Παντού γίνεται κατανοητό ότι η κρίση του καπιταλισμού δεν είναι ελληνικό φαινόμενο και γι'αυτό οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης παίζουν ρόλο προετοιμασίας για τις μάχες που έχουν μπροστά τους τα κινήματα στις υπόλοιπες χώρες. “Θά' ρθει η σειρά μας”, ήταν ο τρόπος που εξέφρασε αυτή την αίσθηση ένας από τους ομιλητές στην συγκέντρωση που οργανώθηκε έξω από την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο. Ο κόσμος κράταγε πικέτες του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος που έγραφαν: «Αψηφήστε την Τρόικα! – Να πληρώσουν οι πλούσιοι. Σταματήστε τη λεηλασία της Ελλάδας». Από το Λονδίνο μας έστειλαν την εξής ανταπόκριση:
“Περίπου 300 διαδηλωτές συμμετείχαν στην κινητοποίηση έξω από την ελληνική πρεσβεία, στο δυτικό Λονδίνο, κατά τη διάρκεια της διεθνούς μέρας αλληλεγγύης με το κίνημα στην Ελλάδα.
Ομιλητές από το σωματείο των πανεπιστημιακών, από το NUS (την βρετανική ΕΦΕΕ), από το Jubilee (καμπάνια για τη διαγραφή του χρέους του Τρίτου Κόσμου) και από το κίνημα Occupy δηλωσαν την αλληλεγγύη τους, μαζί με ομιλητές από την Ελλάδα που μίλησαν για την αντίσταση στα μέτρα λιτότητας.
‘Υπάρχουν πολλοί μύθοι σχετικά με την Ελλάδα’, είπε ένας ομιλητής, ‘και πρέπει να τους ανατρέψουμε’. Ένας άλλος ομιλητής μίλησε για την ανάγκη να διαγραφεί το χρέος, να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες κάτω από εργατικό έλεγχο και να έρθουμε σε ρήξη με το ΔΝΤ και την ΕΕ.
Μήνυμα αλληλεγγύης μετέφερε και εκπρόσωπος της οργάνωσης της τουρκικής κοινότητας ‘Πολιτιστική Ένωση Προσφύγων Εργατών’. Η συγκέντρωση μετατράπηκε αυθόρμητα σε διαδήλωση και πορεία που έκοψε την κυκλοφορία στον κεντρικό δρόμο δίπλα στην πρεσβεία. Το σύνθημα που ακούστηκε περισσότερο, παραλλαγή ενός συνθήματος του Μάη του '68 ήταν ‘Αθήνα, Κάιρο, Λονδίνο, Βερολίνο. Θα παλέψουμε και θα νικήσουμε!’. Συμφωνήθηκε να οργανωθεί καινούργια κινητοποιήση αλληλεγγύης το Σάββατο 25 Φλεβάρη μπροστά από την ελληνική πρεσβεία.”
Στην Αγγλία, ετοιμάζονται και για επόμενες κινήσεις, με σημαντικό σταθμό, μια εκδήλωση στις 16 Μάρτη για αλληλεγγύη στους εργατικούς χώρους που δίνουν μάχες με απεργίες και καταλήψεις.
Η μεγαλύτερη διαδήλωση της μέρας έγινε στο Παρίσι, μπροστά στον πύργο του Άιφελ. Εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας, χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν με συνθήματα «Σήμερα η Ελλάδα, αύριο εσύ», «Οχι σε Μέρκελ και Σαρκοζί που στραγγαλίζουν τους λαούς» και «Αλληλεγγύη στην Ελλάδα, όχι στον αφανισμό της». Ακολούθησε πορεία προς την ελληνική πρεσβεία, τα γραφεία του ΔΝΤ και του γαλλικού Κοινοβουλίου.
Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA) είχε συμμετάσχει σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις και τις προηγούμενες βδομάδες μπροστά στην ελληνική πρεσβεία, οι οποίες πήραν μεγάλη δημοσιότητα, με τους υποψήφιους της Αριστεράς να παίρνουν μέρος, κάνοντας τις συνδέσεις ανάμεσα στην κατάσταση στην Ελλάδα και στην κρίση που έχει μπροστά της η Γαλλία.
