπάρχουν πανεπιστήμια που θα προσφέρουν την Παιδεία που χρειαζόμαστε με τους όρους που θέτουμε εμείς.

Μάχες

 Μέσα στις καταλήψεις, με τη μαζικοποίηση των συντονιστικών επιτροπών και την οργάνωση εκδηλώσεων και δράσεων ανοίγοντα μάχες με πολιτικά αιτήματα που συνδέουν τους αγώνες που ανοίγονται σε όλα τα μέτωπα. 

Η μάχη ενάντια στο σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, με εκδηλώσεις για τις 8 Μάρτη να πραγματοποιούνται στις σχολές και την κατειλημμένη Φιλοσοφική, και τις σχολές να συμμετέχουν μαζί με την Ένωση Μουσικοκαλλιτεχνικών σχολείων στην απεργιακή 8 Μάρτη στην Κλαυθμώνος. Η μάχη απέναντι στην ομοφοβία και την τρανσφοβία είναι  επίσης τέτοιες  μάχες που ανοίγουν μέσα στις καταλήψεις και που η οργάνωση των δράσεων και των κινητοποιήσεων φέρνει αποτελέσματα. Παραδείγματα αποτελούν η δίκη του Ζακ Κωστόπουλου, όπου η συμμετοχή των φοιτητικών καταλήψεων στις δίκες της περσινής χρονιάς έπαιξε ρόλο στην απόφαση του δικαστηρίου. Η πάλη απέναντι στο ρατσισμό και τον φασισμό είναι ένα ακόμη σημαντικό  παράδειγμα που επειδή ακριβώς ανοίγεται μέσα στα πανεπιστήμια, κερδίζει χώρο μέσα στη νεολαία, απομονώνει πολιτικά τους φασίστες και μετράει σε αποφάσεις όπως ήταν η αθώωση των 9 προσφύγων του ναυαγίου της Πύλου.

Οι καταλήψεις μπορούν στο πλευρό του εργατικού κινήματος να γίνουν η δύναμη που θα διαλύσουν την ήδη ετοιμόρροπη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το εργατικό κίνημα συνεχίζει να βγαίνει ορμητικά μπροστά μετά τις 28 Φλεβάρη με τις απεργίες των νοσοκομείων στις 19 Μάρτη, των δήμων στις 21/3, συλλαλητήριο εκπαιδευτικών στις 29 Μάρτη και τη Γενική Απεργία στις 9 του Απρίλη. 

Οι συνελεύσεις των σχολών έδειξαν πως κέντρο της συζήτησης είναι η νίκη του κινήματος και πως θα φτάσουμε σε αυτή. Είναι υποτίμηση των φοιτητών και των φοιτητριών, οι δυνάμεις της αριστεράς στα πανεπιστήμια να γυρνάνε στις θεωρίες των αρνητικών συσχετισμών. Η  διάθεση μέσα στα πανεπιστήμια υπάρχει και τη βλέπουμε σε κάθε πρωτοβουλία που πλαισιώνεται από τους φοιτητές.