Το αμαξοστάσιο των Σεπολίων λειτουργεί ως κέντρο αγώνα όσο διαρκεί η απεργία, συσπειρώνοντας χιλιάδες κόσμο που σπεύδει να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει στην περιφρούρηση της απεργίας. Τρομαγμένη η κυβέρνηση, δια στόματος του υπουργού Χατζηδάκη, ανακοινώνει την επιστράτευση των απεργών, την έβδομη ημέρα. Αμέσως σηκώνεται απεργιακό χειρόφρενο σε όλες τις συγκοινωνίες και το οποίο, σε περιπτώσεις όπως της ΕΘΕΛ, κρατάει για μια βδομάδα με συνελεύσεις που είχε πολλά χρόνια να δει ο κλάδος. Στις 25/1, τα ξημερώματα, με μια πρωτοφανή επιχείρηση, τα ΜΑΤ καταλαμβάνουν το αμαξοστάσιο των Σεπολίων.
Τις ίδιες περίπου ημέρες (από τις 14/1 μέχρι τις 21/1) απεργούν οι εργαζόμενοι του ΤΤ, ενάντια στο ξεπούλημα του Ταμιευτηρίου. Η ΟΤΟΕ προκηρύσσει απεργία σε όλες τις τράπεζες στις 16/1.
Το μικρόβιο της απεργίας διαρκείας μεταδίδεται στα Ναυπηγέια Ελευσίνας, που ξεκινάνε από τις 22/1 και στα δημόσια ΜΜΕ που απεργούν από τις 4/2. Την ίδια στιγμή αγρότες στήνουν μπλόκα στις εθνικές οδούς σε όλη την Ελλάδα, ενώ στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνουν και τα νοσοκομεία με την πανυγειονομική απεργία στις 31/1. Στην κεφαλή της διαδήλωσης των υγειονομικών, τοποθετούνται οι επιστρατευμένοι εργάτες του Μετρό, σε μια κίνηση αλληλεγγύης και συνέχειας του αγώνα.
Φλεβάρης
Από τις 31/1, την σκυτάλη παίρνουν οι ναυτεργάτες με απεργία διαρκείας. Μάχονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα κόντρα στους εφοπλιστές. Απεργιακές φρουρές μαζί με συμπαραστάτες εξασφαλίζουν ότι κανένα πλοίο δεν μετακινείται. Στις 5/2, με μια κίνηση “αλα Μετρό”, η κυβέρνηση αποφασίζει την επιστράτευση. Η επόμενη ημέρα μετατρέπεται σε μέρα γενικής παναττικής απεργίας και το λιμάνι του Πειραιά γεμίζει με χιλιάδες εργάτες αλληλέγγυους στους επιστρατευμένους. Το επόμενο διάστημα η επιστράτευση θα σπάσει ξανά και ξανά αφού οι ναυτεργάτες θα απεργήσουν, κερδίζοντας την καταψήφιση, στη Βουλή, του επίμαχου άρθρου 19 του νομοσχεδίου.
Σε όλη την Ελλάδα ξεσπάνε κινητοποιήσεις φοιτητών κι όχι μόνο, με αφορμή τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις τμημάτων ΤΕΙ (“Σχέδιο Αθηνά”).
Η Βιο.Με το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης, που εγκαταλείφθηκε από την εργοδοσία απολύοντας όλους τους εργαζόμενους, επαναλειτουργεί υπό τον έλεγχο των εργαζομένων και το γιορτάζει με μια μεγάλη συναυλία συμπαράστασης στις 11/2.
Στις 20/2, ημέρα γενικής απεργίας, οι δρόμοι πλημμυρίζουν με εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς.
Μάρτιος
Ο Μάρτης μπαίνει με απεργίες στο Μετρό Θεσσαλονίκης, το Υπουργείο Πολιτισμού, την ΕΡΤ, το ΔΟΛ, την Κόκα Κόλα Θεσσαλονίκης.
Η αντίσταση στο Σχέδιο Αθηνά φουντώνει με δεκάδες σχολές να καταλαμβάνονται και μεγάλα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια σε εβδομαδιαία βάση. Ο Αρβανιτόπουλος αναγκάζεται σε αναδίπλωση, παγώνοντας τις συγχωνεύσεις σε αρκετές σχολές.