Το Σάββατο στη Γαλλία δεν διαδήλωναν μόνο στο Παρίσι, αλλά και στην Τουλούζη, τη Λυών, την Γκρενόμπλ και άλλες πόλεις. Στη Νέα Υόρκη, οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο Πάρκο Ζουκότι, το σημείο όπου είχε την έδρα του το κίνημα Occupy. Ο κατάλογος των πόλεων όπου έγιναν κινητοποιήσεις από Βορρά προς Νότο ξεκινάει από το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας για να φτάσει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, περιλαμβάνοντας το Δουβλίνο, το Άμστερνταμ, τις Βρυξέλλες, την Κοπεγχάγη, τη Βαρκελώνη, το Μιλάνο, την Μπολόνια, τη Ρώμη, αλλά και πολλά άλλα σημεία.
Επόμενος σταθμός για όλη την Ευρώπη είναι η επόμενη Τετάρτη, 29 του Φλεβάρη, με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα να καλούν μέρες δράσης σε όλες τις πρωτεύουσες. Κινήματα από διάφορες χώρες ετοιμάζονται ήδη να στείλουν αντιπροσωπείες στην Ελλάδα, την επόμενη φορά που θα υπάρχει γενική απεργία και μεγάλη κινητοποίηση.
Κινητοποιήσεις στο Νότο
Ειδικά για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, η αλληλεγγύη στο κίνημα στην Ελλάδα παίρνει πιο επιτακτικό χαρακτήρα. Το εργατικό κίνημα σε Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία έχει ήδη αρχίσει να δίνει αντίστοιχες μάχες ενάντια στη λιτότητα. Στις χώρες της ιβηρικής χερσονήσου τις δύο τελευταίες βδομάδες έχουν οργανωθεί μαζικότατες κινητοποιήσεις.
Στην Πορτογαλία στις 11 Φλεβάρη, περισσότεροι από 300 χιλιάδες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και νέοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνδικάτων και διαδήλωσαν στη Λισαβόνα ενάντια στις οικονομικές ανισότητες. Ενώ η δεξιά κυβέρνηση παζαρεύει με την Τρόικα για το δικό της πακέτο “διάσωσης”, η ανεργία έφτασε το επίπεδο ρεκόρ του 14%. Η CGTP-IN, η μεγαλύτερη συνδικαλιστική συνομοσπονδία της χώρας έχει κηρύξει γενική απεργία για τις 22 του Μάρτη.
Οι ισπανικές πόλεις πλημμύρισαν από διαδηλωτές ενάντια στη λιτότητα την Κυριακή 19 του Φλεβάρη, τόσο που εντυπωσιάστηκαν και η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ αλλά και οι ηγεσίες των συνδικάτων που καλούσαν την κινητοποίηση. Η εκτίμηση των οργανωτών είναι ότι διαδήλωσε 1.300.000 κόσμος.
Η περιγραφή της εφημερίδας Ελ Παΐς είναι χαρακτηριστική: “Τα συνδικάτα ήλπιζαν πως οι διαδηλώσεις που κάλεσαν την Κυριακή θα ήταν 'μαζικές και αρκετές' ώστε να αναγκάσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω την μεταρρύθμιση στις εργασιακές σχέσεις που πέρασε στις 10 Φλεβάρη. Όμως, το πλήθος όσων κατέβηκαν στους δρόμους σε 57 ισπανικές πόλεις εξέπληξε και τους ίδιους τους συνδικαλιστές.
'Η αλήθεια είναι πως ξεπεράστηκαν όλες οι προσδοκίες', παραδέχεται ο γ.γ. της συνομοσπονδίας CC.OO, Ιγνάθιο Φερνάντεθ Τόσο. Ο ηγέτης της συνομοσπονδίας UGT Κάντιδο Μέντεθ λέει: ‘Ναι ήταν έκπληξη. Αλλά όχι τεράστια, γιατί τις τελευταίες μέρες υπήρχε μια αίσθηση στην ατμόσφαιρα’. Ενώ το νούμερο δύο της συνομοσπονδίας, Τόνι Φερέρ, λέει πως: ‘Η απεργία, αν δεν υπάρξουν αλλαγές στα μέτρα, πρέπει να θεωρείται σίγουρη. Αλλά αν την καλέσουμε, πρέπει να νικήσουμε’.”
