Διαδήλωση οργανώνεται την Πέμπτη 8 Μάρτη, παγκόσμια μέρα της Γυναίκας, στις 6μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος. Καλούν η ομάδα Γυναικών ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΕΙΝΑΠ, η ομάδα “Καμιά Ανοχή”, φοιτητές και φοιτήτριες του ΣΕΚ, ενώ απόφαση για κάλεσμα συμμετοχής στους Φοιτητικούς Συλλόγους πήρε και το Συντονιστικό των σχημάτων της ΕΑΑΚ. Αντίστοιχο κάλεσμα σε διαδήλωση υπάρχει και στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 7μμ στα Λιοντάρια.
Φέτος στις 8 Μάρτη, σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο γίνονται διαδηλώσεις με κεντρικά αιτήματα την ίση αμοιβή για ίση εργασία, ενάντια στις απολύσεις εγκύων γυναικών, στο πετσόκομμα των επιδομάτων μητρότητας, την επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση.
Σε διάφορες χώρες υπάρχουν καλέσματα και για απεργία εκείνη τη μέρα σαν συνέχεια την περσινής πρωτοβουλίας για «μια μέρα χωρίς γυναίκες». Χιλιάδες γυναίκες θα διαδηλώσουν ενάντια στο σεξισμό του συστήματος.
Μαζική συμμετοχή
Με στόχο τη μαζική συμμετοχή από τις σχολές στη διαδήλωση της Αθήνας, έγινε την Παρασκευή 2 Μάρτη στο Παιδαγωγικό Αθήνας ανοιχτή σύσκεψη φοιτητριών. Στη συζήτηση συμμετείχαν φοιτήτριες από το Παιδαγωγικό, την Πάντειο, το ΤΕΙ Αθήνας και τη Φιλοσοφική.
«Κάναμε μια πλούσια συζήτηση στην οποία άνοιξαν μια σειρά ερωτήματα» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη, η Μαριλένα από το Πάντειο. «Είναι ο σεξισμός έμφυτος στα μυαλά των ανθρώπων; Υπάρχουν σήμερα μισθολογικές διαφορές ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες; Είμαστε στο Παιδαγωγικό, μια μέρα όπου χιλιάδες αναπληρώτριες και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί απεργούν, κάνοντας κατάληψη και συνέλευση στο Υπουργείο Παιδείας απαιτώντας μαζικούς διορισμούς. Είναι η καλύτερη απάντηση για το πώς έχουμε να παλέψουμε ενάντια στις ανισότητες και την καταπίεση μέσα από τους αγώνες του εργατικού κινήματος. Ειδικά στις σχολές από τις οποίες προερχόμαστε, η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών είμαστε γυναίκες. Έχουμε όλες την εικόνα του τι σημαίνει να τελειώνεις τη σχολή σου και να μένεις στην ανεργία. Άρα αγώνες για προσλήψεις. Ειδικά στα νοσοκομεία για να έχουν δωρεάν πρόσβαση όλες οι γυναίκες. Αγώνες ενάντια στη διάλυση των Πανεπιστημίων που φέρνει ο νόμος Γαβρόγλου για να μπορούμε να σπουδάσουμε».
«Στο ΤΕΙ Αθήνας και στη σχολή ΣΓΤΚΣ όπου εδώ και μήνες παλεύουμε γυναίκες και άντρες ενάντια στις συγχωνεύσεις και το νόμο Γαβρόγλου, έχει αναδειχτεί με πολύ ωραίο τρόπο το πώς όταν παλεύουμε μαζί μπορούμε να αλλάζουμε και τις ιδέες μας αλλά και να κερδίζουμε σαν φοιτητικό κίνημα. Σε αυτό τον αγώνα είναι πολλές οι φοιτήτριες που έχουν πρωτοστατήσει από τις συνελεύσεις μέχρι τις διαδηλώσεις αναλαμβάνοντας πολύ σημαντικά κομμάτια οργάνωσής του.
Πριν λίγες μέρες, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του ΣΕΚ κάναμε εκδήλωση μέσα στην κατάληψη για το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης που είχε μεγάλη απήχηση και άνοιξε όλα τα ζητήματα για το από πού προέρχεται η καταπίεση και πώς μπορούμε να την παλέψουμε. Έτσι, για την 8η Μάρτη πάμε να κινητοποιήσουμε πολύ περισσότερο κόσμο. Με αφισοκολλήσεις και μαζικό μοίρασμα της προκήρυξης που καλεί, βάζοντας πρόταση για συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου που θα γίνει στις 7 Μάρτη.», μας είπε η Βασίλεια από τη ΣΓΤΚΣ.
Άνοιξε επίσης η συζήτηση για το ρόλο που έχει να παίξει η Αριστερά για να σπάσει τις σεξιστικές αντιλήψεις, μέσα και στην οργάνωση των αγώνων αλλά και στο επίπεδο των ιδεών. Το αμέσως επόμενο διάστημα οι φοιτήτριες και οι φοιτητές του ΣΕΚ θα ανοίξουν αυτή τη συζήτηση με ανοιχτές εκδηλώσεις σε μια σειρά από σχολές.
Έλλη Πανταζοπούλου
• Εκδήλωση για την γυναικεία καταπίεση διοργανώνει στις 8 Μάρτη στις 3μμ, στην αίθουσα 2, το σχήμα ΑΝΑΣΑ ΕΑΑΚ της Παντείου.
“Από την Αµερική ως την Αυστραλία βγαίνουµε στους δρόµους” είναι ο τίτλος της προκήρυξης των φοιτητριών-ών του ΣΕΚ, που καλεί στη διαδήλωση της 8 Μάρτη στις 6μμ στην πλ Κλαυθμώνος.