Στις 9/3, η Θεσσαλονίκη τραντάζεται από ένα συλλαλητήριο χιλιάδων, ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, ενώ αντίστοιχα πρωτοφανές σε μαζικότητα είναι το συλλαλητήριο στην Κομοτηνή ενάντια στα σχέδια εξόρυξης στη Θράκη.
5ήμερη απεργία (14/3-21/3) ξεσπά στο ΔΟΛ, με αφορμή την εκδικητική απόλυση της συνδικαλίστριας Γιάννας Σακελλαρίου, ενώ σε κατάληψη του κεντρικού κτιρίου προχωρούν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ, διαμαρτυρόμενοι για την τεράστια υποχρηματοδότηση.
Στο συνέδριο της ΓΣΕΕ στο τέλος του μήνα (21-24/3), η ΠΑΣΚΕ διασπάται και χάνει 6 έδρες από τις 22 που είχε στη διοίκηση, διατηρώντας όμως την πρώτη θέση. Άνοδο έχουν οι δυνάμεις της αριστεράς.
Με απόφαση για 24ωρη απεργία στις 17/4 και ακόμα δυνατότερη την αριστερά, βγαίνουν οι νοσοκομειακοί γιατροί από το τριήμερο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ στις 29 - 31/3.
Πανελλαδική απεργία πραγματοποιείται στο Μέταλλο στις 28/3. Δεκάδες σωματεία συμμετέχουν στο συλλαλητήριο, ανάμεσά τους της Ιντρακόμ, του Σκαραμαγκά, των ναυπηγείων Ελευσίνας, της Χαλυβουργίας, της Φριγκογκλάς.
Απρίλιος
Με αφορμή την απόλυση 6 εργαζομένων, οι εργάτες της γαλακτοβιομηχανίας ΑΓΝΟ, ξεκινάνε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες.
Ακολουθούν με απεργία διαρκείας και οι εργάτες της ΜΕΒΓΑΛ, διεκδικόντας δεδουλευμένα 3-5 μηνών και συλλογικές συμβάσεις.
Η απεργία της ΟΕΝΓΕ στις 17/4, εξελίσεται σε απεργία σε όλο το δημόσιο, με στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ, ενώ στα Γιάννενα, η απεργία είναι πανεργατική, με απόφαση του Εργατικού Κέντρου.
Σε απεργία διαρκείας από τις 25/4, κατεβαίνουν οι εργαζόμενοι στο Βουγιουκλάκειο, ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω για δεδουλευμένα 9 μηνών.
Μάιος
Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να “καταργήσει” την Εργατική Πρωτομαγιά, μαζικά συλλαλητήρια πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα. Με στάση εργασίας οι εργαζόμενοι σε Μετρό και ΗΣΑΠ σπάνε την επιστράτευση.
Ο Μάιος, όμως, ανήκει στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Οι καθηγητές σε μαζικότατες γενικές συνελεύσεις την Τρίτη 14/5 και παρά την επιστράτευση που προληπτικά (!) έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση μια μέρα πριν, υπερψηφίζουν την πρόταση για απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις. Οι ΕΛΜΕ που πήραν μια τέτοια απόφαση, φτάνουν το 92%. Η πρόταση έμπαινε στις συνελεύσεις από τις Παρεμβάσεις (σχήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα οποία συμμετέχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και καθηγητές που συσπειρώνονται στη ΣΥΝΕΚ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ). Οι περισσότερες συνελεύσεις κατέληγαν με συγκρότηση απεργιακής επιτροπής, ενώ λίγες μέρες πριν, είχε συγκροτηθεί και κεντρική απεργιακή επιτροπή, στα γραφεία της ΟΛΜΕ. Παρ'όλα αυτά με μια πραξικοπηματική κίνηση, στη γενική συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΣΥΝΕΚ, ανακάλυψαν το τερτίπι – το ερώτημα για το “αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την απεργία”- που μπλόκαρε την δημοκρατικά ειλημμένη απόφαση ενός ολόκληρου κλάδου.
Ιούνιος
Πανυγειονομική απεργία πραγματοποιείται στις 7/6, ενώ σε αναβρασμό βρίσκονται τραυματιοφορείς (απεργία 6/6), εργαζόμενοι υπουργείου Υγείας (απεργία 3/6), Ψυχική Υγεία και οι απεργοί στο Βουγιουκλάκειο που συνεχίζουν την απεργία τους.
Στο συνέδριό του, το ΕΚΑ αποκτά αριστερή πλειοψηφία μετά από πολλές δεκαετίες.