Οι συνελεύσεις που οργάνωσαν τα συνδικάτα τις μέρες πριν από την Κυριακή, για να προετοιμάσουν την κινητοποίηση είχαν πρωτοφανή συμμετοχή και έδειχναν τι θα ακολουθήσει. Τα συνδικάτα υπόσχονται “κλιμάκωση των κινητοποιήσεων”, χωρίς ακόμα να έχουν ορίσει μέρα γενικής απεργίας. Ο ίδιος ο δεξιός πρωθυπουργός της Ισπανίας δήλωσε πρόσφατα ότι με τα μέτρα που παίρνονται “είναι λογικό να γίνουν γενικές απεργίες”.
Στο μεταξύ η κυβέρνηση προσπαθεί να παίξει ένα γνώριμο βρόμικο παιχνίδι, κατηγορώντας τα συνδικάτα ότι δεν νοιάζονται για τους άνεργους. Με την ανεργία στην Ισπανία να έχει πλησιάσει το 25%, το μεγαλύτερο ποσοστό στον αναπτυγμένο κόσμο, η Δεξιά προσπαθεί να ρίξει το φταίξιμο όχι στους καπιταλιστές αλλά στους εργάτες. Αυτός είναι ακόμα ένας λόγος γιατί η διεθνιστική αλληλεγγύη, η σύνδεση των εμπειριών του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα με τις υπόλοιπες χώρες έχει τόσο μεγάλη σημασία. Τα ψέματα, οι επιθέσεις αλλά και η αντίσταση που έχει προηγηθεί στην Ελλάδα μπορούν να λειτουργήσουν ενισχυτικά για το κίνημα παντού.
Μεταλλεργάτες
Η συζήτηση για νέα γενική απεργία έχει ανοίξει και στην Ιταλία. Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι στη μεταλλουργία, ετοιμάζονται να κάνουν μαζική εμφάνιση στις 9 Μάρτη. Η ομοσπονδία FIOM καλεί σε απεργία όλου του κλάδου για 8 ώρες και πανεθνική διαδήλωση στη Ρώμη. Οι μεταλλεργάτες αποτελούν σημαντικό τμήμα της συνομοσπονδίας CGIL και η απεργία τους θα λειτουργήσει σαν πίεση για παραπέρα δράση.
Στο κέντρο της απεργίας βρίσκεται το “άρθρο 18” το οποίο μπήκε στο στόχαστρο του Μπερλουσκόνι και τώρα ο Μόντι απειλεί να το διαλύσει στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Το άρθρο 18 βάζει περιορισμούς στον αριθμό των απολύσεων που μπορεί να κάνει ένα αφεντικό σε επιχειρήσεις με πάνω από 15 άτομα. Παράλληλα η FIOM αναδεικνύει το ζήτημα της FIAT, όπου η εργοδοσία τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε αντισυνδικαλιστικό πογκρόμ.
Στο χόρο των απεργιακών κινητοποιήσεων μπαίνει και η Βρετανία, όπου μια σειρά συνδικάτα καλούν σε απεργία στις 28 του Μάρτη ενάντια στις “προληπτικές” περικοπές που κάνει η δεξιά συγκυβέρνηση Συντηρητικών – Φιλελεύθερων υπό τον Κάμερον. Δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία και Πανεπιστήμια θα απεργήσουν εκείνη τη μέρα, ενώ ανοιχτή η μάχη μέσα και σε άλλα συνδικάτα για να συντονιστούν με την απεργία.
Η πανευρωπαϊκή μέρα δράσης στις 29 Φλεβάρη και το κίνημα αλληλεγγύης στους αγώνες στην Ελλάδα είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσουν ακόμα πιο προωθητικά για τις μάχες που απλώνονται πλέον σε όλη την Ευρώπη.