Όπως αναφέρει: «Η 8 Μάρτη είναι µέρα αγώνα! Το 1909 στη Νέα Υόρκη η πρώτη πορεία γυναικών είχε σύνθηµα: «Παλεύουµε για ψωµί και τριαντάφυλλα», ένα σύνθηµα που καθορίζει τους αγώνες µέχρι σήµερα. Το 1910 στο Συνέδριο Σοσιαλιστριών Γυναικών , µετά από πρόταση της Γερµανίδας επαναστάτριας Κλάρας Τσέτκιν, καθιερώθηκε η 8 Μάρτη σαν µέρα αγώνα.
Σήµερα, στη µεγαλύτερη κρίση του καπιταλισµού, ο αγώνας των γυναικών παραµένει εξαιρετικά επίκαιρος. Οι επιθέσεις της λιτότητας και των µνηµονίων έχουν σηµάνει µαζικές απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, µειώσεις µισθών, τσάκισµα των κοινωνικών δοµών πρόνοιας. Βασικοί αποδέκτες αυτών των επιθέσεων είναι οι γυναίκες, που αποτελούν το µισό και παραπάνω της εργατικής τάξης. Οι µισθοί των γυναικών εξακολουθούν σε παγκόσµια κλίµακα να βρίσκονται το πολύ στα 2/3 από τους αντίστοιχους των αντρών συναδέλφων τους, Την ίδια στιγµή αυξάνονται οι απολύσεις γυναικών αν µείνουν έγκυες, τσακίζονται τα επιδόµατα και οι άδειες µητρότητας, διαλύονται και ιδιωτικοποιούνται δοµές Υγείας για τις γυναίκες και τα παιδιά.
Ο καπιταλισµός προσπαθεί να βγάλει κέρδος από κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων, έτσι συνεχώς τα βάρη της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης πέφτουν πάνω στις πλάτες των οικογενειών. Αντί τη φροντίδα και την εκπαίδευση των νέων παιδιών να τα αναλαµβάνει το κράτος µε δηµόσιες και δωρεάν υπηρεσίες, αυτές οι ανάγκες φορτώνονται στους γονείς. Οι γυναίκες καλούνται να επωµιστούν την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών.
Απέναντι σε αυτά, οι γυναίκες διεθνώς συνεχίζουν να παλεύουν! Τον τελευταίο χρόνο έχει ξαναβγεί στο προσκήνιο ένα παγκόσµιο κίνηµα που παλεύει καθηµερινά. Με αφορµή την ορκοµωσία του Τραµπ πέρυσι στην Αµερική όπου εκατοµµύρια γυναίκες και άντρες βγήκαν να διαδηλώσουν ενάντια στον πιο ανοιχτά σεξιστή και ρατσιστή πρόεδρο, γεµίζοντας τους δρόµους των ΗΠΑ αλλά και εκατοντάδων άλλων χωρών, ένα νέο κίνηµα ξαναγιεννιέται. Απεργιακές µάχες ξετυλίγονται καθηµερινά. Από τις καθαρίστριες σε σχολεία, δήµους, νοσοκοµεία και πανεπιστήµια, µέχρι τις εργαζόµενες στους Παιδικούς Σταθµούς που παλεύουν αυτή την περίοδο ενάντια στο νόµο Γαβρόγλου και το κλείσιµο του κλάδου τους.
Την ίδια στιγµή, τα πρόσφατα σκάνδαλα βγάζουν στην επιφάνεια τη σαπίλα αυτού του συστήµατος. Όπως το κίνηµα #metoo στην Αµερική ενάντια στη σεξιστική βία στη βιοµηχανία θεάµατος από σκηνοθέτες και παραγωγούς, που απλώθηκε σε δεκάδες εργασιακούς χώρους και σχολές. Αλλά και στην Αγγλία στα τέλη Γενάρη όπου σε ένα «φιλανθρωπικό γκαλά» οι εργαζόµενες κοπέλες βρέθηκαν περιτρυγιρισµένες από ένα αφηνιασµένο πλήθος µεθυσµένων µεγιστάνων που ήθελαν να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους µε ακραία χυδαιότητα. Η οργανωµένη υποτίµηση των γυναικών από ολόκληρο το σύστηµα, από τη δουλειά, τις διαφηµίσεις, τους νόµους που ποινικοποιούν ή περιορίζουν την πρόσβαση στην έκτρωση και τη Δηµόσια Υγεία, τη βιοµηχανία του τράφικινγκ, λύνουν τα χέρια των αφεντικών για να επιτίθενται σεξουαλικά.
50 χρόνια από το Μάη του ’68 όπου η νεολαία της Γαλλίας εξεγέρθηκε ενάντια στις σεξιστικές διακρίσεις και πυροδότησε το µεγαλύτερο εργατικό κίνηµα µέχρι τότε, πιάνουµε το νήµα σήµερα. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές ξανά στην πρώτη γραµµή!
Γι’ αυτό στις 8 Μάρτη διαδηλώνουµε. Ενώνοντας τις φωνές µας µε τις πορείες που θα γίνουν σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσµο, από τις ΗΠΑ µέχρι την Ιταλία, την Ισπανία, την Τουρκία και αλλού. Παλεύοντας για «ψωµί και τριαντάφυλλα», ενάντια στη βαρβαρότητα του συστήµατος που παράγει την εκµετάλλευση και το σεξισµό!
Φοιτήτριες/ές ΣΕΚ στις σχολές