Το μεσημέρι της 11ης Ιούνη, ανοίγει μια ιστορική σελίδα για το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και όχι μόνο. “Η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ”, είναι τα λόγια του κυβερνητικού εκπροσώπου, Σίμου Κεδίκογλου, απολύοντας σε μία μέρα πάνω από 2.500 εργαζομένους. Στο ραδιομέγαρο Αγ. Παρασκευής, οι εργαζόμενοι αποφασίζουν ότι το κλείσιμο δεν θα περάσει. Συνεχίζουν να εκπέμπουν πρόγραμμα, ενώ τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα, πλημμυρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Για τους επόμενους 5 μήνες, στο ραδιομέγαρο στήνεται ένα διαρκές πολιτιστικό φεστιβάλ, με συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, συζητήσεις και σινεμά. Στις 13/6, προκηρύσσεται γενική απεργία και οι δρόμοι γύρω από την ΕΡΤ, γεμίζουν με απεργούς. Απεργία σε όλο τον Τύπο ξεσπάει από την επόμενη του “μαύρου” και για τις επόμενες 6 ημέρες. Η ΕΡΤ συνεχίζει να εκπέμπει προβάλλοντας τους αγώνες των εργαζομένων κι όχι μόνο. Ο ραδιοτηλεοπτικός κολοσσός λειτουργεί πλέον από τα κάτω, με τον έλεγχο να τον έχουν οι εργαζόμενοι. Με μια έκρηξη αυτενέργειας αποφασίζουν οι ίδιοι, για τα πάντα: από την περιφρούρηση των εγκαταστάσεων, μέχρι το προβαλλόμενο πρόγραμμα τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Η ΔΗΜΑΡ αποχωρεί από τη συγκυβέρνηση, ενώ και μέσα στα άλλα κυβερνώντα κόμματα υπάρχουν τριγμοί. Η συμπαράσταση παίζει μεγάλο ρόλο: Στις 29/6 εργαζόμενοι της ΕΡΤ, διαδηλώνουν από κοινού με την ΠΟΕ ΟΤΑ. Εργάτες του Κατσέλη και των Τσιμέντων Χαλκίδας που επίσης βρίσκονται σε απεργία, απολυμένοι σχολικοί φύλακες που ταξιδεύουν με τα πόδια από τη Θεσ/νίκη και πολλοί άλλοι σπεύδουν στο Ραδιομέγαρο για αλληλεγγύη. Σωματεία και ομοσπονδίες συντονίζονται μέσα στην ΕΡΤ, διεκδικώντας νέα πανεργατική κλιμάκωση. Το πανό των εργαζομένων της ΕΡΤ βρίσκεται σε όλες τις διαδηλώσεις των υγειονομικών. Το ίδιο και στα αντιφασιστικά συλλαλητήρια. Με τη βοήθεια της Εργατικής Αλληλεγγύης, οργανώνονται εκδηλώσεις συμπαράστασης σε όλη τη χώρα κι ανοίγεται απεργιακό ταμείο.
Στις 27 και 28/6, πραγματοποιείται 48ωρη απεργία των εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών και τις εφορίες.
Ιούλιος
Στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνει και η ΠΟΕ ΟΤΑ, ενάντια στις απολύσεις. Η στάση εργασίας στις 8/7, εξελίσεται σε διαδήλωση χιλιάδων αναγκάζοντας την ομοσπονδία να κλιμακώσει με νέα απεργία την επόμενη ημέρα.
Δημαρχεία καταλαμβάνονται ενώ λειτουργούν ως κέντρα αγώνα για τη δημιουργία τοπικών συντονισμών.
Το τριήμερο 15/7 - 17/7 (η 16/7, ήταν μέρα γενικής απεργίας) δεκάδες χιλιάδες συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα, ενάντια στο πολυνομοσχέδιο των απολύσεων. Εργαζόμενοι ΟΤΑ, εκπαιδευτικοί και ΕΡΤ δίνουν τον τόνο.
Με σύνθημα «ΕΑΣ-ΕΑΣ να φύγει ο Σαμαράς” βρίσκονται στο δρόμο και οι εργαζόμενοι στα αμυντικά συστήματα.
Στο μέτωπο της Υγείας, ο Άδωνις Γεωργιάδης, προωθεί το κλείσιμο νοσοκομείων, αλλά έχει να αντιμετωπίσει την αντίσταση εργαζομένων και τοπικών κοινωνιών. Κεντρικό ρόλο παίζει το Συντονιστικό Νοσοκομείων - Επιτροπών Αγώνα - Υγειονομικών. Νέα πανυγειονομική απεργία πραγματοποιείται στις 24/7.
Με ποσοστά πάνω από 95%, απεργούν επί τρεις μέρες και οι εργαζόμενοι της Ασπροφός ΑΕ, ενάντια στις απολύσεις στα Ελληνικά Πετρέλαια.
Αύγουστος
Η κυβέρνηση εξαγγέλει νέο κύμα διαθεσιμοτήτων κι απολύσεων.
Διευρύνονται σε όλη τη χώρα οι συντονισμοί σχολείων, δήμων, νοσοκομείων, ΕΡΤ - ΕΡΑ και άλλων εργατικών κομματιών από δημόσιο και ιδιωτικο τομέα για κοινή απάντηση. 1/8 πραγματοποιείται στάση εργασίας και την επόμενη ημέρα 24ωρη απεργία σε όλο το δημόσιο. Χιλιάδες είναι οι απεργοί που διαδηλώνουν στο “καυτό” κέντρο της Αθήνας.
Συνέδριο μέσα στο κατειλημμένο ραδιομέγαρο πραγματοποιεί η ΠΟΣΠΕΡΤ, όπου επιβεβαιώνεται η αποφασιστική συνέχιση του αγώνα. Την 1η Αυγούστου οι υγειονομικοί οργανώνουν συναυλία στα Προπύλαια, ενάντια στα λουκέτα του Άδωνι, με μπροστάρηδες το Συντονιστικό των Νοσοκομείων και τα σωματεία ΓΝ Πατησίων, Αμαλία Φλέμινγκ και Λοιμωδών, ενώ μαζικό απεργιακό συλλαλητήριο πραγματοποιούν στις 23/8.
Ξεσηκωμός επικρατεί στη Δυτική Αθήνα με αιτία τη δολοφονία του 19χρονου Θανάση Καναούτη, μέσα σε τρόλεϋ, από ελεγκτή, γιατί δεν είχε εισιτήριο.
Σεπτέμβριος
Οι εκπαιδευτικοί παρά το ξεπούλημα του Μαΐου, σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων, αποφασίζουν νέα απεργία διαρκείας από τις 16/9. Η απόφαση υπερψηφίζεται από το 90,2% των συνελεύσεων.
Σε πολλές ΕΛΜΕ συγκροτούνται απεργιακές επιτροπές και η απεργία ξεκινάει με ποσοστά που αγγίζουν την απόλυτη επιτυχία.
Εβδομάδα κινητοποιήσεων από τις 16/9 με 48ωρη απεργία 18 και 19/9, αποφασίζει η ΑΔΕΔΥ. Οι υγειονομικοί μετατρέπουν την απεργία σε τριήμερη ενώ 15 Ομοσπονδίες διεκδικούν απεργιακή κλιμάκωση. Το ίδιο και 29 σύλλογοι δασκάλων που ζητούν απεργιακή συμπόρευση με την ΟΛΜΕ.
Η είδηση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα στις 18/9, μεταδίδεται αστραπιαία στις απεργιακές φρουρές στις πύλες των σχολείων, μετατρέποντας το απεργιακό συλλαλητήριο το ίδιο πρωί σε μεγαλειώδη αντιφασιστική διαδήλωση. Η ΑΔΕΔΥ αναγκάζεται σε νέα 48ωρη απεργία 24-25/9, με τη δεύτερη ημέρα να μετατρέπεται σε πανεργατική αντιφασιστική απεργία.
Η απεργία της ΟΛΜΕ κρατάει μέχρι τις 25/9, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου ζητάει συνέχεια. Οι διαφορετικές προτάσεις στη συνέλευση των προέδρων δεν οδηγούν καμία στη συγκέντρωση του 66,6% που απαιτείται για να παρθεί απόφαση και η απεργία σταματάει. Δεκάδες σχολεία όμως παραμένουν κατειλημμένα από τους μαθητές, σε συμπαράσταση με τους καθηγητές τους.
Απεργία ενάντια στις απολύσεις αποφασίζουν και οι διοικητικοί Πανεπιστημίων, από τις 10/9. Μαζί με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ και με σύνθημα “Εδώ (ξανά) Πολυτεχνείο”, πραγματοποιούν συναυλία, το βράδυ της 18/9, στον ιστορικό χώρο της εξέγερσης του '73.
Τριήμερη απεργία 23-25/9 πραγματοποιεί και η ΠΟΕ ΟΤΑ.
Στη Χαλκίδα, οι εργάτες πέντε εργοστασίων της περιοχής, καταλαμβάνουν το μέγαρο της Νομαρχίας Χαλκίδας ενώ μαζικό είναι και το πανελλαδικό συλλαλητήριο στη ΔΕΘ, που καταλήγει στην ΕΡΤ3.
Οκτώβριος
Απεργίες πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι της Intracom In Maint και των Wind και Vodafone.
35.000 συγκεντρώνονται στη Θεσσαλονίκη σε συναυλία ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική.
Νέος κύκλος κινητοποιήσεων ξεσπά στα νοσοκομεία με πρωτοβουλία του Συντονιστικού ενώ με εβδομαδιαία συλλαλητήρια συνεχίζουν την απεργία διαρκείας οι εργαζόμενοι στα ΑΕΙ.
48ωρη απεργία πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι στη ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη. 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 30/10, πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι της Κόκα Κόλα, σε συμπαράσταση στους συναδέλφους τους στη Θεσ/νίκη που βρίσκονται σε απεργία διαρκείας.
Νοέμβριος
Η Συνάντηση Εργατικής Αντίστασης πραγματοποιεί πανελλαδική συνάντηση στις 3/11. “Ποτέ την Κυριακή” βροντοφωνάζουν οι εμποροϋπάλληλοι, ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την ίδια μέρα.
Παρά την καταρρακτώδη βροχή στην Αθήνα, δεκάδες χιλιάδες συμμετέχουν στις 6/11, ημέρα γενικής απεργίας. Τον τόνο δίνουν οι καθαρίστριες υπουργείου Οικονομικών, που μια μέρα πριν έχουν κυνηγήσει τους τροϊκανούς από το υπουργείο.
Το ξημέρωμα της 7/11, η κυβέρνηση βάζει τα ΜΑΤ να εκκενώσουν βίαια το Ραδιομέγαρο. Χιλιάδες συρρέουν και πάλι στην Αγ.Παρασκευή, ενώ αρκετά σωματεία προκηρύσ σουν στάση εργασίας. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ πραγματοποιούν ένα ιστορικό δελτίο ειδήσεων από το δρόμο, έξω από την πύλη του ραδιομεγάρου με φόντο τα ΜΑΤ.
Την επόμενη της εισβολής των ΜΑΤ, γίνεται η πρώτη συνεδρίαση του Συντονισμού Ενάντια στα Κλεισίματα και τις Διαθεσιμότητες, του συντονισμού της ΕΡΤ με τους απεργούς των ΑΕΙ και άλλους κλάδους, που θα παίξει μεγάλο ρόλο στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων το επόμενο διάστημα.
Η μαζικότερη των τελευταίων ετών είναι η πορεία του Πολυτεχνείου στις 17/11, 40 χρόνια από την εξέγερση του '73. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ πραγματοποιούν 4ήμερη ραδιοφωνική μετάδοση μέσα από το Πολυτεχνείο, αψηφώντας τις απειλές της κυβέρνησης για εισβολή των ΜΑΤ.
Απεργιακά συντάσσονται και οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, που ξεκινάνε απεργία διαρκείας από τις 25/11 και συνεχίζουν ακόμα, με ποσοστά άνω του 90%. Πανελλαδικό απεργιακό συλλαλητήριο υγειονομικών πραγματοποιείται στις 29/11.
Δεκέμβριος
Με μεγάλη πτώση της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, την αριστερά να παίρνει για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες την πλειοψηφία, έληξε το 35ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ.
Νέα πανυγειονομική απεργία λαμβάνει χώρα στις 11/12, ενώ οι απεργοί του ΕΟΠΥΥ, συνεχίζουν με μαζικές συνελεύσεις και αποφάσεις για συνέχεια της απεργίας.
Η ΕΡΤ αρχίζει να εκπέμπει ξανά ραδιοφωνικά απέναντι από το Ραδιομέγαρο, χωρίς να έχει σταματήσει η εκπομπή σήματος από την Περιφέρεια. Απτόητοι και οι απεργοί του ΕΚΠΑ, παρά τις προσπάθειες τρομοκρατίας που επιχειρεί η κυβέρνηση.